Fréttatíminn - 04.03.2017, Page 28

Hedónismi í Berlín,
París og Edinborg
Ásgeir H. Ingólfsson
ritstjorn@frettatiminn.is
Svona byrjar þetta: Við sjáum eltingarleik við undirleik gítars, músíkin er gleði- og tregablandin í senn. Þetta eru nasistar
á sígaunaveiðum – og senan endar
á því að gítarleikarinn fær kúlu í
hausinn.
Við erum stödd á Berlinale, kvik-
myndahátíðinni í Berlín, og þetta
er opnunarmyndin: Django. Byrj-
unaratriðið súmmerar myndina
ágætlega upp; hún er aðallega um
hin gleymdu fórnarlömb helfarar-
innar sem sígaunar eru, þeir hafa
haldið áfram að vera ofsóttir allt
fram á okkar daga, og svo er hún
um tónlistina. Enda eigum við enn
eftir að kynna til leiks aðalpersón-
una – gítarleikarann Django Rein-
hardt.
Kvikmyndagestir nútímans voru
kynntir fyrir honum í myndinni
Sweet and Lowdown, þar sem Sean
Penn leikur hinn uppskáldaða gít-
arleikara Emmet Ray, sem á að
vera bestur allra gítarleikara. En
hann dregur þó aðeins í land með
það þegar hann segir: „Menn telja
mig besta gítarleikara sem uppi
hefur verið, sannarlega hérlendis.
En það er þessi sígauni í Frakklandi
– og tónarnir hans eru það falleg-
asta sem ég hef nokkurn tímann
heyrt.“
Hann er að tala um Django
– gítarleikara sem er svo goð-
sagnakenndur að ekki einu sinni
skáldskapurinn getur keppt við
hann. Það sama á við um Django,
ævisögulegar bíómyndir finna oft-
ast leikara sem eru nokkrum núm-
erum fallegri en fyrirmyndirnar
– en þótt leikarinn Reda Kateb sé
myndarlegur maður á hann ekkert
í Django og hans goðsagnakennda
yfirvaraskegg.
Django birtist ekki heldur í
næsta atriði – þar sem troðfullur
salur fólks í París bíður eftir hon-
um og hljómsveitarmeðlimir gera
dauðaleit að honum, maður hef-
ur á tilfinningunni að þetta hafi
gerst áður. Við hittum hann fyrst
þar sem hann er að dorga í mestu
makindum við Signu. Þetta er mað-
ur sem er staðráðinn í að láta ekki
stjórnast af oki tímans og það birt-
ist einnig í tónlistinni, svokölluð-
um heitum djassi sem brýtur allar
reglur.
Slíkt stjórnleysi fellur hins vegar
lítt að smekk þýska innrásarliðsins
sem nýlega hefur hertekið París.
Þeir vilja endilega fá Django í tón-
leikaferðalag til Þýskalands og
bjóða honum gull og græna skóga.
En skilyrðin eru hins vegar nánast
galin; sóló mega ekki vera lengri
en fimm sekúndur, það er bannað
T2: Trainspotting, Django og fleiri bíóævintýri
á Berlinale kvikmyndahátíðinni.
Reinhardt sjálfur og Reda
Kateb sem bíó-Django.
Mamma Django er sömuleiðis umboðsmaður hans –
og stelur myndinni með húð og hári.
Aðalpersónur Trainspotting, 20 árum síðar.
Fortíðarfíkn
að hreyfa lappir í takt og svo fram-
vegis og svo framvegis; með öðrum
orðum – komdu til Þýskalands en
spilaðu einhverja allt aðra tónlist
en þessa sem þú kannt og gerði þig
frægan.
Þaðan sprettur svo klípan sem
drífur plottið áfram; ferðast til
Þýskalands eða f lýja til Sviss?
