Morgunblaðið - 24.08.2018, Blaðsíða 22

22 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 24. ÁGÚST 2018
✝ Sigríður Bene-diktsdóttir
fæddist 5. janúar
1928 á Barnafelli í
Ljósavatnshreppi,
S-Þingeyjarsýslu.
Hún andaðist á
Hjúkrunarheim-
ilinu Sunnuhlíð í
Kópavogi 11.
ágúst 2018.
Foreldrar henn-
ar voru Benedikt
Sigurðsson, bóndi í Landa-
mótsseli, f. 27. ágúst 1881, d.
17. apríl 1950, og Kristín
Kristinsdóttir húsfreyja, f. 25.
júlí 1888, d. 27. janúar 1979.
Systkini Sigríðar voru Sig-
urður, f. 10.7. 1911, d. 1.12.
1970, Ingimar, f. 10.5. 1913, d.
12.12. 1914, Kristján Ingimar,
f. 8.5. 1915, d. 20.3. 1979,
Bragi, f. 27.11. 1917, d. 1.9.
1983, Þórhallur, f. 26.9. 1922,
d. 23.10. 1942, Arnór, f. 26.3.
1920, d. 21.8. 2014, og Guð-
björg, f. 31.12. 1934, d. 29.6.
2017.
Sigríður, eða Didda eins og
hún var alltaf kölluð, giftist
Ólafi Þorgrímssyni, f. 21. ágúst
1910, d. 13. mars 1998. Börn
þeirra eru: 1) Jónína, f. 13.
d. 26. mars 1963, var kjör-
sonur Sigríðar og Ólafs. 3)
Fyrir átti Ólafur soninn Sig-
urvin, f. 27. sept. 1934. Kona
hans er Svandís Sigurð-
ardóttir, f. 3. sept. 1935.
Didda ólst upp í stórum
systkinahópi á Barnafelli og
síðar í Landamótaseli. Að lok-
inni hefðbundinni barnaskóla-
göngu fór hún í Húsmæðra-
skólann á Akureyri og
útskrifaðist þaðan árið 1948.
Fljótlega eftir útskrift flutti
Didda til Reykjavíkur og
kynntist Óla sínum. Þau hófu
búskap í Miðtúni 80 í Reykja-
vík og þar eignuðust þau dótt-
urina Jónínu, f. 13. mars 1951,
og giftu þau sig hinn 16. ágúst
sama ár. Árið 1955 ættleiddu
þau Jóhann Ólaf sem ungbarn,
en hann var systursonur Ólafs.
Árið 1957 flutti fjölskyldan í
Kópavog þar sem þau höfðu
fest kaup á Litlalandi og
tveimur árum síðar hófu þau
byggingu á framtíðarheimili
sínu á Kársnesbraut 25.
Didda vann heima þar til
hún hóf störf á veitingastaðn-
um Hábæ á Skólavörðustíg ár-
ið 1965 þar sem hún vann í tvö
ár. Þá hóf hún störf á Land-
spítalanum, fyrst á fæðingar-
deildinni og síðar í eldhúsinu
og vann þar uns hún lét af
störfum sökum aldurs.
Útförin fer fram frá Foss-
vogskirkju í dag, 24. ágúst
2018, klukkan 13.
mars 1951, d. 23.
sept. 2012. Eftirlif-
andi eiginmaður
Jónínu er Hafþór
Árnason, f. 26.
nóv. 1950, og eign-
uðust þau fimm
börn: a) Sigríður
Kr., f. 28. okt.
1970, maki Magn-
ús Már Magnús-
son, f. 18. júní
1967. Börn þeirra
eru Ríkey, f. 10. okt. 1998,
Bergur, f. 15. ágúst 2000, og
Hafþór, f. 6. sept. 2004. Fyrir
átti Magnús dótturina Freyju,
f. 30. nóvember 1988. b)
Drengur, fæddur andvana 9.
sept. 1972. c) Hanna Björk, f.
3. okt. 1973, maki Sveinbjörn
Hólmgeirsson, f. 10. jan. 1971,
börn þeirra eru Ísak Ernir, f.
13. sept. 1998, Sara Dögg, f.
29. sept. 2000, og Freyr Elí, f.
29. des. 2004. d) Ólafur Árni, f.
30. apríl 1981, maki Hanna
Sigrún Steinarsdóttir, f. 17.
okt. 1985. Ólafur á eina dóttur,
Anítu Máneyju, f. 23. maí 2008.
e) Helga María, f. 17. jan.
