Morgunblaðið - 07.07.2017, Page 25

MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 7. JÚLÍ 2017
Raðauglýsingar
Félagsstarf eldri borgara
Árskógar 4 Félagsstarfið er með opið í sumar frá kl. 8:30 - 15:45,
opin smíðastofa án leiðb. frá kl. 10-15, hádegismatur, kalkúnabringa,
frá kl. 11.40-12:45, kaffiveitingar á vægu verði kl. 15 - 15:45,
bókabíllinn kemur við Árskóga 6-8 kl. 16:15-17, heitt á könnunni,
blöðin liggja frammi. Allir velkomnir nær og fjær.
Bólstaðarhlíð 43 Sumarkaffi kl. 14:00-15:30, Gunnar Hinrik mun
spila léttan djass á rafmagnsgítar og Sigríður Hjördís mun meðal
annars spila barrokktónlist og franska leikhústónlist á þverflautu.
Kaffi og vafla með ís og heitri súkkulaðisósu á 400 krónur, allir hjar-
tanlega velkomnir
Dalbraut 18-20 Stólaleikfimi hjá Rósu kl. 10.15.
Garðabæ Opið í Jónshúsi og heitt á könnunni alla virka daga frá
09:30-16:00. Hægt er að panta hádegismat með dagsfyrirvara í síma
617-1503. Meðlæti með síðdegiskaffinu er selt frá 14:00-15:45.
Félagsvist í Jónshúsi kl. 13:00. Bíll fer frá Hleinum kl. 12:30, frá
Garðatorgi 7 kl. 12:40 og til baka. Skrifstofa FEBG er lokuð frá 5. júlí til
16. ágúst 2017.
Gerðuberg Opin handavinnustofa kl. 10-14. prjónakaffi kl. 10-12.
Heitt á könnunni, allir velkomnir.
Gjábakki kl. 9.00 handavinna, kl. 20.00 félagsvist FEBK.
Gullsmári Fjölsmiðja kl. 9, leikfimi kl. 10, ganga kl. 10,
Hárgreiðslustofa og fótaaðgerðastofa á staðnum, allir velkomnir!
Hvassaleiti 56 -58 Félagsmiðstöðin er opin kl. 8 - 16, morgunkaffi
og spjall til kl. 10.30, dagblöðin og púsl liggja frammi, morgunleikfimi
kl. 9.45, matur kl. 11.30, eftirmiðdagskaffi kl. 14.30. Fótaaðgerðir,
hársnyrting.
Seltjarnarnes Kaffispjall í króknum kl.10:30. Spilað í króknum
kl.13:30.
Stangarhylur 4, Dansað sunnudagskvöld kl.20.00-23.00 -hljómsveit
hússins leikur fyrir dansi. Allir velkomnir.
Smáauglýsingar
Sumarhús
Sumarhús – Gestahús –
Breytingar
Framleiðum stórglæsileg sumarhús
í ýmsum stærðum.
Tökum að okkur stækkun og
breytingar á eldri húsum.
Smíðum gestahús – margar
útfærslur.
Sjáum um almennt viðhald á
sumarhúsum og sólpöllum.
Setjum niður heita potta og
smíðum palla og skjólveggi.
Áratugareynsla –
endilega kynnið ykkur málið.
Trésmiðja Heimis, Þorlákshöfn,
sími 892-3742 og 483-3693,
www.tresmidjan.is
Til sölu
Ýmislegt
Hjólhýsi
Til sölu pokamarkísa 3.2m.l
Nánari upplýsingar í síma: 897-7992.
Húsviðhald
Atvinnublað
alla laugardaga
Sendu pöntun á
augl@mbl.is eða hafðu
samband í síma 569-1100
Allar auglýsingar birtast
bæði í Mogganum
og ámbl.is
✝ Svandís LiljaMarinósdóttir
fæddist að Álf-
geirsvöllum í
Skagafirði hinn 3.
desember 1949.
Hún lést á Sjúkra-
húsinu á Sauðár-
króki 24. júní
2017.
