Morgunblaðið - 22.12.2017, Blaðsíða 24

24 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 22. DESEMBER 2017
✝ Ósk Elín Jó-hannesdóttir
fæddist í Reykjavík
21. febrúar 1941.
Hún lést á líknar-
deild Landspítalans
í Kópavogi 4.
desember 2017.
Foreldrar henn-
ar voru hjónin
Ragnhildur Sumar-
lína Magnúsdóttir
húsmóðir frá Akra-
nesi, f. 1902, d. 1967, og Jóhann-
es Birkiland Stefánsson rithöf-
undur frá Uppsölum í Blöndu-
hlíð í Skagafirði, f. 1886, d. 1961.
Systur Óskar Elínar eru
Æska Björk Jóhannesd. Birki-
land, f. 1941, d. 2011, og Ragn-
hildur Unnur Jóhannesd. Birki-
land, f. 1942.
Systkini Óskar Elínar sam-
mæðra eru Ágúst Kjartansson,
f. 1925, lést ungur erlendis, Sig-
urjón Kjartansson, f. 1928, d.
1998, Ingibjörg Albertsdóttir, f.
1930, Magnús Albertsson, f.
1932, d. 2011, og Einar Mýr-
kjartansson, f. 1937, d. 2000.
Frá sjö ára aldri ólst Ósk Elín
upp á Kirkjubóli í Bjarnadal í
Önundarfirði hjá hjónunum
Halldóri Kristjánssyni, f. 1910,
d. 2000, og Rebekku Eiríks-
eru Jóhannes Elías, f. 2000, El-
isabeth Elín, f. 2004, og Magnus
Samuel, f. 2004. 3) Ólöf Bessa
Berntzen, f. 18.12. 1968, búsett í
Noregi, gift Tore Johnny Bernt-
zen, f. 1965, d. 2006. Synir
þeirra eru Alexander Johnny, f.
1992, og Kristófer, f. 1995. 4)
Sverrir Halldór, f. 2.5. 1970, bú-
settur í Reykjavík, giftur Sar-
inthip Prommee, f. 1976. Dætur
Sverris eru María Ósk, f. 1991,
og Eva Prommee, f. 2009. 5) Jó-
hannes Ragnar, f. 16.9. 1971, bú-
settur í Reykjavík, giftur Jó-
hönnu Hjördísi Guðmunds-
dóttur, f. 1971. Börn þeirra eru
Dagný Björk, f. 1995 og Guð-
mundur Aron, f. 2004. 6) Mar-
grét Rebekka, f. 9.5. 1977, bú-
sett í Reykjavík. 7) Óskar Elías,
f. 18.12. 1980, búsettur í Reykja-
vík, í sambúð með Sigrúnu Jó-
hannsdóttur, f. 1984. Dætur
þeirra eru Ólöf Bára, f. 2006 og
Sæunn Svava, f. 2011.
Ósk Elín stundaði nám við
Héraðsskólann á Reykjanesi við
Djúp í tvö ár. Hún starfaði fyrr á
árum við ýmis þjónustustörf en
var lengst af húsmóðir. Eftir að
börnin uxu úr grasi fékkst hún
við barnapössun til margra ára.
Hún var jafnframt virk í félags-
störfum fyrir Rauða krossinn og
Hjálpræðisherinn. Hin síðari ár
var hún virk í félagsstarfi eldri
borgara í Gerðubergi.
Útför Óskar Elínar fer fram
frá Fella- og Hólakirkju í dag,
22. desember 2017, og hefst hún
klukkan 13.
dóttur, f. 1912, d.
1995.
Fóstursystkini
Óskar Elínar eru
Sævar Björn Gunn-
arsson, f. 1948, og
Sigríður Eyrún
Guðjónsdóttir, f.
1948, d. 2004.
Fyrri maður
Óskar Elínar var
Sævar Sigur-
jónsson frá Hellis-
sandi, f. 14.9. 1939. Hann fórst
með Sæfelli SH 210 hinn 10.10.
