Fréttablaðið - 02.03.2019, Qupperneq 34

Gunnar Karl Haralds­son býr í lítilli íbúð á jarðhæð á Stúdenta­görðum við Háskóla Íslands. Íbúðin er sérstaklega hönnuð
fyrir fólk sem notar hjólastól og
það fer vel um hann. Áður var hann
á annarri hæð hússins en samdi við
íbúann fyrir neðan um að skipta við
hann.
„Hún var alheilbrigð og bjó samt
í þessari íbúð, hún tók mjög vel í
að skipta við mig. Hér er aðgengið
betra,“ segir Gunnar Karl. Í desem­
ber mánuði síðastliðnum reyndi á
aðgengið. Gunnar Karl fékk blóð­
tappa í lungun og sjúkraflutninga­
menn gátu komið honum í sjúkra­
bílinn í gegnum dyrnar sem snúa út
að bílastæðinu.
Bráð veikindi
„Ég fékk blóðtappa í lungun og fór
í hjartastopp í 26 mínútur. Þetta
gerðist 18. desember. Prófin voru
búin og ég naut þess að vera í fríi. Ég
sendi skilaboð til vinkonu minnar
um eittleytið um að við ættum
endilega að hittast, spila og fá okkur
bjór. Fer svo inn á baðherbergi og þá
finn ég að mér líður skringilega. Mér
finnst eins og ég þurfi að losa eitt­
hvað en mér er ekki mál að æla og er
ekki flökurt. Það næsta sem ég man
er að ég ligg á gólfinu við hliðina á
klósettinu og veit ekki hvað gerðist.
Andardrátturinn stuttur og grunn­
ur. Ég náði ekki að draga andann
djúpt,“ segir Gunnar Karl um bráð
veikindi sín. Hann lagðist upp í rúm
og hugsaði sig um stutta stund áður
en hann hringdi á neyðarlínuna.
„En sem betur fer hringdi ég. En
tók fram að ég gæti ekki tekið úr lás
fyrir þá. Mér fannst líða mjög langur
tími þar til sjúkrabíllinn kom. Ég
var algjörlega hjálparlaus. Heyrði í
þeim berja á glugga og kalla til mín.
Ég reyndi af algjörum vanmætti að
svara þeim. Umsjónarmaður fast­
eigna gat svo opnað fyrir þeim og ég
var f luttur í bílinn héðan út,“ segir
Gunnar Karl og bendir á aðrar dyr af
tvennum á íbúðinni. Það hefði gert
sjúkraflutningamönnum erfiðara
fyrir hefði Gunnar Karl enn búið á
annarri hæð hússins.
Vill kenna í framhaldsskóla
Gunnar Karl missti meðvitund á
sjúkrahúsinu og vaknaði á gjör­
gæslu. „Mamma sagði mér fréttirn­
ar og að ég yrði að taka því rólega.
Og það hef ég að mestu gert, þótt ég
stefni enn að því að útskrifast í vor,“
segir hann og brosir. „Það er mikil­
vægt að missa ekki sjónar á því að
lífið er núna. Ég held bara mínu
striki,“ segir Gunnar Karl sem er á
þriðja ári í tómstunda­ og félags­
málafræði.
„Ég hef tekið virkan þátt í stúd­
entapólitíkinni en hef þó dregið
mig aðeins í hlé. Vil hleypa nýju
fólki að. Ég er núna varaformaður
nemendafélagsins hjá okkur en hef
dregið mig aðeins í hlé frá félags­
störfum til að hvílast og takast á
við óttann við það að lenda aftur í
þessu. Ég var að byrja hjá sálfræð­
ingi og held að það geri mér gott.
Eftir útskriftina í vor langar mig
til þess að fara í frekara nám. Mig
langar til þess að verða framhalds­
skólakennari,“ segir hann um fram­
tíðaráætlanir sínar.
Skólagangan var stopul
Gunnar Karl hefur frá barnæsku
glímt við taugasjúkdóminn neuro­
fibromatosis 1 (NF1), eða tauga­
trefjaæxlager. Talið er að einn af
hverjum 4.500 einstaklingum fái
þennan sjúkdóm. Hann leggst mjög
misjafnlega á fólk.
Það er óhætt að segja að hann
hafi lagst þungt á Gunnar Karl sem
hefur ekki tölu á þeim aðgerðum
sem hann hefur farið í á fótum,
hrygg og mjöðm. Skólagangan var
stopul vegna stöðugra aðgerða og
þegar hann var sautján ára gamall
var vinstri fótur tekinn af við hné.
Gunnar Karl er fæddur og upp­
alinn í Vestmannaeyjum. Foreldrar
hans eru Kristín Gunnarsdóttir og
Haraldur Þorsteinn Gunnarsson.
Hann á tvær eldri systur, Eyrúnu og
Hrefnu.
„Ég var átta mánaða gamall þegar
ég greindist með þennan sjúkdóm.
Foreldrar mínir gengu á milli lækna
því ég svaf lítið sem ekkert. Þegar
það sjást stórir kaffilitir blettir á
líkamanum þá kveikja læknar á
því hvað amar að mér. Þetta eru ein
helstu einkenni sjúkdómsins, eins
og stórir fæðingarblettir en ljósari
að lit,“ segir Gunnar og sýnir blaða­
Fór í hjartastopp í 26 mínútur
Gunnar Karl Haraldsson hefur alla tíð tekið hlutskipti sínu af æðruleysi. Hann fæddist með taugasjúkdóm
sem lagðist mjög þungt á hann og hefur ekki tölu á þeim aðgerðum sem hann fór í sem barn og unglingur.
„Ég fékk blóðtappa í lungun og fór í hjartastopp í 26 mínútur. Þetta gerðist 18. desember,“ segir Gunnar Karl sem er óðum að jafna sig eftir bráð veikindin. FRÉTTABLAÐIÐ/SIGTRYGGUR ARI
MÉR FANNST LÍÐA MJÖG
LANGUR TÍMI ÞAR TIL
SJÚKRABÍLLINN KOM. ÉG
VAR ALGJÖRLEGA HJÁLP-
ARLAUS. HEYRÐI Í ÞEIM
BERJA Á GLUGGA OG KALLA
TIL MÍN.
Kristjana Björg
Guðbrandsdóttir
kristjana@frettabladid.is
2 . M A R S 2 0 1 9 L A U G A R D A G U R34 H E L G I N ∙ F R É T T A B L A Ð I Ð
0
2
-0
3
-2
0
1
9

0
4
:5
5
F
B
1
2
0
s
_
P
0
8
7
K
.p
1
.p
d
f
F
B
1
2
0
s
_
P
0
8
7
K
.p
1
.p
d
f
F
B
1
2
0
s
_
P
0
3
4
K
.p
1
.p
d
f
F
B
1
2
0
s
_
P
0
3
4
K
.p
1
.p
d
f
A
u
to
m
a
ti
o
n
P
la
te
r
e
m
a
k
e
:
2
2
7
8
-3
5
9
8
2
2
7
8
-3
4
5
C
2
2
7
8
-3
3
2
0
2
2
7
8
-3
1
E
4
2
7
5
X
4
0
0
.0
0
1
1
B

F
B
1
2
0
s
_
1
_
3
_
2
0
1
9
C
M
Y
K