1984, maki Karen Sif Krist-
jánsdóttir, f. 31. okt. 1986. 2)
Jóhann Ólafur, f. 3. maí 1955,
Nú kveðjum við elsku ömmu
Diddu en vitum að hún er hvíld-
inni fegin enda reyndi hún
margt á sinni löngu ævi og sá á
eftir mörgum sem voru henni
kærir.
Þrátt fyrir öll áföllin hélt
amma litla alltaf sálarró sinni og
komst í gegnum áföllin með ein-
stöku léttlyndi.
Amma var iðulega kát og
hress og alltaf var gott að koma
á Kársnesbrautina og oft fékk
einhver að gista. Þaðan eigum
við margar góðar minningar,
ýmist við eldhúsborðið að raða í
okkur lummum og alls kyns
kræsingum, spila ólsen, prjóna
eða bauka með ömmu í garð-
inum.
Garðurinn var alltaf vel hirtur
og prýddur alls kyns trjám og
blómum sem amma hafði komið
til í skyrdósum og mjólkurfern-
um í öllum gluggum sem svo
urðu að stæðilegum plöntum
sem voru tilbúnar að flytja út í
garð. Uppeldið var slíkt að fljót-
lega komst ekki allt fyrir í fal-
lega garðinum hennar og þá
fengu mamma, pabbi, Venni og
Dísa að njóta góðs af til að
prýða sumarbústaðalönd sín í
Grímsnesinu. Í garðinum var
líka skjólgott og nutu smáfugl-
arnir góðs af og var hún iðin við
að bera í þá korn og alls kyns
afganga.
Amma var frumkvöðull að
mörgu leyti. Hún var pólitísk en
eftirlét afa að þusa um slíkt,
hafði þó sínar skoðanir en hélt
þeim yfirleitt fyrir sig. Henni
var umhugað um réttindi barna
og kvenna í fátækari löndum
heimsins og studdi ýmis önnur
málefni.
Hún hugsaði vel um heilsuna,
borðaði alltaf hollan mat og
hugaði vel að hreyfingu.
Þrammaði um allan Kópavog,
ýmist með sjálfri sér, vinkonum
sínum og síðar með gönguhópn-
um Hana-nú.
Hún hafði gaman af ferðalög-
um bæði innanlands og utan,
bæði með afa og síðar með
ferðahópum.
Hún eyddi löngum stundum í
kirkjuholtinu sínu sem henni
var svo kært, tíndi blóm og fal-
lega steina og gladdist yfir hinu
smáa og fallega í náttúrunni
sem flestir láta fram hjá sér
fara.
Ömmu var vel tekið í Sunnu-
hlíð þegar hún fluttist þangað,
þar var hugsað um hana af alúð
og umhyggju sem við erum æv-
inlega þakklát fyrir. Þar leið
henni vel og leit á það sem
heimili sitt og þótt hún væri
stundum óörugg með sig studdi
starfsfólkið hana og amaðist
ekki við að hún sæti frammi
með þeim fram eftir öllu kvöldi
að aðstoða í eldhúsinu eða bara
spjalla.
Amma var nefnilega mikill
nátthrafn og maður vissi að ef
síminn hringdi eftir klukkan 11
á kvöldin þá var það amma.
Hún spjallaði um heima og
geima og hafði áhuga á öllu sem
maður sagði henni frá. Svo allt í
einu í miðju samtali sagði hún
„jæja þetta er orðið alltof dýrt
fyrir þig“ (þótt hún hefði hringt
sjálf) og hálfskellti á mann í
miðri setningu.
Já, hún amma var sko engum
lík. Hún var líka einstök að því
leyti að hún gat talað við alla,
brúaði kynslóðabilið og ræddi af
sama áhuga jafnt við börn sem
fullorðna.
Í dag kveðjum við ekki bara
ömmu okkar, við kveðjum líka
góða vinkonu og uppátækjasam-
an ærslabelg sem hafði bros á
vör allt fram á sinn síðasta dag,
sem kenndi okkur svo ótal
margt og hversu mikilvægt er
að brosa framan í heiminn hvað
svo sem að höndum ber.
Hvíl í friði.
Sigríður Kristín (Didda
Stína), Hanna Björk, Ólafur
Árni og Helga María.
Í dag kveð ég Diddu frænku
mína. Hún var mágkona
mömmu og mikill fjölskylduvin-
ur okkar allra frá Skógahlíð.
Hún skipaði svo stóran sess í lífi
okkar að við tengdum hana við
Kópavoginn og það var eins og
þar ætti enginn annar heima.