1964. Foreldrar hans voru hjón-
in Gísllaug Guðmunda Elíasdótt-
ir, f. 1918, d. 1994, og Sigurjón
Illugason, f. 1914, d. 1994.
Dóttir Óskar og Sævars er 1)
Sigurlaug Ragnhildur, f. 7.10.
1962, búsett í Grundarfirði.
Börn hennar eru Hildur Inga, f.
1989, Sævar Örn, f. 1992, og
Gísli Már, f. 2001.
Seinni maður Óskar Elínar er
Ólafur Sverrisson, frá Straumi á
Skógarströnd, f. 24.11. 1940.
Foreldrar hans voru hjónin Ólöf
Guðbjörnsdóttir, f. 1915, d.
2003, og Sverrir Guðmundsson,
f. 1910, d. 1986.
Börn Óskar og Ólafs eru sex.
2) Sævar Unnar, f. 23.8. 1967,
búsettur í Danmörku. Börn hans
Elsku eiginkona mín og ég
erum búin að þekkjast í rúm-
lega 52 ár og verið gift í 50 ár.
Við erum mikið búin að
bralla mikið saman og erum rík
af stórri fjölskyldu. Henni
fannst mjög gaman að ferðast
um landið og erlendis.
Og hún hafði sérstaklega
gaman af því að fara í heimsókn
í sveitina að Uppsölum, til að
sjá hvar faðir hennar var fædd-
ur. Það var mikið ævintýri fyrir
okkur.
Einnig fannst henni gaman
að veiða og var farið í Sæmund-
ará til þess, og þar var þokka-
leg veiði.
Á sumrin var alltaf farið upp
í sveit í frí. Og sveitin er Skóg-
arströnd, Önundarfjörður og
Skagafjörður.
Stefnan var að fara vestur í
Önundarfjörð en heilsan hjá
henni leyfði það ekki í sumar.
Ég elska þig og sakna.
Blessuð sé minning þín.
Ástarkveðja
Þinn
Ólafur (Óli).
Á fyrstu æviárum mínum var
móðir mín mér sem allur al-
heimurinn. Ég man vel tilfinn-
inguna, trúnaðartraustið var al-
gert. Hún var trúuð og kenndi
mér bænir í æsku. Áfall reið yf-
ir og faðir minn fórst í sjóslysi.
Það setti mark á móður mína,
og á mig líka.
Leiðir skildu um stund en
lágu saman á ný eftir að móðir
mín kynntist öðrum yndislegum
manni, honum Óla.
Árin liðu. Ég var svo lánsöm
að eignast fjögur yngri systkini
á rétt rúmlega fjórum árum.
Margar bæjarferðir fórum við
mamma með yngstu börnin í
kerru og barnavagni og þau
eldri við hönd.
Á stundum áttum við
mamma fullt í fangi með að
halda utan um fjörugan barna-
hópinn. Við fórum í heimsóknir,
á samkomur eða niður á tjörn
að gefa öndunum. Þá eru minn-
isstæðar bílferðirnar á gulu
VW-bjöllunni. Foreldrarnir í
framsætum og við krakkarnir
fimm í aftursætinu og stóra
systirin í miðjunni til að geta
stillt til friðar í hópnum eftir
þörfum. Þegar sjötta barnið
fæddist vorum við orðin átta í
VW-bjöllu. Þegar sjöunda barn-
ið fæddist var kominn stærri
bíll á heimilið.
Móðir mín hafði margar hlið-
ar og lífið var henni ekki alltaf
auðvelt. Við vorum ekki alltaf
sammála, en alla tíð var sterkur
kærleiksstrengur á milli okkar.
Í grunninn var hún ljúf kona
með fallegt hjarta og vildi öllum
vel. Hún var mjög félagslynd,
ákveðin og gat verið þrjósk.
