Morgunblaðið - 19.01.2018, Blaðsíða 12

12 DAGLEGT LÍF
MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 19. JANÚAR 2018
ur um heilsuna. Heilsan er þó aðeins
hluti af heildstæðri nálgun minni til
að liðsinna fólki með að ná mark-
miðum sínum; þeim sem vilja brjót-
ast út úr viðjum vanans, stefna
hærra og sækja lengra í starfi eða
einkalífi. Lykilþættirnir eru heilsa og
orkustjórnun, innri- og ytri sam-
skipti, fjölskyldan, vinir og kær-
leikur, lærdómur og gróska, um-
hverfi og aðstæður, áhugamál, vinna
og fjárhagur,“ þylur Ingvar umbeð-
inn upp og bætir við að í grunninn
snúist markþjálfun um að auka fólki
tilfinningagreind og um leið sjálf-
stjórn og hæfni til samskiptastjórn-
unar.
Að sigra sjálfan sig
Ingvar nam markþjálfun í Við-
skiptaháskólanum í Kaupmannahöfn
og fékk réttindin ári síðar hér heima.
Hann hefur starfað sem markþjálfi í
sex ár og síðustu fimm í eigin ráð-
Valgerður Þ. Jónsdóttir
vjon@mbl.is
Ámeðan bókaútgefendurvoru í gríð og erg að komabókum sínum í búðir fyrirjólin og höfundar fylgdust
spenntir með sölutölum, var a.m.k.
einn alveg sallarólegur. Hann vissi að
sinn tími myndi koma. Þann 4. janúar
gaf Vaka-Helgafell út bókina Sigraðu
sjálfan þig – Þriggja vikna áskorun
fyrir venjulegt fólk sem vill meira!
eftir Ingvar Jónsson, stjórnunar- og
markaðsfræðing og markþjálfa.
„Markviss markaðssetning af aug-
ljósum ástæðum,“ segir hann bros-
andi, en útskýrir engu að síður:
„Í byrjun árs hyggst fólk oft
taka til í eigin lífi, venja sig af slæm-
um siðum, byrja upp á nýtt og setja
sér markmið. Sumir ætla að laga
mataræðið, grenna sig og hugsa bet-
Morgunblaðið/Kristinn Magnússon
Höfundurinn Í bókinni bendir Ingvar Jónsson á leiðir til að brúa bilið á milli
raunveruleikans – hver sem hann er – og þess sem lesandann dreymir um.
Ef maður gerir ekki neitt
gerist heldur ekki neitt
„Allt of margir eru áhorfendur en
ekki þátttakendur í eigin lífi vegna
þess að þá skortir kjark til að
spyrja sjálfa sig hvað þá í alvör-
unni langar til að gera, eignast og
verða,“ segir Ingvar Jónsson,
markþjálfi og höfundur nýútkom-
innar bókar, Sigraðu sjálfan þig –
Þriggja vikna áskorun fyrir venju-
legt fólk sem vill meira!
Rithöfundarferill Guðrúnar frá Lundi
er sannkallað ævintýri í íslenskri bók-
menntasögu. Óþekkt kona norðan úr
Skagafirði verður metsöluhöfundur
nánast á einni nóttu og bækur henn-
ar tróna á toppi vinsældalista í rúma
tvo áratugi.
Á sýningunni Kona á skjön, sem
opnuð verður kl. 14 á morgun, laugar-
dag 20. janúar, í Borgarbókasafninu í
Grófinni, er hægt að fræðast um líf
og störf Guðrúnar og skoða muni
sem voru í hennar eigu. Hún var 59
ára þegar fyrsta skáldsaga hennar
kom út, en þær urðu tólf talsins í fjöl-
mörgum bindum. Mikið afrek í
ljósi þeirra hindrana sem alþýðu-
konur stóðu frammi fyrir á þessum
tíma. Guðrún var dáð af stórum hluta
þjóðarinnar þótt sumir áhrifamenn
flokkuðu verk hennar með erlendum
afþreyingarbókmenntum og reyfara-
rusli.
