Morgunblaðið - 24.08.2018, Síða 21

MINNINGAR 21
MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 24. ÁGÚST 2018
og kræsingar, humar eða silung,
eða hvort tveggja. Ekkert mátti
okkur vanta.
Sem barn eyddi ég miklum
tíma hjá þér og fann mér ýmis-
legt til dundurs; horfði á eldgöm-
ul áramótaskaup á spólu, spark-
aði bolta í bílskúrsvegg
nágrannans, spilaði á hljómborð-
ið, en oftar en ekki var ég að
dunda mér niðri í blómabúð að
spreyta mig á blómaskreyting-
um, sópa gólf eða spjalla við þig
og blómarósirnar þínar, eins og
þú kallaðir þær sem unnu hjá
þér. Ég fékk oft að gista og tók-
um við þá alla jafna í spil á kvöld-
in og svo var kvöldkaffi borið
fram, því enginn mátti jú fara
svangur í háttinn.
Þú heimsóttir Kanarí nánast
árlega síðan ég man eftir mér og
ræddum við ósjaldan að „á næsta
ári“ skyldir þú taka mig með. Það
var því kærkomið að hafa látið til
skarar skríða í fyrra og heimsótt
þig og Hauk til Kanarí. Þið sýnd-
uð okkur helstu staðina og við
nutum þess að vera loksins þarna
með ykkur. Við tvær áttum svo
sérstaklega góðan dag þar sem
þú sýndir mér spænska hverfið,
við röltum um, versluðum smá og
deildum svo gómsætu tapasi.
Þú varst alltaf svo hvetjandi,
sérstaklega þegar kom að námi,
lést mig vita hversu stolt þú vær-
ir af mér og öllum barnabörnun-
um. Þú fylgdist vel með okkur öll-
um, hvar svo sem við vorum í
heiminum. Þegar ég bjó í Hol-
landi töluðum við líklega mest
saman því þú varst svo flink á
tölvur, kunnir á öll helstu sam-
skiptaforritin.
Elsku amma mín, ég er svo
þakklát fyrir að hafa fengið að
eyða svo miklum tíma með þér í
gegnum árin og hafa fengið að
kynnast þér svo vel. Þú varst svo
umhyggjusöm, sterk, falleg,
hreinskilin, stolt, dugleg, um-
burðarlynd, hvetjandi og áfram
mætti telja. Þú ert frábær fyr-
irmynd og munt alltaf eiga stóran
hluta af hjarta mínu.
Með söknuði, þín
Margrét Guðný.
Við fáum að vita það strax á
unga aldri að við munum ekki
komast hjá því einn daginn í fjar-
lægri framtíð að þurfa að kveðja
þá sem standa okkur næst. Núna
er slíkur dagur runninn upp og
við þurfum að kveðja ömmu okk-
ar Möggu.
Amma Magga, sem hefur verið
við hlið okkar frá því við fædd-
umst og búin að vera órjúfanleg-
ur hluti af okkar lífsgöngu.
Í miðri sorginni vitum samt
líka að við erum heppnir. Við er-
um heppnir að hafa fengið að
alast upp á Sauðárkróki undir
verndarvæng ömmu okkar. Að
alast upp þar sem við vorum með
annað heimili hjá ömmu á Hóla-
veginum sem setti okkur lífsregl-
urnar og gekk úr skugga um að
við myndum örugglega fullorðn-
ast og verða ábyrgir og heiðar-
legir einstaklingar. Heppnir að
eiga allar þessar góðu minningar
úr barnæskunni um ömmu okkar,
t.d. að hlaupa um í hlýlegu blóma-
búðinni hennar eða hlæja með
henni á gamlárskvöldi yfir Hóla-
vegskaupinu. Við erum líka sér-
staklega heppnir að hafa fengið
að kynnast ömmu eftir að við ux-
um úr grasi og hafa fengið að eiga
með henni óteljandi samveru-
stundir í hversdagsleikanum.
Hvort sem það var matarboð í
Háuhlíðinni undir ljúfum tónum
Roger Whittaker, allar helgarnar
í Litla-Bæ í júnímánuði eða kom-
ast með henni á Mannabar á
Kanarí.