Hún var sérstök á sinn hátt og
gaf lífinu og umhverfinu lit. Það
krefst hugrekkis að fara eigin
leiðir.
Umfram allt var hún yndis-
lega konan sem fæddi sjö börn í
þennan heim. Hún er í okkur og
mun alltaf verða. Við erum sem
eitt, enda eru öll börnin hennar
mömmu einstaklega samheldinn
systkinahópur.
Elsku móðir mín greindist
með krabbamein öðru sinni síð-
astliðið sumar. Eiginmaður og
börn lögðust á eitt við að létta
henni lífið eins og kostur var og
að skapa fleiri fallegar minn-
ingar. Við fórum saman á
ættarmót, fjölbreyttar samkom-
ur og á fjölskyldu- og vinafundi.
Við systkinin blésum til veislu í
tilefni gullbrúðkaups foreldra
okkar og var það okkur öllum
gleði að ná þeim degi saman
rúmum mánuði fyrir andlát
móður okkar. Á lokametrunum
var baráttan hörð og snörp, en
elsku mamma lést rúmum fjór-
um mánuðum eftir greiningu.
Eftir standa fallegar minn-
ingar um móður sem var alltaf
hún sjálf. Hún elskaði skraut-
legan fatnað og heimili. Hún
elskaði mannfagnaði og sam-
verustundir með fjölskyldu og
vinum.
Hún elskaði að ferðast styttri
og lengri vegalengdir. Hún
elskaði að dekra við barnabörn-
in og hafði ánægju af handa-
vinnu. Hún var lífsglöð, al-
mennt glaðlynd og naut sín við
áhugamál sín.
Á síðasta andartaki þessa
heims lífs sýndi hún inn í fal-
legu sálina sína. Það var ólýs-
anleg reynsla. Úr augum henn-
ar mátti lesa undrun, traust og
frelsi, en umfram allt skein í
gegn hreinn og tær kærleikur.
Hún var tilbúin að sleppa tök-
unum og að hefja nýja vegferð
dansandi í lífsgleði sálu sinnar.
Þrautum þessa heims er lokið
og ný ævintýri tekin við. Að
leiðarlokum þessa lífs er efst í
huga mér og hjarta djúpur
kærleikur og þakklæti fyrir öll
árin okkar saman.
Sigurlaug R. Sævarsdóttir.
Ég vil minnast elsku móður
minnar sem lést 4. desember
eftir baráttu við krabbamein.
Ég mun aldrei gleyma góðum
minningum frá Kirkjubóli í Ön-
undarfirði, með afa og ömmu,
mömmu og Sigurlaugu systur,
pabba og öllum hinum börn-
unum sem voru þar yfir sum-
artímann. Þar var alltaf líf og
fjör. Ég man líka eftir öllum
ferðunum að Straumi á Skógar-
strönd þar sem afi Sverrir og
amma Ólöf bjuggu. Pabbi var
þá alltaf með kassa af kóki og
prins póló sem við börnin elsk-
uðum að fá.
Mamma sagði við mig eitt
sinn að pabbi hefði farið frá
Straumi ríðandi á leið sinni til
Guðmundar bróður síns í Stóra-
Langadal og þá hefði ég viljað
fara með pabba og gekk af stað.
Mamma kom hlaupandi á eftir
mér upp í móa og sagði mér að
pabbi kæmi bráðum aftur. Mig
rámar aðeins í þetta, en þarna
var ég um fjögurra ára.
Ég man líka eftir því þegar
við bjuggum í Smálöndunum og
vorum fimm systkinin þá. Við
þau yngri áttum það til að fara
of nálægt Vesturlandsveginum
og þá kom mamma hlaupandi
og spurði hvað við værum að
gera þarna.
Ég sagði við hana: „Elsku
mamma! Við erum bara að
kíkja á bílana!“ og mamma
brosti og sagði að við mættum
alls ekki vera þarna.