Guðrún frá Lundi
Metsöluhöfundur Guðrún frá Lundi.
Kona á skjön
Sýning á ljósmyndum sjö útskriftar-
nema frá Ljósmyndaskólanum stend-
ur yfir í Lækningaminjasafninu á Sel-
tjarnarnesi. Sýningin er opin á
fimmtudögum og föstudögum kl. 15 -
19, en laugardaga og sunnudaga kl.
12 - 18. Síðasta sýningardaginn, sem
er sunnudagurinn 4. febrúar, verður
opið frá kl. 19 - 23, en þá er sýningin
hluti af Safnanótt í tengslum við
Vetrarhátíð. Sýnendur eru:
Berglaug Petra Garðarsdóttir,
Díana Júlíusdóttir, Gunnlöð Jóna
Rúnarsdóttir, Pamela Perez, Sara
Björk Þorsteinsdóttir, Sólveig M.
Jónsdóttir og Therese Precht Vadum.
Endilega . . .
. . . skoðið út-
skriftarverk
You’re doing great!“ gall ísímanum mínum. Ég leit íkringum mig og vonaði aðenginn hefði heyrt þetta,
en það var um seinan. Ég horfði í
augun á næsta manni og sá hvernig
hann dæmdi mig. Ég gaf honum
minn besta sakleysissvip, því að ekki
gat ég farið að viðurkenna fyrir hon-
um að ég hefði gleymt að slökkva á
hljóðinu í líkamsræktarappinu í sím-
anum mínum.
Hvað þá að ég gæti viðurkennt að
ég væri með líkamsræktarapp yfir-
höfuð. Er það ekki eitthvert óskráð
lögmál ræktarinnar að allir sem þar
stíga inn fyrir dyr eigi bara að kunna
þetta? Nógu marga sé ég, algjörlega
allslausa og applausa, vera að lyfta
lóðum sem líta frekar út fyrir að vera
bílapartar heldur en eitthvað sem
mennskir menn eiga að geta lyft.
Ég get ekki sagt að ræktin sé
beinlínis mitt annað heimili, þó að
ég reyni að halda mér í horfinu.
Ég var kominn með svokallaðan
„pabbalíkama“ löngu áður en
ég varð pabbi, sem er pínu
kaldhæðið í ljósi þess að ég
ætlaði að verða He-Man
þegar ég yrði stór.
Tilhugsunin um að
þurfa að eyða alveg
nokkrum klukkutím-
um á viku, sem gætu
annars farið í að
borða snakk, við að
reyna á mig er ekkert
sérstaklega heillandi.
Ég læt mig samt hafa það,
því að innst inni langar mig alveg
pínulítið til þess að líta út eins og Arn-
aldur Svakanaggur gerði þegar hann
var upp á sitt besta. Kannski ekki al-
veg, ég myndi líklega sætta mig við
að hafa einn tíunda af vöðvamass-
anum hans.
Þannig að já, ég mæti í ræktina, og
já, ég nota símann minn til þess að
hjálpa mér að muna hvað ég eigi að
gera, hvenær og með hverju. Og
hvað með það þó að appið sé
svo dásamlega bandarískt að
það finni hjá sér þörf til þess
að hvetja mig áfram? Ekki
myndi beljakinn sem starði
svona á mig segja mér að
„I’m doing great?“ Er það
nokkuð? Ég hefði
kannski bara átt að
spyrja hann fallega?
„Hérna, ég var að
komast á næsta stig
í appinu mínu, gæt-
irðu hrósað mér?“
»Ég var kominn meðsvokallaðan „pabba-
líkama“ löngu áður en ég
varð pabbi, sem er pínu
kaldhæðið í ljósi þess að ég
ætlaði að verða He-Man
þegar ég yrði stór.
Heimur Stefáns Gunnars
Stefán Gunnar
Sveinsson sgs@mbl.is