Breiðfirðingur - 01.04.1942, Síða 37

breiðfirðingcr
27
upp að nýju, eftir fullkonniustu kröfum tímans. Ég sé
fúnn viðáttumikla ej’jaklasa, er bújörðinni fylgdi, bættan
og nýttan til hins ýtrasta og stór svæði afgirt með ram-
gerðum búfjárgirðingum.
Allt þetta bar svip snyrtimennsku og vandvirkni, því að
annað samrýnulist ekki liagleikshöndum lians.
Annar mikilvægur þáttur í verklegum athöfnum Ólafs
i Látrum, voru bátasmíðar hans; þær stundaði hann af
kappi jafnbliða búskapnum, meðan lionum entist lieilsa.
Þóttu bátar hans frábærir að smíðisfegurð og traustum
útbúnaði.
Hann var bagleiksmaður bæði á tré og járn og að sama
skapi stórvirkur.
Þrátt fvrir það, þótt með sanni megi segja, að Ólafur liafi
innt af hendi óvenjuleg afrek, með umbótaverkum í Hval-
látrum, er skipuðu honum öndvegi meðal stærstu og beztu
bænda sýslunnar, má þó fullyrða liitt, að skapgerð lians
ber þó manndóm hans og minningu ennþá hærra. Ólafur
var örgeðja maður og djarfur i máli. Lét hann skoðanir
sínar í Ijós með hispurslausri einurð, hver sem i hlut
átti. Og þótt undan orðum lians og aðfinnslum sviði i
augnablikinu, dró aldrei til óvildar milli iians og þeirra
manna, er í hlut áttu, því að svo augljós var drenglundin, er
á bak við orðin bjó, og einlægni lians i þvi, að kveða niður
alla smámennsku.
Hlý og örugg hjálparhönd Ólafs var ávallt framrétt
þeim, er bágstaddir voru. Nærtækustu dæmi þess eru frá
heimili hans sjálfs, þar áttu einatt vinskjól bágstödd gam-
almenni, og foreldrahús munaðarlaus börn.
í eitt og sama skipti tóku þau bjón fjögur börn, er stóðu
uppi foreldralaus og eignalaus eftir skyndilegt fráfall
Daníels, mágs Ólafs. Þessi börn ólu þau upp sem sín eigin
börn.
Hjálpfýsi og hlýtt hjartaþel Ólafs náði ekki aðeins til
manna, heldur einnig til málleysingja. Mér er minnisstæð-
ur, i fleiri en eitt skipti, sá eldmóður, er fylgdi orðum lians