Stjarnan - 01.03.1919, Blaðsíða 29

STJARNAN.
29
gólíinu, og hjá honúm sat lítil stúlka.
pegar hermerinirnir nálguðust húsið
heyrðu þau hvérnig þeir lientu gaman
að illræðisverkum sínum og skellihlóu.
pau vissu að innan skamms mundu þeir
koma inn í húsið til þeirra, en það var
ómögulegt að flýja.
Gamli maðurinn uppörvaði litlu
stúlkuna á þessa leið: ‘ ‘ Minstu þess,
barn mitt, að hvað sem okkur mætir
megum við ekki aíneita Drottni vor-
heniiar sló ákaflega af hfæðslu, að
hermaðurinn kom á eftir upp Stigann
til að sækja hana, og alt í einu þreif
hann í öxl hennar.
I hægri hönd hans var stórt sverð, en
stúlkan endurtók: “Eg get ekki af-
neitað Drottni mínum.” Hann sveifl-
aði sverðinu, og gegnum hinn litla veik-
bygða líkama fór það. Að því búnu
fleygði hanii henni út í horn, eins og
væri hún eitthvert rusl. Svo sneri
um. ” Að lokum — eftir hvað þeim
virtist vera endalangt tímabil -— var
hurðin opnuð, og inn í húsið kom ljótur
tyrkneskur hermaður. Hann var ekki
seinn um að lífláta gamla manninn.
par næst sneri hann sér að hinu ótta-
slegna barni og sagði: “Ef þú vilt
koma með mér og taka móhameds-trú,
skal ekkert ilt henda þig. ”
“Nei, nei! Eg get ekki tekið nió-
hameds-trú. Eg get ekki afneitað
Drotni mínum,” svaraði hún, og sneri
sér í burtu til að flýja.
En hvert gat hið auma barn flúið?
Undankoma var ómöguleg. Og þó
reyndi hún að hlaupa um húsið og upp
á þakið. par heyrði hún, meðan hjarta
hann sér meðan hann muldraði þetta
fyrir munni sér: “Lofið Allah; megi
allir vantrúarmenn farast þannig,” fór
ofan stigann og út úr húsinu og hélt
áfram hryðjuverkum sínum.
Skömmu seinna kom amerískur lækn-
ir frá trúboðsstöðinni, sem ekki er langt
í burtu inn í húsið til að sjá hvort
nokkur þyrfti hans hjálpar með. Hann
sá strax að gamli maðurinn var örend-
ur. par næst gekk hann um húsið í
þeim tilgangi að finna eitthvað; en
hvaða munur var ekki á tilgangi lians
og hermannsins! Hann kom ekki
auga á neitt fyr en hann kom upp á
þakið. Undir hinum fagra bláa himni,
þar sem sólin skein í allri sinni dýrð