Morgunblaðið - 14.09.2018, Síða 24

24 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 14. SEPTEMBER 2018
✝ Anna Ágústs-dóttir fæddist að
Gröf á Vatnsnesi 3.
júní 1936. Hún lést á
Heilbrigðisstofnun
Vesturlands
Hvammstanga 30.
ágúst 2018.
Foreldrar hennar
voru Ágúst Jak-
obsson, f. 10. júní
1895, bóndi í Gröf á
Vatnsnesi, og Helga
Jónsdóttir, f. 7. september 1895,
húsfreyja í Gröf.
Systkini Önnu: Unnur, f. 18.
maí 1920, Jakob Gísli, f. 6. ágúst
1921, Ósk, f. 20. febrúar 1923,
Jón, f. 28. júlí 1924, Þóra, f. 14.
október 1927, Alma, f. 24. ágúst
1929, Sigurbjörg Lilja, f. 10. júní
1931, Jóhanna Birna, f. 18. mars
1934. Þau eru öll látin nema
Alma.
Dætur Önnu eru 1) Helga
Hreiðarsdóttir, f. 5 maí 1957, fað-
ir Hreiðar Þórhallsson, f. 20. apr-
íl 1940, gift Daníel Karlssyni, f.
20 maí 1954. Börn þeirra eru a)
Elvar, f. 28. janúar 1977, í sam-
búð með Merete Kjeldsen, f. 24.
september 1979. Sonur þeirra er
Birgir, f. 15. ágúst 2016. Börn
Elvars frá fyrri sambúð eru Em-
ilía, f. 10. ágúst 2006, og Daníel,
f. 16. nóvember 2010. b) Tómas
Örn, f. 5. mars 1981 giftur Stellu
Guðrúnu Ellertsdóttur, f. 14.
febrúar 1989. Börn Tómasar frá
fyrri sambúðum
eru Þorgerður Gló,
f. 26. september
1999, og Þórólfur
Hugi, f. 8. mars
2006. c) Anna
Dröfn, f. 15.
nóvember 1990, í
sambúð með Orra
Hafsteinssyni, f. 19.
mars 1984. d) Inga
Hrund, f. 15. ágúst
1993. 2) Bára Guð-
bjartsdóttir, f. 4. janúar 1962,
faðir Guðbjartur Þ. Oddsson, f.
20. mars 1925, látinn 12. ágúst
2009, gift Jóni Haukdal Krist-
jánssyni, f. 23. apríl 1956. Synir
þeirra eru a) Kristján Haukdal, f.
21. júní 1984. Dóttir Kristjáns frá
fyrra hjónabandi er Esther Bára
Haukdal, f. 29. mars 2004. b) Frí-
mann Haukdal, f. 4. febrúar
1988, í sambúð með Unni Dögg
Ómarsdóttur, f. 8. apríl 1992.
Synir þeirra eru Einar Már
Haukdal, f. 6. maí 2014, og Jó-
hann Bjarni Haukdal, f. 23.
nóvember 2017.
Anna ólst upp í foreldrahúsum
í Gröf á Vatnsnesi. Hún flutti síð-
an til Hvammstanga og bjó þar
alla tíð. Mest alla sína starfsævi
starfaði Anna í Kaupfélagi
Vestur-Húnvetninga á Hvamms-
tanga, í hartnær 40 ár.
Hún verður jarðsungin frá
Hvammstangakirkju í dag, 14.
september 2018, klukkan 14.
Allan morguninn erum við að
bíða. Það er laugardagur og hún
kemur heim úr vinnunni klukkan
12, því þá lokar búðin. Við erum
spenntar og getum varla beðið,
því við ætlum í útilegu með
mömmu. Þarna kemur hún, frá á
fæti og líka svo falleg og góð. Hún
er með nestið í innkaupatöskunni,
saxbauta í dós og rauðkál. Hún
hleypur niður í kjallara og finnur
tjaldið og snarar því á bakið. Við
systur getum auðveldlega borið
sængurnar okkar. Mamma held-
ur á vindsængunum í poka og hún
heldur líka á nestistöskunni og
þar ofan í er prímusinn. Svo
leggjum við af stað upp Lamba-
götuna, upp með ánni, að kart-
öflugarðinum hennar ömmu og
framhjá kirkjunni. Við stefnum á
brattann upp Ásinn. Sængurnar
síga í en tilhlökkunin er svo mikil
að við verðum ekki þreyttar.