Amma Magga var heldur eng-
in venjuleg manneskja. Hún var
ættmóðirin og styrka stoðin í fjöl-
skyldunni sem allir gátu leitað til.
Amma var glæsileg kona og
hafði ógnarmikla nærveru þar
sem augntillit og líkamstjáning
dugðu til að koma hlutunum til
skila. Hún var líka mjög greind
og ákveðin og fékk almennt alltaf
sínu fram ef hún kærði sig um
það. Það var líklega þess vegna
sem við barnabörnin fórum að
kalla hana ömmu Don okkar á
milli, því óneitanlega minnti virð-
ingin sem var borin fyrir henni
stundum á persónu Marlon
Brando úr ónefndri kvikmynd.
Það þurfti líka ákaflega sterk
bein til að segja nei við ömmu
Don og mögulega ættu foreldrar
okkar engin barnabörn ef ekki
hefði verið fyrir fyrirskipanir
ömmu Don í þeim málum.
Amma var samt á sama tíma
ákaflega hlý og kærleiksrík og
kunni þá list að tala um hlutina af
einlægni. „Komdu og talaðu við
mig“ var sagt með ákveðinni
röddu og síðan var ekki hætt að
spjalla fyrr en allar lífsins áætl-
anir voru komnar upp úr manni.
Þessi eiginleiki gerði það líka að
verkum að hún átti marga mjög
góða vini á öllum aldri og maður
fann það í veikindum hennar
hvað mörgum þótti vænt um
hana.
Stóra áfallið í lífinu kom fyrir
26 árum þegar afi féll frá en með
hjálp hins hjartahlýja Hauks í
Bæ átti amma mörg mjög góð ár
eftir erfiða tíma og við getum
aldrei þakkað Hauki nægilega
fyrir að reynast ömmu okkar
svona vel öll þessi ár.
Elsku amma, við kveðjum þig í
hinsta sinn með bæninni sem þú
kenndir okkur og þökkum fyrir
þinn þátt í því að gera okkur að
þeim sem við erum í dag. Þú ert
og þú verður áfram og alltaf stór
hluti af hjarta okkar. Hvíl í friði,
elsku amma.
Láttu nú ljósið þitt
loga við rúmið mitt.
Hafðu þar sess og sæti,
signaði Jesús mæti.
(Höf. ók.)
Björn Ingi, Sigþór
Guðvin, Óli Grétar
og Gísli Rúnar.
Elsku amma Magga, mikið
eigum við eftir að sakna þín.
Missir afa Hauks og okkar allra
er mikill og það verður skrítið að
koma á Hólaveginn og sjá þig
ekki lengur þar.
Þú varst okkur alltaf svo hlý
og góð og fylgdist vel með öllu
sem við gerðum. Þegar mamma
og pabbi voru ekki heima þegar
við vorum yngri varstu fljót að
koma og passa, þó að fjarlægðir
væru miklar, eða hringja í okkur
og athuga hvort ekki væri örugg-
lega allt í lagi.
Ferðirnar í Litla-Bæ með ykk-
ur Hauki voru skemmtilegar,
gott var að vakna við að þú varst
að búa til morgunmat í litla eld-
húsinu. Þú elskaðir að búa til mat
og passaðir vel upp á að allir yrðu
saddir. Þegar við vissum að þú
værir að koma suður, eða að
koma brún og sælleg frá Kanarí,
þá mátti bóka að nammipoki
fylgdi með. Eða þegar þú laum-
aðir að okkur vasapeningum í
kveðjuskyni til að kaupa handa
okkur „eitthvað gott“, eins og þú
sagðir. Það var líka gaman að
fara með þér á rúntinn á Krókn-
um á Volvónum, mikið var spjall-
að og komið við í sjoppu til að
kaupa nammi og stundum ís.
Nú er ég klæddur og kominn á ról,
Kristur Jesús veri mitt skjól,
í guðsóttanum gef þú mér
að ganga í dag svo líki þér.
