Morgunblaðið - Sunnudagur - 01.07.2018, Blaðsíða 19

1.7. 2018 MORGUNBLAÐIÐ SUNNUDAGUR 19
stoð. Það hefur verið mjög gott að byrja að
vinna þar því þar er ég nálægt fólki sem þarf á
hjálp minni að halda og það finnst mér gott.
Ég vil hjálpa fólki. Líka af því að ég byrjaði að
tala miklu meiri íslensku eftir
að ég kom þangað. Fólkið þar
er að kenna mér íslensku.
Núna skil ég mikið en ekki
allt,“ segir Aline og Beatriz
segist heyra mikinn mun á ís-
lenskunni hennar eftir að hún
byrjaði.
„Þetta hefur gengið vel,
þetta er góður staður og mér
finnst gaman að vera með fólkinu og sjá um
það. En það sem ég lærði á sautján árum mín-
um sem læknir er að það er svo miklu meira en
bara lyf sem við getum gefið sjúklingum okkar
því við getum gefið af okkur sjálfum. Ég get
gert það þarna,“ segir Aline og kemst við.
Beatriz er komin með sumarvinnu í eldhús-
inu á sama stað en segir að ef hún væri í Bras-
ilíu þá væri hún ekki að vinna í sumarfríinu.
Mæðgurnar segja að þar sé nógu erfitt að fá
vinnu fyrir fullorðna og unglingar noti sumrin
til að slaka á og fara á ströndina. Fjölskyldan
bjó í Jundiaí sem er um 40 km frá stórborginni
Sao Paulo. Í stórborginni búa um 12 milljónir
manna en í heimabæ þeirra „aðeins“ um hálf
milljón. Þær segja að Sao Paulo geti verið
hættuleg borg og maður verði að vita hvað
maður er að gera. „Okkar borg er ekki svona
hættuleg en umferðin er mikið vandamál og á
kvöldin er hættulegra að vera úti. En þarna
eru góðir skólar. Börnin mín gengu í mjög góð-
an skóla í Brasilíu en til þess að fara í góðan
skóla þarftu að borga. Opinberu skólarnir voru
mjög góðir en það er búið að eyðileggja það
kerfi. Skólagjöldin fyrir öll börnin voru í kring-
um þúsund evrur á mánuði,“ segir Aline en það
gera um 130.000 kr. Það þarf
sömuleiðis að borga fyrir að
fara í góðan menntaskóla sem
er nauðsynlegt til að komast í
góðan háskóla.
„Bestu háskólarnir eru síð-
an ríkisháskólar og það er
ókeypis að fara í þá en til þess
að komast inn þarftu virkilega
að berjast fyrir plássinu. Til
dæmis til að komast í læknanám þá þarftu að
fara í próf og það eru kannski 250 manns að
berjast um eitt pláss til að komast í læknis-
fræði í Sao Paolo en þar er besti háskólinn til
þess að læra til læknis,“ segir Aline.
Námið öðruvísi í Brasilíu en hér
Hún segir að námið sé öðruvísi á Íslandi en í
Brasilíu og að mörgu leyti erfiðara úti en
grunnskólinn taki líka níu ár í stað tíu ára hér.
Henni fannst það fyrst skrýtið en nú sé hún
mjög ánægð með íslenska skólakerfið. „Úti í
Brasilíu eru gerðar svo miklar kröfur. Beatriz
var náföl í framan með bauga, stressuð að
læra. Ég sé að núna lærir hún en er ekki alltaf
stressuð,“ segir Aline og bætir við að hún hafi
núna betri tíma til að sinna ballettinum og öðr-
um hugðarefnum.
„Ég er ekki ánægð með hvernig gamli skól-
inn var því álagið var svo mikið en það eru aðr-
ir hlutir sem skipta máli. Ég er ánægð með að
á Íslandi hafa nemendur tíma til að læra og
tíma til að lifa. Tíma til að fara út og leika sér,
tíma til að sinna íþróttum og vera þau sjálf,“
segir Aline en Beatriz er sjálf ánægð með þessi
skipti.
