Víkurfréttir


Víkurfréttir - 14.12.2006, Blaðsíða 30

Víkurfréttir - 14.12.2006, Blaðsíða 30
auDXa, Aðventan. Það finnst mér skemnitilegur tími þó svo að klikkað sé að gera og álagið mikið. Unnið á tvískiptum vöktum og maður þarf að vinna báðar vaktirnar. Ég byrja að skreyta heima hjá mér í upphafi aðventu og siná plokka upp skrautið fram að jólum. Set punkt- inn yfir i-ið með því að skreyta jólatréð á Þorláks- inessukvöld um leið og ég sýð hangikétið, svona eins gamlar og góðar hefðir segja til um. Þetta finnst mér gaman því ég er nefnilega soldið svag fyrir jólaskrauti og ræð illa við mig ef ég t.d. ramba inn í búðir sem selja slíkar gersemar á spottprís fyrir jólin. Verð eins og krakki í sælgætisbúð. Ég er veikari fyrir jólaskrauti en konum i einkennisbúningum. Fyrir margt löngu síðan, þegar ég var búinn að búa með sömu konunni í all nokkur ár, ákvað ég að kom- inn væri tími til að stíga skrefið til fulls og láta pússa okkur saman. Þar sem ég telst rómantískur nokkuð langt undir meðallagi en tæknilega sinnaður yfir með- allagi, sendi ég bónorðið með SMS skilaboði. Ég var reyndar ekki á hnjánum þegar ég ýtti á “send“ heldur sat á skrifborðsstólnum framan við tölvuna mína. Mig minnir að ég hafi meira að segja verið með lapp- irnar uppá borði. Þetta var á Þorláksmessukvöldi, sumsé fyrir margt löngu síðan eins og áður sagði. Þetta uppátæki mitt spurðist út og meira að segja kom fréttamaður frá Stöð 2 og tók viðtal af þessu til- efni. En það er nú önnur saga. Nema hvað, eftir jólin var farið til gullsmiðsins á Rgilsstöðum, þar sem við bjuggum, og pantaðir for- láta giftingarhringar. Auðvitað varð að velja eitthvað almennilegt, sem er vitaskuld mjög ólógískt með hliðsjón af því að þriðja hvert hjónaband fer út um þúfur, samkvæmt opinberum tölum. Hafa fræðimenn á hinum ýrnsu sviðum reynt að finna haldbærar skýr- ingar á því hvers vegna hjónabönd endast svona stutt og illa nú til dags en ekki verður farið nánar út í það hér. Einn hráslagalegan vetrardag um iniðjan janúar var svo undirritaður sendur til gullsmiðsins til að leysa út hringana góðu enda brúðkaupið framundan í upp- hafi Þorrans. Gullsmiðurinn var að pakka öllu sínu hafurtaski saman þar sem framundan var endanleg lokun á búð- inni. Ég hef ekki mikið vit á fyrirtækjarekstri en veit þó að innkoman þarf að vera ívið betri en útgjöldin til þess að hann geti gengið upp. Þessu var víst öfugt farið hjá gullsmiðnum. Þar sem ég stend þarna á miðju búðargólfinu rek ég augun í tvo stóra og bara ansi hreint krúttlega jóla- sveina sem höfðu haft það hlutverk að vera til skrauts í búðinni í desember. Þeir meira að segja hreyfðust og gátu spilað lög ef inaður tíindi að splæsa í raf- hlöður. Ég stóð algjörlcga dolfallinn. Ég gjörsainlega féll fyrir þessum jólasveinum. Það var eins og þeir horfðu á mig og biðjandi augnaráðið sagði “taktu okkur með þér heim“. Svona eins og þegar maður heldur á litlum, sætuin hvolpi sein leitar að heimili. Ég vissi sem var að örlög þessara jólasveina voru í algjörri óvissu þar sem það var jú verið var að loka búðinni fyrir fullt og allt. Ég varð að bjarga þeim. Ég sneri mér að gullsmiðnum og spurði hvort hann vildi ekki bara selja mér jólasveinana, úr því að hann væri nú að loka búðinni. Honuin fannst hugmyndin hreint ekki svo galin og upphófust nú samningavið- ræður sem lauk á þann veg að jólasveinarnir komust í mína eigu fyrir sanngjarnt verð. Ég var alsæll með fenginn og ekki laust við að ég væri strax farinn að hlakka til næstu jóla þó ekki væri enn nenia iniður janúar. Borgaði ég gullsmiðnum upp- sett verð og gekk á braut skælbrosandi með jólasvein undir sinn hvorum handarkrikanum. f þann mund sem ég er að stiga út úr búðinni heyrðist kallað að baki mér: „En Ellert, hvað með giftingarhringana?“ Þess vegna hef ég stundum sagt meira í gríni en al- vöru, þegar ég ineð rífandi stolti sýni fólki þessar gersemar, að ég hafi keypt þessa tvo jólasveina og svo giftingarhringa fyrir afganginn. Af hjónabandinu er það að segja að það entist ekki. En jólasveinana á ég ennþá. Þeir endast og endast og eru uppáhalds-jólaskrautið initt. Eiga eflaust eftir að fylgja mér í gegnum þykkt og þunnt alla tíð. 30 VÍKURFRÉTTIR I 50. TÖLUBLAÐ -JÖLABLAÐIÐ 2006 I 27.ÁRGANCUR VI'KURFRÉTTIR A NETINU -www.vf.is- LESTU NÝJUSTU FRÉTTIR DAGLEGA!
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68
Blaðsíða 69
Blaðsíða 70
Blaðsíða 71
Blaðsíða 72
Blaðsíða 73
Blaðsíða 74
Blaðsíða 75
Blaðsíða 76
Blaðsíða 77
Blaðsíða 78
Blaðsíða 79
Blaðsíða 80

x

Víkurfréttir

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Víkurfréttir
https://timarit.is/publication/1102

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.