Hvort tveggja er lífshættulegt,
menn eru farnir að finna lykt-
ina af útrýmingarbúðunum þótt
enginn viti um þær enn. Plottið
er samt ekki það skemmtilegasta
við myndina, þótt það kalli alveg
á nokkur hugvitsamleg hasarat-
riði þar sem tónlistin er oft hluti
af hasarnum, heldur miklu frekar
persónugalleríið í kringum Django
– og ber þar fyrst að nefna svip-
mikinn apaköttinn sem reglulega
sést á öxl Django framan af mynd.
Það er að vísu leiðinlegur galli að
ljóshærða aríska viðhaldið fær
töluvert meira pláss en sígauna-
eiginkonan – en á móti kemur að
mamma Django stelur myndinni
með húð og hári. Hún er einnig
umboðsmaðurinn hans og er allt
í senn vitur, ákveðinn, glöð og
harmræn – og á endanum er það
ekki tónlistin sem skilyrðir hvern-
ig manni líður þegar maður horf-
ir á myndina, heldur svipurinn á
mömmunni.
Túristar í eigin æsku
Ef einhver hefði tekið að sér að gera
skoðanakönnun um uppáhalds-
myndir menntskælinga fyrir tutt-
ugu árum síðan hefðu líklega bara
tvær myndir komið til greina; Pulp
Fiction og Trainspotting. Grodda-
legir, uppdópaðir glæpakrimmar
með orðheppnustu aðalpersónum
beggja megin Alpafjalla, bestu tón-
listinni og sýrðustu myndskeiðun-
um.
Núna, tuttugu árum síðar,
flykkjumst við svo í bíó til að sjá
tvo miðaldra skoska menn standa
úti í náttúrunni og syrgja gamlan
vin. Við könnumst við þá, hitt-
„Það er að vísu leiðin-
legur galli að ljóshærða
aríska viðhaldið fær
töluvert meira pláss en
sígaunaeiginkonan – en á
móti kemur að mamma
Django stelur myndinni
með húð og hári.“
28 | FRÉTTATÍMINN | LAUGARDAGUR 4. MARS 2017
Austurstræti 16 Sími 551 0011 apotek.isAPOTEK KITCHEN+BAR
1. TIL 5. MARS
APOTEKIÐ
BÝÐUR
JULIAN
MEDINA
VELKOMINN
Julian er einn heitasti matreiðslumaðurinn í New York í dag.
Hann er eigandi gríðarlegu vinsælu og margrómuðu veitinga-
húsana Toloache, Toloache 82, Toloache Thompson, Yerba
Buena og Yerba Buena Perry, Coppelia og Tacuba Mexican
Cantina sem öll eru í New York.
Julian hefur, í yfir 20 ár, verið að þróa fágaða Latin matargerð
og hans helstiinnblástur er eldamennska föður hans og afa á
uppvaxtarárum sínum í Mexíkó.
SJÖ RÉTTA
FOOD&FUN VEISLA
AÐ HÆTTI JULIAN
CHURRO OG HROGN
mexíkó crema
SJÁVARÞANGSGRAFIN BLEIKJA
í jalapeño aguachile, súrmjólkur-miso, gúrka
LAMBA CARPACCIO
gerjaður hvítlaukur, kalabrísk chiliolía, dill-crema,
engisprettur (valfrjálst)
KOLKRABBI
achiote, brennt jarðskokkamauk, txistorra-vinagretta, radísur
HÆGMEYRNUÐ ANDABRINGA
dulce de leche gljái, þeyttar gulrætur, sveppir, yuzu kosho
gastrique
NAUTALUND
marineruð í mole, chipotle- og ka« barbecuesósa, vorlaukur,
stökkar kartöflur
EFTIRRÉTTUR
DULCE DE LECHE
karamelluserað yuzu krem, hvítsúkkulaði-mulningur,
hibiscus marens, blóðappelsínu sorbet
8.500 kr.
Borðapantanir í síma 551 0011
SÉRVALIN VÍN MEÐ MATSEÐLI
8.500 kr. / 11.500 kr.