Vertu, guð faðir, faðir minn,
í frelsarans Jesú nafni,
hönd þín leiði mig út og inn,
svo allri synd ég hafni.
(Hallgrímur Pétursson)
Elsku amma Magga, takk fyr-
ir allt sem þú gafst okkur.
Aron Trausti
og Tinna Birna.
Kæra systir, ég þakka þér allt
sem þú gerðir fyrir mig þegar á
þurfti að halda. Ég þakka alla
þína umhyggju í minn garð.
Já, Magga mín. Nú er komið
að kveðjustund, sem mér finnst
svo erfitt að trúa. En ég hugga
mig við það að núna líður þér bet-
ur. Þú ert laus við kvalastríðið og
núna færðu ljósið og friðinn sem
mun umvefja þig. Ég veit að ást-
vinirnir allir taka á móti þér opn-
um örmum og bjóða þér í sum-
arlandið.
En komin eru leiðarlok
og lífsins kerti brunnið
og þín er liðin æviönn
á enda skeiðið runnið.
Í hugann kemur minning mörg,
og myndir horfinna daga,
frá liðnum stundum læðist fram
mörg ljúf og falleg saga.
(Höf. ók.)
Magga mín, guð blessi þig og
friðarins faðir fylgi þér. Hvíl þú í
friði, vina mín.
Þín systir,
Stella.
Fallin er frá yndisleg frænka
og vinkona, hún Magga, sem
fylgt hefur okkur í áranna rás.
Það hefur alltaf verið mikill sam-
gangur okkar á milli og eigum við
eftir að sakna hennar endalaust.
Það voru mikil forréttindi þegar
við fluttum til Sauðárkróks 1973
og keyptum okkur íbúð að lenda
við hliðina á Möggu og Bubba og
börnum þeirra og ekki má
gleyma honum Vina. Það var allt-
af jafn gott að koma til þeirra,
þar sem gestrisni og góðvild voru
í fyrirrúmi. Magga var glæsileg
kona, hélt sér vel til og var alltaf
fín. Hún var mikil húsmóðir, eld-
aði góðan mat og bakaði heimsins
bestu kökur. Frá þessum árum
geymum við ljúfar og góðar
minningar um yndislegt fólk og
góða nágranna.
Hún gekk í gegnum erfiðan
tíma þegar hún missti hann
Bubba sinn eftir erfið veikindi
hans. Það var mikið áfall fyrir
hana og börnin. Blessuð sé minn-
ing hans.
En öll él birtir upp um síðir.
Magga kynntist síðar góðum
manni, honum Hauki Björnssyni
frá Bæ. Þessi kunningsskapur
leiddi til þess að þau fóru að búa
saman á Hólaveginum. Það var
mikil gæfa fyrir þau bæði og áttu
þau mörg góð ár saman. Haukur
reyndist Möggu vel og alltaf var
gott að koma til þeirra. Það var
mikið áfall fyrir fjölskylduna í
vetur þegar Magga greindist
með illvígan sjúkdóm, en hún
barðist af miklu æðruleysi fram á
síðustu stundu. Það var aðdáun-
arvert að sjá hversu Haukur um-
vafði hana í veikindum hennar.
Börnin hennar og fjölskyldur
þeirra sýndu henni líka mikinn
kærleika og gerðu allt til að létta
henni baráttuna. Við eigum
Möggu svo ótal margt að þakka.
Elsku Haukur, Óskar, Lolla,
Guðni og Björn, fjölskyldur ykk-
ar og elsku Stella.
Okkar innilegustu samúðar-
kveðjur til ykkar allra.
Ég kveð þig hugann heillar minning blíð
hjartans þakkir fyrir liðna tíð.
Lifðu sæl á ljóssins friðarströnd
leiði sjálfur Drottinn þig við hönd.
(Guðrún Jóhannsdóttir)
Guð blessi minningu elsku
Möggu frænku og megi hún hvíla
í friði.
Anna og Konráð.
Þegar við hugsum um Möggu
frænku okkar kemur í hugann
glæsileg kona, góðhjörtuð og
sannkallaður fjölskylduvinur
sem erfitt er að horfa á eftir.