Mamma er létt í spori með níð-
þungt tjaldið á öxlinni. Mamma
er sterk. Eftir stutta stund erum
við komnar í hvarf og sjáum ekki
húsin í þorpinu nema bara kirkju-
turninn. Þá stoppum við og finn-
um litla flöt við ána. „Nú er eins
og við séum komnar langt í
burtu,“ segir mamma, „hér skul-
um við tjalda.“ Við systur reynum
að halda súlunum beinum meðan
mamma tjaldar. Vindurinn rífur í
tjaldið en sólin skín og við finnum
lykt af blóðbergi og lyngi. Okkur
finnst gott að hlaupa berfættar í
mosanum. Allar þrjár brettum
við upp buxnaskálmarnar og
fáum okkur fótabað í ánni. Á eftir
er veisla í tjaldinu. Mamma
kveikir á prímusnum, opnar dós-
ina og hitar upp langþráða sax-
bautana. Meðlætið er ekkert slor;
rauðkál og grænar baunir. App-
elsín og Prince Polo fáum við líka.
Eftir matinn blásum við í vind-
sængur. Það gengur illa hjá okk-
ur systrum en mamma er dugleg
að blása. Við kútveltumst á vind-
sængunum og syngjum hástöfum
„Ég vild‘ ég væri ógnarlangur
áll“. Allra best er samt að fara að
sofa í tjaldinu. Mamma breiðir yf-
ir okkur og þrýstir sænginni þétt
að okkur svo hvergi sé glufa. Það
er notalegt finnst okkur að hlusta
á niðinn í ánni og annað slagið
heyrum við í lóunni syngja dirr-
indí. Hamingjan býr í appelsínu-
gulu tjaldi í Ásnum.
Í rökkurró hún sefur
með rós að hjartastað.
Sjá haustið andað hefur
Í hljóði á liljublað.
Við bólið blómum þakið
Er blækyrr helgiró.
Og lágstillt lóukvakið
er liðið burt úr mó.
Á haustblæ lengi, lengi
um lyngmó titrar kvein.
Við sólhvörf silfur strengi
þar sorgin bærir ein.
(Guðmundur Guðmundsson)
Helga og Bára.
Elsku Anna, við í Lillukórnum
þökkum fyrir allar yndislegu ljóð-
línurnar sem þú gerðir fyrir okk-
ur.
Án þeirra hefði líf okkar og til-
vera verið fátæklegri. Hér fylgir
Póstkonubragur, einn af þínum
hugljúfu textum sem varð okkur
svo kær.
Við ætlum nú glaðar að syngja ykkar
söng
þó svolítið veðráttan hérna sé ströng.
Á þessum vetri sem guð okkur gaf
hann gusar hér snjónum svo allt fer í
kaf.
Það er oft brösótt að bera út póst
á bæina hérna, það er okkur ljóst.
Limirnir þreytast og bogna fer bak
að brölta í sköflum og oft upp á þak.
Magga hún segir: „Ég sólina sé
ég set hérna póstinn og læt þér í té.
Þú verður að koma honum áleiðis ein
og ekki hér dugir neitt helvítis kvein.“
Lilla Páls þrammar um göturnar greitt
greyið hún bæði er lafmóð og sveitt.
Gluggapóst, dagblöð og böggla hún ber
bannsettans heilmikið púl þetta er.
Póstkonuævin er ekki hér grín
ægileg norðanél byrgja henni sýn.
Gleraugun döggvast, ei glóru hún sér
guð einn má vita hvert pósturinn fer.
Hún verður hvarvetna að grafa sér
göng
það getur oft hjálpað hvað konan er
löng.
Á henni botninn þá upp ávallt snýr
og þessu fylgir oft heilmikill gnýr.
Andköf hún tekur og aumlega spyr:
„Er þarna lúga, en hvar eru dyr?“
Nú er það spurning og það er nú það
að pósturinn komist á sinn rétta stað.