Foreldrar henn-
ar voru Marinó Ás-
valdur Sigurðsson,
f. 3.2. 1920, og Guðlaug Egils-
dóttir, f. 23.7. 1920. Systkini
Svandísar eru Sigurður Jónas,
f. 1945, Jórunn María, f. 1951,
Árný Ingibjörg, f. 1955, Álf-
heiður Björk, f. 1959 og Álfgeir
Egill Þór, f. 1960.
mýri og sóttist námið vel.
Fyrstu búskaparárin bjuggu
Svana og Indriði í Gilhaga. Þá
fluttu þau að Sveinsstöðum og
voru þar í nokkur ár. Þaðan
fluttu þau að Álfgeirsvöllum
þar sem þau bjuggu í 15 ár.
Þau stofnuðu svo nýbýlið Álf-
heima út úr þeirri jörð og hófu
þar búskap árið 1988. Auk þess
að vera húsmóðir á stóru heim-
ili og bóndi, stundaði Svana
árstíðabundna vinnu utan heim-
ilis. Hún kenndi m.a. handa-
vinnu, heimilisfræði og íþróttir
við Steinsstaðaskóla og einnig
var hún skólabílstjóri um
margra ára skeið. Síðustu árin,
eftir að Svana veiktist af Alz-
heimer, og allt fram til dán-
ardags, dvaldi hún á Heilbrigð-
isstofnun Norðurlands vestra á
Sauðárkróki.
Útför Svandísar fer fram frá
Goðdalakirkju í Skagafirði í
dag, 7. júlí 2017, og hefst
athöfnin kl. 14.
Eiginmaður
Svandísar er Indr-
iði Stefánsson frá
Gilhaga, f. 11.1.
1948. Þau eign-
uðust fimm börn,
þau eru: Sigrún
Helga, f. 1969,
Stefán Guðberg, f.
1972, Marinó Örn,
f. 1973, Jón Egill,
f. 1977 og Ingi-
björg Sólrún, f.
1989. Barnabörnin eru orðin 15
talsins. Svana, eins og hún var
alltaf kölluð, var fædd og upp-
alin á Álfgeirsvöllum í Lýtings-
staðahreppi, Skagafirði. 16 ára
gömul fór hún og stundaði nám
við Húsmæðraskólann á Löngu-
Hún bar þig í heiminn og hjúfraði að sér.
Hún heitast þig elskaði’ og fyrirgaf þér.
Hún ætíð er skjól þitt, þinn skjöldur og
hlíf.
Hún er íslenska konan, sem ól þig og
þér helgaði sitt líf.
(Ómar Ragnarsson.)
Elsku mamma, núna er komið
að kveðjustundinni og þá rifjast
upp margar góðar minningar. Til
dæmis allur góði maturinn sem þú
galdraðir fram og þeir voru líka
ófáir kökudunkarnir sem búið var
að baka í og fylla fyrir jólin, já allt
var best hjá mömmu. Þegar við
systkinin vorum lítil saumaðir þú
alltaf á okkur jólafötin. Eitt atvik
því tengt kemur upp í huga minn.
Búið var að dressa okkur upp í ný-
saumuð föt, ég og Stebbi í buxum
og vesti og Sigrún í kjól og við vor-
um á leið fram í Gilhaga í jólaboð.
Þegar þangað var komið gat ég nú
ekki látið það eftir öðrum að fara í
gegnum hliðið heldur stökk ég yfir
girðinguna og varð þá fyrir því
óhappi að rífa nýju buxurnar svo á
þær kom mjög stórt gat. Ein-
hverjar lítils háttar skammir fékk
ég en daginn eftir varstu búin að
gera svo vel við gatið að varla var
hægt að sjá að buxurnar hefðu
nokkurn tíma rifnað.
