Morgunblaðið - 07.11.2018, Side 23

MINNINGAR 23
MORGUNBLAÐIÐ MIÐVIKUDAGUR 7. NÓVEMBER 2018
✝ SigurjónGunnarsson
matreiðslumeistari
fæddist í Hafnar-
firði 11. febrúar
1944. Hann lést á
Hrafnistu í
Hafnarfirði 25.
október 2018.
Foreldrar hans
voru hjónin Gunn-
ar Halldór Sigur-
jónsson loftskeyta-
maður, f. 29.11. 1909, d. 20.2.
1985, og Gertrud Sigurjónsson
húsmóðir, f. 20.10. 1917, d.
14.8. 2006. Bræður Sigurjóns
eru Þór Gunnarsson, f. 2.10.
1940, maki Ásdís Valdimar-
sóttir, f. 12.5. 1942, og Ludwig
Heinrich Gunnarsson, f. 10.9.
1945, maki Guðrún Jónsdóttir,
f. 4.5. 1950.
Sigurjón var kvæntur Þor-
björgu Bernhard, f. 9.10. 1946,
þau slitu samvistum. Þorbjörg
og Sigurjón eignuðust tvö
börn: 1) Svava Bernhard Sig-
urjónsdóttir, f. 16.3. 1968,
maki Vilhjálmur Vilhjálmsson,
f. 27.11. 1965. Börn þeirra
gagnfræðingur frá Flensborg-
arskólanum vorið 1961. Síðar
sótti hann um inngöngu í Hót-
el- og veitingaskóla Íslands og
útskrifaðist þaðan með sveins-
réttindi í matreiðslu vorið
1966. Árið 1971 öðlaðist hann
meistararéttindi í þeirri iðn.
Lengs af starfaði Sigurjón í
mötuneyti Landsbanka Ís-
lands, Frímúrarahúsinu í
Reykjavík og hjá Fram-
kvæmda- og byggðastofnun
Íslands. Um tíma rak hann
veitingahúsið Listakaffi í List-
húsinu við Laugardal. Hann
lauk sínum starfsferli sem
matreiðslumeistari á hjúkr-
unarheimilinu Hlévangi.
Sigurjón tók virkan þátt í
íþrótta- og félagsstarfi. Um
tíma sinnti hann formennsku
við handknattleiksdeild
Hauka og tók þátt í ýmsum
verkefnum á þeirra vegum.
Hann var virkur félagsmaður
í golfklúbbi Keilis og árið
2010 tók hann að sér for-
mennsku Golfklúbbsins í
Sandgerði. Sigurjón stundaði
íþróttir og aðrar tómstundir
af eldmóði alla tíð, má þar
helst nefna golf, skíði og
stangveiði.
Útför Sigurjóns fer fram
frá Hafnarfjarðarkirkju í dag,
7. nóvember 2018, og hefst at-
höfnin klukkan 13.
eru: a) Sigurjón
Friðbjörn, f. 1.9.
1988, maki Linda
Hrönn, f. 23.9.
1988. Börn þeirra
eru: Svava Bern-
hard, f. 24.12.
2011, og Steinarr
Karl, f. 27.8. 2013.
b) Hinrik Steinar,
f. 13.9. 1992, maki
Halldóra Björg, f.
10.6. 1992. c) Þor-
björg Bernhard, f. 1.5. 1995.
d) Vilhjálmur Andri, f. 11.8.
2004. 2) Gunnar Halldór
Sigurjónsson, f. 10.5. 1972,
maki Guðrún Anna Pálsdóttir,
f. 17.11. 1977. Barn þeirra er
Kristín Björg, f. 12.11. 2012.
Sigurjón ólst upp í Hafnar-
firði fyrst á Garðavegi 4 en
síðar á Álfaskeiði 57. Þor-
björg og Sigurjón keyptu sína
fyrstu íbúð í Bröttukinn 4 og
eignuðust þar börnin Svövu
og Gunnar. Síðar fluttu þau á
Arnarhraun 48. Sigurjón var
einnig búsettur í Sandgerði
um tíma.
