Morgunblaðið - 29.08.2018, Blaðsíða 22

22 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ MIÐVIKUDAGUR 29. ÁGÚST 2018
✝ Hulda SigríðurÓlafsdóttir
fæddist í Grindavík
20. ágúst 1927.
Hún lést á Hrafn-
istu í Reykjavík 21.
ágúst 2018.
Foreldrar henn-
ar voru hjónin
Ólafur Jónsson, f.
24.1. 1897, d. 10.10.
1954, sjómaður í
Hraunkoti og
Bræðratungu, Grindavík, og
Helga Þórarinsdóttir, f. 6.7.
1903, d. 27.5. 1989, húsmóðir og
verkakona í Grindavík.
Systkini Huldu Sigríðar eru
Albert Egilsson, f. 13.6. 1923, d.
16.11. 1953, Þórarinn Ingiberg-
ur Ólafsson, f. 24.8. 1926, d. 4.8.
2009, Jóna Sólbjört Ólafsdóttir,
f. 27.4. 1932. d. 9.8. 2018, Guð-
mundur Ólafsson, f. 22.10. 1928,
Guðbergur Hafsteinn Ólafsson,
f. 20.9. 1929, d. 30.4. 2012, Ólöf
Ólafsdóttir, f. 23.7. 1934, Helgi
er Hrafnhildur og dóttir hennar
og Hannesar Sigmarssonar er
Auður; 4) Elísabet, f. 22. feb.
1953, dóttir hennar er Vigdís
Ayesha; 5) Ólafur, f. 12. okt.
1960. Börn hans og Jónu Sig-
rúnar Hjartardóttur eru Hulda
Sigríður, Arnar Már og Hjördís
Ósk. Jónas og Hulda eiga 14
barnabarnabörn.
Hulda Sigríður ólst upp í
Hraunkoti og síðar Bræðra-
tungu í Grindavík. Sem ung
stúlka stundaði hún nám við
Héraðsskólann í Reykholti í
Borgarfirði. Hún og Jónas
bjuggu allan sinn búskap í
Reykjavík, í Hólmgarði 27 og
síðar í Básenda 1 eða allt þar til
þau fluttu í þjónustuíbúðir fyrir
aldraða. Hulda hóf snemma að
vinna utan heimilis við ýmis
störf. Hún fór í Sjúkraliðaskóla
Íslands og lauk þaðan prófi árið
1976. Eftir það vann hún sem
sjúkraliði á Grensásdeild Borg-
arspítalans allt þar til hún fór á
eftirlaun. Hulda lét sig kjara-
og menntamál sinnar stéttar
varða og var um tíma formaður
Sjúkraliðafélags Íslands.
Útför Huldu Sigríðar fer
fram frá Grafarvogskirkju í
dag, 29. ágúst 2018, klukkan 13.
Óli Ólafsson, f.
19.11. 1936, og Sig-
urður Ragnar
Ólafsson, f. 2.2.
1951.
Hinn 29. júní
1949 giftist Hulda
Sigríður Jónasi
Hallgrímssyni, f.
29.6. 1928, d. 25.6.
2017. Foreldrar
hans voru Elísabet
Valgerður Ingvars-
dóttir, f. 8.4. 1898, d. 22.3. 1976,
og Hallgrímur Jónasson, rithöf-
undur og kennari, f. 30.10.
1894, d. 24.10. 1991.
Börn Jónasar og Huldu eru:
1) Hallgrímur, f. 10. júlí 1947,
kvæntur Guðríði Kristófersdótt-
ur, þeirra börn eru Jónas og
Kristrún Þóra; 2) Guðrún, f. 10.
des. 1949, gift Eiríki Páli Ei-
ríkssyni, þeirra börn eru Hrafn-
kell, Herdís og Brynjar; 3)
Helga, f. 13. nóv. 1951, dóttir
hennar og Lárusar Karlssonar
Mig langar að minnast ömmu
minnar, Huldu Sigríðar Ólafsdótt-
ur, í nokkrum orðum.
Amma í Bás, eins og hún var
alltaf kölluð, var ásamt afa í Bás
órjúfanlegur hluti af tilverunni
alla mína barnæsku og langt fram
á fullorðinsár. Það eru forréttindi
að hafa fengið að eiga ömmu og
afa í rúm 35 ár þótt það geri
kveðjustundina síður en svo létt-
ari.