Ekki var nú heldur sjaldan búið
að draga mig upp úr fjóshaugnum
eða einhverjum drulluskurðum
þar sem ég stóð æpandi og búinn
að týna öðru stígvélinu. Eitt sinn
var ég að skamma syni mína fyrir
svipað athæfi og þá hló mamma og
sagði með bros á vör: „Ertu alveg
búinn að gleyma, Mansi minn,
hvernig þetta var hér í gamla
daga?“ Já, svona varstu; sást svo
oft spaugilegu hliðarnar á öllu.
Hversu oft var ég ekki búinn að
koma inn til þín og spyrja þig ráða
varðandi bílaviðgerðir og þú varst
nú ekkert að æsa þig þótt ég kæmi
stundum svartur upp fyrir haus
með varahlutina inn á eldhúsborð
heldur leiðbeindir þú mér hvernig
ætti að gera þetta.
Mamma, takk fyrir allar þessar
góðu stundir. Áfram lifa óteljandi
minningar með okkur sem við get-
um sagt yngri kynslóðinni frá.
Og loks þegar móðirin lögð er í mold
þá lýtur þú höfði og tár falla’á fold.
Þú veist, hver var skjól þitt, þinn
skjöldur og hlíf.
Það var íslenska konan sem ól þig og
gaf þér sitt líf.
(Ómar Ragnarsson.)
Þinn sonur,
Marinó Örn.
Ég vil gjarnan lítið ljóð
láta af hendi rakna.
Eftir kynni afargóð
ég alltaf mun þín sakna.
(Guðrún V. Gísladóttir.)
Nú kveðja þig vinir með klökkva og þrá
því komin er skilnaðarstundin.
Hve indælt það verður þig aftur að sjá
í alsælu og fögnuði himnum á,
er sofnum vér síðasta blundinn.
(Hugrún.)
Þinn sonur,
Stefán Guðberg.
Móðir mín, Svandís Lilja Mar-
inósdóttir frá Álfgeirsvöllum, var
einstök kona. Hún var mikill fjör-
kálfur og hafði gaman af að ærsl-
ast og jafnvel tuskast með okkur
krökkunum, og oftar en ekki end-
uðu leikar í allsherjar hláturs-
kasti. Mamma vann alltaf mikið,
enda verkefnin óþrjótandi eins og
oft er til sveita, en einhvern veg-
inn tókst henni að finna tíma til að
sauma á okkur sparifötin fyrir jól-
in, svefntíminn var ekki alltaf
langur. Hún var sú fjölhæfasta
kona sem ég hef kynnst, henni var
í raun ekkert ómögulegt og í
hennar huga var allt hægt, bara
spurning um að finna bestu leið-
ina. Að alast upp við það, hefur
verið heilladrjúgt veganesti.
Mamma var mikið náttúrubarn og
hafði yndi af íslenskri náttúru í
sinni stærstu og smæstu mynd.
Sem barn var hún alltaf með fulla
vasa af allskonar gersemum sem
hún fann á förnum vegi, ryðguð-
um nöglum, steinvölum, glerbrot-
um, snærisspottum og fleiru.
Þessi hirðusemi eltist ekki af
henni og það var sérstakt ef hún
var ekki með snærisspotta eða
nagla í einhverjum vasa, sem oft
kom sér vel. Hún var alltaf tilbúin
að rétta hjálparhönd og taka upp
hanskann fyrir þá sem minna
máttu sín. Þegar barnabörnin
voru komin til sögunnar var hún
óþrjótandi í að sýna þeim og
kenna, sitja með þau á hnjánum
og raula við þau vísukorn. Eftir að
mamma var orðin veik sagði hún
stundum „ekki bíða með hlutina
þangað til það er orðið of seint,
gerið það sem ykkur langar til“.
Þessi orð koma oft upp í hugann
og hvetja til verka.
Elsku mamma og amma, takk
fyrir allt sem þú hefur gefið okk-
ur.
Sigrún og fjölskylda.
Mig langar í nokkrum orðum að
minnast hennar Svönu, tengda-
móður minnar, og þegar ég hugsa
til baka koma góðar minningar í
huga minn.
