Morgunblaðið - 01.03.2019, Blaðsíða 24

24 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 1. MARS 2019
✝ Auður JónaAuðunsdóttir
fæddist á Ysta-
Skála, Vestur-
Eyjafjöllum, 10.
mars 1937. Hún
lést á Hjúkr-
unarheimilinu
Skjóli í Reykjavík
20. febrúar 2019.
Hún var dóttir
hjónanna Auðuns
Jónssonar, f. 1892,
d. 1959, og Jórunnar
Sigurðardóttur, f. 1895, d.
1983. Auður var næstyngst 14
systkina, en þau eru: Unnur, f.
1918, d. 2004, Sigurjón, f.
1919, d. 1996, Sigurður Þor-
berg, f. 1921, d. 2007, Frí-
mann, f. 1922, d. 1922, Krist-
inn, f. 1923, d. 2008, Guðrún,
f. 1925, d. 2005, Magnúsína
Lilja, f. 1927, Elí, f. 1928, d.
2016, Svanlaug, f. 1930, d.
1995, Sigfús, f. 1932, Ólafur, f.
1934, d. 2007, Eyrún, f. 1935,
d. 2004, og Jón, f. 1941.
Auður giftist 1959 í Ásólfs-
skálakirkju Sigurjóni Ein-
arssyni, pípulagningameistara
frá Moldnúpi. Hófu þau bú-
Sara Lea, f. 2011, og Aron
Hrafn, f. 2015. Halldór Ingi, f.
1993, unnusta Karen Gunn-
arsdóttir, Alexander Sólon, f.
2000, og Karen Sól, f. 2008.
4) Jón Auðun, f. 1969, maki
Guðbjörg Lilja Svansdóttir, f.
1969. Börn þeirra eru Helena
Rut, f. 1992, sambýliskona Lea
Hrund Guðjónsdóttir og dóttir
þeirra er Emilía Rut, f. 2018.
Hilmar Örn, f. 1996, unnusta
Kristín Karlsdóttir, og Hákon
Freyr, f. 2003. 5) Jórunn
Dóra, f. 1972, maki Jón Þór
Sigurðsson, f. 1967. Börn
þeirra eru Erla Dögg, f. 1992,
sambýlismaður Starkaður
Hróbjartsson, Hildur Karen, f.
1997, og Eyja Sigrún, f. 2001.
Auður fékk barnaskóla-
menntun á Ysta-Skála. Með
sveitastörfunum vann hún í
sláturhúsinu í Djúpadal og á
heimavistinni í Héraðsskól-
anum í Skógum. Ásamt
húsmóðurstörfum vann hún í
fiski í Sænska frystihúsinu í
Reykjavík, á næturvöktum á
Borgarspítalanum, við skúr-
ingar m.a. í Múlakaffi og
nokkur ár sem saumakona hjá
Henson. Síðast vann hún í
búsáhaldadeild Hagkaups í
Skeifunni.
Útför Auðar fer fram frá
Kópavogskirkju í dag, 1. mars
2019, og hefst athöfnin klukk-
an 13.
skap í Reykjavík
1961 en fluttu í
Kópavog 1965.
Þar bjuggu þau til
ársins 2009 er þau
fluttu á Sléttuveg
í Reykjavík.
Þau eignuðust
fimm börn. 1)
Helga Sigrún, f.
1958, maki Ágúst
Sigurðsson, f.
1954. Þau eiga tvo
syni, Hjalta Unnar, f. 1990,
sambýliskona er Hugrún Rún-
arsdóttir og Arnar Kára, f.
1993, sambýliskona Jana Eir
Víglundsdóttir, dóttir þeirra
er Ylva Björk, f. 2018. 2)
Guðni Þór, f. 1963, d. 2015.
Börn hans eru Auður Eir, f.
1988, sambýlismaður Sturla
Þórhallsson og börn Birgitta
Líf Magnúsdóttir, f. 2009, og
Írena Eir Pétursdóttir, f.
2013. Guðni Þór, f. 1994, og
Sigurjón, f. 1999. 3) Eyja Guð-
rún, f. 1967, maki Pétur Há-
kon Halldórsson, f. 1967. Börn
þeirra eru Jón Ágúst, f. 1987,
sambýliskona Melkorka Hrund
Albertsdóttir, börn þeirra eru
Minningarnar um hana
mömmu mína koma úr samveru-
stundunum með henni sem eru
svo dýrmætar og fallegar núna.
Þú kenndir mér bænirnar og að
lesa og skrifa og sagðir mér
sögur úr sveitinni. Við fórum
saman í strætó niður í bæ, ég á
róló og þú að útrétta. Ég tók
með þér slátur og þú kenndir
mér að sauma vambir. Mamma,
manstu þegar við fórum í útilegu
á Laugarvatni við tvær og
bjuggum til hverabrauð og
reyndum að veiða í vatninu? Við
heimsóttum ömmu Jórunni á
þriðjudögum á Sólvang með
dökkt suðusúkkulaði handa
henni. Stundum fór ég með
brauð handa öndunum. Oft fékk
ég að koma með þér í sund í
Kópavogslaug á morgnana sem
þú gerðir svo oft eða í leikfimi
hjá Báru í Suðurveri. Þér fannst
gott að hreyfa þig. Stundum
fékk ég líka að koma með þér að
skúra í Múlakaffi á kvöldin og
fékk kleinu þegar við vorum
búnar. Henson-gallinn minn var
heimasaumaður eins og næstum
öll fötin mín. Þau voru ekki
keypt í búð, þau voru saumuð af
þér.
