Morgunblaðið - 10.11.2018, Page 39

MINNINGAR 39Aldarminning
MORGUNBLAÐIÐ LAUGARDAGUR 10. NÓVEMBER 2018
Kerlingarfjöllum.
Að eyða björtum
sumarnóttum í
mikilfenglegri nátt-
úru Íslands hefur
án efa styrkt rætur
hans í moldu sveit-
arinnar og þar sló
hjarta hans þó að
hann kysi að eyða
meirihluta ævinnar
í þéttbýli. Skóla-
ganga hans var,
eins og svo oft hjá alþýðusveita-
drengjum þess tíma, slitrótt en
þó stundaði hann nám við Hér-
aðsskólann á Laugarvatni frá
1939-41.
Tveimur árum eftir vistina á
Laugarvatni var Jakob ráðinn til
starfa hjá Ingimundi Jónssyni
kaupmanni sem þá rak versl-
unina Ingimundarbúð við Hafn-
argötu 19 í Keflavík (í því húsi er
veitingastaðurinn Ráin í dag).
Ingimundarbúð var dæmigerð
verslun þessa tíma. Allar vörur
voru geymdar bak við búðarborð-
ið og hverjum og einum við-
skiptavini fært það sem óskað
var. Rómaðasta varan í Ingi-
mundarbúð var saltkjötið sem
saltað var eftir uppskrift kaup-
mannsins sjálfs. Saltkjöt þótti
herramannsmatur þá en hefur
ekki staðist nútímakröfur um
heilsusamlegt mataræði. Í dag
geta flestir leyft sér þann munað
að velja og hafna þegar kemur að
mat en á gullöld saltkjötsins var
yfirleitt ekki um annað að ræða
en að borða það sem í boði var.
Þegar Jakob hélt til verslunar-
starfa í Keflavík getur vel verið
að hann hafi séð fyrir sér tíma-
bundna dvöl og verið opinn fyrir
öðrum tækifærum en eins og
heimsfrægt söngvaskáld sagði
einu sinni er lífið það sem gerist á
meðan mannfólkið er upptekið
við að gera áætlanir um annað. Á
þessari stundu hefur honum lík-
lega ekki flogið í hug, þá 24 ára
gömlum, að í Keflavík myndi
hann búa sér heimili til æviloka.
Ástir tókust með yngstu dótt-
ur kaupmannsins í Ingimundar-
búð, Ingibjörgu, og Jakob. Gengu
þau í hjónaband á sumardaginn
fyrsta 1948. Hjónabandið var far-
sælt og bar ekki skugga á þar til
því lauk 43 árum síðar við andlát
Jakobs. Börnin urðu sjö (Sigríður
Gróa, Ingunn Kristín, Guðný,
Þegar ný mann-
eskja kemur í heim-
inn markar það
ávallt tímamót, upp-
hafspunkt lífs sem
snertir ekki aðeins
við fjölskyldu, held-
ur samfélagi. Tíma-
mótin verða ein-
hvern veginn þeim
mun meiri þegar
nýja lífið hefst á
sögulegum degi,
degi sem upp frá því hefur verið
minnst fyrir endalok mikils hild-
arleiks, hildarleiks sem átti að
verða sá allra síðasti sinnar teg-
undar. Slíkur dagur verður ávallt
þrunginn djúpri merkingu, bæði
táknrænni og bókstaflegri. Það
er því auðvelt að velta fyrir sér
hversu myndrænt það er að upp-
hafspunktur lífs skuli einmitt
verða á dánardægri manngerðr-
ar öldu drápa og þjáninga.
Líklega voru slíkar heimspeki-
legar hugsanir víðsfjarri hjónun-
um Gróu Magnúsdóttur og Indr-
iða Grímssyni, á bænum Snússu í
Hrunamannahreppi, daginn sem
fyrri heimsstyrjöldinni lauk, 11.
nóvember 1918. Þennan magn-
þrungna dag fæddi Gróa þeirra
tíunda barn en fyrsta barnið
höfðu þau misst. Þetta friðar-
dagsbarn var sonur og fékk hann
nafnið Jakob.
