Stjarnan - 01.03.1919, Qupperneq 11

STJARNAN.
II

=AndIeg samsteypa=
i;irTi~ r ini r iitm ~ 11 —i r f n — n n — n n i— i— n — n r—i n ™ i m
Á þessum seinustu tímuni höfum
vér verið vottar að samsteypu margra
trúflokka. )>essi samsteypu hugmynd
er mjög svo víðtæk. Hún nær yfir
allar hinar helstu mótmælenda kirkjur
og rétta þær fúslega kaþólskunni hönd-
ina. Forsprakkar þessarar hreyfingar
lialda, að, þegar verk þeirra er full-
komnað, það verði heiminum til frels-
unar. þeir benda með ánægju á það,
sem þegar er framkvæmt og þykjast
vera vissir um að afleiðingarnar verða
góðar.
Vitaskuld, ef allár mótmælenda
kirkjur gjöri samsteypu og sameinist
þessi samsteypa kaþólsku kirkjunni, þá
höfum vér vald svo sterkt sem dauð-
legir menn geta stofnsett. Bn er það
þar með sagt að þessi andlega sam-
steypa í höndum fárra leiðtoga mundi
verða heiminum til góðs?
það var trúai bragðaofstopi sem var
orsök í dauða allra lærisveina Krists,
nema liins elskuverða Jóhannesar. pað
var vegna þess að hið rómverska keis-
aradæmi ekki vildi viðurkenna erlend
trúarbrögð að fylgjendur Krists voru
of sóttir á hinum fyrstu öldum tilveru
þeirra. ).)að er ótvíræður vitnisburð-
ur mannkynssögunnar, að hið dimm-
asta tímabil heimsins var afleiðing hins
rnikal valds kirkjunnar. Kirkjan var
æðst og þó hrópuðu menn alstaðai til
Guðs um frelsun frá valdi hennar.
Á hvaða stað eða tíma í sögu þessa
heims, sem hið andlega vald hefir verið
í höndum fárra ófullkominna manna,
þá hefir það verið kúgunar- og ofsókn-
arvald. Og það er engin kúgun, sem
getur jafnast við trúarhragða ofsóknir,
sérstaklega þegar kirkjan leitar hjálp-
ar yfirvaldanna.
þegar vér hlustum á liina aðvarandi
rödd mannkynssögunnar, ættum vér
ekki að athuga þetta mál vel áður en
vér fylgjum þeirri efnisskrá, sem mun
tvítaka hryðjuverk miðaldanna! Lát-
um oss lesa og íhuga eftirfylgjandi orð
hins miklá postula:—-
“Eg, bandingi vegna Drottins, á-
minni yður þess vegna um, að þér
hegðið yður eins og hæfir þéirri köllun,
sém þér eruð kallaðir, með mesta lítil-
læti, hógværð og umburðarlyndi, að
þér umlíðið hver aunan í kærleika, og
kappkostið að VarSveita eining’u and-
ans í bandi friðarins. þér eruð einn
líkami og eiiin andi, eins og þér einnig
eruð kallalðir í einni von yðar köllun-
ar; einn (er) Drottinn, ein trú, ein
skírn, einn Guð og faðir allra, sem er
yfir öllu, um alt og í öllu.” Ef. 4: 1-6.
Vér erum í þessum orðum uppörfaðir
til “að varðveita einingu andans,” en
ekki andlega samsteypu. Hér er oss
sagt að það sé “einn Drottinn, ein trú,
ein skírn, einn Guð og faðir allra, ” en
ekki sanisteypa af drotnum, eða sam-
st.eypa af trúarbrögðum, heldur ekki
samsteypá af guðum og feðrum. I
þeirri bæn frelsarans, sem skrifuð er í
17. kapitulanum í Jóhannesar guð-
spjallinu, lesum vér:
“En eg bið ekki einungis fyrir þess-
um, heldur og fyrir þeim, sem trúa
munu á mig fyrír þeirra orð; svo að
allir séu eitt, eins og þú, Faðir, ert í
mér, og eg í þér, svo að þeir séu eitt í
okkur, svo að heimurinn trúi, að þú
hafir sent mig. ”
Gefið gaum að orðum þessara alvar-
legu bænar. Meistarinn biður ekki um