Og enn í dag hef ég þessa til-
finningu, að þetta sé bærinn
hennar Diddu og stundum þeg-
ar ég lendi í ógöngum við akst-
ur í Reykjavík keyri ég bara inn
í Kópavog og legg bílnum við
Kársnesbraut 25. Þar er ég
komin heim. Heim til Diddu og
Óla og þótt þau búi þar ekki
lengur er samt viss nostalgía
sem fylgir því að koma á bíla-
stæðið þeirra.
Sigríður Benediktsdóttir
(Didda) lést fyrir stuttu og er
jarðsungin í dag. Hún, ásamt
eiginmanni sínum Ólafi Þor-
grímssyni, byggði sitt hús á
Kársnesbraut 25 og má segja að
þau hafi náð í skottið á land-
nematíma Kópavogs. Eftir
kreppuárin var mikill húsnæð-
isskortur í Reykjavík og dug-
mikið fólk sem kunni til verka
og vildi koma sér upp eigin hús-
næði gat fengið lóð í Kópavogi.
Ég sá aldrei fátækt hjá
Diddu og Óla en talið er að
frumbýlingar Kópavogs hafi
verið auralítið fólk utan af landi
sem hafði lítil sambönd í
Reykjavík.
Þetta var vinstrisinnað bar-
áttufólk og í það mengi pössuðu
þau hjónin virkilega vel. Þau
voru hagsýn en um leið ákaflega
gestrisin og fengu ættingjar
þeirra að gista hjá þeim í lengri
eða skemmri tíma alla þeirra
búskapartíð.
Já, það var svo sannarlega
gott að koma í Kópavoginn enda
Didda glaðvær og einstaklega
skemmtileg kona og fyrir vikið
afar vinsæl, enda frændrækin
og vinmörg.
Hún hafði ákveðnar skoðanir
á mönnum og málefnum, hreif
fólk með sér og kunni að koma
skoðunum sínum frá sér á
skemmtilegan hátt. Þau Óli áttu
fallegt heimili. Þar voru vand-
aðar bækur í fallegu bandi eftir
viðurkennda höfunda og blóm í
gluggum.
Hún eldaði góðan mat, var
útsjónarsöm, nýtin og sparsöm
en kunni samt að veita vel og
ilminn lagði um nágrennið af
bakstri hennar, matargerð og
drykkjarföngum, jafnt leyfileg-
um sem óleyfilegum.
Didda var náttúruunnandi og
garðurinn hennar var ætið vel
hirtur.
Hún var góður ferðafélagi,
þekkti vel til staðhátta og hafði
ágæta frásagnargáfu.
Í dag kveðjum við Diddu og
fyrir handan bíða hennar ætt-
ingjar sem margir hurfu frá
okkur allt of ungir.
Nú er þinn tími kominn,
Didda mín. Hafðu þökk fyrir öll
þín góðu ár.
Kristín Sigurðardóttir.
Sigríður
Benediktsdóttir✝ Einar Ragnars-son fæddist í
Reykjavík 20. nóv-
ember 1950. Hann
lést á Klinik-
um-sjúkrahúsinu í
Wels í Austurríki
16. júlí 2018.
Foreldrar hans
voru hjónin Sigríð-
ur Einarsdóttir, f.
23.9. 1916, d. 20.11.
2014, og Ragnar
Guðmundsson, f. 6.12. 1912, d.
8.1. 1983.
Systkini Einars eru: Kristín, f.
1940, fyrrverandi maki Stefán
Már Stefánsson, f. 1938. Þeirra
börn eru Anna Sigríður, Íris
Guðrún, Kristín, Jakob Már,
Ragnar Már og Hrafnkell Már.
Ingibjörg, f. 1943, d. 2012, maki
Arne Nordeide, f. 1941. Þeirra
börn eru Jórunn, Sigrid og
Ragnar. Þórunn, f. 1945, maki
Snorri Egilson. Þeirra börn eru
Kristín, Sigríður Ragna og
Ragnar Þór. Málfríður, f. 1948.
Guðmundur, f. 1958, maki Þóra
Friðriksdóttir. Þeirra börn eru
Ragnar og Jóhanna Gunnþóra.
Fyrri kona Einars var Mar-
grét Þorvaldsdóttir og dóttir
hennar og stjúpdóttir Einars er
Hilda Sigríður
Pennington, f. 1978.
Þau slitu samvistir.
Seinni kona Ein-
ars er Claudia Glück
Ragnarsson, f. 1963.
Þau voru barnlaus.
Foreldrar hennar
eru Hanna Glück, f.
1943, og Maternus
Glück, f. 1939, d.
2008.
Einar lauk prófi
frá Sjómannaskólanum árið
1976. Hann sigldi á íslenskum og
dönskum farskipum í 20 ár, bæði
sem stýrimaður og skipstjóri.