Fyrstu minningar okkar um
Möggu eru frá Hólaveginum þeg-
ar við vorum nú ekki há í loftinu.
Það varð fastur siður á aðfanga-
degi stuttu áður en klukkan
hringdi jólin inn að líta í næsta
hús til Möggu þar sem við vorum
hlaðin kræsingum og eru sumar
af okkar fyrstu minningum frá
þessum tíma í eldhúsinu hjá
Möggu og Bubba á aðfangadegi.
Eftir að við fluttum af Hóla-
veginum hittum við Möggu oftast
í fjölskylduboðum og urðu ætíð
fagnaðarfundir að hitta hana,
hún var glæsileg, hress og hafði
mikinn áhuga á að vita hvernig
okkur vegnaði í lífinu.
Tíminn leið og eftir að börn
okkar fóru að fæðast sýndi
Magga þeim mikinn áhuga og
væntumþykju, það var mjög
gaman að sjá Möggu núna sein-
ustu árin á samfélagsmiðlunum
setja „like“ og segja fallegu orðin
um börnin okkar.
Kæra frænka, við kveðjum þig
núna og þökkum fyrir allar góðu
stundirnar, minning þín mun lifa
í hjörtum okkar. Við sendum
Hauki, börnunum hennar og fjöl-
skyldum þeirra okkar innileg-
ustu samúðarkveðjur.
Systkinin af Hólaveginum,
Gísli, Ása, Davíð og Elvar.
Lífsbókinni hennar Margrétar
Guðvinsdóttur er lokið. Stórt
skarð er komið í vinkvennahóp-
inn okkar. Skarðið hennar verður
ekki fyllt en allar góðu minning-
arnar streyma nú fram og sam-
eina okkur í sorginni, en fylla
okkur jafnframt þakklæti fyrir
allar góðu stundirnar sem við átt-
um saman.
Hún var svo hjartahlý og gest-
risin, svo glaðlynd og jákvæð, hlý
og innileg á sinn fallega og yf-
irvegaða hátt. Hún var svo virk
og hvetjandi í öllum ævintýrun-
um okkar, hvort sem þau urðu
heima eða að heiman. Nú rifjum
við upp vikulegu samfundina sem
við áttum meðan við vorum allar
búsettar norðan heiða, miðnæt-
ursiglingu um Skagafjörð á Jóns-
messu, heimboðin, óvissuferðirn-
ar, leikhúsferðirnar,
sumarbústaðaferðirnar, utan-
landsferðirnar og notalegu
stundirnar yfir kaffibolla og
spjalli við eldhúsborðið á Hóla-
veginum. Alltaf var sama hlýjan
og vináttan og svo notalega nær-
veran sem einkenndi allt hennar
fas.
Já, við erum ríkar af góðum
minningum um glæsilega konu,
trausta, hjálpsama og skemmti-
lega vinkonu sem alltaf átti bros,
ráð og hvatningu þegar á þurfti
að halda.
Við samglöddumst henni og
Hauki innilega þegar þau hófu
sitt samband, en bæði höfðu
misst maka sína, langt um aldur
fram. Þau studdu hvort annað
svo vel og fallega.
Magga og Haukur voru höfð-
ingjar heim að sækja. Móttökur
þeirra, þegar hópurinn okkar
mætti með maka sína í sumarbú-
staðinn í Bæ á Höfðaströnd eitt
eftirminnilegt sumarkvöld, koma
upp í hugann. Töfrar samspils
mjúkrar birtunnar, náttúrufeg-
urðarinnar, lognsins og leiðsagn-
ar Hauks um landareignina og
svo veisluföng, söngur og hlátur
inni í hlýjum bústaðnum þar sem
þau nutu sín svo vel, samhent í
gestgjafahlutverkinu, eru enn ein
fallega perlan í safninu okkar.
Nú er komið að leiðarlokum.
Við kveðjum hana Möggu okkar
með söknuði, sorgmæddar en
jafnframt innilega þakklátar fyr-
ir vináttuna og allar góðu minn-
ingarnar.
Við látum öðrum eftir að rekja
lífsferil hennar en sendum
Hauki, börnum hennar, tengda-
börnum, afkomendum og fjöl-
skyldunni allri hlýjar og innilegar
samúðarkveðjur.
Far þú í friði,
friður Guðs þig blessi,
hafðu þökk fyrir allt og allt.
Jónurnar,
Guðrún, Ingunn, Jónína,
Margrét G., Margrét Y.,
Sigríður, Solveig og
Veronika.
Eitt það fyrsta sem kemur í
hugann er ég minnist Möggu er
hversu velkomnir við vinir og fé-
lagar Björns Jóhanns vorum á
Hólavegi 22.
Húsið var alltaf opið og vel
tekið á móti okkur og engu skipti
hversu margir við vorum. Það var
ekki alltaf lognmolla á Hólaveg-
inum og eflaust áttum við meira
skilið af óskum um að við færum
nú út að leika okkur. Sanngirnin
og heiðarleikinn skein af Möggu
og brýndi hún okkur í samræmi
við það.
Þegar unglingsárin voru að
baki og annars konar skemmtan-
ir freistuðu þá var viðhorfið alltaf
það sama, skemmtið ykkur vel,
farið varlega og skilið ykkur
heim.
Vingjarnleg og traust held ég
að lýsi henni vel og áhugasöm um
líðan fólks sem hún þekkti vel til.
Ég fullyrði að nánast alltaf spurði
Magga um líðan strákanna
minna, hvernig gengi hjá þeim og
mér og bætti svo oft við að hún
skildi ekkert í mér að vera í þess-
ari pólitík.
Magga var gift honum Bubba
Guðna sem lést alltof snemma
eða í maí 1992, frábær maður sem
gaman var að þekkja. Magga
kynntist síðar honum Hauki sem
reyndist Möggu og fjölskyldunni
allri afar vel enda ótrúlega já-
kvæður og duglegur maður.
Magga vildi öllum vel og taldi
hún fólk ekki á góðum stað óskaði
hún því einhvers betra. Magga
var ein af þessum manneskjum
sem alltaf hafa átt sérstakan stað
í hjarta mínu. Hún var eiginlega
hin mamman á Hólaveginum sem
passaði upp á börnin, hver svo
sem átti þau.
Vinskapur Möggu við foreldra
mína og sér í lagi móður mína
kom vel í ljós er faðir minn veikt-
ist. Þá komu þau, hún og Haukur,
og sýndu hversu miklir vinir þau
voru.
Öll kveðjum við á endanum.
Magga í blómabúðinni hefur nú
kvatt okkur og skilur eftir skarð
sem er einstakt og verður ekki
fyllt af öðrum. Minningin um ein-
staklega góða konu lifir um alla
tíð og mun áfram hlýja mér um
hjartaræturnar. Börn Möggu og
Bubba eru eins og þau, einstak-
lega góð, traust og sannir vinir.
Þeim og ættingjum öllum votta
ég samúð mína.
Hauki votta ég samúð mína
um leið og ég hlakka til að hitta
hann áfram og heyra af öllu því
sem hann brasar. Guð blessi þig,
Haukur, og ykkur öll, kæru vinir.
Nú kveður þú þennan heim
en heilsar á nýjum stað
þeim sem áður hafa kvatt.
Þú átt stað í minningunni
með þeim sem við þegar söknum
en vitum að sitja við hlið hins hæsta
höfuðsmiðs í Sæluríkinu.
Gunnar Bragi Sveinsson.
Látin er kær vinkona, Margrét
Guðvinsdóttir, eftir erfiða bar-
áttu við krabbamein. Mig langar
til að minnast hennar með fáein-
um orðum. Það var yndislegt
þegar hún og hann Haukur okkar
kynntust fyrir margt löngu. Bæði
búin að missa fyrri maka sína. Og
ekki var það verra að henni
fylgdu fjögur frábær systkin og
fjölskyldur þeirra sem hafa öll
sem eitt verið ómetanleg gagn-
vart Hauki og ekki síður okkur,
fjölskyldu hans og afkomendum.