Amma var mörgum mannkost-
um gædd. Hún var trygglynd,
hjartagóð og blíð amma sem stóð
alltaf með sínu fólki. Hún var
einnig kvenskörungur, vinnusöm,
vandvirk, ákveðin, félagslynd og
listræn. Amma kenndi mér að
brjóta handklæði saman á réttan
hátt, pressa buxur og strauja
sængurföt. Hún sagði sögur og
fór með þulur og kenndi mér að
leggja kapal. Þegar ég varð eldri
brýndi hún fyrir mér vandvirkni
og mikilvægi þess að gera hlutina
vel ef maður ætlaði að gera þá á
annað borð.
Til dæmis að baka fallegar
smákökur fyrir jólin. Kökurnar
áttu allar að vera eins og jafnstór-
ar, annars væri engin ánægja af
því að bera þær á borð. Prjónuðu
peysurnar hennar og heimferða-
settin á nýfædda fjölskyldumeð-
limi voru listaverk og hún lagði
áherslu á að kaupa vönduð föt og
bækur í jóla- og afmælisgjafir.
Ég er alnafna ömmu og þótti
alltaf vænt um að bera nafnið
hennar. Á mannamótum kallaði
amma oft á mig til að kynna mig
fyrir fólki með orðunum „þetta er
hún alnafna mín“. Það kom líka
fyrir að ég hringdi í bankann þar
sem þjónustufulltrúinn spurði
hvort ég væri barnabarn Siggu
eftir að ég hafði gefið upp fullt
nafn og fæðingardag. Það er tóm-
legt að bera nafnið ein eftir að
hafa deilt því með ömmu í tæp 37
ár.
Minningarnar tengdar ömmu
eru fjölmargar. Þær fyrstu eru
heimsóknir og næturgistingar í
Básenda þar sem amma sagði
söguna um litlu lömbin þrjú og
smurði heimabakað sveitabrauð í
kvöldkaffi. Seinna tóku við sum-
arbústaðaferðir á Laugarvatn og í
Ölfusborgir með hinum barna-
börnunum.
Amma bakaði pönnukökur í
stöflum og afi kenndi okkur að
spila mini-golf. Amma og afi komu
oft í heimsókn á kvöldin og sátu og
spjölluðu og léku við okkur börnin
og svo má ekki gleyma hinu ár-
lega jólaboði á jóladag sem var
haldið í Básenda lengi vel.
Árin liðu en sambandið við
ömmu var alltaf jafnsterkt þrátt
fyrir að við höfum búið í sitthvoru
landinu síðasta áratuginn. Það var
alltaf eins og við værum nýbúnar
að hittast þegar ég kom í heim-
sókn. Í eitt af síðustu skiptunum
sem ég hitti ömmu varð henni á
orði að ég hefði ekkert breyst
þrátt fyrir hækkandi aldur og ára-
langa búsetu í Danmörku. Þessi
athugasemd gladdi mig mikið.
Amma lifði fyrir fjölskylduna
og þegar dætur mínar sem og
önnur barnabarnabörn komu í
heiminn varð amma alltaf stolt og
þakklát fyrir stækkandi hóp af-
komenda.
Hún fylgdist vel með og naut
þess að heyra og segja fréttir af
fólkinu sínu.
Elsku amma, takk fyrir allt.
Þín
Hulda Sigríður.
Hjarta mitt er fullt af ást, sökn-
uði og þakklæti þegar ég minnist
hennar ömmu minnar. Amma var
með einstaklega góða nærveru og
hlýjan faðm. Ég varð þeirrar
gæfu aðnjótandi að vera mikið hjá
ömmu þegar ég var barn. Minn-
ingarnar úr Básendanum eru ljúf-
ar og ótal margar. Þar lærði ég að
prjóna, sauma, reima skó og spila.
Stundum fékk ég að setja í mig
rúllurnar hennar ömmu og fara í
hárþurrkuna sem var upp á gamla
mátann.
Í Básendanum var alltaf heitt á
könnunni og þar lærði ég að mað-
ur tekur aldrei á móti gestum
nema að hafa kaffi og með því í
boði.
Einnig á ég góðar minningar
frá því að ég var níu ára og skólinn
hjá mér var eftir hádegi þann vet-
urinn. Alla morgna keyrði afi
hana ömmu til mín. Þarna áttum
við einstaklega góða morgna sam-
an og amma eldaði alltaf heitan
mat í hádeginu áður en ég fór í
skólann.
Á mínum fullorðinsárum þegar
ég eignaðist sjálf börn styrktist
samband okkar ömmu enn frekar.
Við vorum trúnaðarvinkonur og
gátum leitað hvor til annarrar.
Ég heimsótti þau mikið í Bás-
endann með langömmustelpurnar
þeirra. Þar var alltaf vel tekið á
móti okkur yfir kaffibolla og
spjalli og það kom fyrir að amma
dró fram nýjustu flíkurnar sínar
sem hún hafði verslað Hjá Hrafn-
hildi. Enda var hún amma mín
með eindæmum smekkleg og fal-
leg kona og alltaf svo hugguleg til
fara.
Á meðan amma hafði heilsu til
heyrðumst við nær daglega í síma
og alltaf vildu þau hjónin fá fréttir
af stelpunum mínum. Síðasta ár-
ið, eftir að afi féll frá, hrakaði
heilsu ömmu jafnt og þétt. Þrátt
fyrir verulega skert lífsgæði var
alltaf jafn gott að heimsækja
ömmu á Hrafnistu og alltaf lifnaði
yfir henni þegar börnin komu
með í heimsókn. Það var líka dýr-
mætt að sjá hversu vel börnin
hennar hugsuðu um hana eftir að
aldurinn færðist yfir og skiptust
þau systkinin á að heimsækja
hana daglega á Hrafnistu.
Nú hefur elskuleg amma mín
fengið hvíldina sína og þau Bás-
endahjónin eru sameinuð í eilífð-
inni.
Takk fyrir allt, elsku amma
mín.
Þín
Auður (Auja).
Hulda Sigríður Ólafsdóttir var
fædd í Grindavík 20. ágúst 1927
og andaðist 21. ágúst 2018, níutíu
og eins árs að aldri. Hún lifði
langa og farsæla ævi, eignaðist
fimm börn og naut ástríkis eig-
inmanns og barna. Barnabörnin
eru 11 og barnabarnabörnin 14.
Sjálf var hún úr stórum systkina-
hópi, þær systur voru þrjár og
bræðurnir fimm. Velferð fjöl-
skyldunnar skipaði stóran sess í
lífi hennar, að vera móðir og
amma var henni kært.
Mörgum finnst aldur afstætt
hugtak og undir ýmsu öðru kom-
inn en talningu áranna. Engu að
síður er 91 ár á alla mælikvarða
hár aldur og ekki öllum gefið að
njóta lífsins þá. Hulda Sigríður
naut góðrar heilsu lengst af á
sinni ævi en það sem plagaði hana
mest í seinni tíð var sjónleysið
sem ágerðist með árunum. Það
þarf víst enginn að fara í grafgöt-
ur með að aldurinn setur mark
sitt á líkamann og hún fór ekki
varhluta af því. Nóttina áður en
Jónas maður hennar dó fékk hún
áfall sem setti hana í hjólastól.
Eftir það var líf þessarar dugn-
aðarkonu ekki samt og áður. Fjöl-
skyldan þakkar öll árin hennar og
alla umhyggjuna sem einkenndi
líf hennar.
Frá unga aldri þurfti Hulda
Sigríður að spjara sig í lífinu, ung
fór hún í kaupavinnu og svo til
Reykjavíkur til að vinna fyrir sér
að loknu námi við Héraðsskólann
í Reykholti. Hún giftist manni
sínum Jónasi Hallgrímssyni ung
að árum. Það kom í hennar hlut
að standa fyrir stóru heimili og
gæta bús og barna og spila vel úr
því sem aflaðist til heimilisins.
Þegar um hægðist lærði hún til
sjúkraliða og sinnti því starfi um
tuttugu ára skeið. Hún er af þeirri
kynslóð sem þurfti að afla alls lífs-
viðurværis með mikilli vinnu og
það taldi hún ekki eftir sér. Hún
hafði skoðanir á þjóðfélagsmálum
og tók þátt í kjarabaráttu sinnar
stéttar. Hún var formaður
Sjúkraliðafélags Íslands um
nokkurra ára skeið og var sjúkra-
liði á Grensásdeild þar til hún fór
á eftirlaun. Hún sat í stjórn
Starfsmannafélags Reykjavíkur-
borgar og tók sæti á framboðs-
listum samherja í kjarabaráttu.