Eftir að hann hætti sjómennsku
tók hann við starfi foreldra sinna
sem umsjónarmaður á Korpúlfs-
söðum. Eftir að Einar fluttist að
Korpúlfsstöðum hneigðist hugur
hans æ meir að hestamennsku og
hestaíþróttum. Síðustu 15 ár
starfaði hann nær eingöngu sem
kennari, hestadómari og tamn-
ingamaður. Hann var m.a. yf-
irdómari á fjórum heimsmeist-
aramótum Íslandshesta. Einar
lést eftir erfið veikindi 16. júlí
2018.
Minningarathöfn fer fram í
Háteigskirkju í dag, 24. ágúst
2018, kl. 15.
Mágur minn og góður vinur,
Einar Ragnarsson, er látinn
langt um aldur fram, 67 ára að
aldri. Útför hans fór fram laug-
ardaginn 21. júlí í Enns í Aust-
urríki í björtu og fallegu veðri.
Við útförina varð mér ljóst
hversu stóran vina- og sam-
starfshóp Einar átti og þá sér-
staklega meðal hestamanna
víðsvegar um Evrópu.
Einar hef ég þekkt í rúmlega
fimmtíu ár. Ávallt glaður í
sinni, hafði frá mörgu að segja,
spurði margs og var einstak-
lega annt um yngri ættbogann.
Ungur sýktist hann af berklum
og lá á Vífilsstöðum í tæpt ár,
náði fullri heilsu og lék fótbolta
með Fram í mörg ár.
Einar útskrifaðist frá Stýri-
mannaskólanum og stundaði í
allmörg ár farmennsku hér
heima og einnig sem stýrimað-
ur og skipstjóri á erlendum
skipum sem sigldu um heimsins
höf. Þegar hann átti hlé í landi
þá var hann kominn í hestana,
ýmist uppi á Korpúlfsstöðum
eða einhvers staðar meðal
hestamanna úti í sveitum.
Ragnar faðir Einars var einnig
áhugamaður um hesta og má
segja að frá unglingsaldri hafi
Einar kynnst, í gegnum föður
sinn, ýmsum af þekktustu
hestamönnum landsins, sem
klárlega miðluðu mikilli visku
til unglingsins, þekkingu sem
Einar bjó að og þroskaði með
sér alla tíð.
Það var Einari mikið gæfu-
spor að hitta hana Claudiu, al-
veg einstök gæðamanneskja, en
Claudia er starfandi dýralækn-
ir í Austurríki. Þau nutu þess
að eiga hvort annað að í lífi og
starfi og samveran, einkum í
návist hestanna þeirra, var eins
og enginn væri morgundagur-
inn.
Þau hjónin voru einlægir og
áhugasamir hestamenn, en það
var einmitt hestamennskan
sem leiddi þau fyrst saman.
Eftir að þau gengu í hjónaband
áttu þau heimili í Wels í Aust-
urríki.
Einar ferðaðist mikið í starfi
sínu sem dómari á hestamótum,
var mjög virtur sem gæðinga-
dómari, þótti framúrskarandi
fagmaður og var meðal annars
yfirdómari á fjórum heims-
meistaramótum. Jafnframt var
Einar afburða fær tamninga-
maður, en nærgætnari mann í
návist hesta og dýra, hverju
nafni sem þau nefnast, hef ég
ekki kynnst.
Einar hvílir í grafreit Glück-
fjölskyldunnar í Enns í Aust-
urríki.
Ég votta Claudiu og fjöl-
skyldunni mína dýpstu samúð.
Snorri Egilson.
Einar Ragnarsson
✝ Sigurður KarlLeósson fædd-
ist 19. mars 1942.
Hann lést 9. ágúst
2018. Hann var son-
ur hjónanna Láru
Sigurðardóttur frá
Hólsseli á Fjöllum, f.
8. ágúst 1905, d. 4.
febrúar 1994, og
Leós Egilssonar, f. 5
maí 1906, d. 26. maí
1962. Bróðir
Sigurðar var óskírður, f. 1936, d.
1936.
Fyrri kona Sigurðar var Guð-
rún Ingibjörg Jóhannsdóttir, f.
24. nóvember 1944. Þau slitu
samvistum. Dætur þeirra eru: 1)
Lára Ósk, f. 7. júlí 1966. Sam-
býlismaður hennar er Jóhannes
H. Ásbjarnarson, f. 1952. Dóttir
hjónabandi eru: 1) Bryndís Gunn-
arsdóttir, f. 1954. Eiginmaður
hennar er Bjarni Jónsson, f. 1953.
