Víkurfréttir - 16.12.2004, Side 62

62 VÍKURFRÉTTIR Á NETINU I www.vf.is I LESTU NÝJUSTU FRÉTTIR DAGLEGA!
Hlut verk presta er mik il vægt þeg ar til kynna þarf nán ustu að stand end um lát ást vina. Á
slík um stund um er mik il vægt að prest-
ur inn sé í góðu jafn vægi eins og séra
Björn Sveinn Björns son prest ur að
Út skál um seg ir í við tali við Jóla blað Vík-
ur frétta. „Al var leg ustu áföll sem fólk
verð ur fyr ir er þeg ar það miss ir sína
nán ustu fjöl skyldu með limi, - börn,
maka, systk ini eða for eldra. Slíku reið-
arslagi fylg ir sorg ar ferli sem tek ur mjög
á alla nán ustu. Við get um tek ið sem
dæmi að missa maka. Ná tengd ur maki
hef ur lengi ver ið sam of inn öllu dag legu
lífi og erfitt get ur ver ið fyr ir hinn að il-
ann að fóta sig í líf inu og takast á við
fram tíð ina án hans. Þá fylg ir slík um
missi mik il ein semd og jafn vel koma
upp efa semd ir um til gang lífs ins,” er
með al þess sem séra Björn seg ir í við-
tal inu. Séra Björn Sveinn er einn for víg-
is manna Bjarma, sam taka um sorg og
sorg ar við brögð á Suð ur nesj um.
Nú fá prest ar oft það verk efni að
til kynna lát ást vina - hvern ig líð ur
prest in um á slík um stund um?
Það er alltaf erfitt að til kynna dauðs fall.
Dauð inn hef ur tvær hlið ar, hann get ur
kom ið sem lausn og hann get ur ver ið
fjand sam leg ur. Það er eitt að til kynna
um and lát þeg ar um ald ur hnig inn ein-
stak ling er að ræða eða þann sem upp-
lif ir dauð ann sem lausn eft ir t.d. langvar-
andi þján ingu og veik indi og ann að
þeg ar barn, ung menni eða ein stak ling ur
í blóma lífs ins fell ur skyndi lega frá.
Hvað líð an prests varð ar þeg ar til kynnt
er um dauðs fall get ég vissu lega ekki
svar að fyr ir munn allra presta en hvað
mér við kem ur þá eru það þung skref
að til kynna and lát og marg ar til finn-
ing ar bær ast í brjósti manns á slík um
stund um. Það er þó mik il vægt fyr ir prest
að vera í góðu jafn vægi, vera vel með vit-
að ur um um hverfi sitt og skjól stæð inga
og láta ekki til finn ing ar bera sig of ur liði.
Það er lít ið gagn af há grát andi presti.
Er slíkt það erf ið asta við prest starf ið?
Það er án efa átak an leg ast, en það er
svo margt sem er erfitt og vand með-
far ið í starfi prests vegna þess við
erum að styðja sam ferð arfólk oft ar
en ekki á við kvæm ustu stund um
lífs ins hvort held ur er í gleði eða
raun og eng inn ein stak ling ur er eins.
Þannig að það reyn ir mik ið á presta
að greina að stæð ur rétt hverju sinni.
Al var leg ustu áföll sem fólk verð ur fyr ir
er þeg ar það miss ir sína nán ustu fjöl-
skyldu með limi, - börn, maka, systk ini
eða for eldra. Slíku reið arslagi fylg ir sorg-
ar ferli sem tek ur mjög á alla nán ustu.
Við get um tek ið sem dæmi að missa
maka. Ná tengd ur maki hef ur lengi
ver ið sam of inn öllu dag legu lífi og erfitt
get ur ver ið fyr ir hinn að il ann að fóta
sig í líf inu og takast á við fram tíð ina
án hans. Þá fylg ir slík um missi mik il
ein semd og jafn vel koma upp efa semd ir
um til gang lífs ins. Við skulum hafa það
hugfast að sorgin gleymir engum.
Jól in eru tími ljóss og frið ar - en fyr ir
þá sem misst hafa ást vini á ár inu
eru jól in erf ið ur tími. Hvað segja
prest ar við fólk í þeim að stæð um?
