Breiðfirðingur - 01.04.1983, Side 81

Einar Kristjánsson:
Fallnir stofnar
Guðbjörn Jakobsson f. 29. apríl 1894, d. 6. apríl 1981
I Hvolsseli
Það var gaman að vakna í morgun og vera kominn
út í sólskinið. Það eru enn stórir skuggar að
austanverðu í dalnum, beggja megin gilsins á móti bæn-
um. Hvað sagði hún mamma hans í gærkvöldi, jú, hún
sagði að gilið héti Drífandagil, skrýtið nafn það.
Það var tíu ára drengur, sem kom út úr bænum sinn
fyrsta morgun í Hvolsseli á Svínadal. Hann heitir Guð-
björn Jakobsson og kom í gærkvöldi frá öðru seli —
Ljárskógaseli í Laxárdal.
Það var sárt að þurfa skilja við Jóa frænda í Ljár-
skógaseli í gær. Þeir höfðu verið samtíða í Ljárskógaseli
í íjögur ár. Nú geta þeir ekki lengur kveðist á, botnað
vísu eða leikið sér saman. Jói, (seinna Jóhannes skáld úr
Kötlum) lofaði þó upp á æru og trú að senda honum
mörg bréf. Kannske sendir Jói ljóðabréf. — Þeir áttu
sama langafann, Halldór Bjarnason á Svarfhóli. Sá bær
er frammi í Laxárdal.
Sumarið er liðið. Kominn var kaldur vetur og foss-
arnir í Drífandagili þagnaðir. Þá var það einn dag að
pósturinn kom við í Hvolsseli. Sá dagur varð Guðbirni
ógleymanlegur. Það kom nefnilega þykkt bréf sunnan
frá Ljárskógaseli — bréf frá Jóa frænda. Og það var ekk-
ert venjulegt sendibréf. Þar skartaði á síðum í bundnu
og óbundnu máli frumgróður af frjóum akri verðandi