Fréttablaðið - 12.01.2019, Qupperneq 28

Söngleikur sem byggir á tón-list Bubba Morthens verð-ur settur á svið í Borgarleik-húsinu. „Kannski fæ ég að laum-ast inn í eitt lag eða eitt-
hvað slíkt. Ég heyri það á þeim sem
eru með þetta í fanginu að söng-
leikurinn eigi að spegla að einhverju
leyti sögu þjóðarinnar og atburði í
þjóðlífinu í gegnum lögin mín,“ segir
Bubbi.
Laga- og textasmíð Bubba er ótrú-
lega fjölbreytt. Hann tekst á við
félagslegan veruleika, grimmd og
ást. Hann horfir inn á við og á sam-
félag sitt. Eins og Ólafur Egilsson,
höfundur söngleiksins, orðar svo vel:
Saga og sögur Bubba eru kannski um
leið sögur okkar allra, sögur Íslands,
frá verbúð til víðáttubrjálæðis, frá
blindskerjum til regnbogastræta,
hlýrabolum til axlapúða og aftur til
baka.
Í geymslu í tossabekk
Leið Bubba að skáldskap og tónlist
var ekki beinn vegur. Þegar hann
var barn var enginn skilningur fyrir
því að mikil sköpunargáfa og greind
helst ekki endilega í hendur við
aðra færni. „Ég er skrifblindur. Ég
var undrastrákur á bækur. Bráðger
og varð snemma læs. Ég var búinn
að lesa Tolstoj og Gorkí fyrir 10 ára
aldur. Ég stóð mig líka vel í lestri í
skóla. En svo kom að skrift og staf-
setningu og þá hrundi veröldin. Ég
var settur í geymslu í grunnskóla,
tossabekkinn í Vogaskóla. Þar
brotnaði auðvitað eitthvað og ég
fann fyrir ótta við orð og skrif. En
samt flúði ég áfram í bækur og tón-
list sem krakki vegna þess að ég bjó
við alkóhólisma.“
Bubbi var sendur í heimavistar-
skóla í Danmörku fjórtán ára gamall.
„Manneskjur sem eyða miklum tíma í tilgangslaust ráf og flótta á símanum eða í tölvuleikjum eru fjarverandi. Frá sér og öðrum,“ segir Bubbi. FRÉTTABLAÐIÐ/SIGTRYGGUR ARI
Þar losnaði hann að einhverju leyti
undan óttanum við að setja hugsanir
sínar í orð. „Þar var sagt við mig: Þú
ert bara í toppstandi, þú þarft ekki
að taka nein skrifleg próf í þessum
skóla. Áherslurnar voru svo allt aðrar
en ég hafði kynnst á Íslandi. Ég fékk
að vera ég.
Svo þegar ég byrja að búa til tónlist
þá kemur það af mikilli innri þörf og
það stöðvar mig ekkert. Ég hef síðan
þá og allan minn feril speglað sýn
mína, á mig og samfélagið. Ég gerði
mér ekki grein fyrir því þegar ég var
til dæmis að gera Ísbjarnarblús að
þetta væri eitthvað sem hefði ekki
heyrst áður og væri á skjön við allt
annað. Í mínum huga var þetta bara
veruleikinn. Ég var bara á verbúð og
að þvælast um, fylgjast með fólki.
Þegar maður er ungur þá er maður í
núinu, þá dvelur þú ekkert við þessa
hluti,“ segir Bubbi sem segist hafa
verið drifinn áfram af löngun til að
skilja eitthvað eftir sig.
„Á þessum árum átti ég minn
draum. Mig langaði til þess að verða
frægur, hafa tekjur af því, ná mér
í stelpu. Mig langaði til að verða
stjarna. Þetta er banvænn kokteill
en samt eru það þessar langanir sem
koma þér þangað sem þú ætlar þér.
Og svo keyrði ég áfram. Ísbjarnarblús
var fallbyssa inn í íslenskt samfélag.
Þá er hættan að endurtaka sig. En ég
gætti mín á því. Ég vildi ögra, taka
áhættu. Það er ekkert gaman að vera
ekki á brúninni. Eða að klifra ekki
hærra,“ segir Bubbi.
Endalaust forvitinn
Hann segir lagasmíð og textagerð
sína hafa þróast með tímanum. „Ég
lagði sífellt meiri rækt við orðin. En
enn þann dag í dag er mér uppsigað
við reglur. Ég tel bragreglur hefta,
alveg sama hversu haglega er ort.
Oft og tíðum eru myndirnar sem
þú ert að sækja til að setja í lag ekki
hinar sömu ef þú setur þær fram eftir
reglum. Þær verða ekki jafn sterkar,“
segir Bubbi sem segir það einn-
ig skipta hann máli að fylgja eigin
ætlan. „Og gefa dauðann og djöfulinn
í það sem öðrum finnst,“ segir hann.
„Ég hef samt mikla unun af klass-
ískri ljóðlist og les mikið bæði
íslenska og erlenda höfunda. Miklu
meira en skáldsögur. Ég les mikið
