Ljósið - 15.05.1917, Qupperneq 58

56
LJÓSIÐ
kálfur ekki búinn að læra að kæfa heimskuhroka sinn.
Hann vill ekki kannast við yflrsjón sína, að hann sem
fræðari smælingja drottins átti að sýna mér samúð og
kurteisi, þar eð ég var heitur trúmaður, er vildi, að
ritningin væri betur rannsökuð og ekki verið að kenna
úr henni ljótan skáldskap um drottin algóðan, honum
lýst sem viltri manneskju, er misþyrmdi verkum sínum,
deyddi menn með eldi og kæfði þá í vatni o. s. írv.
Ekki græddi ég andlega eða líkamlega á heimsókn
minni. Ég fræddi biskupinn, en hann ekki mig, þvi að
sleggjudóm um mig og Jón sáluga Ólafsson alþingismann
tel ég ekki andlegt málefni, sem ég vildi tala um. En
ég vil fá trúarbót, lagfæring á guðfræðikenningum presta.
Þeirra óþörfu verk mega og eiga að hverfa. — Launin
má ekki taka af þeim, meðan þeir lifa. Víst eru þeir
ónýtir þjónar drotlins. Oss ber að fyrirgefa það. Sann-
leikurinn er sagna beztur.
Y firlýsing.
Ég, sem vil, að menn sýni kærleika til hinna fátæku,
liðandi bræðra og systra í verki, hefi hugsað mér að
gefa liknarfélaginu »Samverjanum« hér í Reykjavik 200
krónur, þá er félagið tekur til starfa næsta ár, og einn-
ig kaupa 100 króna hlut í Eimskipafélagi íslands.
Þessi hugsun min er þó bundin því skilyrði, að herra
biskupi Jóni Helgasyni hali þá þóknast að leggja sinn
skerf til styrktar þessum þjóðmenningarfyrirtækjum og
sýnt þannig, að hann vilji vera fyrirmynd annara guð-
fræðinga hér í borginni, sem tala um kærleika guðs í
ræðum sínum: »Vermið yður og mettið! Elskum hver
annan, bræður góðir!« o. s. frv. Þessi orð hljóma fallega
í eyrum þurfamanna, sem vantar bæði fæði og húsa-
skjól. Það er sorglegt að sjá, hvernig leikið er sér með