Þá man ég eftir atviki með
börnunum í hverfinu þar sem
einn úr hópnum fékk þá hug-
mynd að veiða í laxalæknum á
Laxalóni. Þá kom eigandinn
hlaupandi og skammaði okkur.
Ég held við höfum aldrei hlaup-
ið eins hratt. Pabbi brosti og
sagði að við mættum ekki gera
manninum þetta.
Ég gleymi aldrei öllum ferð-
unum okkar norður að Dúki í
Sæmundarhlíð þar sem Dísa
systir pabba bjó ásamt manni
sínum. Það voru margir veiði-
túrar farnir og alltaf keppni
milli systkinanna að veiða sem
flesta. Dísa frænka eldaði svo
aflann, sem var mjög góður.
Þegar ég leitaði til elsku
mömmu með kærustusorgir
sagði mamma alltaf; Já, Sævar
minn, heldurðu ekki að þið náið
saman aftur? Fyrsta barnið
mitt, Jóhannes, fæddist næstum
því á afmælisdegi mömmu. Hún
var svo ánægð. Þegar von var á
tvíburunum mínum dreymdi
mömmu tvíbura. Þau fengu
nöfnin Elisabeth Elín og Magn-
us Samuel.
Elsku mamma mín, nú ert þú
orðin mjög falleg stjarna á
himnum. Ég mun alltaf sakna
þín.
Þinn
Sævar Unnar.
Elsku mamma.
Ég hef saknað þín svo mikið
frá því síðast er ég sá þig. Þar
sem við bjuggum erlendis hitt-
umst við sjaldan og þá sérstak-
lega synir mínir.
En það eru margar skemmti-
legar sögur sem hægt er segja
frá ferðalögum þínum til mín,
sem var ekki svo oft þar sem þú
varst svo flughrædd, en lést
samt verða af því nokkrum
sinnum. Sérstaklega man ég vel
eftir því þegar þú komst með
Óskar bróður þegar hann var
10 ára og við fórum í Tusenfryd
tívolí. Þú varst nú ekki hrædd
við að prófa tækin og fórst ein í
eitt brjálæðislegt tæki og vissi
ég ekki hvar þú varst, en svo sá
ég tvo sjúkraliða og þar varst
þú þar sem þú þoldir ekki þetta
tæki.
Ég er þér ævinlega þakklát
fyrir allt.
Kveð þig að sinni og við
sjáumst síðar.
Þín dóttir
Ólöf Bessa.
Elsku móðir mín er fallin frá
eftir erfið veikindi. Eftir standa
margar minningar um móður
sem elskuð var út af lífinu og
myndast því stórt tómarúm við
fráfall hennar.
Það var erfitt að sjá hana svo
veika síðustu dagana. Það kom
djúpt við hjarta mitt þegar hún
sagði við mig tveimur dögum
fyrir andlátið; „Þú hefur kaldar
hendur en heitt hjarta,“ en ég
hafði verið aðeins handkaldur
þann dag.
Ég kveð elsku mömmu með
ást og söknuði. Pláss hennar
verður aldrei fyllt í hjarta mínu.
Þinn sonur,
Sverrir.
Jæja, mamma mín. Þá er
komið að leiðarlokum í þessu
lífi. Ég minnist þín með söknuði
og þakklæti fyrir allar stundir
okkar saman.
Við eigum margar minningar
saman, eins og matarboðin og
veislurnar sem haldnar voru
heima hjá mér og víðar. Þegar
ég var við bílviðgerðir í bíl-
skúrnum ykkar pabba komst þú
oft í dyrnar á skúrnum og heils-
aðir upp á mig. Þú varst alltaf á
hraðferð, annaðhvort á leið eða
að koma frá einhverjum við-
burði.
Þín verður sárt saknað.
Þinn sonur,
Jóhannes (Jói).
Elsku mamma er látin. Og
finnst mér mjög erfitt að sitja
hér að skrifa grein um hana því
það eru margar góðar minn-
ingar sem hægt er að velja úr.