eftir skandinavíska höfunda. Bæði
rótgróna og módernistana.“
Forvitnin leiðir hann áfram. „Ég
er endalaust forvitinn, það er gæfa
þess sem skapar. Ég leita mikið í
mína innri veröld. Við erum öll
marglaga. Það eru margir heimar í
einni manneskju og þessir heimar
opinberast mér oft þegar ég er að
fara að sofa. Þá tek ég þetta ferðalag.
Þess vegna finnst mér mjög gott að
vakna mjög snemma því þá er þetta
ennþá í minningunni. Tært og þú
sérð til botns. Þessi tilfinning dugar
mér í tvo til þrjá tíma,“ segir Bubbi.
Bestu ljóð og bestu lög Bubba hafa
orðið til vegna erfiðleika og sársauka.
„Það er eitt sem ég hef lært. Og það er
að alltaf þegar ég hef upplifað hluti
sem hafa annaðhvort gert mig skelk-
aðan eða óendanlega sorgmæddan
reynast þeir á endanum fela í sér
gæfu.“
Sá ekki glætu
Hann nefnir sem dæmi skilnað sinn
fyrir þrettán árum. „Ég upplifði að líf
mitt væri búið. Ég sá ekki neitt. Ég sá
enga glætu í tilverunni,“ segir Bubbi.
„En svo tekur lífið mann í fangið. Ég
varð svo fyrir öðru þungu áfalli þegar
við Hrafnhildur áttum von á barni
sem kom ekki. Það var mikil sorg,
en svo fengum við annað barn, hana
Aþenu Lind, þessa stóru gjöf. Hún
hefði ekki komið hefði hitt barnið
lifað. Og það er stóri lærdómurinn,
lífið er alltaf þarna handan við horn-
ið og kemur svo rækilega á óvart,“
segir Bubbi sem segir það einmitt
þess vegna reynast best að treysta
innsæinu frekar en höfðinu.
„Höfuðið er alltaf tilbúið til að
segja nei. Þú getur þetta ekki. Þú
ert svo vitlaus og svo framvegis. Það
getur stundum verið þinn versti
óvinur. Á meðan segir hjartað: Þetta
verður allt í lagi, það er eitthvað
meira. Ég treysti líka innsæinu betur
en höfðinu þegar ég er að semja. Ég
finn það í líkamanum þegar hlutir
eru réttir. Ég er viss um að aðrir finna
þetta líka. Fyrsta hugmyndin sem
fólk fær er oft sú besta því höfuðið
hefur ekki efast um hana. Þegar ég
fæ hugmynd að lagi eða texta þá læt
ég það aldrei fara frá mér því þá mun
einhver annar taka hana á lofti. Ég
stekk á það. Ég finn það fljótt hvort
hún virkar eða virkar ekki. Þegar ég
finn að lag er rétt þá líður mér eins og
ég sé á toppi tilverunnar. Það er betra
en kynlíf,“ segir Bubbi.
Náttúran er líka áhrifavaldur í lífi
Bubba. „Góðu stundir mínar í æsku
voru í Kjósinni, í náttúrunni með
mömmu og pabba þegar hann var
í lagi. Við rerum út á morgnana og
veiddum, við vorum frjálsir, fórum
í fjallgöngur og gátum gert allt sem
við vildum. Mamma var hrifin af
rósum og pabbi var gríðarlega fróður
um tré. Svo þegar ég flutti í Kjósina
þá vissi ég bara hvað ég átti að gera.
Rósir eru þerapía dauðans. Að fara
út í garð snemma á morgnana, þegar
það hefur rignt um nóttina, og finna
ilminn af þeim. Það er góð tilfinning.
Frá júlí til september á hverju ári eru
rósir í vasa við rúm stelpnanna. Það
síðasta sem þær gera þegar þær fara
að sofa er að þefa af rósunum. Blóm
hafa góð áhrif á fólk og það er mann-
bætandi og ávísun á hamingju að
stunda garðvinnu og rækta blóm.
Þetta var alltaf í mér, en svo veit ég
ekki hvað verður. Hvort við verðum
áfram í Kjósinni. Stelpurnar okkar
Lét spila
Abba í
aðgerðinni
Bubbi Morthens er
stálsleginn eftir erfið
veikindi á síðasta
ári. Í Borgarleikhús-
inu verður settur á
svið söngleikur sem
byggir á lögum hans.
Kristjana Björg
Guðbrandsdóttir
kristjana@frettabladid.is
1 2 . J A N Ú A R 2 0 1 9 L A U G A R D A G U R28 H E L G I N ∙ F R É T T A B L A Ð I Ð
1
2
-0
1
-2
0
1
9

0
4
:2
6
F
B
1
1
2
s
_
P
0
9
2
K
.p
1
.p
d
f
F
B
1
1
2
s
_
P
0
8
5
K
.p
1
.p
d
f
F
B
1
1
2
s
_
P
0
2
1
K
.p
1
.p
d
f
F
B
1
1
2
s
_
P
0
2
8
K
.p
1
.p
d
f
A
u
to
m
a
ti
o
n
P
la
te
r
e
m
a
k
e
:
2
2
0
2
-4
7
4
0
2
2
0
2
-4
6
0
4
2
2
0
2
-4
4
C
8
2
2
0
2
-4
3
8
C
2
7
5
X
4
0
0
.0
0
1
6
A

F
B
1
1
2
s
_
1
1
_
1
_
2
0
1
9
C
M
Y
K