Morgunblaðið - 01.12.2018, Síða 33

MINNINGAR 33
MORGUNBLAÐIÐ LAUGARDAGUR 1. DESEMBER 2018
Við krakkarnir í
Krossgerði biðum
eftir að elstu systur
okkar birtust á
hlaðinu og með þeim einhver
ókunnur náungi. Þá var spáð og
spekúlerað: hvernig myndi hann
koma að gagni. Með Öldu systur
birtist gjörvilegur náungi sem
okkur leist sæmilega á að myndi
koma að notum við bústörfin,
sem voru margvísleg. Einar
stóðst öll þessi próf, en mest var
þó undrunin þegar hann fór í
fjósið og tók að sér mjaltirnar og
braut þar með blað í hefðbund-
inni verkaskiptingu í sveitinni.
Við bjuggumst jafnvel við að
kýrnar myndu mótmæla þessari
nýbreytni, en þær létu sér þetta
vel líka. Hann gekk í öll verk,
heyskapinn og allt sem þurfti að
gera á bænum, og pússaði svo
íbúðarhúsið sem hafði staðið
óklárað lengi. Hann minntist á
hvað það væri gott að komast í
sveitina úr asanum í borginni.
Mér er sérstaklega minnis-
stætt hvernig hann tók okkur
Einar Einarsson
✝ Einar Einars-son fæddist 5.
desember 1942.
Hann lést 20.
nóvember 2018.
Útför Einars fór
fram 28. nóvember
2018.
krökkunum í leik og
starfi eins og jafn-
ingjum. Svo tóku við
nýju tímarnir í
Reykjavík. Reglu-
leg viðkoma í Ysta-
seli, jólaboð og af-
mæli, heimsókn í
Öndverðarnes, til-
raun til að læra golf
af Einari með við-
komu í sundlaug-
inni.
Bjartast lýsir þó minningin um
dagana í Krossgerði. Þar sáði
hann því fræi að allt gengur bet-
ur ef margar hendur vinna sam-
an, strákarnir og stelpurnar.
Hafðu þökk fyrir.
Minningin um þig lifir.
Árni Ingólfsson.
Þegar ég frétti að Einar meist-
ari væri farinn og genginn á vit
feðra sinna, eftir erfið veikindi,
þá komu ósjálfrátt margar minn-
ingar upp í hugann. Þó langt sé
um liðið, fjórir áratugir, síðan ég,
ungur múraranemi, byrjaði á
samningi hjá Einari Einarssyni
múrarameistara, man ég það eins
og það hafi gerst í gær. Einar var
á þessum tíma að hefja sinn langa
og farsæla feril sem múrara-
meistari og byggingaverktaki
ásamt félaga sínum Stefáni
Gunnarssyni og var búinn að
ráða nokkra múrara í vinnu. Það
var mér mikið gæfuspor að kom-
ast að hjá þeim félögum, Einari
og Stebba, á þessum mikilvæga
tíma í mínu lífi. Innan við tvítugt
þurfa flestir á einhverri leiðbein-
ingu að halda og mér veitti
örugglega ekki af því. Það var því
gott að geta tekið kúrsinn til
framtíðar í takti við þá félaga.
Hjá þeim lærði ég að vinna,
vanda til verka og gera það sem
mér var treyst fyrir eins vel og
mér var unnt. Mér hefur oft síðar
meir orðið hugsað með þakklæti
til þessara ára og með virðingu til
Einars meistara sem kom líka
alltaf fram við mig af sömu virð-
ingu með sinni rólegu og góðlegu
framkomu.
Á þessum árum var mikið að
gera hjá þeim félögum. Ég var
heppinn á námstímanum. Mín
beið fjölbreytt vinna við nánast
allt sem tilheyrði faginu, hefð-
bundið múrverk inni og úti, fín-
pússning, flísalögn, steypuvinna
og gólfslípingar.
Oft var við gólfslípingarnar
unnið fram á nótt. Þá vorum við
strákarnir oft látnir standa við
vélarnar og slípa gólfin á meðan
meistararnir fór í önnur hús að
vinna. En það brást aldrei, alltaf
kom Einar eða þeir báðir á kvöld-
in, þó flestir hefðu nú bara farið
heim til sinnar fjölskyldu eftir
langan dag.
En Einar vildi á jákvæðan hátt
líta eftir verkinu og ekki síður at-
huga hvernig okkur liði. Þá hafði
hann alltaf meðferðis eitthvað í
gogginn sem var vel þegið og gaf
okkur kraft í síðustu umferðina.
