Breiðfirðingur - 01.04.1942, Qupperneq 65

breiðfirðingur
55
að bærinn og' kirkjan vaL- færð upp undir Eyrarfjall, þar
sem Eyrarbær nú stendnr og kirkjan stóð lengi (allt til
1565) unz hún var lögð niður og sameinuð Setbergskirkju,
eins og kunnugt er. Ekki er þess getið, að gamli presturinn
hafi fylgt kirkju sinni þá er hún var flutt, en lengi þar á
eftir sáu þeir, sem skygguir voru, einkum smali nokkur
frá Eyri, prestinn vera á reiki í gamla kirkjugarðinum og
kirkjurústunum, og stundum — einkum á jólanóttina —
sást ]iar líka margt fólk í kring um hann.
5.
Nautasker — Álögur á Rúfeyjum.
(Eftir handr. G. Iíonráðssonar, Lbs. 2313, 4to).
Svo heita sker út af Rúfeyjum á Breiðafirði. Fjarar í
þau í stórstraum. Sagt er, að áður voru þau nietin V h.
lands, sökum sölvatekju. Það voru talin álög á Rúfeyjum
að enginn bóndi þar mátti þar túnið slá, fyrir því að slys
átti við að liggja. Eitt sinn bjó þar bóndi sá, er ei vildi slíkl
lteyra og kallaði liégilju vera, og sló nú sumar eitt túnið.
En þegar um haustið missti hann ferju sína mikla, er hann
átti, úr nausti, svo hún hraut í spón, og var sagt að orðið
hefði í litlum vindi. — Hið annað sumar sló bóndi túnið
enn, og þá bar svo að, að liann datt af vegg og lærbrotnaði.
— Þá var það enn þriðja sumar að bóndi sló. Bar þá svo
við, að hann réri i Bjarnareyjum — er liann nefndur Þor-
geir Jónsson, en kona hans hét Guðrún, svarkur mikill.
Er það sagt frá þeim hjónum, að Þorgeir þætti margfróður,
og jafnan vissi hann það fyrir er fiskur kæmi i Bjarnareyj-
ar, og færi liann þá í eyjarnar og reri ]iví oftast fyrstur, og
hlæði þá. Það er sagt, að formaður væri hann svo mikill,
en heldur kallaður ójafnaðarmaður um sumt. Eitt sinn ei
sagt, að Guðúnu konu lians dreymdi það, að hún þóttist
vera komin í liimnaríki, og sagði það manni sínum, þá
mælti Þorgeir: „Heldur þú, að ég komi þar Guðrún ?“
Hún svaraði: „Eittlivað máttu þá af leggja, Geiri!“