Töltir hún Lilla og tekur á rás
týnir svo áttum og fer upp á ás.
Enginn er strompur á húsunum hér
og enga glufu fyrir póstinn hún sér.
Bráðum fer snjórinn og vorið fær völd
víkur þá stroka svo nöpur og köld.
Springa út blómin og grasið það grær,
gleðin þá ríkir og veröldin hlær.
Kórsystur senda aðstandend-
um sínar innilegustu samúðar-
kveðjur því gengin er listræn
kona á braut.
Fyrir hönd Lillukórsins,
Ingibjörg Pálsdóttir
(Lilla Páls)
Anna Ágústsdóttir
✝ Svala Gunn-arsdóttir fædd-
ist í Borgarnesi 14.
maí 1955. Hún lést
á Landspítalanum í
Fossvogi 1.
september 2018.
Foreldrar henn-
ar voru Erlendur
Gunnar Sigurðsson
f. 1915, d. 2005, og
Jóna Einarsdóttir,
f. 1927, d. 2010,
bændur á Leirulækjaseli á
Mýrum. Systkini Svölu eru þau
Sigurður Gunnarsson, f. 1948,
Reynir Gunnarsson, f. 1949, d.
2008, Margrét Gunnarsdóttir, f.
1951, Halldór Gunnarsson, f.
1953, d. 2006, Gunnar Erlendur
Gunnarsson, f. 1961, og Hafliði
2015. 2) Gísli Þór Pétursson
lýsingarhönnuður, f. 1986, og
3) Sonja Pétursdóttir mast-
ersnemi í náms- og starfs-
ráðgjöf, f. 1987. Sambýlismaður
hennar er Finnbogi Reynisson,
f. 1982. Dóttir þeirra er Svala
Dís Finnbogadóttir, f. 2017.
Svala ólst upp við hefð-
bundin sveitastörf á Leiru-
lækjarseli á Mýrum. Skóla-
ganga hennar var í Varma-
landsskóla í Borgarfirði. Fór
hún 17 ára gömul að vinna við
fiskvinnslu á Hellissandi þar
sem hún kynntist síðar Pétri
Inga og bjuggu þau þar til árs-
ins 2002. Þaðan fluttust þau til
Reykjavíkur þar sem Svala
stundaði nám og starfaði sem
förðunarmeistari, nagla- og
snyrtifræðingur en starfaði síð-
ar lengst af sem stuðnings-
fulltrúi á sambýlinu Viðarrima
í Grafarvogi.
Útför Svölu fer fram frá
Grafarvogskirkju í dag, 14.
september 2018, klukkan 15.
Ólafur Gunnars-
son, f. 1963. Hálf-
bræður hennar
sammæðra eru
Einar Guðbjörn
Herbertsson Bax-
ter, f. 1944, og
Herbert Herberts-
son Baxter, f. 1946.
Árið 1974 kynnt-
ist Svala eigin-
manni sínum Pétri
Inga Vigfússyni
sjómanni, f. 1957, og gengu þau
í hjónaband árið 1998. Börn
þeirra eru: 1) Vigfús Pétursson
rafiðnfræðingur, f. 1978. Giftur
Lindu Björk Ólafsdóttur, f.
1985. Börn þeirra eru Snædís
Birta Vigfúsdóttir, f. 2012, og
Sunneva Ósk Vigfúsdóttir, f.
Elsku besta mamma mín.
Hjartað mitt er brotið í þúsund
mola. Þú varst tekin of snemma
frá okkur, enda varstu aðeins 63
ára.
Ég sem var svo viss um að þú
myndir ná að verða 100 ára. Þú
hafðir alltaf verið heilsuhraust og
hörkudugleg, fórst út að hjóla
næstum því á hverjum degi og
varst alltaf til í að taka allar auka-
vaktir í vinnunni þinni. Þetta var
svo snöggt hvernig þú fórst og ég
fékk ekki að kveðja þig.
Mamma ég veit ekki hvernig
ég á að lifa án þín. Ég sakna þín
meira en orð fá lýst. Það liðu
aldrei fleiri en tveir dagar á milli
þess sem við töluðumst saman.