Sigurjón útskrifaðist sem
Sigurjón Gunnarsson, faðir
minn, lést á Hrafnistu í Hafnar-
firði 25. október síðastliðinn eft-
ir harða baráttu við veikindi.
Pabbi var einn af þeim sem
þurfa alltaf að hafa eitthvað fyr-
ir stafni. Íþróttir áttu hug hans
allan og nutu íþróttafélög oft
góðs af vinnusemi hans. Hjarta
hans sló alltaf hraðast fyrir
Haukana og var hann um tíma
formaður handknattleiksdeildar
Hauka auk þess að vinna fjöl-
mörg sjálfboðastörf fyrir félag-
ið. Þegar pabbi þurfti að sinna
einhverju fyrir Haukana var ég
oft með í för og urðu Haukarnir
fljótt sameiginlegt áhugamál
okkar.
Minnisstæðustu stundir mín-
ar með pabba voru þegar við
fórum í stangveiði. Fjögur sum-
ur í röð rákum við „fiskeldi“ í
stórum steinsteyptum heitapotti
í garðinum heima. Pabbi átti
græna hitakassa með loki sem
við tókum með okkur þegar við
fórum að veiða í Kleifarvatni.
Aflanum úr Kleifarvatni héldum
við á lífi í kössunum og komum
honum fyrir í heitapottinum þar
til fiskarnir voru orðnir vel væn-
ir, þá slepptum við þeim lausum
í lækinn í Hafnarfirði. Þegar
mest lét voru fiskarnir 72 í pott-
inum og sást ekki til botns það
sumarið.
Þegar pabbi var 42 ára gam-
all var hann nauðbeygður til
þess að taka þátt í golfmóti
Hauka í Hvammsvík. Á þessum
tíma þótti pabba golfið ekki
vera íþrótt. Hann ákvað því að
taka mig og veiðistangirnar með
og var búinn að skipuleggja að
láta sig hverfa úr miðju móti til
þess að fara með mér að veiða.
Álit hans á golfinu breyttist við
fyrsta högg. Eftir þetta átti
golfið hug hans allan og fækkaði
þá veiðitúrum okkar feðga en á
móti kom að við fórum að spila
golf.
Annað sameiginlegt áhuga-
mál okkar feðganna voru bílar.
Það var sama hversu kraftmikla
bíla pabbi keypti, alltaf þurfti
hann að breyta bílunum sínum
til þess að gera þá kraftmeiri.
Pabbi gerði mikið af þessum
breytingum sjálfur heima á
Arnarhrauninu og var ég þá
yfirleitt með honum til aðstoðar.
Bílaáhuginn fylgdi pabba alla
tíð. Lexusinn var síðasti bíllinn
hans og var hann tjúnaður vel
yfir 400 hestöfl. Síðustu mánuði
pabba á Hrafnistu fórum við oft
í bíltúr á bílasölur og eftir að
hann hætti að geta farið út
skoðuðum við bílablöð saman og
ræddum það helsta sem var í
gangi í bílaheiminum.
Pabbi var mikill áhugamaður
um flugelda og rak hann í mörg
ár flugeldasölu fyrir Haukana
ásamt öðrum sjálfboðaliðum.
Hann smitaði mig og systur
mína af flugeldabakteríunni og
höfum við viðhaldið þeirri hefð
að hafa mikið af flugeldum á
gamlárskvöld. Síðasta gamlárs-
kvöld rennur okkur seint úr
minni. Þrátt fyrir að pabbi væri
orðinn mjög veikur vildi hann
koma og fá að vera með okkur
systkinunum og barnabörnum.
Þrátt fyrir þrekleysið fór hann
nokkrar ferðir á flugeldasölurn-
ar til þess að tryggja að „réttu“
sprengjurnar yrðu keyptar.