Börn þeirra eru: a) Arna Bryndís,
Margrét Dögg og Jón Gunnar. 2)
Guðmundur Viðar Gunnarsson, f.
1960. Eiginkona hans er Margrét
Svanlaugsdóttir, f. 1963. Dætur
þeirra eru: Nanna Rut, Helena
Sif og Halla Bryndís. Barna-
barnabörn Hólmfríðar eru níu.
Sigurður ólst upp hjá foreldr-
um sínum í Hólsseli og eftir lát
föður síns árið 1962 tók hann við
búi þar og stundaði búskap til
ársins 1984.
Meðfram bústörfunum sinnti
hann einnig vörubílaakstri og var
það hans annað starf. Eftir að
hann flutti til Akureyrar vann
hann meðal annars við útkeyrslu
hjá Brauðgerð KEA og síðar hjá
Mjólkursamlaginu.
Útför Sigurðar Karls fer fram
frá Akureyrarkirkju í dag, 24.
ágúst 2018, kl. 13.30.
þeirra er Erla Guð-
rún, f. 1993. 2) Ing-
unn Karen, f. 9. sept-
ember 1967.
Eiginmaður hennar
er Jóhann Sigurðs-
son, f. 1966. Dóttir
hennar og fyrrver-
andi sambýlismanns,
Jóhanns Eiríks-
sonar, f. 1966, er
Selma Ríkey, f.
1990. Sambýlis-
maður Selmu er Ólafur Aron Jó-
hannsson, f. 1989, og eiga þau
synina Marinó Aron, f. 2014, og
Rúrik Aron, f. 2016. Dóttir Ing-
unnar og eiginmanns hennar er
Júlía Magney, f. 2004.
Seinni kona Sigurðar er Hólm-
fríður S. Guðmundsdóttir, f. 27.
júlí 1935. Börn hennar frá fyrra
Elsku afi Siggi. Nú er komið
að kveðjustund og söknuðurinn
er mikill.
Öll eigum við margar góðar
minningar um þig og ömmu, þar
á meðal eru allar ferðirnar austur
í Hólssel sem eru ógleymanlegar.
Það var alltaf svo notalegt að
koma í kyrrðina og rólegheitin á
Fjöllunum. Eins eigum við marg-
ar góðar minningar um þig með
harmónikkuna og þú varst alltaf
til í að grípa í nikkuna og taka
lagið fyrir okkur.
Þú varst meistarakokkur og
snillingur í bakstri og kökusk-
reytingum og nutum við öll góðs
af því, þar sem þú bakaðir og
skreyttir fermingarterturnar
fyrir okkur öll og voru þær stór-
glæsilegar.
Þú varst alltaf til staðar fyrir
okkur þegar á reyndi og leituðum
við oft til þín þegar okkur vantaði
aðstoð eða góð ráð við bakstur,
eldamennsku, dekkjaskipti, hin
ýmsu heimilisstörf og svo margt
annað.
Þú varst alltaf svo barngóður
og duglegur að sinna langafa-
börnunum þínum og eiga þau
einnig margar góðar minningar
um þig.
Takk fyrir að hafa verið afi
okkar.
Margrét Dögg, Nanna Rut,
Jón Gunnar, Helena Sif,
Arna Bryndís, Halla Bryndís
og fjölskyldur.
Sigurður Karl LeóssonElskulegur eiginmaður minn, faðir okkar,
tengdafaðir, afi og langafi,
HINRIK SIGFÚSSON
frá Vogum í Mývatnssveit,
lést á sjúkrahúsinu á Húsavík
miðvikudaginn 22. ágúst.
Sigríður Guðmundsdóttir
Marta A. Hinriksdóttir Guðjón Eyjólfsson
Jón Ingi Hinriksson Hrafnhildur Geirsdóttir
Sólveig E. Hinriksdóttir Kristján Stefánsson
Gunnhildur Hinriksdóttir Sigurbjörn Á. Arngrímsson
barnabörn og barnabarnabörn
Morgunblaðið birtir minningargreinar endurgjaldslaust alla
útgáfudaga.
Skil | Þeir sem vilja senda Morgunblaðinu greinar eru vinsamlega
beðnir að nota innsendikerfi blaðsins. Smellt á Morgunblaðslógóið í
hægra horninu efst og viðeigandi liður, „Senda inn minningargrein,“
valinn úr felliglugganum. Einnig er hægt að slá inn slóðina
www.mbl.is/sendagrein
Skilafrestur | Ef óskað er eftir birtingu á útfarardegi verður greinin
að hafa borist eigi síðar en á hádegi tveimur virkum dögum fyrr (á
föstudegi ef útför er á mánudegi eða þriðjudegi).
Minningargreinar