Á stóru en efnalitlu heimili var
lítill tími til að leiða hugann að
fjarlægum vígvöllum, enda
munnarnir sem metta þurfti
margir. Lífið á bænum hefur ef-
laust einkennst af striti og öll
fjölskyldan þurft að leggjast á ár-
arnar við bústörfin. Kraftar Jak-
obs hafa væntanlega verið nýttir
eins snemma og aldur hans
leyfði. Byrðarnar sem fjölskyld-
an á Snússu þurfti að bera gátu
orðið þungar og þegar Jakob var
á tíunda aldursári lést fjölskyldu-
faðirinn, Indriði, en þá hafði eitt
barn til viðbótar bæst í hópinn.
Systkinin 10 héldu bústörfum
áfram undir stjórn móður sinnar
en 11 árum síðar fylgdi hún
manni sínum til handanheima.
Eftir að móðir hans var fallin
frá má segja að Jakob hafi endan-
lega farið að hleypa heimdragan-
um, t.d. var hann um tíma í
kaupavinnu í Mývatnssveit.
Hann hafði þó unnið áður fjarri
heimahögunum við að gæta fjár í
Kristinn, Elín Jónína, Ingimund-
ur og Helga) en Guðnýju var ekki
ætlað að lifa nema í nokkra daga.
Missirinn var hjónunum án efa
þungbær en þau gerðu eins og Ís-
lendingar höfðu gert frá upphafi,
tóku áfallinu af æðruleysi og
héldu lífinu áfram, án þess að
verða tíðrætt um þær tilfinningar
sem undir bærðust. Slík fyrir-
bæri voru einfaldlega ekki rædd í
þá daga. Börnin 6 sem komust til
manns færðu Jakob og Ingi-
björgu alls 8 barnabörn en því
miður voru hjónin bæði öll áður
en 2 yngstu barnabörnin komu í
heiminn.
Hjónabandið við kaupmanns-
dótturina átti eflaust stærstan
þátt í að gera kaupmennsku að
ævistarfi Jakobs Indriðasonar.
Hann starfaði hjá tengdaföður
sínum í rúm 20 ár en setti þá á
stofn eigin verslun í húsi fyrir aft-
an heimili fjölskyldunnar að
Tjarnargötu 31. Þegar kom að
því að gefa versluninni nafn var
ekkert verið að flækja hlutina,
enda stíll sveitamannsins Jakobs
að ganga hreint og beint til verks.
Verslunarhúsið var í brekku og
því lá beinast við að nefna versl-
unina Brekkubúð. Búðina í
brekkunni rak Jakob með dyggri
aðstoð eiginkonu og barna til árs-
ins 1983 þegar hjónin ákváðu að
láta gott heita og selja rekstur-
inn. Brekkubúð var lítil hverfis-
verslun og því óhætt að telja Jak-
ob meðal hinna sívinsælu
kaupmanna á horninu, eða rétt-
ara sagt í hans tilfelli kaupmað-
urinn í brekkunni. Hverfisversl-
anir eins og Brekkubúð hafa
löngum notið velvildar. Þannig
verslanir hafa víða orðið að eins
konar hornsteinum síns nærsam-
félags. Staðir þar sem fólk getur
komið saman og verið hluti af lífi
og anda síns samfélags en ekki
bara andlitslaus neytendatann-
hjól í gangvirki neysluþjóðfélags-
ins. Að veita sínum meðborgur-
um slíkan stað má segja að hafi
verið stærsta framlag Jakobs til
síns samfélags í Keflavík.
Hann lét það framlag þó ekki
nægja og var einn af stofnfélög-
um Hestamannafélagsins Mána
árið 1965. Félags sem sameinað
hefur Keflvíkinga og nærsveita-
menn við að njóta útiveru í fé-
lagsskap dýrsins sem var þarf-
asti þjónn Íslendinga fram á
bílaöld. Hestarnir hans Jakobs
voru honum kærir og undi hann
sér vel við að sinna þeim í hest-
húsinu á Mánagrund. Með hest-
unum styrkti hann tengslin við
rætur sínar í sveitinni. Stundum
fékk nafni hans og dóttursonur
(sá sem þetta ritar) að fylgja með
í hesthúsaferð og í þær ferðir var
alltaf farið á krúnudjásni austur-
þýskrar bílasmíði, Trabant.