Þegar ég kom inn í fjölskyld-
una, aðeins 16 ára gömul, var mér
svo vel tekið því Svana leit á alla
sem jafningja, sama hverjir það
voru. Svana var hreint ótrúleg
kona. Hún gat gert alla skapaða
hluti og var þá alveg sama hvort
það var að skreyta kökur, sauma
föt, gera við bíla eða heyvinnu-
tæki. Það var aldrei neitt vesen,
þessu var bara reddað. Gott dæmi
um það var þegar Karlakórinn
Heimir fór suður í kórferð, karl-
arnir í einni rútu en konur þeirra
komu seinna í annarri. Vegna
ófærðar þurfti rútan að fara
Bröttubrekku þar sem hún bilaði
en það kom ekki að sök því Svana
snaraði sér einfaldlega út og lag-
aði það sem laga þurfti og við gát-
um haldið ferðinni áfram eins og
ekkert hefði ískorist. Eitt var það
sem einkenndi Svönu en það var
hennar ótrúlega jafnargeð og létt-
lyndi. Hún var líka svo hjálpsöm
og vildi alltaf aðstoða ef hún gat.
Árin liðu í leik og starfi en svo fór
minnisleysi að gera vart við sig.
Elsku Svana mín var komin með
Alzheimer og við tók tími þar sem
Svana fjarlægðist okkur. Öll
hennar starfsgeta hvarf en eftir
lifa minningar um þessa yndislegu
vinkonu.
Elsku Svana mín, takk fyrir öll
árin sem við áttum saman.
Þín
Hanna Björg Hauksdóttir.
Svana, tengdamóðir mín og
amma barnanna minna var mögn-
uð kona. Hún var glaðlynd, dugleg
og lét sér fátt fyrir brjósti brenna.
Svana var ákaflega lífsglöð en
gerði litlar kröfur til lífsins. Hún
þurfti ekki glamúr eða glans til að
skreyta tilveru sína. Það voru litlu
hlutirnir í lífinu, samveran með
fjölskyldunni, skepnunum og nátt-
úrunni sem veitti henni mesta
ánægju.
Svana var hæfileikarík og lagin.
Það var sama hvort hún var að
sauma út, sat við saumavélina,
prjónaði, bakaði og skreytti kök-
ur, klippti og snyrti hár og skegg,
tók í sundur bilaða bíla eða vélar,
gerði við og setti saman aftur, allt
lék í höndunum á henni. Ekkert
verkefni var svo stórt eða flókið að
hún réðist ekki í það og alla jafna
fann hún leið til að leysa það.
Svana var líka lagin við að hafa
alla góða í kringum sig, henni
tókst með lagni að gera gott úr
öllu og fá alla glaða á ný. Hún
skellti í eina góða sögu, þuldi vísu
eða bara sló öllu upp í grín og þá
voru leiðindin á bak og burt.
Svönu féll helst aldrei verk úr
hendi, ef hún var ekki að sinna úti-
störfum eða inniverkum, þá sat
hún með einhverja handavinnu.
Svana og Indriði eignuðust
fimm börn og eru barnabörnin
orðin 15. Svana var ákaflega stolt
af hópnum sínum. Eldri barna-
börnin muna eftir ömmu þar sem
hún sat með þau í fangi sér og
þuldi upp og kenndi þeim þulur og
vísur. Oft sátu þau á hné henni
meðan hún dillaði þeim og lét þau
svo falla í lokin, við mikla kátínu.
Þegar við hugsum til baka
koma upp ýmsar myndir af henni í
huga okkar. Við sjáum hana fyrir
okkur skælbrosandi og hlæjandi í
berjamó með barnabörnunum,
það fannst henni alltaf jafn gam-
an. Heima við eldhússkenkinn, á
fullu að reiða fram lummur og
snúast í kringum fólkið sitt, þar
sem hún gaf sér varla tíma til að
setjast niður, en spjallaði og hló.
