Safnablaðið Kvistur - 01.11.2014, Side 22

sem við vonum að geti orðið lista-
mönnum, sem vinna með vídeó- og
raflist, hvatning og skapað þeim
vettvang í nánustu framtíð.
En þú ert líka í slcemmtilegri
stöðu, þú hefur unnið út frá
svo mörgum hliðum í þessum
listheimi og það hlýtur að móta
þitt starf hér
Já, það gerir það, auðvitað hefur
allt það sem maður hefur reynslu
af eða þekkingu á áhrif á það sem
maður gerir, sérstaklega í skapandi
starfi. Ég er líka meðvituð um að
ég kem inn í stofnunina sem allt
þetta; listamaður-sýningastjóri-
menningarframleiðandi. Ég finn að
mér er tamt að hugsa út frá ákveðnu
grasrótarhugarfari hérna inni í
stofnuninni. í öllum hornum fer ég
að hugsa um hvernig megi spara
hér og þar, svo hægt sé að auka
fjármagn í sýningarnar, rannsóknir,
listsköpunina og listmiðlunina. Það
er forgangsröðin sem ég vil vinna að
innan stofnunarinnar og samstarfs-
fólk mitt líka. Með nýju fólki lcoma
nýir siðir, ég kem hingað inn með
aðrar áherslur og hugmyndir varð-
andi hvernig mín kynslóð og þaðan
af yngri vilja nálgast listastofnanir,
sem notendur, neytendur og njótend-
ur. Þegar ég áttaði mig á að mig
langaði í þetta starf, var það ekki
síst af því mér finnst spennandi og
áhugavert, með bakgrunn í sam-
tímalistinni, að (endur)uppgötva
eldri listamenn, fá tækifæri til að
kynnast verkunum og hugarheimi
þeirra betur og finna sjálf sterkari
tengingu við annan tíma. Ég hugsaði
með mér að þetta væru góð rök fyrir
að langa að starfa við að miðla gildi
verkanna til okkar samtíma. Að láta
Þórarin B. Þorlálcsson eða Þóru P.
Thoroddsen tala við okkur í dag.
Svo tekur það tíma. Um leið og verk-
in eru skoðuð sér maður að þau eru
nóg, það þarf oft ekki að gera meira.
Það sem þarf að gera er að fá fólk
í safnið á réttum forsendum, ekki
að lokka fólk á staðinn á fölskum
forsendum, heldur vekja áhuga þess
á að láta á reyna. Það telcur mig tölu-
verðan tíma að kynnast safneign-
inni og sjá út hvernig megi miðla
nýjum flötum á henni.
Eruð þið að vinna með öðrum
stofnunum?
Já, þessa dagana er ég m.a. að vinna
að sýningu sem opnar í upphafi
næsta árs með hópi danskra mynd-
listarmanna og með þeim starfar
sjálfstætt starfandi sýningastjóri,
sem ég vinn með hér. Þessi sýning
mun svo ferðast á milli listasafna.
Um miðbik árs verður hér stór
samsýning, byggð að mestu leyti á
verkum íslenskra listamanna, sem
var sett upp í listasafni í Þýskalandi
í fyrrasumar. Sýningin fer svo til
Kumu-safnsins í Tallinn í Eistlandi
og á fleiri staði. Svo eru önnur verk-
efni undir lok árs og 2016 sem
unnin eru í samstarfi við menn-
ingarstofnanir í Reykjavík, Kaup-
mannahöfn og víðar.
Maður er vanur því erlendis
í sambærilegum söfnum að það
sé föst sýning á innlendri list,
en hér eru ekki endilega alltaf
íslenskar sýningar
Já, þetta er erfitt hér vegna
húsnæðisskorts. Mig langar að gera
safneigninni hátt undir höfði og ég
tel það eðlilega kröfu þjóðar að hún
fái aðgang að eigum sínum. Ég vil
sjálf, sem gestur á þjóðarlistasafni
erlendis, sjá list heimamanna og
hvað það er sem endurspeglar sögu
þjóðar, og hvernig safneignin hefur
myndast. Uppruni þjóðarsafneigna
er oft ólíkur en þá vill maður líka
sjá það, söguna sem hefur átt sér
stað. Safneignin hér er að miklu
leyti byggð á verkum eftir danska
listamenn svo það væri sögufölsun
að kynna hana sem safneign ís-
lenskra listamanna. Enda hefur það
eklci verið gert, samanber sýningu
í fyrra sem sýndi verk úr stofngjöf-
inni, dásamleg verk eftir erlenda
listamenn. Svo spilar inn í að mörg
verka safneignarinnar eru staðsett í
opinberu rými og sendiráðum svo að
safnið teygir lílca anga sína út fyrir
safnbygginguna.
Hvað vilt þú leggja til?
Ég kom ekki hingað með rosalegar
yfirlýsingar eða fastar hugmyndir
um hvað ég vildi gera, en einn af
íjölmörgum þáttum sem mér finnst
mikilvægur er að staldra við hugtak-
ið þjóðarlistasafn, þjóð og þjóðerni.
Þá er ég að hugsa til allra þessara
þjóðarbrota í samfélaginu og á hvaða
hátt þessi stofnun getur stofnað til
samræðu við fólk á öllum stigum
samfélagsins. Ég reyni að fylgjast
með á hvaða hátt önnur listasöfn
koma til móts við, endurspegla og
hafa áhrif á breytta þjóðfélagsmynd.
Auðvitað eiga mun stærri stofnanir í
margþættari samfélögum erfitt með
22