Safnablaðið Kvistur - 01.11.2014, Side 31

u
BERLÍN GERIR FJÖLLIN BLÁ
Það ergód tilfinning að nema í Farskólan-
um, sem oð mínu áliti er alvöru akademía.
Mikillfengur aðfá að stunda nám með
fólki sem vill að öllum gangi vel í prófun-
um. Og mikið er nú indælt að hafa þessa
eyju ífiarska um tíma. Dunda sér ásamt
kollegum og kynnast öðrum heimi sem
er í raun sami heimur og maður sjálfur
hrærist í alla daga. Fara í rútur, þeysast
um borg og bý, syngja, uppgötva, fræðast
og kætast. Fyllast metnaði yfir öllum
möguleikunum sem verða augljósir þegar
breiðgótur Berlínar afhjúpa samneyti
sitt við aldagömul hús, kjállaraholur,
endurbyggingar og nýbyggingar. Upplifa
djúpstæða niðurlægingu þeirra sem hafa
náð sáttum við sögu sína og geta nú horft
framan í heiminn.
Berlín var táknmynd hins illa þriðja
ríkis nazistanna og síðar brennipunktur
hugmyndafræðilegra átaka vesturveld-
anna og sovétblokkarinnar. Að mínu
áliti erþessi nútímasaga Þýskalands sér-
staklega áhugaverð vegna siðferðilegra
álitaefna sem kryfia þarf til mergjar.
Fjöldamorð, styrjáldarrekstur og kerfis-
læg kúgun krefst samhyggðar og vand-
aðra vinnubragða þegar skýra þarf frá
þessum atriðum í safnálegu samhengi
samtímans. Það var mjög upplífgandi
að sjá hversu víða þetta efni var tekið
fyrir og meðhöndlað á mismunandi söfn-
um. Þetta hefur skerpt áhuga minn
á umjjöllun tslenskra safna um atriði sem
snúa að (nútíma)sögu íslands varðandi
mismunun og misnotkun á þjóðfélags-
hópum hér á landi alvegfram að
(og inn í) nútímasögu okkar.
Pétur Kristjánsson,
Tækniminjasafni Austurlands
99
starfsfólk sig alltaf að því hvaða máli
umfjöllunarefnið skipti gesti safns-
ins. í skólafræðslunni er lögð áhersla
á að nemendur skoði hlutina sjálfir
og hefur það skapað vissa togstreitu
við bekkjarkennara sem eru óvanir
því að fræðsla sé ekki sett fram í
orðum og með skriflegum verkefn-
um. í safninu er einnig aðstaða fyrir
nemendur til að rannsaka og spyrja
spurninga. Þessar tvær konur virtust
halda uppi alveg ótrúlega frjóu og
spennandi fræðslustarfi. Þær voru svo
hvetjandi og lifandi, að mig langaði
helst að fá að vinna þarna og læra af
þeim! Að klukkutíma fundi loknum
skoðuðum við safnið á eigin vegum.
Ó, þú dýrlega safn, hvað ég varð hug-
fangin af þessu stórlcostlega safni!
Safnið sjálft er mjög stórt og tókst
mér því miður ekki að skoða nema
hluta af því, en nógu hrifin var ég nú
samt. Áður en ég skoðaði safnið var
ég hrædd um að þetta væri leiðinlegt
„karlasafn" því mér fannst orðið
tækniminjasafn hljóma eitthvað svo
karllægt og óspennandi en það var
svo sannarlega hvorugt! Safnið bland-
ar saman munum, náttúrugripum
og listaverkum í sýningum sínum og
setur það skemmtilega mynd á þær.
Safnmunum er líka raðað upp sem
listaverkum, t.d. var þar heil röð smá-
bátavéla, fest upp á teina og með því
að sýna þær á þennan hátt urðu þær
að skemmtilegu listaverki í leiðinni.
Alls staðar er gert ráð fyrir börnum,
upphæklcanir og eitthvað spennandi
að snerta eða prufa fyrir áhugasama
krakka. í stærsta hluta safnsins sem
er glerbygging á sex hæðum og opin
í miðjunni, mátti svo sjá báta, bíla
og flugvélar af öllum stærðum og
gerðum. Ótal litlum spennandi ör-
sýningum er svo fléttað inn í stóru
sýningar safnins, sem gefa þeim
aukna dýpt og íjalla um skyld við-
fangsefni. „Hand-s on“ útfærslur voru
margar mjög sniðugar og einfaldar
í framkvæmd, m.a. um hvernig eigi
að hnýta sjóhnúta, draga segl, lesa í
stjörnurnar o.s.frv. Stórskemmtilegt
safn, sem er bæði fróðlegt, spennandi
og skemmtilegt fyrir alla aldurshópa
leyfi ég mér að fullyrða. Þetta safn
stóð algjörlega upp úr þeim söfnum
sem ég heimsótti í ferðinni, og mig
langar aftur til Berlínar, bara til þess
að slcoða Tækniminjasafnið!
Eftir hádegi heimsóttum við svo
Deutsches Historisches-safnið sem
er í byggingu sem áður var vopnabúr
Prússahers. Þar tók á móti oklcur
leiðsögumaður sem sagði okkur
aðeins frá fastasýningu safnsins og
31