Þegar kom að því að efla tón-
listarlífið í bænum lagði Jakob
sitt af mörkum með því að taka
þátt í stofnun Karlakórs Kefla-
víkur árið 1953. Í kórnum starf-
aði hann og söng í rúma 4 áratugi
en varð að hætta söngnum þegar
rödd hans átti orðið erfitt með
þann kraft sem kórsöngur krefst.
Þótt hann væri orðinn Keflvík-
ingur gleymdi Jakob ekki rótum
sínum í Hrunamannahreppi og
var einn af stofnendum Árnes-
ingafélagsins. Gegndi hann þar
formennsku í rúm 20 ár. Hann
lagði sig mikið fram við að rækta
tengslin við heimahagana og þá
um leið systkini sín öll.
Meðfram kaupmannsstörfun-
um starfaði Jakob í þó nokkur ár
í slökkviliði Keflavíkur. Hann var
einnig lengi félagi í málfunda-
félaginu Faxa. Jakob var vin-
margur og gerði það sem hann
gat til að reynast samborgurum
sínum vel. Eftir að kaupmennsk-
unni í brekkunni lauk eyddi hann
síðustu árum starfsævinnar hjá
Keflavíkurbæ. Hann skildi óneit-
anlega eftir spor í sínu samfélagi
í Keflavík. Stærstu sporin skildi
hann eftir í lífi fjölskyldu sinnar.
Helsta stoð hans og stytta var
eiginkonan, móðir barnanna og
amma barnabarnanna, Ingi-
björg. Í 43 ár voru þau samrýnd
hjón sem leið alla tíð vel saman.
Mestur var því harmur hennar
þegar Jakob kvaddi þennan heim
nokkuð snögglega á föstudaginn
langa 1991. Vorið 1994 fylgdi hún
manni sínum, södd lífdaga.
Þegar horft er til baka nú á
þessu ári þegar Jakob hefði orðið
100 ára vakna margar minningar
hjá þeim sem hann var kærastur.
Það er því vel við hæfi að ljúka
þessu stutta minningaryfirliti á
lítilli vísu, eftir Guðmund Guð-
mundsson skólaskáld, sem 10 ára
gamall nafni hans og fyrsta
barnabarn (undirritaður) ákvað
að senda Jakob til hughreysting-
ar þegar hann lá á Borgarspít-
alanum árið áður en hann lést.
Hrefna litla er hýr á brá,
hoppar út um stræti.
Ljós og falleg lipurtá,
létt og kvik á fæti.
Jakob Snævar Ólafsson
Jakob Indriðason
✝ Valdís Stef-ánsdóttir
fæddist á Ólafs-
firði 2. október
1955. Hún lést á
Heilbrigðisstofnun
Vestmannaeyja 31.
október 2018.
Valdís var dótt-
ir hjónanna Ernu
Fannbergsdóttur,
f. 23. júní 1938, og
Stefáns Einarsson-
ar, f. 6. júlí 1931, d. 12. febr-
úar 1980. Valdís var elst sex
systkina, hin eru: Fannberg, f.
30. júlí 1957, d. 6. janúar 2014;
Ómar, f. 24. janúar 1961; Heið-
ar, f. 12. ágúst 1963; Erlingur
Valur, f. 17. febrúar 1967;
Linda Mary, f. 21. maí 1972.
Valdís var gift Svavari
Garðarssyni, f. 24. apríl 1954.
Börn þeirra eru: 1)
Baldvin Þór, f. 14.
september 1977,
maki Harpa Sig-
marsdóttir, f. 16.
febrúar 1978, börn
þeirra: Valdís
Bára, í sambúð
með Lárusi Herði
Ólafssyni, barn
þeirra: Harpa
Kristín. Sigmar
Þór, Marel og
Arnór. 2) Edda Sigrún, f. 20.
mars 1983, maki Ragnar Þór
Ragnarsson, f. 7. ágúst 1977,
börn þeirra: Ragna Malen,
Rakel María og Ragnar Mika-
el.
Útförin fer fram frá Landa-
kirkju í Vestmannaeyjum í
dag, 10. nóvember 2018,
klukkan 14.