„Í Brasilíu var svo mikið stress. Ég fékk 6,8
í einu ritunarprófi og fór að gráta og fannst
þetta svo hræðilegt. Hér er ég ekki svona
stressuð, auðvitað vil ég standa mig vel en ég
fer ekki að gráta yfir því,“ segir hún.
Aline bætir við: „Þetta er eins og teygja, ef
þú ert alltaf að teygja á henni þá getur eitt-
hvað brostið. Þetta er mjög erfitt fyrir full-
komnunarsinna eins og Beatriz,“ segir hún en
henni finnst íslenska skólakerfið henta henni
vel.
Eitt af því sem hefur slegið í gegn hjá bæði
móður og dóttur er að hér geta börn og ung-
lingar labbað sjálf í skólann. „Það er æðislegt.
Ég er svo glöð. Ég get labbað ein og ef það
vantar eitthvað þá er hægt að hlaupa heim og
koma aftur í skólann. Ég get farið ein í Krón-
una eða tekið strætó í Smáralindina,“ segir
Beatriz sem finnst þetta sjálfstæði mikils virði.
„Í Brasilíu þurfti mamma mín að keyra mig
allt. Ef ég vildi hitta vinkonur mínar þá þurfti
hún að keyra mig. Ég gat ekki hitt þær nema
hún keyrði mig. Við hittumst frekar sjaldan ut-
an skóla,“ segir hún og útskýrir að þetta sé öf-
ugt við hvernig lífið sé hjá þeim í Reykjavík
þegar ekkert mál sé að hitta vinina. „Þetta er
æðislegt,“ segir hún.
„Líka fyrir mig!,“ segir Aline. „Ég þarf ekki
lengur að keyra út um allt. Ég þarf ekki lengur
að vera í aukastarfi sem bílstjóri.“
Henni finnst þetta líka gefa börnunum aukið
sjálfstæði og þau læri ábyrgð með því að koma
sér á milli staða og þurfa að hugsa um tíma-
setningar. Þetta sé mikilvægur lærdómur.
„Það finnst mér mjög jákvætt,“ segir Aline.
Blaðamaður hafði frétt af því að Beatriz
hefði lesið jólaguðspjallið upp fyrir samnem-
endur sína í kirkjunni um síðustu jól. Beatriz
segir að hana hafi fyrst langað til að segja nei
því henni hafi ekki fundist hún það góð í ís-
lensku en kennarinn hennar og skólastjórn-
endur hafi hvatt hana áfram. Hún hafi hins-
vegar óttast að segja eitthvað rangt. „Ég æfði
mig mikið fyrir þetta og þetta gekk bara vel!“
Langar til að verða læknir
Í spjalli okkar kemur fram að Beatriz er alveg
ákveðin í að feta í fótspor móður sinnar og
verða læknir. „Það er meðal annars vegna
mömmu minnar. Hún er svo mikil fyrirmynd
fyrir mér, ekki bara fyrir að vera læknir heldur
hvernig persóna hún er. Ég fór að hugsa meira
um þetta þegar ég var svona átta ára og hafði
mjög gaman af náttúrufræði. Frá ellefu ára
aldri fór ég stundum með henni í vinnuna og
fékk að hjálpa henni þar. Þar var hjúkrunar-
fræðingur með henni á læknastöðinni og ég
fékk að vera með henni, lærði að mæla blóð-
þrýsting og mæla sykur. Mér fannst svo gam-
an að gera allt þetta. Mér finnst þetta líka góð
leið til að hjálpa fólki en mér finnst mjög gam-
an að hjálpa. Það er hægt að hjálpa ekki bara
með þetta líkamlega heldur líka með því að
vera góður við fólk,“ segir Beatriz sem var
nýbúin að sækja námskeið í Háskóla unga
fólksins þegar viðtalið fór fram.
