Breiðfirðingur - 01.04.1983, Qupperneq 85

BREIÐFIRÐINGUR
83
I sveit huldukvenna
Tuttugu og þriggja ára gamall er fóstursonur dala og
selja orðinn bóndi á Máskeldu í Saurbæ. Hann er giftur
jafnöldru sinni, Felldísi Felixdóttur. Félagsskapur ungs
fólks er nýstofnaður í Saurbæ. Starfað er af krafti. Mál-
fundir eru tíðir og mörg fögur hugmynd fæðist. Fólkið
gleðst við samfundi og á mörg sameiginleg áhugamál.
Fljótlega er Guðbjörn Jakobsson kominn í fylkingar-
brjóst vaskrar liðssveitar. A þessum misserum kom svo
æskuvinurinn Jóhannes úr Kötlum til að fræða skóla-
börn í Saurbæ. Þá voru rifjuð upp gömul kynni og vin-
áttutengslin treyst. Nú voru þeir báðir fullþroska og í
blóma lífsins. Jóhannes minntist þessara yndisstunda á
sjötugsafmæli Guðbjörns:
„ . . .og eitt haustið dett ég þangað niður sem nýút-
skrifaður kénnari og mér er skipt á indæla bæi í þessari
fögru huldukvennasveit. Upphófust nú þau ævintýri,
sem við frændur höfðum farið á mis við smástrákar í
heiðarkotinu forðum. Það voru að vísu ekki umsvifa-
mikil ævintýri. Hin bestu þeirra voru í því fólgin að
rangla fram og aftur vegarspottann milli Brunnár og
Máskeldu á kyrrum vetrarkvöldum og íhuga ráðgátur
þessarar kynlegu tilveru milli þess sem rýnt var hljóð-
lega á blikandi himinljós. Veraldarrásin lét sig þetta aft-
anlabb að vísu litlu varða - en hins vegar opnaði það
mér persónukjarna Máskeldubóndans í fölskvalausu
ljósi: Hið mikla og heita skap, temprað af mildum
trúnaði. Auðvitað gerðum við hvor öðrum að skilnaði
að yrkja nú ljóðið ódauðlega þar til við hittumst næst,
og kannske er það enn orðvana á sveimi einhversstaðar
þarna yfir mýrunum . . .“ (Vinaspegill 1965) Já, það
gerðist margt skemmtilegt á þessum árum ungra manna
úr seljum. Jóhannes varð strax sterkur liðsmaður meðal
unga fólksins í Saurbæ. Hann samdi rómantískan gleði-
og söngvaleik, er nefndist „Valkyrjur vorra tíma“. Var