Einar hafði sennilega meiri
áhrif á mig en ég hef gert mér
grein fyrir.
Hann beindi mér til dæmis inn
á réttar brautir hvað varðar
sparnað og góðar ákvarðanir við
mín fyrstu íbúðarkaup. Vinnu-
semi og að bera ábyrgð á því sem
manni er treyst fyrir held ég að
ég hafi líka lært hjá þeim fé-
lögum. Þetta er ekki lítið framlag
á þroskabrautinni, það finn ég
núna. Það er því með endurteknu
þakklæti sem ég hripa niður
þessar línur. Ég minnist Einars
Einarssonar með góðum hugsun-
um og þakka honum að leiðarlok-
um fyrir þá leiðsögn sem hann
veitti mér, óhörðnuðum
stráklingnum, og votta fjölskyldu
hans samúð. Blessuð sé minning
Einars meistara.
Ævar
Aðalsteinsson.
✝ SigurbjörgHelga Jóns-
dóttir fæddist 10.
desember 1933 í
Skarðdal við Siglu-
fjörð. Hún lést á
Sjúkrahúsi Siglu-
fjarðar 15. nóvem-
ber 2018.
Foreldrar Helgu
voru Aðalbjörg
Guðmundsdóttir, f.
11. ágúst 1895, d. 6.
ágúst 1984, og Jón Sigurðsson
frá Skarðdal, f. 11. september
1907, d. 1. ágúst 1989. Hún átti
tvær eldri hálfsystur samæðra,
þær Kristínu og Jódísi Snorra-
dætur sem báðar eru látnar.
Árið 1965 hóf Helga sambúð
með Hafsteini Hólm Þorleifs-
syni, f. 3. febrúar 1935, d. 28.
Kirkjustíg 3 þar sem hún bjó
með foreldrum sínum allt þar til
hún flutti á eigið heimili á Eyrar-
götunni.
Skólaganga Helgu varð ekki
löng, aðeins þrír vetur. Eftir það
tók skóli lífsins við sem kenndi
henni allt það sem hún þurfti að
kunna.
Helga byrjaði ung að vinna
fyrir sér og vann meðal annar í
síldinni, á Matstofu Siglufjarðar
og við fiskvinnslu. Frá 1966-1978
var heimilið og barnauppeldi
hennar aðalstarf. Haustið 1978
fór hún aftur út á vinnumark-
aðinn og vann í frystihúsi Þor-
móðs ramma óslitið þar til fisk-
vinnslan hætti vorið 1997.
Langri starfsævi lauk hún í eld-
húsi Sjúkrahússins á Siglufirði,
þá orðin 68 ára.
Vorið 2013 missti Helga heils-
una og varð að flytja á Sjúkrahús
Siglufjarðar.
Útför Helgu fer fram frá
Siglufjarðarkirkju í dag, 1.
desember 2018, og hefst athöfn-
in klukkan 14.
september 2010.
Þau eignuðust fjög-
ur börn, sem eru
Kristín Hólm, f. 7.
janúar 1966, Jón
Hólm, f. 14. febrúar
1967, Hanna Björg
Hólm, f. 18. júlí
1968, og yngst var
Þyrí Sigríður Hólm,
f. 7. janúar 1978, d.
12. júni 1978.
Helga og Haf-
steinn bjuggu allan sinn búskap
á Eyrargötu 29 á Siglufirði.
Á fyrsta aldursári sínu flutti
Helga með foreldrum sínum í
Fljótin þar sem fjölskyldan bjó
lengst af á Gili. Hún var að verða
13 ára þegar foreldrar hennar
hættu búskap og fjölskyldan
flutti aftur til Siglufjarðar, nú á
Ég aldrei hef lofað að brautin sé
bein,
né blómstígar gullskrýddir alla leið
heim.
Ég get ekki lofað þér gleði án sorg-
ar,
á göngu til himinsins helgu borgar.
En ég hefi lofað þér aðstoð og styrk,
og alltaf þér birtu þó leiðin sé myrk.
Mitt ljúfasta barn ég lofað þér hef,
að leiða þig sjálfur hvert einasta
skref.
(Hjálmar Jónsson)
Mamma okkar ólst upp í
torfbæ þar sem lítið var um
þægindin. Hún talaði um hvað
myrkrið gat orðið svo kolsvart
að skugginn af lambinu varð
eins og stór hestur. Þegar hún
fluttist til Siglufjarðar ásamt
foreldrum sínum fannst henni
það töfrum líkast að geta ýtt á
takka til að allt yrði uppljómað
um leið. Hún sagðist stundum
hafa staðið við slökkvarann og
leikið sér að því að kveikja og
slökkva ljósin, bara til að upp-
lifa töfra birtunnar.