Tengdamóðir mín til 24 ára
lést í síðustu viku, einungis 63
ára að aldri. Hún fór allt of
snemma frá okkur og verður
sárt saknað. Allir sem þekktu
Valdísi vissu að hún var einstök
kona. Hún var kærleiksrík,
ósérhlífin, gjafmild, hógvær, lít-
illát og sönn. Alltaf gat maður
leitað til Valdísar, hún var allt-
af tilbúin að hlusta og aðstoða
ef þurfti. Það fór oftast ekki
mikið fyrir henni, hún var ró-
lynd og ljúf manneskja sem
mátti aldrei neitt aumt sjá. Ég
hefði ekki getað óskað börn-
unum mínum betri ömmu.
Sextán ára gömul kynntist
ég Valdísi fyrst, þegar við hjón-
in vorum að byrja saman. Frá
fyrsta degi tók hún mér opnum
örmum og var mér ávallt mjög
góð. Við urðum góðar vinkonur
og það var margt sem hún
kenndi mér. Hún var mikil
handavinnukona, prjónaði fal-
legar flíkur og saumaði. Þegar
hún sinnti verkum var hún
mjög röggsöm, stundum einum
of, og átti til að ganga nærri
sér. Hún var alltaf mjög hjálp-
söm með börnin, eftir að við
hjónin fluttum til höfuðborgar-
innar kom hún iðulega til okkar
að gæta þeirra. Einnig fannst
börnunum mjög gott að fara í
heimsókn til Eyja þar sem
stórfjölskyldur okkar beggja
búa, þá dvöldu þau þar stund-
um í nokkra daga eða viku og
var Valdís mjög dugleg að gera
ýmislegt skemmtilegt með
barnabörnunum. Elsta barna-
barnið hennar, dóttir mín, var
skírð eftir henni, Valdís, og
hafa þær ætíð verið mjög nán-
ar. Við hjónin vorum fremur
ung þegar Valdís okkar fæddist
og fengum við mikla aðstoð frá
Valdísi, enda mikil barnagæla á
ferð. Valdís mín var þó ekki al-
veg á því að kalla ömmu sína
ömmu Valdísi, því hún vildi
meina að hún sjálf ætti ein
þetta fallega nafn. Því ákvað
barnið, þá tæplega tveggja ára
gamalt, að amma hennar skyldi
vera kölluð amma Gúggúlú. Og
þar við sat og situr enn, öll
barnabörnin þekkja hana undir
þessu heiti, amma Gúggúlú.
Amma Gúggúlu var einstaklega
skemmtileg amma sem lék sér
mikið með barnabörnunum og
var alltaf til í ýmiss konar æv-
intýri og fíflaskap. Börnin
fengu oft að greiða hár hennar
í furðulega skúlptúra, fengu
hana til að klæðast búningum,
hoppa á trampólíni, fara í
rennibrautir, föndra og margt
fleira, alltaf var hún til í fjörið
með þeim. Valdís hafði unun af
ferðalögum og var ég svo lán-
söm að fara með henni í nokkur
slík. Oft þurfti ekki mikinn fyr-
irvara, stundum var nóg að
hringja í hana og svo var stokk-
ið af stað. Hún var alltaf til í
tilbreytinguna og fór með okk-
ur í ófáar bústaðaferðirnar.
Núna er Valdís tengda-
mamma farin en góðar minn-
ingar lifa eftir í hjörtum okkar.
Börnin hennar tvö eru vaxin úr
grasi og hafa stofnað sínar fjöl-
skyldur sem hafa farið stækk-
andi síðustu árin. Ég er svo
þakklát fyrir kynni mín af Val-
dísi, hún kenndi mér margt
sem mun nýtast mér í lífinu,
svo sem að hlúa að fólkinu
mínu, sýna öðrum þolinmæði og
skilning, að hlusta á aðra, njóta
samveru með börnunum mínum
og skemmta mér með þeim. Ég
á nokkrar fyrirmyndir í lífi
mínu og er Valdís ein af þeim.
Eilífar þakkir.
Þó í okkar feðrafold
falli allt sem lifir
enginn getur mokað mold
minningarnar yfir.