Við hvern tala ég núna? Þú
varst manneskjan sem ég gat
alltaf leitað til með allt, og þá
meina ég allt. Þú varst alltaf til
staðar fyrir mig, dæmdir mig
aldrei og hvattir mig sífellt
áfram. Ég vildi að við hefðum
fengið meiri tíma saman. Ég
hefði viljað fá leyniuppskriftina
þína að bestu pönnukökum í
heimi.
Mest af öllu mun ég sakna
nærveru þinnar, við áttum aldrei
leiðinlega stund saman. Hver
minning um þig er dýrmæt perla
sem ég mun varðveita af öllu
mínu hjarta.
Þú varst alltaf svo góð við mig,
ég fékk athygli þína óskipta,
þú lifðir fyrir mig,
hlustaðir á mig,
talaðir við mig,
leiðbeindir mér,
lékst við mig,
sýndir mér þolinmæði,
agaðir mig í kærleika,
sagðir mér sögur,
fræddir mig
og baðst með mér.
Þú varst alltaf svo nærgætin
og skilningsrík,
umhyggjusöm og hjartahlý.
Þú varst skjól mitt og varnarþing.
Við stóðum saman í blíðu og stríðu,
vorum sannir vinir.
Mér þótti svo undur vænt um þig,
elsku mamma mín.
(Sigurbjörn Þorkelsson)
Ég er svo þakklát að þú fékkst að
kynnast dóttur minni, barna-
barninu þínu og nöfnu þinni
henni Svölu Dís, en aftur á móti
er ég svo sár yfir því að þið fáið
ekki meiri tíma saman. Hún er
aðeins níu mánaða. Þú elskaðir
hana af öllu hjarta. Í öllum þínum
frítímum komstu alltaf í heim-
sókn til okkar. Þú sem varst orðin
svo spennt að fá hana í fyrstu
næturpössunina sem átti að vera
síðustu helgi en þá varstu fallin
frá. Ég mun ætíð sjá til þess að
hún viti hversu stórkostleg Svala
amma var. Þú varst besta
mamma og amma sem hægt er að
óska sér. Ég elska þig. Þín dóttir
Sonja.
Það er guðdómlegt veður í garðinum
mínum
og gullregnið breytist í sól
og vorið kyssir syngjandi svörðinn
í sólhvítum kjól.
(Matthías Johannessen)
Garðurinn hennar Svölu var
fjölbreyttur, þar sáði hún og
ræktaði ást og umhyggju fyrir
sína nánustu, virðingu fyrir þá
sem minna mega sín í þjóðfélag-
inu, ásamt réttsýni, dugnaði og
þori til handa þeim sem landið
eiga að erfa. Gegnheil kona,
fædd að Leirulækjarseli á Mýr-
um í Borgarbyggð. Kynni okkar
hófust þegar Svala fór að vinna í
Viðarrima, heimilinu hans Ótt-
ars mágs míns. Hún var tengill-
inn hans og hann var engillinn
hennar.
Ekki furða að Óttar segði
stundum að þau Svala ætluðu að
gifta sig. Að sinna fjölfötluðum
einstaklingum er oft erfitt bæði
líkamlega og andlega. Þeir sem
endast í slíkri vinnu hafa mikið
til brunns að bera. Það var mikil
gæfa fyrir Óttar að flytjast í Við-
arrima, á heimili þar sem bæði
manngæska og fagmennska
voru til staðar. Samvinna þeirra
Svölu var um margt einstök og
hún hafði einstakt lag á Óttari.
Hann hefur tekið út þroska þessi
ár sín í Viðarrima enda er þar
úrvalsfólk. Svala var dugleg að
láta Óttar hafa samband og eins
að láta okkur vita ef eitthvað
stóð til. Ég mat það mikils að við
vorum vinir á Fésinu og þar
sendi Svala mér myndir og frétt-
ir af höfðingjanum. Auðvitað ein-
ungis okkar á milli.
Okkur setti öll hljóð þegar
fréttin af andláti Svölu barst.
