Breiðfirðingur - 01.04.1983, Qupperneq 66

64
BREIÐFIRÐINGUR
í Ólafsvík. Alexander var sannur völundur, bæði á tré
og járn. Koparskrár smíðaði hann sem þóttu listaverk.
Enn má finna víða á Snæfellsnesi hluti eftir þennan
listamann.
Jóhanna og Alexander voru samrýmd og góð systkin
og var mikil vinátta milli fjölskyldna þeirra alla tíð.
Bæði voru þau systkin kát og skemmtileg. Allt var lif-
andi af fjöri og kátínu þar sem þau og þeirra börn
komu saman.
Kona Alexanders hét Asdís Þórðardóttir, mikil mynd-
arkona. Þeirra börn voru: Jón, Kristþór og Aldís. Alex-
ander flutti með ijölskyldu sína frá Ólafsvík til Reykja-
víkur árið 1924.
A þeim árum sem Jóhanna og Guðbrandur stóðu í
sem mestum framkvæmdum, var lífsbaráttan hörð í Ól-
afsvík. Það var ekkert undarlegt þó fólk harðnaði í eldi
reynslu og baráttu. Ekki var um annað að ræða en að
vinna eins og heilsa og kraftar leyfðu. Guðbrandur var
alltaf formaður á sínu skipi og hafði því tvo hluti. Þess
vegna var hans afli meiri en hásetanna, en hann stóð
heldur ekki einn. Það hefi ég eftir kunnugum að aldrei
kom bátur Guðbrandar í Bifröst svo að landi úr fiski-
róðri að Jóhanna tæki ekki á móti honum. Jóhanna
vann eins og hásetarnir við að koma aflanum í land.
Það voru mörg handtökin við fiskinn þar til hann var
kominn í hendur kaupmanna. Það var lífæð fólksins að
eiga innleggsnótu fyrir fiskinn til að taka út á mjölvöru
og annað sem nauðsynlega þurfti til heimilis.
Guðbrandur var aflasæll formaður og heppinn í sín-
um sjóferðum þó oft væri erfið lendingin við sandinn
í Ólafsvík. Jóhanna og Guðbrandur settu markið hátt
að vinna fyrir sér og sínum. Sækja ekki til annarra.
Gera fyrst kröfur til sjálfs sín. Þau unnu markvisst að
því að verða sjálfstæðar manneskjur. Sjálfsbjargarvið-
leitnin var þeirra kjörorð. Sagt var með sanni að sjaldan
eða aldrei væri bjargarlaust í Bifröst. Þar voru líka