Hún er rík af stórri fjölskyldu.
Ef einhver hefði sagt mér í
sumar að ég sæti hér í dag og
skrifaði grein um mömmu hefði
ég sagt að það væri óhugsandi
þó að við hefðum vitað vegna
veikinda hennar að það kæmi
að leiðarlokum. Auðvitað var ég
að vona að það yrði ekki strax.
En núna á síðustu dögunum
hennar komu frá henni alveg
frábærir brandarar. Eins og
t.d. þegar hún gat ekki snúið
sér nema með aðstoð. Þá bað
hún mig að hjálpa, sem ég
gerði, en nei, þá horfði hún á
mig og sagði: „Magga, þú ert
ómöguleg!“ vegna þess að ég
gat ekki hagrætt henni eins og
hjúkrunarkonurnar gerðu. Og
svo hló hún bara að því. Eins
þegar ég spurði hana hvað hún
hefði verið að borða, þá sagðist
hún ekki muna hvað það héti og
ég nefndi eitthvað og þá kom:
„Allt veist þú, Magga mín.“
Ég elska þig, mamma, og
mun sakna þín. Og geyma allar
minningar um þig í hjarta
mínu.
Þín dóttir
Margrét Rebekka.
Elsku mamma mín.
Ég trúi ekki ennþá að þessi
tími sé kominn, að þú sért far-
inn og ég muni aldrei getað
faðmað þig aftur. Þó að við höf-
um vitað í nokkra mánuði að
það væri stutt í þennan tíma er
ekkert sem getur undirbúið
mann fyrir hann. Það er án efa
það erfiðasta sem ég hef gert
að kveðja þig. Ég veit að þú
myndir ekki vilja að við værum
svona leið en þú verður að
skilja að það er svo mikill miss-
ir að þér. Þú sem varst alltaf
svo lífsglöð, kát og svo góð. Það
var alltaf stutt í brosið hjá þér.
Ég dáist að hugrekki þínu í að
vera alltaf þú sjálf. Þú varst
alltaf svo félagslynd og alltaf til
í góðar veislur. Þú ert pottþétt í
þjóðbúningnum núna og lýsir
upp veisluna í kringum þig í
Sumarlandinu fagra, dansandi
við fallega hljóma harmonikk-
unnar. Með tímanum mun ég
vafalaust læra að minnast þín
með brosi og þakklæti fyrir
þann tíma sem ég fékk með þér
en núna er það svo erfitt. Ég
elska þig og sakna þín, elsku
mamma mín. Þú munt alltaf
eiga stað í hjarta mínu.
Þitt örverpi
Óskar.
Elsku amma okkar.
Takk fyrir hvað þú varst allt-
af góð við okkur. Okkur fannst
þú alltaf svo skemmtileg, eig-
inlega algjör snillingur. Þú
gafst okkur svo mikið; ást, tíma
og allskonar hluti. Við elskum
þig og munum sakna þín mikið.
Ólöf Bára og Sæunn Svava.
Elsku amma.
Takk fyrir allt.
Blessuð sé minning þín.
Kveðja,
Alexander og Kristófer.
Ósk Elín
Jóhannesdóttir
Kæra Krissa
frænka. Með orð-
unum í ljóðinu
Rödd eftir Sigurð
Pálsson minnist ég þín:
Rödd
alltaf rödd
bakatil í draumunum
Rödd sem heyrist varla
Rödd sem hverfur ekki
Skrýtið
Rödd sem er líf
Ég finn fyrir henni
bakatil í draumunum
Alltaf.
Rödd hennar Krissu ömmu-
systur er mér ógleymanleg.
Systraraddirnar þeirra Sigjóns-
Kristbjörg
Sigjónsdóttir
✝ Kristbjörg Sig-jónsdóttir
fæddist 26. maí
1925. Hún lést 5.
desember 2017.