Skólaganga mömmu var
stutt, aðeins þrír vetur. Þá tók
skóli lífsins við sem kenndi
henni allt það sem hún þurfti
að kunna og meira en það.
Þessari kunnáttu sinni miðlaði
hún síðan til okkar, eins og að
steikja jólahrygginn, halda eig-
in heimili, gleðja aðra og gera
ekki upp á milli fólks.
Mamma og pabbi byrjuðu
sinn búskap árið 1965 á Eyrar-
götu 29 á Siglufirði og bjuggu
þar alla tíð. Mamma vann
heima fyrstu búskaparárin sín.
Hún ól ekki bara upp þrjú börn
heldur hafði hún líka auga með
öldruðum foreldrum sínum og
síðar tengdaforeldrum. Haustið
1978 tók hún það stóra skref að
fara aftur út að vinna, fyrstu
árin aðeins á meðan við vorum í
skólanum og aldrei yfir sum-
arið. Smátt og smátt bætti hún
við sig vinnu eftir því sem árin
bættust á okkur og síðustu árin
vann hún allan daginn. Hún
naut þess mjög að fara í vinn-
una, vera innan um vinnufélaga
sína og spila vistina.
Mamma stóð nokkuð reglu-
lega í stórbakstri, stundum tvo
til þrjá daga í röð og setti í
frystikistuna, því henni fannst
ómögulegt að eiga ekkert með
kaffinu ef einhver manneskja
liti inn. Heimili foreldra okkar
var alltaf afar gestkvæmt og
varla leið sá dagur að ekki
kæmi einhver í heimsókn.
Mömmu fannst það svo sjálf-
sagt að leggja nokkrar sortir af
heimabökuðu sætabrauði á
borðið og gefa uppáhellt kaffi.
Mamma ætlaði sér aldrei að
taka gæludýr á heimilið, minn-
ug þess þegar verið var að lóga
bústofninum í sveitinni áður en
fjölskyldan hennar flutti aftur á
Siglufjörð. Samt fagnaði hún
mjög lítilli, gulbröndóttri kisu
sem kom á heimilið vorið 1990
og fékk nafnið Högni. Stuttu
síðar bættist læðan Skotta við
og nokkrum árum síðar kom
læðan Tína. Mamma elskaði
þessa mjúku vini sína og átti til
endalausan tíma og þolinmæði
fyrir þá.
Sumarið 2013 missti mamma
okkar heilsuna. Hún fann það
sjálf að hún gæti ekki verið
lengur á ástkæra heimilinu sínu
og óskaði eftir langleguplássi á
sjúkrahúsi Siglufjarðar. Þar
fékk hún dásamlegt herbergi
sem hún puntaði og skreytti og
gerði að heimili sínu. Dyrnar
voru alltaf opnar og þangað
voru allir velkomnir.
Mamma okkar smitaði út frá
sér lífsgleðinni sem hún hélt
fast í allt til hinstu stundar.
Við sendum mömmu okkar
innilegar kveðjur og þakkir fyr-
ir allt og allt.
Kristín, Jón
og Hanna Björg.
Í dag kveðjum við mágkonu
og svilkonu okkar Helgu Jóns-
dóttur frá Siglufirði.
Samfylgd okkar hefur varað
í meira en hálfa öld og erum við
afar þakklát fyrir kynni okkar.
Hafsteinn og Helga hófu sam-
búð um svipað leyti og við, þau
á Siglufirði en við á Akureyri,
tengslin á milli fjölskyldnanna
voru mjög sterk og góð.
Helga var hvers manns hug-
ljúfi enda vildi hún veg allra
sem mættu henni sem mestan
og bestan. Hún var kát og lífs-
glöð kona sem geislaði af góð-
mennsku og hlýju. Kímnigáfa
hennar var einstök, hún kunni
að gera hversdaginn að heilu
ævintýri sem samferðafólk
hennar vildi vera þátttakendur
í.
Hún var mikil fjölskyldu-
manneskja og börnin hennar
eru vandað og gott fólk sem
hún var mjög stolt af. Börn og
kettir löðuðust að henni, þar
sem hún gaf endalaust af tíma
sínum til að sinna ungviðinu.
Kettir á Siglufirði kunnu mjög
vel að meta opinn stofuglugg-
ann hjá Helgu, þeir vissu að
þar væri matur, húsaskjól og
umhyggja.