Að brasa í fjárhúsunum eða í
skúrnum að gera við, inni í eldhúsi
að baka og skreyta tertur eða úti
að tína blóm með barnabörnunum
og kenna þeim hvað plönturnar
hétu. Svana gat verið mesti prakk-
ari og hafði gaman af að fá aðra til
að leika með. Stundum manaði
hún barnabörnin í keppni við sig,
t.d. í að fara í splitt og spíkat en
hún stóð þeim flestum framar í
því. Við eigum margar góðar
minningar frá þvílíkum stundum,
var þá mikið hlegið þó að ekki
væru allir sáttir við að tapa fyrir
ömmu!
Það er sárt að horfa upp á ást-
vin sinn hverfa inn í heim
Alzheimersjúkdómsins. Síðustu
árin dvaldi hún á Sjúkrahúsinu á
Sauðárkróki. Yngstu barnabörnin
eiga aðeins minningar um hana
þar. Meðal bestu minninga þaðan
er þegar við héldum upp á afmæl-
ið hennar með kökum og söng.
Svana tók undir í söngnum þótt
ekki gæti hún haft mikil önnur
samskipti við okkur. Tónlistin
fylgdi Svönu alla tíð og virtist gefa
henni mikið allt fram til síðasta
dags.
Við erum þakklát fyrir að hafa
fengið að kynnast Svönu og fylgja
henni. Minningin um góða konu
lifir með okkur. Við trúum því og
treystum að nú líði Svönu ömmu
vel.
Elsku Svana/amma, takk fyrir
allt.
Meira: mbl.is/minningar
Birgitta Sveinsdóttir,
Hákon Ingi, Vala Rún,
Óskar Aron og Bríet Bergdís
Stefánsbörn.
Elsku amma, við viljum þakka
þér fyrir allar ljúfar stundir sem
við áttum með þér.
Upp í hugann koma minningar
um tvo litla stráka sem standa í
fjárhúsunum í Gilhaga með ískald-
ar hendur. Þá komst þú með alla
þína hlýju, tókst hendur okkar í
þínar og reyndir að blása í þær
hita og sagðir okkur að nudda
þeim saman svo okkur hlýnaði.
Okkur fannst þú alltaf svo flott
amma; gast keyrt dráttarvél og
farið í splitt. Það eru nú ekki allar
ömmur sem eru komnar yfir
fimmtugt sem geta það. Að end-
ingu viljum við kveðja þig með vís-
unni sem þú varst svo oft að þylja
yfir okkur.
Sigga, Vigga, Sunneva
Salka, Valka, Arnþóra
Þura, Borga, Þórkatla
Þórunn, Jórunn, Halldóra.
(Höf. ók.)
Minning þín lifir í hjörtum okk-
ar.
Haukur Ingvi og
Dalmar Snær.
Svandís Lilja
Marinósdóttir
HINSTA KVEÐJA
Elsku Svana amma okk-
ar er dáin.
Elsku amma, einu minn-
ingarnar sem við eigum eru
tengdar veikindunum þín-
um. Er farið var í Krókinn
fórum við í Skagfirðinga-
búð og keyptum handa þér
vínber og súkkulaðirúsínur
og sátum síðan hjá þér og
gáfum þér með okkur. Og
aldrei skildum við af hverju
þér batnaði ekki svo þú
gætir farið heim til Indriða
afa.
Elsku amma okkar, hvíl
þú í friði.
Þín ömmubörn,
Svandís Katla og
Fjölnir Þeyr.
Morgunblaðið birtir minningargreinar endurgjaldslaust alla
útgáfudaga.
Skil | Þeir sem vilja senda Morgunblaðinu greinar eru vinsamlega
beðnir að nota innsendikerfi blaðsins. Smellt á Morgunblaðslógóið í
hægra horninu efst og viðeigandi liður, „Senda inn minningargrein,“
valinn úr felliglugganum. Einnig er hægt að slá inn slóðina
www.mbl.is/sendagrein
Skilafrestur | Ef óskað er eftir birtingu á útfarardegi verður greinin
að hafa borist eigi síðar en á hádegi tveimur virkum dögum fyrr. Þar
sem pláss er takmarkað getur birting dregist, enda þótt grein berist
áður en skilafrestur rennur út.
Minningargreinar