Hann naut sín í botn þetta
kvöld og tók ekki annað í mál en
að fá að sitja á stól, vafinn í
teppi, fyrir utan húsið hennar
Svövu systur til þess að fylgjast
með flugeldunum og finna púð-
urlyktina.
Hvíldu í friði elsku pabbi.
Þinn
Gunnar Halldór
Vertu duglegur og sýndu
styrk elsku litli drengur í öllu
því sem þú tekur þér fyrir
hendur. Þó þú sért smár eftir
aldri þá getur þú allt sem þú
ætlar þér ef þú ert vinnusamur
og duglegur. Að vera í sveit
fjarri fjölskyldu og vinum tekur
á, en ef þú sinnir verkefnum
þínum vel og ert samviskusam-
ur getur þú stoltur horft til
baka og glaðst yfir vel unnum
verkum. Leyfðu þér að njóta
þess að vera ungur og ævintýra-
gjarn. Að leika með bræðrum
sínum, vinum og frændum er
bæði góð skemmtun og þrosk-
andi. Vertu ávallt traustur vinur
og félagi.
Þú ert stolt okkar ungi
maður. Þú hefur byggt þér
yndislegt líf með konunni þinni
og börnum og ert svo duglegur.
Þú ræktar garðinn þinn vel og
samviskusamlega. Fjölskyldan
þín blómstrar og þú stendur þig
frábærlega í því sem þú hefur
valið að gera að þínu ævistarfi.
Félagsstörf og alls konar áhuga-
mál eiga hug þinn allan og þar
stendur þú þig vel eins og ann-
ars staðar.
Styrkur þinn er mikill elsku
miðaldra maður. Flest hefur
gengið þér í haginn í lífinu en
þó ekki allt. Þú hefur mætt
þeim áskorunum sem þú hefur
tekist á við af fádæma dugnaði
og heiðarleika svo eftir er tekið.
Flestir draumar þínir hafa ræst
og þér hefur tekist að ná því
allra besta út úr aðstæðum
þínum. Þú hefur sýnt þroska og
styrk og ert börnum þínum,
ættingjum og vinum fyrirmynd
á mörgum sviðum. Þú getur
horft sáttur til baka og litið
björtum augum til framtíðar.
Elsku duglegi rúmlega sjö-
tugi maður. Það eru engin orð
nógu sterk til að lýsa því hvað
við dáumst mikið að þér. Æðru-
leysi þitt og dugnaður í aðstæð-
um þínum eiga sér ekki tak-
mörk. Að horfa á þig berjast
daglega við erfið veikindi með
gleði, húmor og ákveðni að
leiðarljósi er ótrúlegt. Við vilj-
um öll læra af þér og líkjast þér
í lífinu. Þú hefur markað djúp
spor í sálu okkar og ert ógleym-
anlegur. Þú ert styrkur og
æðruleysi, dugnaður og ákveðni
allt í senn og við elskum þig af
öllum lífs og sálar kröftum.
Sofðu rótt elsku pabbi minn.
Hvíldu í friði. Þú þarft ekki að
berjast lengur. Þú hefur skilað
okkur út í lífið búin öllum þeim
verkfærum er þarf til að við
verðum góðir og sterkir einstak-
lingar. Við höfum notið leið-
sagnar þinnar, ástar og dugn-
aðar allt okkar líf og nú er
komið að leiðarlokum.
Missir er erfiður og fyrir
pabbastelpu allt að því óbæri-
legur. Ein meginstoð mín í líf-
inu er ekki lengur til staðar fyr-
ir mig. Hann er farinn, dáinn.
En ég er dóttir pabba míns og
ég mun ná áttum og sýna styrk,
því það er eitt af ótalmörgu sem
pabbi kenndi mér. Í hjarta mínu
spyr ég samt í hljóði, er hægt
að óska sér að einhver lifi að ei-
lífu.
Svava.