Kona á besta aldri, hjóla- og úti-
vistargarpur. Það verða langir
skuggar sorgar sem hvíla yfir
Viðarrima og körlunum hennar
þar. Mestur er missir eigin-
manns og fjölskyldu. Óttar og
við Smári sendum þeim okkar
innilegustu samúðarkveðjur um
leið og Svölu eru þökkuð hennar
góðu störf og vinátta okkur til
handa.
Gegnheil og góð kona er geng-
in, blessuð veri minning Svölu
Gunnarsdóttur.
Sigþrúður Ingimundardóttir.
Elska besta Svala, hvað við
eigum eftir að sakna þín, þú fórst
of fljótt frá okkur. Við áttum ekki
von á því að fá þessar fréttir því
þú varst svo hraust kona, þú hjól-
aðir mikið og sinntir alltaf þínum
verkum vel. Þú varst alltaf ein af
þeim fyrstu til að koma í veislur
til okkar því þú gast ekki beðið
eftir að smakka marengsterturn-
ar, við erum svo þakklát að þú
komst í þína síðustu veislu í út-
skrift Hafrúnar. Það er margs að
minnast, allar sjómannahelgarn-
ar á Hellissandi og fleiri sam-
komur sem við eigum eftir að
geyma í hjarta okkar. Þú hlóst
alltaf svo mikið, með svo fallegan
hlátur sem dreifðist um herberg-
ið.
„Þú kallaðir okkur systurnar
alltaf sætu frænkurnar úr Borg-
arnesi. Ég mun sjá eftir að hafa
ekki komið í heimsókn til þín því
þú spurðir mig svo oft“ – Hafrún.
„Ég á eftir að sakna alla sím-
talanna frá þér, hvort sem það
var á degi eða nóttu, það var svo
margt rætt á þeim tíma, ætla að
geyma það í hjarta mínu.“ –
Kolla.
Hafliði, Kolbrún, Hafrún og
Bryndís Hafliðadætur.
Svala
Gunnarsdóttir
Elsku Kristín.
Það er sárt að kyngja því að þú sért farin
en þú munt ávallt dvelja í hjörtum okkar.
Þó styttist dagur, daprist ljós
og dimmi meir og meir,
ég þekki ljós, sem logar skært,
það ljós, sem aldrei deyr.
(Margrét Jónsdóttir)
Við minnumst þín með hlýju og gleði.
Sigurður (Siggi), Sigrún, Jens, Guðmundur og Hafdís Auður.
Kristín
Halldórsdóttir
✝ Kristín fæddist 27. júlí 2016. Hún lést24. ágúst 2018. Kristín var jarð-
sungin 3. september 2018.
Kærar þakkir til allra þeirra er sýndu okkur
samúð og vinarþel við andlát og útför
eiginmanns míns,
BJARNA BRAGA JÓNSSONAR
hagfræðings.
Fyrir hönd aðstandenda,
Rósa Guðmundsdóttir
Innilegar þakkir fyrir auðsýnda samúð og
vinarhug við andlát og útför ástkærs
eiginmanns, föður, bróður og mágs,
GUÐMUNDAR BOGA BREIÐFJÖRÐ
blikksmiðs,
Laugateigi 27, Reykjavík.
Sérstakar þakkir til starfsfólks Fríðuhúss og bílstjóra á þess
vegum fyrir umhyggju og hlýju.
Fyrir hönd fjölskyldunnar,
Bertha Ragnheiður Langedal
Maðurinn minn, faðir okkar, tengdafaðir
og afi,
GUNNAR BERG BJÖRNSSON
flugstjóri,
verður jarðsunginn frá Neskirkju
mánudaginn 17. september klukkan 13.
Sigrún Jóhannesdóttir
Björn Berg Gunnarsson Tinna Þorsteinsdóttir
Eyjólfur Berg Þorsteinn Berg
Gunnar Berg Gunnarsson Þórhildur Baldursdóttir
Gréta Gunnarsdóttir
Linda og Elín Hjördís Haraldsdætur
Undirskrift | Minningargreinahöfundar eru beðnir að hafa skírn-
arnöfn sín en ekki stuttnefni undir greinunum.
Minningargreinar