Það er al veg rétt - jól in renna upp við
mis mun andi að stæð ur í lífi okk ar. Sum ir
taka á móti jól un um með gleði í huga, á
heim il um ann arra rík ir sorg in eða sökn-
uð ur inn, jól in vekja til finn ing ar, ým ist
gleð inn ar eða sakn að ar ins, en jól in bera
okk ur mik inn von ar boð skap. Þau fela í
sér kjarna hins kristna er ind is. Guð kom
í Jesú Kristi og hann er það líf sem er
ljós mann anna. Jól in eru vitn is burð inn
um sig ur lífs ins og elsku þess Guðs sem
líf ið gef ur. Þetta er það mik il væga er-
indi sem okk ur prest um er um fram allt
falið að miðla, ekki hvað síst á jól um.
Segðu að eins frá hlut verki prests ins og
kirkj unn ar gagn vart að stand end um
þeirra sem lát ast af slys för um?
Mér þyk ir áhuga vert að þú seg ir prests-
ins og kirkj unn ar. Sam kvæmt skiln ingi
okk ar lút ersku kirkju erum við í raun
öll prest ar, við ber um öll skyld ur hins
al menna prests dóms. Síð an er það
hin sér tæka köll un vígðra presta þjóð-
kirkj unn ar sem felst fyrst og fremst í
því að boða fagn að ar er ind ið um Jesú
Krist og veita heilög sakra menti. En
öll erum við jöfn frammi fyr ir Guði
og höf um mik il vægt verk að vinna á
hin um stóra akri sem heim ur inn er.
Kirkj an er sam fé lag trú aðra, þeirra
sem eru skírð ir til sam fé lags við Jesú
Krist og öll höf um við ábyrgð og hlut-
verk í því sam fé lagi. Þar höf um við
öll skyld um að gegna og okk ur ber að
vaka yfir vel ferð með bræðra og systra.
Í mann legu sam fé lagi erum við öll hvort
tveggja í senn gef end ur og þiggj end ur;
sá sem er gef andi í dag get ur ver ið þiggj-
andi á morg un - gleym um því ekki. Þá er
vert að hafa í huga að krist in trú boð ar
að líf ið er Guðs gjöf og okk ur kristn um
mönn um ber að vinna ljóss ins verk
með an dag ur er því „stund in er hröð og
heimslíf ið skammt“ eins og þjóð skáld ið
Ein ar Bene dikts son kvað forð um.
Að lok um vil ég taka það fram að mér
þyk ir afar vænt um að vak ið sé máls
á kjör um og stuðn ingi við Hrönn og
Olgu og að sam fé lag ið skuli taka af svo
mikl um kær leika sorg um þeirra og sökn-
uði. Það þarf tæp ast að fara í saumana
á því að efna hags leg staða fjöl skyldna
sem missa fyr ir vinnu get ur orð ið býsna
erf ið. Og vil ég hvetja fólk að líta til með
þeim og öðr um sem svip að er ástatt um.
Sorgin
gleymir engum!
t
á s t v i n a m i s s i r
Er með ein hverju móti hægt að ímynda sér eða lýsa með orð um hvern ig það er að missa maka sinn eða annan
ástvin? Er hægt að setja sig í þau spor án þess að upp lifa það? Olga Sif Guð geirs dótt ir og Hrönn Hilm ars dótt ir
eru ung ar kon ur sem misst hafa maka sína af slys för um. Þær eru ekkj ur - hvor með þrjú börn. Fyr ir þær eru
jól in erf ið ur tími - tími þar sem minn ing arn ar streyma fram. Jóla kort in eru öðru vísi en síð ustu jól; það vant ar
nafn makans. Sér stakt jóla lag vek ur upp minn ing ar og smákök urn ar sem mak an um þóttu svo góð ar vekja upp
minn ing ar. Í við tali við Jóla blað Vík ur frétta segja Olga og Hrönn frá því hvern ig and lát maka þeirra bar að,
hvern ig þeim líði í dag og hvað skipti þær mestu máli nú þeg ar þær standa uppi sem ung ar ekkj ur með börn.
Olga og Hrönn, ásamt börn um sín um opna hjörtu sín fyr ir les end um Vík ur frétta og tala um sorg ina.
Séra Björn Sveinn Björnsson, prestur að Útskálum: