Feykir - 27.11.2014, Síða 34

2 01 43 4
Það var búið að snjóa og snjóa
í meira en viku. Já, bærinn var
fullur af snjó og einn daginn
í vikunni var meira að segja
frí í skólanum. Mamma hafði
sagt að það mætti enginn fara
í skólann því það væri vitlaust
veður. Fannar hafði spurt hana
hvernig veðrið gæti verið vit-
laust en því gat hún ekki svarað.
Fannar og Hugi vinur
hans voru búnir að leika sér í
snjónum í hvert sinn sem færi
gafst. Meira að segja spjald-
tölvurnar fengu vel þegna hvíld.
Þeir höfðu horft á gröfurnar ýta
og moka snjónum í heljarins
hóla og fjöll. Þeir höfðu mokað
göng í snjófjöllin og
rennt sér á rassinum
niður hlíðarnar.
Einn skaflinn náði
meira að segja upp
á þak á einu húsinu
svo þeir náðu að
ganga þangað upp
og hoppa niður í
garð. Þetta gerðu
þeir aftur og aftur,
þangað til konan í húsinu kom
alveg brjáluð út. „Nú hringi ég
á lögguna!“ hrópaði hún á þá
og hélt á símanum í hendinni.
Fannar og Hugi hlupu eins og
fætur toguðu heim.
Svo var meira að segja
gaman að stinga sér með
hausinn í snjóskaflana. Eða
alveg þangað til Fannar lenti
með hausinn á einhverju
hörðu. Það var þá hjólið hans
sem hann hafði skilið eftir
liggjandi í garðinum. Fannar
fékk stóra kúlu á hausinn. „Var
ég ekki búinn að segja þér að
setja hjólið inn í skúr áður en
það færi að snjóa, Fannar?“ Jú,
alveg rétt, pabbi hafði beðið
hann um það. Það er stundum
alveg óþolandi hvað pabbi
hefur oft rétt fyrir sér.
Já, Fannar var sko þreyttur
eftir öll ævintýrin í snjónum.
En loksins drattað-
ist hann þó á fætur
og þá voru allir
farnir að hafa sig til.
Nema að vísu Biggi,
litli bróðir Fannars,
sem sat og sullaði
seríósinu sínu um
eldhúsborðið. Mik-
ið væri gaman að
vera bara tveggja
ára en ekki alveg sjö ára eins og
ég, hugsaði Fannar.
Pabbi var kominn í þykku
peysuna sína. Hvað er eiginlega
í gangi, það er laugardagur,
hugsaði Fannar og spurði svo:
„Pabbi, er ekki leikur í dag?“
Pabbi leit brosandi á hann og
sagði: „Jú, Fannar minn, en í
dag sleppum við leiknum og
förum í bæinn.“
Þau byrjuðu á að fara í
íþróttahúsið og það voru
örugglega milljón bílar þar
fyrir utan. Aftur spurði
Fannar: „Pabbi, er leikur í
dag?“ Pabbi hló og sagði:
„Nehei, nú ertu boðinn í veislu,
Rótarýklúbburinn er með
jólahlaðborð.“ Váá, hugsaði
Fannar, það hljómar eins og
rosalega stórt borð. Þegar
hann kom inn í íþróttahúsið
varð hann ekki svikinn.
Það voru að vísu engir
pakkar á jólahlaðborðinu
heldur fullt af mat sem ilmaði
eins og jólin. Og Fannar
mátti borða eins og hann
langaði til. Hangikjöt og
hamborgarhrygg, sósur og
laufabrauð og alls kyns fínerí.
Fannari fannst samt skrítið að
það voru bara einhverjir kallar
sem voru með matinn og þeir
voru allir með rauðar svuntur.
Þarna þekkti hann lækninn
sem hafði saumað fimm spor í
hausinn á honum fyrir þremur
árum, bakarinn var þarna og
kallinn sem hrópar Stóll-inn
Stóll-inn þegar leikirnir eru
búnir í körfuboltanum.
Þetta var nú fína veislan.
Svo kom allt í einu einhver
maður og fór að segja sögur
og fullorðna fólkið hló og
hló. Sumir hlógu svo mikið
að þeim svelgdist á gosinu
sínu. Einhverjir hlógu reynd-
ar ekki neitt og hristu bara
Fannar lætur ljósin skína
HÖFUNDUR
Óli Arnar Brynjarsson
Ævintýri á aðventunni
Fannar vaknaði seint á
laugardagsmorgni. Bára systir
vakti hann og sagði: „Á fætur
með þig svefnpurrkan þín!“ Fannar rifaði augun
aðeins og snéri sér síðan á hliðina og dró sængina upp
fyrir haus. „Fannar! Á fætur strákur,“ hrópaði Bára
og reif af honum sængina. „Ég get það ekki, ég er svo
rosalega þreyttur,“ sagði Fannar og það var alveg rétt.
hausinn. „Hvaða kall er þetta?“
spurði Fannar og benti á
manninn. „Þetta er nú bara
Framsóknarkall,“ sagði pabbi
og hló meira. Rosalega hljóta
þessir Framsóknarkallar að
vera fyndnir, hugsaði Fannar.
Þegar þau voru að ganga út
úr íþróttahúsinu sá Fannar að
pabbi rétti Báru systir pening
sem hún setti svo í einhvern
kassa. Fannar stoppaði mömmu
sína og hvíslaði að henni:
„Mamma, af hverju setti Bára
peninginn sem pabbi gaf
henni í þennan kassa þarna?“
Mamma klappaði honum
á kollinn og sagði: „Heyrðu
kallinn, hún Bára systir þín
setti peninginn í kassann fyrir
okkur öll. Allur peningurinn
sem fer í kassann er notaður
til styrktar góðu málefni. Við
höfum alveg efni á þessu og
svo er um að gera að láta gott
af sér leiða, það eru að koma
jól!“ Þetta var örugglega rétt hjá
mömmu þó Fannar
skildi ekki öll orðin
– en samt, það var
stutt í jólin og það
átti örugglega eftir
að kaupa jólagjafir.
„Við hefðum sko
alveg getað notað
þennan pening,“
muldraði Fannar
áhyggjufullur, „og
ég er ekki kall,“
bætti hann við pínu
móðgaður.
„Næst förum við í bæinn
því að í dag á að tendra ljósin
á jólatrénu,“ sagði mamma á
leiðinni í bílinn. „Tendra hvað?“
spurði Fannar. „Fannar! Þú ert
svo vitlaus. Það á að kveikja á
stóra jólatrénu hjá kirkjunni,“
sagði Bára. „Ég er ekkert vit-
laus, ég vissi það alveg,“ svar-
aði Fannar fúll.
Það var líka allt fullt af snjó
í gamla bænum og þar var allt
að fyllast af fólki því í dag stóð
svo mikið til að það var meira
að segja búið að loka gömlu
götunni. Þar mátti ekki keyra
á bílum, það urðu allir að fara
út og ganga. Sem betur fer var
veðrið gott og mikið var tréð
fallegt á torginu, greinarnar
svignuðu undan snjónum.
„Brrr, rrrrosalega er kalt,“ sagði
pabbi og potaði í magann á
Fannari. Svo tók hann Bigga
bróðir og setti hann á háhest og
fjölskyldan hélt af stað.
Allar búðirnar voru opnar
og meira að segja var opið þar
sem venjulega voru ekki búðir.
Þetta var nú meira fjörið. Það
var farið inn í nokkrar búðir
og alls staðar var fólk. „Eigum
við að kíkja í Maddömukot?“
spurði mamma. „Ömmu
hvað?“ spurði Fannar hissa en
Bára systir var stórhneyksluð
og hristi hausinn. „Já ég er til,
er ekki hægt að
fá kjötsúpu þar?“
spurði pabbi og sá
hafði nú aldeilis lyst
á súpunni. Fannar
grunaði að það ætti
eftir að stoppa í
bakaríinu og ákvað
því að spara magann
þangað til.
Það var farið
að skyggja þegar
þau komu út frá
prúðbúnum mad-
dömunum og það var aðeins
farið að maldra. Fannar rak á
eftir fjölskyldunni á leiðinni
í bakaríið. Þegar þangað var
komið var búið að byggja
ævintýralegan snjógarð í
kringum Bakarísstéttina og
þar stóð nú bakarinn og bauð
gestum sjóðheitt súkkulaði og
smákökur. Jólatónlistin drundi
w
Mikið væri gaman
að vera bara
tveggja ára en
ekki alveg sjö ára
eins og ég, hugsaði
Fannar.
...
w
„Brrr, rrrrosalega
er kalt,“ sagði
pabbi og potaði í
magann á Fannari.
Svo tók hann
Bjössa bróðir og
setti hann á háhest
og við héldum af
stað.
...