Elskulegur tengdafaðir minn
Sigurjón Gunnarsson er fallinn
frá. Að eiga tengdaföður sem
góðan vin er ekki sjálfgefið, en
vinátta okkar var fölskvalaus og
frá fyrsta degi byggð á trausti
og virðingu. Sonni hafði sterkar
skoðanir á mönnum og málefn-
um og maður gat gengið að því
vísu hvar maður hafði kappann.
Hann lá ekki á skoðunum sínum
og ef enginn var til að hlusta þá
var bara skrifuð grein, nú eða
hringt í útvarpið og þjóð gert
kunnugt hvernig hlutirnir virka.
Snyrtimennsku og stundvísi
kynntist ég ekki af alvöru fyrr
en ég hitti Sonna. Ef boðið var
til veislu klukkan fjögur þá var
minn maður mættur klukkan
tvö, alltaf á nýbónuðum bíl,
snyrtimennskan uppmáluð og í
nýpússuðum skóm. Hann var
hins vegar oft farinn þegar aðr-
ir gestir komu, kannski var búið
að bóka rástíma, nú eða hann
þurfti að hitta félagana og taka
spjallið við þá. Hjálpsemina
vantaði ekki. Ef eitthvað bjátaði
á var Sonni mættur. Nú vaknar
maður ekki lengur á sunnudags-
morgnum klukkan sjö við garð-
slátt og ekki kemur maður heim
úr vinnu og það er búið að mála
glugga, spúla stéttina og gróð-
ursetja blóm í garðinn. Því orð
eins og dugnaður, hjálpsemi,
snyrtimennska og heiðarleiki
koma upp í hugann þegar mað-
ur minnist Sonna. Ég veit þú er
sáttur þegar ég segi við þig að
gildi þín eru til staðar hjá börn-
um þínum og barnabörnum. Þau
voru þér mikils virði og minning
þín mun lifa um ókomin ár
Sonni minn. Takk fyrir sam-
veruna og vináttuna. Þinn
tengdasonur.
Vilhjálmur Vilhjálmsson
Við barnabörnin eigum marg-
ar ótrúlega góðar minningar um
hann afa okkar og því miður
geta þær ekki orðið fleiri. Hann
kom oft með bakkelsi um helgar
og átti góða stund með okkur,
kom okkur öllum í golfið, smit-
aði okkur af sprengjuæðinu og
sýndi því sem við tókum okkur
fyrir hendur ávallt áhuga.
Hann var stríðinn og uppá-
tækjasamur með meiru eins og
allir vita sem hann þekktu. Þeg-
ar Sonni fermdist gaf hann hon-
um páskaegg að gjöf, sem allt í
einu hringdi, og inni í því leynd-
ist sími. Þegar allir fylgdust
með litadýrðinni á gamlárskvöld
henti hann kínverjabelti við fæt-
ur okkar og hló dátt þegar allir
hrukku við. Hvort hann missti
tærnar vegna krókódíls, hákarls
eða sláttuvélar er okkur enn
óljóst enda breyttist sagan í
hvert skipti. Það var aldrei
dautt augnablik þegar hann afi
okkar átti í hlut.
Í minningunni var hann alltaf
stundvís, kannski einum of.
Sumarbústaðarferðin til Hellu
er gott dæmi um það. Hann ætl-
aði mögulega að kíkja á laug-
ardeginum og taka einn golf-
hring með okkur en um klukkan
sex um morguninn rumskar
mamma við að bíll er í hlaðinu
og þar situr hann afi okkar og
bíður eftir að einhver vakni. Sá
golfhringur var tekinn snemma.
Þær voru ófáar bústaðaferðirn-
ar sem við fórum með honum og
þar hófst dagurinn snemma á
veglegum morgunverði eins og
honum einum var lagið. Margt
var brallað og í minningunni var
alltaf gott veður.
Við minnumst afa sem dugn-
aðarforks sem tamdi sér góða
siði eins og stundvísi, gleði,
vinnusemi og heiðarleika. Að
ganga í verkin jafnóðum og
klára þau og koma vel fyrir.
