Fréttabréf Ættfræðifélagsins - 01.02.2014, Blaðsíða 22

22http://www.ætt.is
Fréttabréf Ættfræðifélagsins í febrúar 2014
aett@aett.is
is. Hann fékk vænan sopa og þakkaði fyrir sig með
þeim orðum að maðurinn væri velkominn til sín heim
á Votamýri hvenær sem hann ætti leið hjá, „Og þá
skal ég gefa þér hvaða sort af áfengi sem þig lang-
ar í.“ Hvort maðurinn kom nokkurn tíma í heimsókn
fylgir ekki sögunni.
Einhverju sinni þegar Magnús leggur af stað heim
úr kaupstað með mat á tveim horuðum truntum þá
verður honum að orði við nærstadda: „Ekki veit ég
hvern fjandann sjálfan ég á að gera við allan gamla
matinn þegar þetta allt er komið heim í bæ.“
Klukka og kamar
Á Hlemmiskeiði hitti Magnús einhverju sinni nokkra
reisendur sem spurðu hvaðan hann væri. „Þetta er bær-
inn minn“, sagði Magnús og benti suður á Votamýri,
„og hann er á Skeiðum. Það er timburhús að framan
og heyhlaða að aftan og skúrar allt í kring og svo er
klæðaskápur, klukka og kamar og kjallari undir hreint
öllu saman.“
Magnús átti jarpan hest og montaði sig af því hvað
hann væri fljótur að hlaupa. En heldur var hesturinn
hæggengur því skepnurnar voru oftast vanfóðraðar
þar sem Magnús var alltaf heylaus. „Einu sinni,“ sagði
Magnús, „hleypti ég honum Jarp mínum í Dyradæl, á
móti spóa, og hafði betur!“
En það komu ekki allir forfeður Benedikts af
Skeiðunum. Hingað slæddist, ef svo má segja, sem
barn, stórættuð kona að sunnan, en það var tengda-
dóttir ofannefnds Magnúsar. Hún hét Hallbera
Vilhelms dóttir Bernhöft og var langamma Benedikts.
Hún hafði þó aldrei notið ætternisins eða ættarauðs-
ins, en samt fylgdu henni framandi straumar og óræð-
ar spurningar. Bara ættarnafnið Bernhöft vakti athygli.
Um hana má lesa í greininni hér á undan.
Fimm Skeiðabændur
Votamýrarættin dreifist mjög víða um Skeiðin. Þau
Eiríkur og Hallbera áttu ellefu börn sem öll komust til
þroska, sex syni og fimm dætur. Um tíma voru fimm
synir þeirra bændur á Skeiðunum: Eiríkur var bóndi
í Fjalli og í Borgarkoti og síðar á Hlemmiskeiði,
Guðni á ættaróðalinu Votamýri, Jón hreppstjóri í
Skeiðháholti, Magnús á Syðri- Brúnavöllum, síðar á
Skúfslæk í Flóa og Guðbjörn í Arakoti.
Systir þeirra Vilhelmína var heldur ekki langt
undan, hún var húsfreyja á Hnausi í Flóa, og Þórdís
systir þeirra var húsfreyja á Stóru-Mástungu í Gnúp-
verja hreppi. Þar var Ingunn systir hennar líka vinnu-
kona.
Votamýri er ekki stór jörð en ræktunarskilyrði eru
mjög góð. Þar skiptist á heiðlendi og djúpar dælar en
austur við Þjórsá eru þurrir valllendisbakkar. Þjórsá
hefur oft verið mjög ágeng við bakkana og hafa þar
orðið veruleg landsspjöll. All nokkur hlunnindi eru af
veiði í Þjórsá.
Ung og djörf
Það hefur lengi verið á orði haft um þá Votamýrarmenn
að þeir séu góðir búmenn og starfsamir, dugleg-
ir og verklagnir, margir smiðir ágætir, léttir í fasi og
hestamenn. Tónlistin er mörgum í blóð borin, marg-
ir organistar, og má þar nefna að þeir Benedikt á
Votamýri og Bogomil Font, öðru nafni Sigtryggur
Baldursson eru þremenningar frá Hallberu og Eiríki
og Hallbera var hvorki meira né minna en ömmusystir
þeirra systkinanna Sigrúnar Hjálmtýsdóttur, Diddúar,
Sigurlín Grímsdóttir húsfreyja og listmálari við
uppáhald siðjuna sína, hestana.
Fjórir ættliðir á Votamýri. Í fremri röð frá vinstri er
Magnús Sigurðsson f. 1835, aftan við hann Eiríkur son-
ur hans f. 1860, við hlið hans Guðni f. 1888 og framan
við hann Kolbeinn, f. 1914 faðir Benedikts „áttunda“.
Ljósmynd Haraldur Blöndal.