Áhugi Helgu á fólki, um-
hverfinu og náttúrunni var
henni eðlislægur. Það tíðkaðist
víða á Siglufirði að fólk átti
nokkrar kindur, þar á meðal
Helga og Hafsteinn. Sinntu þau
þessu áhugamáli sínu af stakri
kostgæfni. Öll fjölskyldan tók
virkan þátt í heyskapnum á
sumrin, það voru ófáar ferð-
irnar sem þau fóru fram í fjörð
til að heyja.
Ættfræði og þjóðlegur fróð-
leikur var Helgu hugleikinn,
hún var vel lesin í þessum
fræðum og minnug með ein-
dæmum.
Við viljum þakka Helgu sam-
fylgdina öll þessi ár og minn-
umst hennar með þakklæti,
virðingu og hlýju.
Þú áttir þrek og hafðir verk að vinna
og varst þér sjálfri hlífðarlaus og
hörð.
Þú vaktir yfir velferð barna þinna.
þú vildir rækta þeirra ættarjörð.
Frá æsku varst þú gædd þeim góða
anda,
sem gefur þjóðum ást til sinna landa
og eykur þeirra afl og trú.
En það er eðli mjúkra móðurhanda,
að miðla gjöfum – eins og þú.
(Davíð Stefánsson frá Fagraskógi)
Börnum Helgu sendum við
innilegar samúðarkveðjur.
Margrét Guðmundsdóttir
og Kristinn Hólm.
Sigurbjörg
Helga Jónsdóttir Elskuleg móðir okkar, tengdamóðir
og amma,
MARGRÉT ÁGÚSTA
HALLGRÍMSDÓTTIR
íþróttakennari,
Suðurhlíð 38b, Reykjavík,
lést laugardaginn 24. nóvember á hjúkrunarheimilinu Boðaþingi.
Útförin fer fram frá Grensáskirkju mánudaginn 3. desember
klukkan 13.
Ríkharður Sverrisson Kristín Anna Ingólfsdóttir
Árni Árnason Lára Sigríður Jónsdóttir
Andrés Björgvinsson
Ingveldur Björgvinsdóttir Eyþór Eggertsson
barnabörn og barnabarnabörn
Elskulegur faðir okkar, tengdafaðir,
afi og langafi,
MAREL EÐVALDSSON,
Suðurbraut 2, Hafnarfirði,
lést á Landspítala, Fossvogi, 21. nóvember.
Útförin fer fram frá Hafnarfjarðarkirkju
mánudaginn 3. desember klukkan 15.
Blóm og kransar vinsamlegast afþakkaðir, en þeim sem vilja
minnast hans er bent á Slysavarnafélagið Landsbjörg.
Gréta Húnfjörð Sigurðardóttir
Örn Marelsson
Ingibjörg Marelsdóttir
barnabörn og barnabarnabörn
Ástkær sonur minn, bróðir og unnusti,
JÓN ÞÓR GRÍMSSON,
lést sunnudaginn 23. september.
Útför fór fram 5. október frá Kópavogskirkju
í kyrrþey.
Þeim sem vilja minnast hins látna er bent á
Kærleikssamtökin, sem m.a. beita sér fyrir úrræðum fyrir
heimilislausa, reiknnr. 0515-26-121510, kt. 561215-1030.
Grímur Marinó Steindórsson
Gríma Sóley Grímsdóttir
Sigurlaug Guðmundsdóttir
Elsa Dóra Grétarsdóttir
og önnur systkini
Ástkær eiginmaður minn, faðir, tengdafaðir
og afi,
PÁLMI FINNBOGASON,
Espigrund 6, Akranesi,
lést þriðjudaginn 27. nóvember.
Útförin fer fram frá Akraneskirkju
miðvikudaginn 12. desember klukkan 13.
Fjóla Lind Gunnlaugsdóttir
Gunnlaugur Pálmason Rut Karol Hinriksdóttir
Víðir Pálmason Helga Jónsdóttir
Þuríður Ósk Pálmadóttir Tryggvi Guðbrandsson
og barnabörn
Ástkær móðir okkar, tengdamóðir, amma
og langamma,
SVAVA BENEDIKTSDÓTTIR,
Sunnuvegi 4, Þórshöfn,
verður jarðsungin frá Þórshafnarkirkju
mánudaginn 3. desember klukkan 11.
Magni B. Ásmundsson
Heiðbjört Ó. Ásmundsdóttir Sigurður Jakobsson
Karl Þór Ásmundsson Arnfríður Jónsdóttir
barnabörn og barnabarnabörn