Þetta eru gildi sem hann reyndi
eftir bestu getu að kenna okkur.
„Hysja upp um sig buxurnar og
gyrða bolinn“ er setning sem
við höfum heyrt ósjaldan. Við
höfum öll reynt að temja okkur
þessi gildi í lífi og starfi og
hugsum til þín með söknuði í
brjósti.
Hvíldu í friði, elsku besti afi
okkar. Við elskum þig.
Sigurjón Friðbjörn
Björnsson, Hinrik Stein-
arr Vilhjálmsson, Þor-
björg Bernhard
Vilhjálmsdóttir,
Vilhjálmur Andri
Vilhjálmsson.
Sigurjón bróðir minn er lát-
inn. Hann var alltaf kallaður
Sonni og var annar í röð okkar
þriggja bræðra. Barnæskunni
eyddum við á Garðavegi í
Hafnarfirði en á unglingsárun-
um fluttum við á Álfaskeiðið í
hús sem faðir okkar byggði.
Ungur lærði Sonni að verða
matreiðslumaður og vann víða
en þó lengst hjá Fram-
kvæmdastofnun og Lands-
bankanum. Seinna opnaði hann
sinn eigin veitingastað í List-
húsinu í Laugardal. Hann var
einstaklega góður kokkur og
óeigingjarn á tíma sinn ef ein-
hver í fjölskyldunni þurfti á að-
stoð hans við veislur að halda.
Alltaf boðinn og búinn og hafði
lítið fyrir því að skella í góða
veislu.
Það var alltaf líf og fjör í
kringum Sonna og hann lá ekki
á skoðunum sínum. Hann var
fullur af orku og miklum
krafti. Fengi hann hugmynd
var hún framkvæmd. Sonni var
mikill stuðningsmaður Hauka
og spilaði handbolta með þeim
á sínum yngri árum. Hann átti
mörg áhugamál í gegnum tíð-
ina, stundaði laxveiði og var
lunkinn við að ná í laxinn. Á
veturna fór hann á skíði ef opið
var í Bláfjöllum og svo átti
golfið hug hans allan. Sonni
var sérstaklega duglegur í
golfinu og náði hann m.a. að
fara holu í höggi í einni golf-
ferðinni. Hann var líka mikill
bíladellukall og því meiri kraft-
ur því betri var bíllinn. Allir
sem þekktu Sonna fylgdust
með ævintýrinu þegar hann
eignaðist Eagle-inn og varð að
setja í hann forþjöppu svo
krafturinn yrði nægur.
Lífið breyttist mikið hjá
bróður mínum er hann greind-
ist með Parkinson-sjúkdóminn.
Hann gat ekki lengur farið
eins hratt um og fljótlega átti
hann erfitt með að stunda golf-
ið. Hann beindi þá orkunni í
aðrar áttir og orti m.a. ljóð
sem hann gaf út sjálfur. En
alltaf hafði hann skoðanir á
mönnum og málefnum og elsk-
aði að taka þátt í lífinu.
Minning um góðan bróður
og góðan dreng lifir í hjörtum
okkar.
Elsku Svava, Gunni og fjöl-
skyldur, við Ásdís vottum ykk-
ur okkar dýpstu samúð.
Þór Gunnarsson.
Sigurjón, vinur minn, er all-
ur eftir langa og stranga bar-
áttu við Parkinson-sjúkdóminn.
Vinátta okkar á sér langa
sögu, en hún hófst fyrir alvöru
á unglingsárunum. Þá þegar
vorum við báðir Hauka-strákar
og síðar bættust við mikil sam-
skipti í vinnunni. Sonni, eins og
hann var jafnan kallaður, var
fljótt ákveðinn í því að verða
kokkur og dró mig með sér í
þá atvinnugrein. Við hófum
störf í Glaumbæ sem þótti fínn
veitingastaður í þá daga og
margt var brallað.
Á þessum tíma lést móðir
mín eftir stutt veikindi og þá
var Gertrud, móðir Sonna,
betri en enginn.
