Feykir - 27.11.2014, Qupperneq 21

2 12 01 4
Harpa með dætur sínar árið 2010. Að neðan eru nýlegar myndir úr safni fjölskyldunnar.
Foreldrar Matthildar eru þau Harpa
Þorvaldsdóttir frá Hvammstanga, fædd
árið 1980 og Haraldur Guðmundsson
(Halli), frá Blönduósi, fæddur árið
1977. Aðspurð segjast þau hafa hist sem
unglingar en byrjað að vera saman árið
2001. Þau giftu sig 2006 og fluttust til
Salzburg í Austurríki sama ár, ásamt
eldri dóttur sinni, Halldóru Björgu,
sem er fædd 15. desember 2003.
Matthildur fæddist í Salzburg, þann
7. desember 2009. „Meðgangan gekk
eðlilega fyrir sig, ekkert óvenjulegt
kom í ljós. En sex klukkustundum eftir
fæðingu blánaði hún og átti erfitt með
andardrátt. Hún var því tekin til nánari
skoðunar af hjartalækni sem lagði hana
strax inn á gjörgæsludeild í Salzburg.
Eftir ítarlegar rannsóknir komu í ljós
alvarlegir hjarta- og æðagallar, ásamt
öðrum minni einkennum,“ útskýra
þau Harpa og Halli. Eftir greininguna
var ljóst að Matthildur þyrfti að gangast
undir þrjár stórar og flóknar aðgerðir til
að eiga möguleika á venjulegu lífi.
„Á fjórða degi var hún flutt með
þyrlu til Munchen í Þýskalandi í sína
fyrstu opnu hjartaaðgerð. Sú aðgerð er
oft talin sú erfiðasta fyrir einstaklinga
að komast í gegnum og eru allt að 50%
sjúklinga sem komast ekki í gegnum
hana.“ Aðgerðin sem um ræðir gekk
mjög nærri Matthildi og var hún tvo
mánuði á gjörgæslu. Önnur aðgerðin
var framkvæmd við fjögurra mánaða
aldur og þá var Matthildur aftur tvo
mánuði á spítalanum og mestan hluta
þess tíma á gjörgæslu. Þriðja stóra
aðgerðin var einnig framkvæmd í
Munchen og var Matthildur þá orðin
tveggja og hálfs árs gömul. „Sú aðgerð
gekk einnig mjög nærri henni og var
henni um tíma vart hugað líf. Það var
ekki fyrr en ári síðar og eftir nánari
rannsókn og eftirfylgni, að læknar
staðfestu að fyrri aðgerðir hefðu
heppnast eftir vonum og allt liti vel út
og engin ástæða til að áætla frekari
aðgerðir.“ Þau Harpa og Halli segja að
þrátt fyrir erfiðleika í aðgerðaferlinu
inni á spítalanum, hafi Matthildur alltaf
náð undraverðum bata á milli aðgerða.
Henni leið vel heima og þar lifði hún
fullkomlega eðlilegu lífi eins og hvert
annað lítið barn.
Matthildur er í dag ákaflega lífsglöð
og fjörug stúlka, sem hefur að sögn
foreldranna náð ótrúlegum bata miðað
við hvaða vonir þeim og henni voru
gefnar í upphafi. „Þetta tók mikið á,
en styrkur Matthildar var það sem
kom okkur að mestu leyti í gegnum
erfiðustu dagana. Strax frá byrjun
sýndi hún okkur öllum hversu sterk
og ákveðin lítil stúlka hún er. Og við,
þó að stundum hafi útlitið verið dökkt,
misstum aldrei trúna á henni, og vor-
um alltaf samstíga í því að hún sjálft
ætti að leiða baráttuna.“
Þau Harpa og Halli segja útilokað
að kenna neinum að komast í gegnum
aðstæður eins og þau voru í meðan
dóttir þeir var sem veikust. „Við
reyndum að halda henni frá því þegar
við vorum vonlítil eða vansæl og
settum okkur það markmið að gráta
ekki yfir rúminu hennar, heldur fara út
af stofunni ef við þyrftum þess. Einnig
að ræða ekki aðgerðarplön, líkur og
vandamál yfir henni. Við vildum að
hún fyndi alltaf á okkur, í orðum og
gjörðum, að hún kæmist í gegnum
þetta með okkur,“ segja þau. Jafnframt
segja þau það hafa verið mikilvægt að
geta staðið saman við hlið hennar á
spítalanum og stutt hvort annað þess á
milli. „Við erum einnig mjög meðvituð
um það að við erum einstaklega heppin
að vera í þeirri stöðu að Matthildur sé
svona frísk og fjörug stelpa í dag, en
á því voru afar litlar líkur í upphafi.
