Kvennaframboðið - 01.05.1982, Blaðsíða 11

Maí 1982
SIÐA 11
eftir Ingibjörgu Sólrúnu Gísladóttur
Guðrún segir: tiskuframboð — Bessi segir barbídúkkur — hvað seg-
ir þú?
Kjörbók kvenna á öllum akftri
Mállijlog menning
skrá sem ætti að vera I brenni-
depli en ekki 42 andlit á lista.
Og að lokum þetta: Heima-
hagar okkar sem að Kvenna-
framboðinu störfum eru hvorki i
Alþýðubandalaginu né i öðrum
stjórnmálaflokkum. Sumar okkar
hafa að visu prófað að vera innan
flokkagirðingarinnar um tima en
við erum i miklum meiri hluta
sem höfum látið okkur nægja að
standa utan girðingar og gaum-
gæfa það sem fram fer. Okkar
heimkynni eru fyrst og fremst
innan þeirrar hreyfingar sem
berst fyrir bættri stöðu kvenna.
Ingibjörg Sólrún Glsladóttir.
Nýi kvennafræðarinn svarar spurningum kvenna á öllum aldri
Tískuframboð af Barbi-
dúkkum?!
t leiðara siðasta tölublaðs
Kvennaframboðsins var litillega
minnst á notkun stimpla gegn
Kvennaframboði. Síðan þá hefur
mikið vatn til sjávar runnið, viö
höfum haft okkur meira i frammi
og verjendur flokkanna hafa
heldur ekki legið á liði sinu. Ekki
hefur skort nafngiftir á Kvenna-
framboðið og þær vinsælustu,
a.m.k. meðal forystukvenna
flokkanna, eru að sjálfsögðu há-
móðins. 1 útvarpsræðu á Alþingi
kallaði Guðrún Helgadóttir okkur
tískuframboð og Bessi Jó-
hannsdóttir kaus að kalla okkur
„barbidúkkur” á fundi hjá Kven-
réttindafélaginu. Þessar nafn-
giftir geta reyndar stafað af þvi
að mörgum er svo tamt að telja
mig sig og kaunski eru þær búnar
að finna snertifleti allra kvenna á
öllum framboðslistum. Eigum við
konur kannski að taka höndum
saman og vekja athygli á okkur
með svohljóðandi auglýsingu:
„Kjósendur athugið að það er
stóraukið tiskuframboð af barbi -
dúkkum á framboðslistunum i
vor! Kjósið konur!”. Þetta myndi
örugglega vera jafnréttisbarátt-
unni til mikils framdráttar!
Dillibossahugarfar
Nafngiftir af þessu tagi eru síst
konum til framdráttar. I fyrsta
lagi vegna þess’ að þær bera
hugarþeli höfundanna i garð kyn-
systra sinna ófagurt vitni. Þarna
er um svipað dillibossahugarfar
að ræða og hjá afturhaldssömum
körlum sem enn hafa ekki vanist
þvi að lita á konur sem vitsmuna-
verur. í öðru lagi vegna þess að
þær þjóna ekki öðru hlutverki en
þvi að losa flokkana við óþægi-
lega sjálfsgagnrýni Með þvi að
afgreiða Kvennaframboðið með
einni handarsveiflu sem hjal og
fyrirtektir i óábyrgum konum.er
hægt að firra flokkana allri á-
byrgð á tilurð þess og gefa þeim
Get ég fengið pilluna án
þess að fara til læknis?
Er ekki sárt að fara í
kvenskoðun?
Er brjóstkrabbamein
ættgengt? Hvað ef hann
gengst ekki við barn-
inu? Hvað er óhætt að
vera lengi í einu á pill-
unni?
Minnkar kynhvötin þeg-
ar legið er tekið? Er
hægt að fá blóðtappa af
hormónameðferð?
Nýi kvennafræðarinn
seldist upp á fáeinum
dögum fyrir jól en er nú
aftur fáanlegur
Tískufraoiboð
frið til að malla sjálfsánægða á-
fram i sama gamla farinu, konum
til.mikillar óþurftar. Það er með
þessar nafngiftir eins og stein
sem maður kastar upp i loftið.
Maður getur aldrei verið viss um
að hann hitti mann ekki sjálfan i
höfuðið.
Þetta gamla far er mörgum
öruggt skjól og hagvön heim-
kynni. Þeir sem eiga þar örugga
hagagöngu fá sig ekki til að skilja
að sumir vilji bita annað gras i
öðrum haga. í þeirra huga eiga
allir „heima” i gulnuðum högum
flokkanna. Þeir eru þess fullviss-
ir, að þótt einhverjar konur standi
nú utan girðingar og krefjist
réttar sins, þá muni þær allar
snúa „heim” aftur þegar af þeim
brái eftir kosningar.
Andlit á lista
Þeir eru margir sem telja að
við i Kvennaframboðinu séum
hagvanastar i Alþýðubandalags-
horni hagans. Svo ég vitni aftur i
þær stöllur Guðrúnu og Bessi, þá
segir Guðrún t.d. að mörg andlit á
lista Kvennaframboðsins séu
„Alþýðubandalagsmönnum af-
skaplega kunnugleg”. Þetta er
hægt að skilja fyrr en skellur i
tönnunum. I aðeins lengra máli
segir Bessi: „Má þvi segja að
kvennalistinn sé „hinn listi Al-
þýðubandalagsins”. Þeir, sem
draga vilja úr skattheimtu og
stöðugt vaxandi afskiptum mis-
viturra stjórnmálamanna af at-
hafna- og efnahagslifi hafna lista
sem þessum, enda er atkvæði til
hans, atkvæði til kommúnista.”
t rauninni má segja að þarna sé
Bessi heldur málefnalegri en
Guðrún þvi hún heldur sig þó við
stefnuskrá Kvennaframboðsins.
Af þeirri skoðun okkar, að i
mannlegu samfélagi séu allir
samábyrgir fyrir velferð ein-
staklingsins, dregur hún þá
niðurstöðu að við séum bara
kommar og svo ekki orð um það
meir.
Andlitin kunnuglegu vega
greinilega þungt á vogarskálum
Guðrúnar en hitt athugar hún
ekki að ýmsum sem ekki fylla
hennar flokk getur lika fundist
sem þeir eigi aðild að einhverjum
andlitum á listanum. En þessi
andlit tilheyra ákveðnum konum
sem sitja á ákveðnum lista vegna
þess að þeim var treyst til að
fylgja eftir ákveðinni stefnuskrá.
Og það er einmitt þessi stefnu-