Eftir útskrift úr kokkanám-
inu fór Sonni á sjóinn, en síðan
starfaði hann á ýmsum stöðum,
þar á meðal á Hótel Holti, í
Landsbankanum, hjá Fram-
kvæmdastofnun og síðast á
Sjúkrahúsinu í Keflavík. Auk
þess stofnaði hann og rak um
tíma veitingastað í Listhúsinu í
Laugardal.
Við félagarnir áttum mikið
saman að sælda um langt ára-
bil. Við giftum okkur á svip-
uðum tíma, leigðum í Kinnun-
um í Hafnarfirði og eignuðumst
okkar fyrstu börn með mán-
aðar millibili. Við ferðuðumst
saman, innanlands og utan, og
nokkrum sinnum fórum við til
laxveiða vestur á Mýrum. Þar
veiddi Sonni 22 punda lax sem
reyndist vera sá stærsti það
sumarið.
Honum var margt annað til
lista lagt. Til dæmis hafði hann
græna fingur, eins og garður-
inn þeirra Þorbjargar á Álfa-
skeiði bar glöggt merki. Og
áhugamálin voru fjölbreytt.
Síðustu árin átti golfið hug
hans og ekki má gleyma öllum
fínu bílunum. Mér finnst ekki
mjög langt síðan Sonni kom til
mín á litla svarta sportbílnum,
snyrtipinninn sjálfur, klæddur
Ulster-frakka og sagði: „Tóti,
nú förum við á kaffihús.“
Nú er stríðinu lokið og hvíld-
in eflaust vel þegin. Ég þakka
góða og trausta vináttu í ár-
anna rás og við Edda vottum
aðstandendum Sonna okkar
dýpstu samúð.
Þórður Sigurðsson.
Kveðja frá Knattspyrnu-
félaginu Haukum
Góður félagi og vinur er nú
genginn á vit feðra sinna eftir
erfið veikindi.
Sigurjón, Sonni, gekk ungur
til liðs við Hauka. Eftir langan
þyrnirósarsvefn er félagið að
vakna aftur til lífsins á árunum
eftir 1955 undir handarjaðri
Guðsveins Þorbjörnssonar og
fleiri og er Sonni í hópi þeirra
pilta sem áttu eftir að láta að
sér kveða næstu áratugina í
uppbyggingu og eflingu félags-
ins. Hann valdist snemma til
forystu í handknattleiksdeild
félagsins – formaður 1978-1979,
varaformaður 1983-1987 og sit-
ur í aðalstjórn félagsins 1983-
1987. Á þessum árum er upp-
gangur og gróska í félaginu,
lokið er uppbyggingu Hauka-
hússins og margir titlar koma í
hús. Þá eins og nú var fjáröflun
eitt helsta viðfangsefni stjórn-
armanna. Að frumkvæði Sonna
var farið í óvenjulega fjáröflun
sem heppnaðist vel – maraþon-
handbolti var leikinn í alls 48
klst. og 20 mínútur og heims-
met slegið sem enn stendur að
sögn kunnugra. Í fersku minni
er einnig úrslitaleikur í bik-
arkeppninni gegn KR 1980 í
Laugardalshöll. Sonni rak þá
veitingastað í Laugardalnum
og bauð stuðningsmönnum
Hauka í upphitun fyrir leikinn.
Talið er að allt að 400 manns
hafi lagt leið sína til Sonna
þennan dag og þegið veitingar.
Haukar urðu bikarmeistarar í
handknattleik í fyrsta sinn
þennan dag.
Nú á kveðjustund þakkar fé-
lagið langa samfylgd og góð
störf í þess þágu. Fjölskyldu
Sigurjóns eru sendar innilegar
samúðarkveðjur.
Megi minning um góðan
dreng lifa.
F.h. aðalstjórnar Hauka,
Bjarni Hafsteinn Geirsson
Sigurjón
Gunnarsson