Útför Krist-
bjargar fór fram
18. desember 2017.
dætra, Guðríðar,
Guggu móðurömmu
minnar og Krist-
bjargar Krissu,
tónuðu svo líkt. Í
huga mér er þakk-
læti fyrir öll símtöl-
in. Alltaf hugulsöm,
hlý og áhugasöm
spurði hún frétta.
Gestrisnin og
myndugleikinn
mættu mér alltaf
þegar ég fór á fund hennar í
Espigerðinu. Hjartans kveðjur
til ykkar allra, kæra fjölskylda.
Vala Georgsdóttir.
Ég sagði aldrei Krissa,
frænka eða Kristbjörg heldur
alltaf „Krissa frænka“ okkur
var það svo eðlilegt. Þú varst
frænkan mín og vinkona mín.
Við kynntumst vel þegar ég var
sjúkraliðanemi á öldrunardeild-
inni í Hátúni.
Þú varst leiðbeinandinn
minn, umhyggjan og virðingin
sem þú sýndir sjúklingunum og
starfsfólki er mér ógleymanleg.
Þú varst stolt hjúkrunarkona af
gamla skólanum og ert enn mín
fyrirmynd.
Þegar systir þín, hún
mamma, veiktist og dó komst
þú svo góð inn í líf mitt þegar
ég var í svo mikilli sorg.
Þú varst alltaf jafn róleg og
uppörvandi þegar ég hringdi
grátandi eða reið. „Við förum í
gegnum þetta saman,“ sagðir
þú. Ég er svo þakklát fyrir það
hvað þið systurnar voruð nánar
í veikindum mömmu og gátuð
talað um fortíðina.
Þegar Elisa, dóttir mín,
fæddist sýndir þú mér mikla
umhyggju og stuðning. Hún
með magakrampa, þá hringdi
ég og þú komst með næsta
strætó að hjálpa mér og alltaf
hafðir þú einhvern mat með-
ferðis.
Elisa kallaði þig varaömmu.
Ég fékk öll gömlu húsráðin og
allt sem börn þurfa í uppeldinu:
lýsi, ullarboli, biblíusögur og
bænir. Svo hlýddir þú mér yfir,
gott kaffi og vínarbrauð með
bleikum glassúr og við skemmt-
um okkur og hlógum.
Já, elsku Krissa frænka,
núna ertu frísk og frjáls og þú
munt gæta okkar allra.
Barnanna þinna, tengdabarna,
barnabarna, langömmubarna og
okkar hinna sem vorum svo
heppin að eiga þig að.
Á þessari stundu þegar ég
skrifa hinstu kveðju streyma
minningarnar fram og ég græt.
„Edda mín“ sagðir þú alltaf
þegar ég var leið, „Sólin kemur
alltaf upp aftur. Ekki vera reið
og leið.“
Já, mín kæra, ég man allt
sem þú kenndir mér og ég
geymi það í hjarta mínu.
Það var dásamlegt þegar þú
komst til okkar í Sarpsborg fyr-
ir 14 árum. Þú varst töff, komst
ein með flugi, rútu til Osló og
lest til Sarpsborgar. Ég stóð á
lestarstöðinni og tók á móti þér
með Emil í barnavagninum og
hoppandi veifaði ég íslenska
fánanum. „Ertu brjáluð, mann-
eskja’“ sagðir þú, „að vera með
þessi læti“ og við skellihlógum.
Þú varst hjá okkur í fjóra daga í
glampandi sól og sumaryl. Við
elduðum saman og töluðum um
lífið. Sverrir, Jón Þröstur, Elisa
og Emil nutu lífsins og við fór-
um öll í dagsferðir, alltaf með
strætó. Þú dekraðir við okkur
og hefðir gjarnan mátt vera í
fjóra mánuði.
Þegar ég heimsótti þig í sum-
ar var alveg eins og ég hefði
hitt þig í gær. Við spjölluðum í
marga tíma og héldumst í hend-
ur.
Með vinsemd og virðingu, þín
systurdóttir,
Edda Kristín.