„Þetta var alveg æðislegt! Það er svo frábær
hugmynd til að leyfa okkur að prófa svona
margt. Ég fór í skurðlækningar og líka í hjúkr-
unarfræði og sjúkraþjálfun, endurlífgun, líf-
fræði og eðlisfræði,“ rifjar hún upp.
En hvað ætlar fjölskyldan að vera lengi á Ís-
landi?
„Við vitum ekki hversu mörg ár við verðum
hér; kannski fimm, sjö eða jafnvel tíu ár. Þetta
fer eftir kirkjunni og biskupnum,“ segir Aline.
„Kannski verðum við hérna í tuttugu ár!“
En nú að máli málanna, HM í knattspyrnu.
Fjölskyldan hefur að sjálfsögðu fylgst vel með
keppninni og stutt bæði íslensku strákana og
brasilíska liðið. Beatriz fór með hluta fjölskyld-
unnar og fleiri vinum og sá Ísland mæta Arg-
entíu á risaskjá í Hljómskálagarðinum. „Það
rigndi allan tímann og það var allt blautt eftir
þetta. En það var svo gaman og allir svo
spenntir.“
„Þetta var frábært,“ segir Aline. „Argentína
og Brasilía eru óvinir í fótbolta. Þetta var svo
æðislegt, margir vinir okkar í Brasilíu skrifuðu
um þetta og fögnuðu.“
Beatriz bætir við: „Mjög margir frá Brasilíu
héldu með Íslandi og voru að segja hvað ís-
lensku fótboltamennirnir væru sætir!“
Beatriz er mjög spennt fyrir þessari keppni
og þær mæðgur er bjartsýnar á gott gengi
brasilíska landsliðsins.
Í sumar ætlar fjölskyldan að vera á Íslandi,
ferðast kannski eitthvað um landið og síðan er
stefnan tekin á heimsókn til Brasilíu í desem-
ber og hlakka mæðgurnar til að skipta út
myrkrinu fyrir sumarið í Brasilíu. „Pabbi minn
verður áttræður í janúar og okkur langar til að
halda upp á það með fjölskyldunni,“ segir Al-
ine.
Flóttinn úr þvottahúsinu
Aline segir sögu sem lýsir persónuleika Beat-
riz vel. „Þegar við bjuggum í Þýskalandi þá var
þvottahúsið í kjallaranum. Einu sinni vorum
við í feluleik, ég var kasólétt og Beatriz var að
leika við Pedro bróður sinn, hann var þriggja
ára og hún fjögurra og hálfs. Þau fóru inn í
þvottahúsið en lásinn var bilaður og þau læst-
ust þar inni. Ég sagði við hana að ég færi upp
og fyndi eitthvað til að opna lásinn með. Hún
sagði allt í lagi. Það var lítill gluggi efst í kjall-
aranum og hún gerði stiga með því að stafla
saman öllu sem hún fann. Hún lét bróður sinn
fyrst fara út og svo fór hún sjálf. Ég kom til
baka fjórum, fimm mínútum síðar og þau biðu
bæði eftir mér fyrir utan dyrnar og ég átti ekki
orð. Þetta er lýsandi fyrir Beatriz og er al-
gjörlega hún. Hún hefur sérstaka gjöf frá
Guði; ég hef alltaf sagt henni það. Þegar hún
sér eitthvað erfitt, mætir áskorun, finnur hún
alltaf lausn, sína eigin lausn, eftir sínu höfði.“
„Það hefur verið tekið ótrú-
lega vel á móti okkur hérna,
ég bjóst ekki við því fyrir-
fram. Þegar við komum hitt-
um við svo margt indælt
fólk, sérstaklega í gegnum
skólann,“ segir Aline en
Beatriz og systkini hennar
eru í Seljaskóla í Reykjavík.
Morgunblaðið/Arnþór Birkisson
’Mjög margir fráBrasilíu héldumeð Íslandi og voruað segja hvað íslensku
fótboltamennirnir
væru sætir.