Stjarnan - 01.03.1919, Síða 18

18
STJARNAN.
inn til og seni beztur allra skildi þarfir
hans.
í 1. Mós. 1: 29. lesum vér: “Sjáið!
Alskonar jurtir, sem sá sér á allri jörð-
inni, og allra lianda ávaxtarsöm tré, gef
eg ykkur til fæðslu. ” “Og Drottinn
lét upp vaxa af jörðinni allra lianda
tré, senx fögur voru að sjá, og gimilegt
var að eta af. ” “Og Gtið Drottinn
bauð manninum og sagði: Af ölluni
trjánum í aldingarðinum máttu eta. ”
1. Mós. 2: 9, 16.
Aldin, korn,. baunir og hnetur yoru
mataræði mannsins. En dýrunum, sem
voru manninum lægri, gaf liann jurtir
merkurinnar. “Og öllurn dýrum jarð-
arinnar og öllum fuglum himinsins og
öllurn skriðkvikindum á jörðinni (hefi
eg gefið) grænar jurtir til fæðslu. ” 1.
Mós. 1: 30.
Engin skepna var upphaflega kjöt-
etandi. Allar lifðu þær á jurtum merk-
urinnar.
Eftir að maðurinn hafði syndgað og
var rekinn út úr aldingarðinum og
þvingaður til að yrkja jörðiixa, vissi
Drottinn að maðurinn nxundi koxxia í
kringumstæðxxr þar sem lítið múndi
verða xun Ixonx og aldin, og ef til vill
koma þar sem ekki væri lxægt að xxá í
neiixa þess konar fæðu. þess vegna
gaf hann honxxm þessa skipun: “þú
skalt jai’ðarinnar jurtir eta. ” 1. Mós.
3: 18. petta var ekki hiix bezta fæða,
.en hún gjörði hér um bil sömxx þjóixxxstxx
og hiix betri.
þegar syndaflóðið gékk yfir jörðina,
voru allar plöntur eyðilagðar. Guð
gaf þess vegna manninum í fyrsta skifti
leyfi til að borða dýrafæði. Hann
sagði: “Alt senx hrærist of lifir, skal
vera yðar fæða; eins og grænar jurtir
hefi eg gefið yður alt þetta.” 1. Mós.
9: 3.
“Alt sem hrærist” var gefið mannin-
xnxx af þeirri sömu ástæðxx; sem “grænar
jurtir,” nefnilega af því að það var
matai’skortur á jörðimxi.
Dýrtíðar mataræði.
það hefði ekki verið nauðsýnlegt að
lifa á dýrafæði lengxxr en þangað til að
hægt. væri að rækta jörðina. Kjöt má
þess vegixa skoða sem dýrtíðar nxatai’-
æði. Með vorum núverandi sam-
göngufærum er hægt að fá korn, baun-
ir, hnetur, aldin og kálmeti fxá öllxxm
pörtunx heimsins. það er eixgin ástæða
lengxxr til að lifa aðallega á dýrafæði.
Hinir beztu vísindamenn ei-xx sam-
mála um að maðurinn er engin kjöt-
æta. Baron Cuvier, sem er viðurkend-
xxr að vera einhver hinn fx-ægasti lík-
amsfræðingxxr, segir: “Hin eðlilega
fæða mannsins, eftir líkamsbygging-
xxnni að dæma, virðist vera aldin, rætur
og safamikið kálmeti.” Og hinn
frægi náttxxx’xxfx’æðingui’, Linnæus hefir
sannað, að “mannsins bygging í sanx-
anbxxrði við önnur dýr, sýnir, að aldixx
og ætt kálmeti er lxans hollasta fæöa.”
Sá tími mxxn koma þegar blóði verð-
ur ekki úthelt lengur til þess að fæða
mannkynið. þá mun maðurinn kjósa
þá fæðu, sem Guð kaus handa hoxxunx.
þegar spámaðurinn talaði um þann
tíma konxst haiin þaixnig að orði:
“Hvergi á míixu heilaga fjalli mxxnu
þau nokkurt nxeiix eða skaða gjöra; og
hann segir hvers vegna: “því jörðin
er fxxll af kynningu Drottins, eins og
sjávardjúpið er vötixxxm hulið.” Es.
11: 9. Jurtaát niun þá verða alrnent.
Yitaskuld eiga þessi orð við jörðina
endxxrsköpuðu og bygðu af hiixxxm rétt-
iátu. Eix hinir réttlátu muixxx jafnvel
lxætta að gjöra meiix og skaða hér í
þessu lífi, eftir að hafa öðlast. betri
þekkingu á honum, sem er “góðxxr við
alla, ” og senx er íxá ugxxr og miskun-