Hulda Sigríður var rúmlega
meðalmanneskja á hæð, hafði
lengi mikið og fallegt rautt hár.
Hún lagði sig alla tíð fram um að
vera vel snyrt og fallega klædd,
gekk í vönduðum fötum til spari
og bar þau vel. Hún naut þess að
eiga mann sem hafði auga fyrir
því sem prýðir eiginkonu og móð-
ur og hafði skoðanir á skartgrip-
um, hárgreiðslu og kápum. Þau
voru samrýnd hjón og heimili
þeirra bar smekk þeirra líka vitni.
Þau voru ekki efnafólk en bún-
aðist vel og varð mikið úr og voru
sínu fólki greiðvikin og hjálpleg
þegar þurfti.
Hún naut þess að lesa og voru
góðar bókmenntir hennar yndi og
þegar sjónin brást tóku hljóðbæk-
urnar við. Sömuleiðis hafði hún
unun af að ferðast erlendis með
manni sínum en þau ár voru trú-
lega allt of fá og var heilsuleysi
beggja um að kenna.
Hún kvaddi hljóðlega þessi
blíðlynda kona, hún andaðist á út-
farardegi systur sinnar, Jónu Sól-
bjartar Ólafsdóttur í Keflavík.
Þær systurnar fara saman yfir
móðuna miklu. Guð blessi minn-
ingu þeirra.
Eiríkur Páll Eiríksson.
Nú hefur elsku amma kvatt
þennan heim og mig langar að
minnast hennar með örfáum orð-
um, þó að fátækleg séu.
Amma var einstök kona, hlý og
góð og sá alltaf það góða í fólki.
Það var einstakur kostur. Mér
fannst hún alltaf tala vel um alla,
alveg sama hvaðan þeir komu eða
úr hvaða stétt þjóðfélagsins. Hún
hafði gaman af að segja frá og
þegar hún sagði okkur sögur frá
því í gamla daga talaði hún alltaf
af virðingu um foreldra sína og þá
sem á undan henni voru gengnir
og eins talaði hún einstaklega vel
um tengdafjölskyldu sína. Allt var
það alveg einstaklega gott fólk.
Það sama átti við um vinnufélaga
hennar. Amma var með eindæm-
um fordómalaus kona, hvort sem
þar áttu einstæðar mæður, út-
lendingar eða aðrir í hlut. Hún
dáðist að samstarfskonum sínum
sem komið höfðu hingað í atvinnu-
leit frá Grænhöfðaeyjum, Póllandi
og fleiri löndum. Alltaf fannst
henni þessar konur svo duglegar
að berjast fyrir því að sjá sér og
börnum sínum farborða.
Amma var sjúkraliði af Guðs
náð. Hún var um tíma formaður
Sjúkraliðafélags Íslands en ann-
ars vann hún alla sína starfstíð á
Grensási. Allt sem hún gerði var
með hjartanu og skjólstæðingar
hennar fundu það. Hún umgekkst
fólk á öldrunardeildinni þar af
mikilli virðingu og það voru marg-
ir sem neituðu að láta aðra en
ömmu gefa sér að borða, baða sig
og fleira.
Aðallega var hún samt amma í
mínum huga og hugsaði einstak-
lega vel um sitt fólk. Þeim afa var
mjög umhugað um afkomendurna
og maka þeirra og voru einstak-
lega barngóð bæði tvö. Þeim var
mjög umhugað um að barnabörn-
unum og barnabarnabörnunum
liði vel og ömmu fannst skóla-
gangan einnig mjög mikilvæg og
að allir væru nú með góðar ein-
kunnir.
Stórfjölskyldan safnaðist oftar
en ekki saman hjá ömmu og afa í
Básendanum þar sem jólahangi-
kjöt og fleira voru fastir liðir og
einnig voru stundum haldnar þar
skírnarveislur, brúðkaupsveislur
og fleira. Alltaf voru allir vel-
komnir í Básendann og alltaf var
boðið upp á kaffi og með því er
gestir litu inn.
