Safnablaðið Kvistur - 01.11.2014, Síða 35

ég hafi aldrei lent í öðru eins...“, fannst
það einhvern veginn eiga við að syngja
gamalt popplag á leið í Rokksafnið í
Stapanum, þótt ég haldi vart lagi. Ég
tók mútter, 87 ára, með mér í sunnu-
dagsbíltúrinn. Hún bað mig vinsamleg-
ast um að hætta þessu söngli.
Strax á bílastæðinu við Hljómahöllina
tekur á móti manni tónlist úr hátölur-
nm Þegar inn er komið býðst gestum
að fá i-pad með ítarefni. í miðjum
salnum er komið fyrir stúkuðum
hólfum þar sem hægt er að reyna sig
við smá bítl á gítar, bassa, hljómborð
og trommur. í hliðarsal eru áhuga-
verðar heimildarmyndir og viðtöl, alls
þrjá klst., sem hægt hefði verið að eyða
hálfum deginum í að skoða. Þarna er
líka mixer þar sem gestum gefst færi
á að reyna sig við hljóðblöndun lagsins
Little Talks með hljómsveitinni Of
Monsters and Men. Ekki langt undan
eru tréstytturnar sem listakonan
Aðalheiður Eysteinsdóttir gerði af
hljómsveitinni Hjálmum.
Á veggjum eru upplýsingar um vin-
sæla söngva og söngvara og byrjað
á ekki minni manni en Jónasi Hall-
grímssyni, en kvæði hans urðu fljótt
vinsæl til söngs. Síðan er stokkið
fram á 20. öldina í einum rykk
og taldir fram helstu dægurlaga-
söngvarar olckar, bæði á spjöldum og
myndböndum, jafnvel sýnd hljóðfæri
og fatnaður. Jafnframt eru rifjaðir
upp samtímaviðburðir eftir því sem
fram vindur tíma. Hefst leikurinn
1930 þegar sett var upp hljóðver
frá Columbia í Englandi í Bárubúð
og teknar upp 60 hljómplötur með
íslenslcum tónlistarmönnum á einu
bretti. Sama árið er Tónlistarskóli
Reykjavíkur stofnaður, en hlutverk
\
tónlistarskólanna í þróun og fram-
gangi íslenskra tónlistarmanna er
ekki bara mikilvægt, heldur hafa þeir
markað algerlega nýja þróun sem við
njótum góðs af í dag í stórkostlegum
tónlistarmönnum sem gefa ekkert
eftir því besta í heiminum, bæði
í klassík og dægurtónlist. Gott að
minnast þess í dag þegar tónlistar-
lcennarar heyja erfiða kjarabaráttu.
Spjöldin á veggjunum segja frá
ákveðnum tímabilum og inn á milli
er einn tónlistarmaður tímabilsins
dreginn sérstaklega fram með stæklc-
aðri mynd og meiri upplýsingum,
eins og t.d. Haukur Morthens,
Ellý Vilhjálms, Raggi Bjarna, Bubbi,
Megas og Björk. Hver kynslóð á þarna
sinn fulltrúa og móður minni fannst
mikið til koma, enda þekkti hún
auðvitað hvern mann 1 MA-kvartettn-
um og Maríu Markan, Hauk og Ellý,
á meðan ég svamlaði í nostalgíu yfir
Stuðmönnum og Sykurmolunum.
Og þarna kem ég að því eina sem
mér fannst athugavert við þessa sýn-
ingu, en það er að það vantar betri
merkingar við myndirnar, bæði á
veggjunum og á myndböndunum,
því á meðan eldri kynslóðin þekkir
helst sína eigin kynslóð, sú miðaldra
þá næstu og sú yngsta það allra
nýjasta, þá gengur þetta ekki upp
nema reiknað sé með að farin sé
fjölskylduferð á safnið, afi og amma,
pabbi og mamma, táningar og börn,
og hver útskýri fyrir öðrum. En þetta
er nú auðvelt að laga, og stendur víst
til bóta. Það hefði t.d. verið gaman að
benda á að María Markan, sú fræga
óperusöngkona, væri móðir Péturs
Östlund, þess fræga roklcara. Sjálfsagt
vita þetta allir í Reykjanesbæ, en það
dugir ekki til. En ég var svo heppin
að þetta kynslóðabil og upplýsinga-
leysi var brúað að hluta með því að
hafa mútter með.
Á sýningunni er víða hægt að tylla
sér niður til að lesa af spjöldunum
eða horfa á myndböndin og það
kunni heldri borgarinn vel að meta.
Allir textar á spjöldum eru einnig á
ensku. Þarna er hægt að fá sér kaffi-
bolla, en lítið, ef nokkuð, var í boði
af meðlæti. Og frekar lítið er til sölu
sem taka má með sér til minningar,
en því má bæta úr, enda safnið svo
nýopnað, vígt í apríl í ár.
Heimasíða Rokksafnsins er mjög fín,
skýr, smart og skipulögð, og jafnt og
safnið þá höfðar hún örugglega til
yngri kynslóðanna sem og hinna eldri.
Það má segja að í safnamálum geri
Keflvíkingar það ekki endasleppt
hvað varðar aðgengi og opnunartíma.
Þrjú aðalsöfnin sem þar er að sjá,
Rokksafn íslands, Víkingaheimar
og Duus-hús, hafa opið daglega allt
árið um lcring og í Duus-húsi er frír
aðgangur, hvað ýmsir á höfuðborgar-
svæðinu athugi.
35