Við Konni höfum átt ómetan-
legar stundir með Möggu og
Hauki og er Litla-Bæjar-gengið
þar ofarlega í minni. Allar ferð-
irnar í Litla-Bæ, bæði vor og
haust. Alltaf eitthvað verið að
stússa, taka til og veiða. Magga
og Haukur gistu oftast með okk-
ur Konna í „skúrnum“. Eftir að
hafa verið saman með hópnum
yfir daginn, búin að borða góðan
mat um kvöldið, þá var komið að
eftirréttinum. Þar var Magga í
essinu sínu. Kom alltaf með stóra
tertu sem hún hafði bakað. Því-
líkar trakteringar. Við vorum öll
búin að bíða allan daginn eftir
þessari tertu. Seinna á kvöldin
þegar að háttatíma kom, þá
læddumst við út í „skúrinn“ og þá
var tekið í spil og spilaður kani
langt fram á nótt. Þetta voru góð-
ar stundir.
Fyrir nokkrum árum komu
Magga og Haukur með okkur í
Sólkot og dvöldu hjá okkur í eina
viku. Auðvitað var farið í
spænska blómabúð. Magga
þurfti aðeins að athuga hvort
þetta væri ekki í góðu lagi hjá
þeim Spánverjum. Hún keypti
nokkra pínulitla kaktusa, enga
tvo eins. Þeir voru svo litlir að
hægt hefði verið að fela þá í lóf-
anum.
Í dag eru þessir sömu kakt-
usar komnir í stóra potta og vel
fer um þá í Sólkoti.
Það eru margar minningar
sem við eigum en ein er okkur
sérstaklega hjartfólgin og við
munum geyma hana í hjarta okk-
ar um alla tíð. Við Konni vorum í
Litla-Bæ í vor, svolítið að taka til
og gera klárt fyrir sumarið. Þá
komu Magga og Haukur í heim-
sókn og voru hjá okkur góða
stund.
Hún var orðin mikið veik en
langaði mikið að komast í Litla-
Bæ. Og auðvitað gerði Haukur
henni það mögulegt. Þarna áttum
við gott spjall og góða stund sem
gleymist aldrei.
Magga var heilsteypt og yfir-
veguð, fór aldrei með fleipur og
það var hægt að treysta henni og
því sem hún sagði. Það sjáum við
líka í krökkunum hennar og fjöl-
skyldum þeirra. Okkur finnst við
hafa eignast hlut í þessari fjöl-
skyldu.
Það voru erfið spor að koma
við á Sjúkrahúsinu á Sauðárkróki
til að heimsækja Möggu í sumar.
Í síðustu heimsókninni sendum
við hvor annarri fingurkoss þeg-
ar við kvöddumst. Í dag smellum
við síðasta kossi á kinn Möggu í
bili. Við hittumst síðar í Sumar-
landinu.
Guðríður Jónsdóttir (Guja).
Ástkær sonur okkar, stjúpsonur, bróðir
og barnabarn,
BIRKIR FANNAR HARÐARSON,
lést á krabbameinsdeild Landspítalans
miðvikudaginn 22. ágúst.
Útför hans fer fram frá Grafarvogskirkju
föstudaginn 31. ágúst klukkan 13.
Blóm og kransar eru vinsamlegast afþakkaðir en þeim sem
vildu minnast hans er bent á Ljósið – endurhæfingu fyrir
krabbameinsgreinda, www.ljosid.is/minningarkort.
Hörður Guðjónsson
María B. Johnson Jón Axel Ólafsson
Jökull Freyr Harðarson
Hildigunnur Johnson Rafn F. Johnson
Morgunblaðið birtir minn-
ingargreinar endurgjalds-
laust alla útgáfudaga.
Skil | Þeir sem vilja senda
Morgunblaðinu greinar eru
vinsamlega beðnir að nota inn-
sendikerfi blaðsins. Smellt á
Morgunblaðslógóið í hægra
horninu efst og viðeigandi lið-
ur, „Senda inn minning-
argrein,“ valinn úr felliglugg-
anum. Einnig er hægt að slá
inn slóðina www.mbl.is/
sendagrein
Minningargreinar