Heppnin var með okkur.“
Bloggið hjálpaði okkur
Meðan á veikindum Matthildar stóð
héldu Harpa og Halli út bloggsíðu
þar sem þau greindu á opinskáan hátt
frá líðan Matthildar og framvindu
veikindanna. „Bloggið hjálpaði okkur
mikið, bæði að geta miðlað upplýsing-
um til þeirra sem fylgdust með okkur,
og eins að fara yfir dagana saman – að
Matthildur barðist fyrir lífi sínu en hefur náð undraverðum bata
„Við vorum heppin“
VIÐTAL
Kristín S. Einarsdóttir
Fyrir um fimm árum eignuðust ung hjón af
Norðurlandi vestra, þá búsett í Salzburg, litla
dóttur. Sex klukkustundum eftir fæðinguna
kom í ljós að ekki var allt með felldu og Matthildur litla greindist
með alvarlega hjarta- og æðagalla. Tveggja og hálfs árs hafði hún
gengist undir þrjár stórar aðgerðir og um tíma var henni vart hugað
líf. Foreldrarnir sýndu mikið æðruleysi og héldu úti bloggsíðu þar
sem vinir og vandamenn gátu fylgst með framvindu mála. Eflaust
hafa margir velt fyrir sér hvernig Matthildi hefur reitt af og því
hafði Feykir samband við fjölskylduna skömmu fyrir aðventuna til
að spyrja frétta af þessari ungu hetju.
pakka reynslu hvers dags eða viku í
skiljanlegt form, bæði fyrir okkur og þá
sem fylgdust með okkur.“
Harpa og Halli segja að það hafi verið
mikil lukka að vera búsett erlendis, þar
sem Matthildur hafi strax gengið inn í
bestu mögulegu aðstæður þegar lýtur
að erfiðum, meðfæddum hjartagöllum.
Hún var send á eina af virtustu hjarta-
stofnunum í heimi, Deutsches Herz
Zentrum í Munchen, og fékk þar
með bestu mögulegu viðgerð á sínum
galla og öll umönnun og eftirfylgni
var fyrsta flokks. „Þannig var það lán
í óláni að vera erlendis þegar ólukkan
dundi yfir. En Ísland kallar á mann að
vera nær fjölskyldu og vinum og það er
gott að vera komin heim,“ segja þau, en
fjölskyldan flutti heim í ágúst í fyrra.
Þrátt fyrir fjarlægðina naut fjölskyld-
an mikils stuðnings. „Við erum þakklát
fyrir stuðning fólksins í kringum
okkur, styrk og umhyggju allra sem
við þekkjum. Vinir og fjölskylda okkar
frá Blönduósi og Hvammstanga, úr
Reykjavík, samstarfsaðilar og kunningj-
ar frá Ítalíu og Austurríki og sérstaklega
vinir okkar í Salzburg. Fólk bað fyrir
okkur og studdi okkur fjárhagslega, hélt
fyrir okkur styrktartónleika á Íslandi og
í Austurríki og gerði okkur þar með
kleift að standa í þessu saman. Fyrir það
erum við og verðum ævinlega þakklát,
það hefði ekkert mátt fara á annan veg
en það gerði,“ segja Harpa og Halli.
Harpa og Halli segja það verða
að viðurkennast að jólaskapið hafi
breyst örlítið eftir þetta „ferðalag“.
„En þar sem við eigum tvær stelpur
fæddar í desember, sem eru einnig
mikil jólabörn, þá þýðir ekkert annað
en að taka aðventunni og jólunum
fagnandi. Svona barátta þroskar mann
að sjálfsögðu, en breytir manni einnig
og kennir manni að lífið og góð heilsa
sé ekki sjálfsögð. Maður ætti að vera
þakklátur fyrir hvern hamingjuríkan
dag,“ segja þau að lokum. „Svo vill
Matthildur koma því á framfæri að
hún æfir jólalögin af kappi ásamt
öðrum leikskólabörnum á Huldulæk,
en þau ætla að syngja fyrir gamla fólkið
í Reykjavík. Við fjölskyldan óskum
öllum gleðilegra jóla.“