Amma var líka mjög iðin kona
og sat aldrei auðum höndum. Ég
minnist hennar prjónandi og það
voru ófáar peysurnar sem við
barnabörnin fengum frá ömmu.
Hún var einnig alltaf með allt hús-
ið vel þrifið og snyrtilegt, mér
fannst hún alltaf vera að strauja
lök og sængurföt og brjóta saman
eftir kúnstarinnar reglum og féll
aldrei verk af hendi. Einnig minn-
ist ég hennar að elda, baka og
steikja kleinur. Gyðingakökur,
vanilluhringir ásamt fleiri smá-
kökutegundum voru fastir liðir
fyrir jólin.
Alltaf hafði hún samt tíma til að
spjalla og hlusta og ég minnist óf-
árra skipta sem ég var hjá henni
sem barn þegar hún opnaði út á
svalir og við sátum þar og rædd-
um um alla heima og geima. Hún
var líka dugleg að spila ólsen ólsen
og fleira við okkur barnabörnin og
held ég að mörg okkar hafi lært
sína fyrstu spilatakta hjá ömmu.
Elsku amma, þú munt skilja
eftir djúpan söknuð í hjörtum
okkar allra en að sama skapi hef-
urðu gert himininn ríkari með
komu þinni.
Hrafnhildur Lárusdóttir.
Hulda Sigríður
Ólafsdóttir
Frímann & hálfdán
Útfararþjónusta
Frímann
897 2468
Hálfdán
898 5765
Ólöf
898 3075
Sími: 565 9775
www.uth.is
uth@uth.is
Cadillac 2017
Ástkær eiginmaður minn, faðir okkar, bróðir
og mágur,
GUÐMUNDUR BOGI BREIÐFJÖRÐ
blikksmiður,
Laugateigi 27,
Reykjavík,
lést miðvikudaginn 22. ágúst.
Jarðarförin auglýst síðar.
Bertha R. Langedal
Agnar Knut Breiðfjörð
Kristjana Ó. Breiðfjörð
Eiður A. Breiðfjörð
Leifur Breiðfjörð Sigríður Jóhannsdóttir
Gunnar Breiðfjörð Elin Aune
Ástkær móðir mín, tengdamóðir, amma og
langamma,
INGIBJÖRG GÍSLADÓTTIR,
áður til heimilis á Sunnubraut 2,
Keflavík,
lést á Hrafnistu, Nesvöllum, Reykjanesbæ,
miðvikudaginn 22. ágúst.
Útförin fer fram frá Keflavíkurkirkju föstudaginn 7. september
klukkan 13.
Þorsteinn Bjarnason Kristjana B. Héðinsdóttir
Bjarni Þorsteinsson Embla Uggadóttir
Ingibjörg Þorsteinsdóttir Sölvi Dúnn Snæbjörnsson
Heimir Bjarnason
Ástkær mágkona okkar og frænka,
DAGNÝ G. ALBERTSSON
kennari
frá Hesteyri,
lést á hjúkrunarheimilinu Sóltúni
föstudaginn 24. ágúst.
Útför hennar fer fram frá Áskirkju þriðjudaginn 4. september
klukkan 13. Blóm og kransar vinsamlegast afþakkaðir en þeim
sem vildu minnast hennar er bent á Kristniboðsfélag kvenna.
Evlalía K. Guðmundsdóttir
Oddrún Jónasdóttir Uri
bróðurbörn og aðrir aðstandendur
Ástkær móðir okkar, tengdamóðir, amma
og langamma,
INGVELDUR STELLA G.
SVEINSDÓTTIR,
áður til heimilis að Skólabraut 3,
Mosfellsbæ, nú síðast í Furugerði 1 og
Hrafnistu Reykjavík,
lést fimmtudaginn 9. ágúst.
Útförin hefur farið fram í kyrrþey að ósk hinnar látnu.
Sérstakar þakkir til starfsfólks á deildum A2 og A7 Landspítala
Fossvogi fyrir alúð og umhyggju.
Sveinn Val Sigvaldason Úlfhildur Guðmundsdóttir
Steinar Val Sigvaldason Inga Rún Ólafsdóttir
Sigurlaug Val Sigvaldadóttir Páll Rúnar Guðjónsson
barnabörn og barnabarnabörn