(Bjarni Jónsson frá Gröf)
Harpa Sigmarsdóttir.
Valdís
Stefánsdóttir
Þökkum auðsýnda samúð og vinarhug við
andlát og útför ástkærs eiginmanns míns,
sonar okkar, föður, tengdaföður, afa og
bróður,
KARLS HARÐARSONAR.
Ragnheiður Lára Jónsdóttir
Hörður Sófusson Geirlaug Karlsdóttir
Hörður Karlsson Bylgja Dögg Sigmarsdóttir
Haukur Karlsson Elsa Sól Gunnarsdóttir
Auður Karlsdóttir Jón Stefán Hannesson
Embla Harðardóttir
Bryndís Harðardóttir
Hjartans þakkir fyrir auðsýnda samúð og
hlýhug við andlát og útför okkar ástkæra
föður, tengdaföður, afa og langafa,
HILMARS RÓSMUNDSSONAR
frá Siglufirði,
fyrrverandi skipstjóra og
útgerðarmanns í Vestmannaeyjum.
Sérstakar þakkir til starfsfólks Hraunbúða, dvalarheimilis
aldraðra í Vestmannaeyjum.
Hafdís B. Hilmarsdóttir Gottskálk Á. Guðjónsson
Sædís M. Hilmarsdóttir Guðlaugur Sigurgeirsson
barnabörn og barnabarnabörn
Innilegar þakkir fyrir auðsýnda samúð og
hlýhug vegna fráfalls elskulegs eiginmanns
míns, föður okkar, tengdaföður, afa og
langafa,
BJARNA SÍMONARSONAR
HÁKONARSONAR,
bónda,
Haga, Barðaströnd.
Starfsfólki Heilbrigðisstofnunar Vestfjarða á Patreksfirði eru
færðar sérstakar þakkir fyrir alúð og hlýju í okkar garð.
Kristín Ingunn Haraldsdóttir
Björg Bjarnadóttir Eiríkur Jónsson
Margrét Bjarnadóttir Kristján Finnsson
Jóhanna Bjarnadóttir Árni Þórðarson
Hákon Bjarnason Birna Jónasdóttir
Kristín Bjarnadóttir
Haraldur Bjarnason María Úlfarsdóttir
Gunnar Bjarnason Regína Haraldsdóttir
afa- og langafabörn
Ástkær dóttir mín, eiginkona, móðir,
tengdamóðir, amma og langamma,
GUÐFINNA GUÐLAUGSDÓTTIR,
Tröllakór 1-3, Kópavogi,
áður Greiniteig 51, Keflavík,
lést á líknardeild Landspítalans
mánudaginn 5. nóvember.
Útförin fer fram í kyrrþey.
María Arnlaugsdóttir
Jón Stefánsson
Steinunn Jónsdóttir Eiríkur Sveinn Tryggvason
María Jónsdóttir Tómas Árni Jónsson
ömmubörn og langömmubarn
Ástkær eiginkona mín, móðir okkar,
tengdamóðir, amma, langamma og
langalangamma,
BRYNDÍS GUÐRÚN
KRISTJÁNSDÓTTIR,
lést á líknardeild Landspítalans
fimmtudaginn 1. nóvember.
Útförin fer fram frá Fella- og Hólakirkju mánudaginn
9. nóvember klukkan 13. Þeim sem vilja minnast hennar er
bent á minningarsjóð líknardeildar og heimahlynningu LSH.
Árni Vilhjálmsson
Kristjana S. Árnadóttir Kristján G. Guðmundsson
Svan G. Guðlaugsson Inese Babre
Guðlaug B. Árnadóttir Jón P. Bernódusson
Vilhjálmur Árnason Sigfríður G. Sigurjónsdóttir
Kristján S. Árnason Anna Kristín Grettisdóttir
Halldór R. Hjálmtýsson Nelia B. Baldelovar
Pétur G.Þ. Árnason Ingibjörg K. Þórarinsdóttir
Ágúst Hjálmtýsson Yfan Tang
Ástrós Hjálmtýsdóttir Kristján Bjarnason
barnabörn, barnabarnabörn og barnabarnabarnabarn