Fréttabréf Ættfræðifélagsins - 01.02.2014, Blaðsíða 19

Fréttabréf Ættfræðifélagsins í febrúar 2014
http://www.ætt.is aett@aett.is19
Vilmundur Jónsson bóndi í Skeiðháholti, son-
arsonur Hallberu, minnist þeirra Bjarna og Guðlaugar
með mikilli hlýju, sagði þau alla tíð hafa verið sér
sem besti afi og amma.
Kalli í Hlíð
Hvort sem það var fyrir tilstilli Wilhelms eða ekki þá
vill svo til að Carl Fritz, bróðir Hallberu, flytur líka
austur í sveitir. Hann verður fósturbarn í Sólheimum
í Hrunamannahreppi. Þar er hann árið 1870, 12 ára
gamall. Hvenær hann kemur þangað veit enginn.
Hann er síðan ógiftur vinnumaður víða um sveitina
en oftast kenndur við Hlíð þar sem hann var bóndi á
árunum 1903-1918 og síðar húsmaður þar og á Jaðri.
Hann var oftast kallaður Kalli í Hlíð.
Hann kom oft við hjá Hallberu þegar hann átti er-
indi um Skeiðin. Hann var mikill hestamaður, hress og
ræðinn. Hann var seinni hluta ævi sinnar vinnumaður
á Hrafnkelsstöðum í Hrunamannahreppi og lést þar
1942. Carl Fritz giftist Þóreyju Eyjólfsdóttur f. 1850
d. 1932. Þau voru barnlaus.
Carl átti eina dóttur sem hét Guðfinna Sigríður. Ef
til vill er þar komið nafn móður hans. Hún var fædd
1885 og lést 1969 ógift og barnlaus. Móðir hennar var
Þorbjörg Jónsdóttir fædd á Reykjum á Skeiðum 1858.
Börnin vissu
Þótt föðurforeldrunum, Tönnies Daníel Bernhöft og
Marie Elisabeth Abel Bernhöft, þætti lítið til lausaleiks-
barna sonar síns koma þá virðast hjónabandsbörnin
fljótlega hafa vitað um tilvist lausaleikskróanna. Varla
hefur sú þekking þó komið frá föður þeirra, Wilhelm,
því hann féll frá aðeins 43 ára gamall, árið 1871, og
skildi eftir sig níu börn, það yngsta, Vilhelmína, var
ófædd og það elsta, Lucinda á tólfta árinu.
Hvernig sem þeim málum er háttað þá höfðu mörg
hálfsystkin Hallberu samband við hana á fullorðins-
aldri og heimsóttu hana að Votamýri. Um það vitna
margar myndir. Um dauða Wilhelms gengur sú saga
að hann hafi verið í móflutningum fyrir bakaríið, orðið
þyrstur, fengið sér vatnssopa úr polli, veikst og dáið.
Dóttirin Henrietta
Hver örlög Sigríðar Sigurðardóttur urðu, veit enginn
með vissu. Sagan hermir að hún hafi unnið áfram sem
vinnukona hjá háyfirdómaranum til ársins 1865, og
horft á börn Wilhelms og Jóhönnu, í Bankastræti 2,
fæðast eitt af öðru og leika sér handan við götuna. En
hún er rótlaus. Eirir hvergi.
1865 fer hún heim í sinn gamla hrepp og er á
Tanga í Álftanesshreppi næsta árið. Fer þá aftur til
Reykjavíkur, er þar í eitt ár og fer þaðan til Ísafjarðar
árið 1867. Þar kynnist hún dönskum manni, Christen
Thostrup, fæddum um 1844, fimmtán árum yngri en
hún, ættuðum frá Sjálandi. Hann var kaupmaður á
Vatneyri á Patreksfirði 1870 og varð síðar bakari á
Seyðisfirði 1880.
Þann 4. mars 1869 eignast þau Christen og
Sigríður dóttur sem fær nafnið Henrietta Lovise
Christensen Thostrup. Ekki naut Sigríður lengi sam-
vista við þessa litlu dóttur sína frekar en við önnur
börn sín. Henriettu litlu er komið í fóstur að Fossum
í Eyrarsókn í Skutulsfirði. Hversu lengi hún dvaldi
þar er ekki vitað en 1880 er sú stutta komin til föð-
ur síns og ungrar konu hans austur á Seyðisfjörð og
býr þar í bakaríinu. Ekki varð hennar saga löng því
hún fórst, aðeins sextán ára gömul, í mannskæðasta
snjóflóði Íslandssögunnar sem féll á Seyðisfirði 18.
febrúar 1885.
Danskur hattamakari
Sama ár og Henrietta fæðist, 1869, yfirgefur Sigríður
föðurlandið, fer til Kaupmannahafnar þar sem hún er
sögð hafa kynnst dönskum hattamakara. Lengi vel var
til sendibréf til Hallberu á Votamýri frá mömmu henn-
ar, en þetta síðasta lífsmark Sigríðar Sigurðardóttur er
nú löngu glatað.
Hallbera bjó á Votamýri ásamt manni sínum Eiríki
Magnússyni.
Carl Fritz bróðir Hallberu bjó lengst af í Hlíð í Hruna-
mannahreppi. Hann var mikill hestamaður og gekk
undir nafninu Kalli í Hlíð.