Skírnir - 01.09.2011, Blaðsíða 116

346
KRISTÍN LOFTSDÓTTIR
SKÍRNIR
til að gera fjölbreytni og minnihlutahópa þjóðríkja samtímans sýni-
legri. Fjölmenningarlegar áherslur á vettvangi skólastarfs hafa til
dæmis um langa hríð áréttað að þar sé fjölbreytileiki samfélagsins
virtur (sjá t.d. Hartmann og Gerteis 2005). Hanna Ragnarsdóttir
(2007: 110) bendir til dæmis á að í þekkingarmiðlun skólanna sé
mikilvægt að „fjölbreytileiki mannlífsins sé sýnilegur á hinum ýmsu
sviðum námsins, en námið miðist ekki eingöngu við tiltekinn hóp í
samfélaginu“.
Ég byrja á því að greina hvaða sjónarmið má sjá varðandi tengsl
kristni og íslenskrar menningar, fyrst á Alþingi og síðan víðar í sam-
félaginu, í tengslum við umræðuna um grunnskólalögin. Því næst
dreg ég skýrar fram hvernig þessi umræða gaf til kynna að önnur
trúfélög væru ógn við kristna trú í fjölmenningarlegu samhengi. Ég
tek múslima á Islandi sem dæmi um minnihlutahóp og bendi á
mikilvægi þess í umræðu um trúarbrögð og trúarbragðarkennslu að
hafa í huga að fordómar gagnvart ákveðnum trúarhópum eru vax-
andi víða í Evrópu og því vissulega mikilvægt að staðsetja Island í
slíku samhengi.
Umrœða í samfélaginu um kristni og skólastarf
I dagblöðum haustið 2007 og vorið 2008 birtust ýmsar greinar sem
á margvíslegan hátt vísa í kristinfræðikennslu og tengsl kristni og
skólastarfs. Sjónarmiðin sem fram koma eru nokkuð ólík. Til
dæmis tala sumir fyrir því að tengsl skólastarfs og kristni verði með
sama eða svipuðu sniði og áður, en aðrir telja að auka eigi vægi
kristinfræðikennslu. Sumir vilja draga úr kristinfræðikennslu og
auka hlut almennrar trúarbragðafræði, en aðrir telja heppilegt að
auka hlut hvors tveggja. I mörgum greinanna er lýst yfir áhyggjum
af því að minnka eigi vægi kristinfræði eða að rýra eigi á einhvern
hátt stöðu kristinfræði í skólanum. Einnig hefur fermingafræðsla
innan skólanna verið gagnrýnd svo og leiðir presta til að nálgast
börn gegnum skólana, sérstaklega út frá svokallaðri Vinaleið. Á
Alþingi urðu einnig umræður af svipuðu tagi í utandagskrár-
umræðum á 42. fundi, 12. desember 2007. Guðni Ágústsson hóf
máls á því sem nefnt er „Staða þjóðkirkju, kristni og kristinfræðslu“