Breiðfirðingur - 01.04.1942, Síða 74

64
BREIÐFIRÐINGUR
sýslunnar Eggert ríki Björnsson á Skarði, og mun liann
um mál þetta gjört liafa, nema hann sendi Pétur á Ballrá
þess erindis, er stundum hafði lögsókn af hendi Eggerts.
Átti að þinga í Spróksey hinni meiri. Kom þar sýslumaður,
prestur o. fl., nema Jón. Var hans beðið til hádegis, og
er hann kom ekki, var senl til Svefneyja. En það liafði
orðið, snemma þann morgun, að Jón gekk til Hjalla, innst
á Svefney, og kom ekki aftur. Var hans þá vitjað. Lá
liann þá dauður á Hjallatúninu og hafði spúið blóði. Var
þegar margrætt um og kenndu menn fjölkynngi Árna
prests. Dómsmenn dæmdu Látrum eyjarnar.
Það var nær þessum missirum, að andaðist Þórnnn,
kona Árna prests. Harmaði liann hana mjög. Hún lika
sögð góð kona. Guðmundur hét maður, er átti Kristinu
dóttur Árna prests; hjuggu þau móti honum i Látrum.
Þau Guðmundur og Kristín áttu einn son, 6 vetra, er Jón
liét. Það barst að, að Guðmundur vildi sækja sjómenn
þeirra mága í Bjarneyjar. Var þá veður gott og lvgnt. Árni
prestur gekk að Guðnnmdi og hað liann þann dag hvergi
fara, þó veður væri hlítt. Guðmundur kallaði óhaglegt af
sér að sitja, og' vildi víst fara. Prestur sá þá, að ei tjáði að
ietja hann, hað hann þá muna sig um það, að fara eigi fyrr
til baka næsta dag', en í það mund, að hann færi nú úr
Látrurn, og hét Guðmundur því. Hann lofaði Jóni syni
sínum með sér. En er hann kom til Bjarneyja, eigi allseint
á degi, vildu vermenn þegar til iiaka fara, og báru skreið
sina á bátinn. Guðmundur vildi ekki bregða af ráðum
prests og mótmælti að fara. Kváðu þeir þá, að sagt er,
að bleyða sú mætti eftir vera. Mælt er og, að Bjarneyja-
formenn glottu heldur að ragleik Guðmundar. Þoldi lianu
það eigi og fóru þeir af stað. Litlu síðar þaut á veður
mikið. Drukknaði Guðmundur þar, sveinninn Jón og allir
er á voru. Segja menn það muni verið hafa nær miðjum
Bjarneyjaflóa. Kristín varð skammlíf eftir mann sinn
og son.
Árni prestur andaðist í Látrum 8. d. ágúst, 1655, hálf-