Fréttablaðið - 03.11.2018, Blaðsíða 26

Hrekkjavakan er í algleymingi í lítilli hliðargötu í mið-borginni. Litlir púkar, nornir og börn með ófrýni-
legar gúmmígrímur stökkva á milli
garða. Þóra Kristín Ásgeirsdóttir rit-
höfundur og Hasim Ægir Khan sitja
inni við og fylgjast með atganginum
í börnunum. Þau bjóða upp á kaffi
og kleinur og á stofuborðinu er
nýútkomin bók Þóru; Hasim, götu-
strákur í Kalkútta og Reykjavík.
Hasim á engar minningar um að
hafa tekið þátt í þessum tiltölulega
nýja sið þegar hann var að alast upp
hér á landi en hann bjó ekki heldur
við neinar venjulegar fjölskylduað-
stæður. „En þetta er líka mjög vin-
sælt í Noregi,“ segir hann. Þar býr
Hasim í dag með eiginkonu sinni
og fjórum börnum. Hann á einnig
átján ára son sem býr hér á Íslandi
með móður sinni.
„Ég bý í fjörðunum í Noregi
og finnst það yndislegt. Oft er ég
spurður hvernig Indverji eins og ég
þoli kuldann, þá svara ég því til að
ég sé Íslendingur og ég elski frost og
kulda. Og reyndar er veðrið í Nor-
egi betra en á Íslandi, það er ekki
jafnmikið rok,“ segir hann glaður í
bragði.
Skilinn eftir í lest
Þegar Hasim var sex ára gamall var
hann settur um borð í lest á leið
til Kalkútta og skilinn eftir þar.
„Ég man þetta vel. Við bjuggum í
Gömlu-Dehli. Amma fór með mér
einn daginn í leiðangur. Setti mig í
lestina og sagðist ætla að skreppa
til að ná í vatn. Hún kom ekki aftur
og lestin fór af stað. Ég sat í lestinni
og grét, var svo hræddur að ég þorði
ekki að hreyfa mig. Ég sat enn í lest-
inni tuttugu og fjórum tímum síðar
þegar hún stöðvaðist í Kalkútta,“
segir Hasim frá.
„Hann var í rauninni bara borinn
út og yfirgefinn af fjölskyldu sinni,“
segir Þóra Kristín.
Hasim segist hafa setið sem fast-
ast í lestinni. Starfsfólk sem þreif
lestina fann hann. „Ég var færður til
lögreglunnar og enda fyrst í fang-
elsi fyrir börn áður en ég er sendur
á barnaheimili,“ segir hann frá.
Hasim elst upp á munaðarleys-
ingjaheimilum og á götunni í Kal-
kútta þar til hann er sendur til ætt-
leiðingar til Íslands tólf ára gamall.
Frá lífi hans í Indlandi greinir
Þóra Kristín nánar í bókinni. Lýs-
ingar á lífi hans í Kalkútta eru erf-
iður lestur og það er ljóst að það er
algjörlega niðurbrotið barn sem er
sent til ættleiðingar til fjölskyldu í
Þorlákshöfn.
Vildu yngra barn
„Hann lendir í miklum hremming-
um og á að baki erfitt líf sem barn
í Kalkútta þegar hann er svo loks
sendur til Íslands, líklega var hann
þá tólf ára. Í rauninni er það ekki
alveg vitað,“ segir Þóra Kristín sem
bendir á að börn sem eru yfirgefin á
þennan hátt séu ekki með skjöl og
pappíra á sér. „Þessi íslensku hjón
í Þorlákshöfn sem taka við Hasim
virðast síðan algjörlega óundirbúin
því að taka við dreng sem kom úr
svo erfiðum aðstæðum.“
Hasim tekur undir það og segist
strax hafa fundið á sér að þau voru
afar vonsvikin. „Ég skildi auðvitað
ekki tungumálið og reyndi að lesa
í svipbrigði fólks. Ég fann fyrir von-
brigðum. Ég held að þau hafi ekki
viljað mig. Þau vildu miklu yngra
barn en þau voru beitt þrýstingi til
að taka mig. Á barnaheimilinu úti
voru þau ákveðin, ég skyldi fara
fyrst áður en yngri börn fengjust til
ættleiðingar,“ segir Hasim.
Hasim var hjá fjölskyldunni í
eitt ár og ýmsir erfiðleikar komu
upp. Hann hafði upplifað skelfilega
hluti og átti bágt með að aðlagast.
Smáþorpið Þorlákshöfn var eins
og annar heimur miðað við stór-
borgina Kalkútta. Þar giltu aðrar
reglur, önnur lögmál. Allt var öðru-
vísi og hann var öðruvísi. Hann varð
reiður og átti bágt með að ráða við
tilfinningar sínar enda hafði hann
misst málið og þurft að læra allt upp
á nýtt við komuna til landsins.
Skilað
„Það komu upp mörg vandamál og
eftir eitt ár ákváðu þau að þau vildu
alls ekki ættleiða mig,“ segir Hasim
sem leynir því ekki að hann hafi
verið erfiður. Hann hafi bara ekki
ráðið við sig.
„Honum var bara skilað. Hann
er eina ættleidda barnið sem hefur
verið skilað og það munaði engu
að honum yrði skilað til Indlands,“
segir Þóra Kristín.
Inni á milli frásagna af Hasim í
Götustrákur
í Reykjavík
Árið 1993 kom Hasim Ægir Khan til Íslands
frá munaðarleysingjaheimili í Kalkútta á
Indlandi. Hann var um tólf ára gamall og
áfangastaðurinn var Þorlákshöfn þar sem
beið hans nýtt heimili. Þremur árum síðar
bjó hann aleinn í leiguherbergi í Reykjavík.
Hasim og Þóra Kristín hittust fyrst þegar hann var fimmtán ára gamall, bjó í leiguherbergi í Reykjavík og gekk í Austurbæjarskóla. „Eins og eldspúandi dreki,“ segir Þóra Kristín. FRéttAblAðið/ERniR
Þessi íslensKu Hjón í
ÞorláKsHöfn sem taKa
við Hasim virðast síðan
algjörlega óundirbúin
Því að taKa við dreng
sem Kom úr svo erf-
iðum aðstÆðum.
Þóra Kristín
bréf íslenskrar ætt-
leiðingar um að-
dragandann að ætt-
leiðingu Hasims.
Mynd/SKjáSKot
yfirlýsin
g fósturf
oreldra
Hasims u
m að þa
u séu
hætt við
að ættle
iða
hann. My
nd/SKjá
SKot
3 . n ó v e m b e r 2 0 1 8 L A U G A r D A G U r26 H e L G i n ∙ F r É T T A b L A ð i ð
0
3
-1
1
-2
0
1
8

0
4
:0
5
F
B
1
1
2
s
_
P
0
9
0
K
.p
1
.p
d
f
F
B
1
1
2
s
_
P
0
8
7
K
.p
1
.p
d
f
F
B
1
1
2
s
_
P
0
2
3
K
.p
1
.p
d
f
F
B
1
1
2
s
_
P
0
2
6
K
.p
1
.p
d
f
A
u
to
m
a
ti
o
n
P
la
te
r
e
m
a
k
e
:
2
1
4
6
-5
8
4
0
2
1
4
6
-5
7
0
4
2
1
4
6
-5
5
C
8
2
1
4
6
-5
4
8
C
2
7
5
X
4
0
0
.0
0
1
8
A

F
B
1
1
2
s
_
2
_
1
1
_
2
0
1
8
C
M
Y
K