Þú elskaðir blóm og bleikt
enda áttirðu verðlaunagarð og
bleika blómastofu. Við fórum
saman í þína fyrstu ferð til út-
landa, til Glasgow, og ferðirnar
áttu eftir að verða margar. Síð-
asta ferðin þín til útlanda var
einmitt til Glasgow þar sem við
nutum okkar saman. Ég las fyr-
ir þig matseðlana og talaði fyrir
þig í búðunum. Nei, þú gleymdir
ekki að kaupa handa þeim sem
biðu þín heima.
Þú kenndir mér að sauma og
við saumuðum saman brúðar-
kjólinn minn og þú bakaðir fyrir
veisluna. Þú passaðir börnin mín
og bakaðir handa þeim pönnsur
og gafst þeim ís. Þú kenndir
þeim bænirnar. Þú varst til fyrir
mig og mína, svo hjartahlý og
góð.
Og þegar þú þurftir á mér að
halda og veikindi yfirtóku hélt
ég í hönd þína og sagði þér að
þú værir ekki týnd. Ég vissi al-
veg hvar þú værir. Ég knúsaði
þig og róaði. Ég sýndi þér þol-
inmæði og stundum svolitla
hörku og fór með þig á morgn-
ana í dagvist í Hlíðarbæ þar sem
þér þótti svo gott að vera. Ég
spurði þig ekki spurninga og bað
þig ekki að muna. Við vorum hér
og nú. Þú þekktir mig stundum
og sagðir stundum nafnið mitt
og við fengum okkur ís. Við
mamma elskum sólina, ís og
góða göngutúra.
Elsku besta mamma mín, ég
elska þig, þín
Dóra.
Móðir mín var einstök kona.
Hún var geðgóð, blíð og nær-
gætin. Henni var annt um sitt
fólk og lagði mikið á sig til að
okkur liði sem best. Hún eldaði
og bakaði, prjónaði og saumaði,
gætti barnabarnanna og var
vakin og sofin yfir okkar hag-
sæld. Hún var sífellt að, sá til
þess að allt væri hreint og
snyrtilegt bæði heima og í
sumarbústaðnum. Það var aldrei
drasl hjá mömmu, hún henti öllu
sem henni fannst vera óþarfi.
Það var ekki hennar stíll að
kaupa sífellt nýtt eða hafa mikið
í kringum sig. Hún eyddi ekki í
óþarfa og fyllti ekki skúffur og
skápa af dóti. Hennar geymsla
var næstum tóm, aðallega tómir
smákökustampar sem voru fyllt-
ir fyrir jól.
Mamma átti margar ryksugur
og straujárn um ævina. Það var
alveg sama hvort það væru
græjur af bestu gerð, þær ent-
ust ekki hjá mömmu. Alveg
óskiljanlegt hvernig hún gat
klárað rafmagnstæki sem endast
öðrum milli kynslóða. Hún er
líkast til eina konan sem notaði
upp Kenwood-hrærivél á nokkr-
um árum.
Mamma hafði yndi af blóm-
um. Hún ræktaði blóm og runna
í garðinum og í sólstofunni voru
risavaxnar rósir. Það var eins
með garðana hennar mömmu og
heimilið, það sást ekki arfi eða
rusl neins staðar.
Mamma naut þess að hreyfa
sig. Hún byrjaði í leikfimi hjá
Báru á áttunda áratugnum. Hún
kom krökkunum á róló og tók
svo strætó niður í Suðurver.
Flýtti sér svo heim til að hafa
hádegismatinn tilbúinn. Í mörg
ár synti hún daglega í Kópa-
vogslaug, síðar var daglegur
göngutúr í Fossvogsdalnum
fastur liður.
Mamma hafði ekki tekið bíl-
próf þegar hún hafði aldur til en
um þrítugt fannst henni tími til
kominn. Það þótti algjör óþarfi,
enda einn bíll á hverju heimili
sem heimilisfeður sáu um að
aka. Þetta var mömmu eins og
sjálfstæðisbarátta, bílpróf vildi
hún fá. Síðar ók hún stórum am-
erískum drossíum með stæl.
Mamma fékk heilablóðfall
rúmlega sextug. Síðar fór hún
að týna áttum, verða gleymin,
sjúkdómurinn heilabilun fór að
gera vart við sig. Það var orðið
erfitt að prjóna, gekk illa að rata
og einföld verk fóru að vefjast
fyrir henni. Hún var í dagvist í
Hlíðarbæ í nokkur góð ár og
fannst hún alltaf vera að fara í
vinnuna. Kvartaði svo sáran við
pabba að hún fengi engin laun
fyrir alla þessa vinnu. Síðastliðin
tvö ár dvaldi hún á Hjúkrunar-
heimilinu Skjóli. Hún átti ósköp
bágt, fann að hún var ekki
heima hjá sér og með sínu fólki.
Fyrsta árið pakkaði hún oft
dótinu sínu saman og beið eftir
að vera sótt. Það voru þung
skref að skilja við hana þegar
heimsókn lauk. Fyrir ári missti
hún hæfileikann til að ganga og
var bundin við hjólastól, en hún
lifði í gamla tímanum og sagðist
oft hafa verið úti að ganga í
morgun. Skildi ekkert í því
hvernig ég hefði komist til henn-
ar yfir ána. Við töluðum mikið
um veðrið og skoðuðum myndir
af fjölskyldumeðlimum í síman-
um mínum. Ég las fyrir hana
brandara og við skoðuðum
tískuna í blöðunum. Við áttum
góðar stundir sem ég er þakklát
fyrir.
Helga Sigrún
Sigurjónsdóttir.
Elsku fallega amma mín.
Takk fyrir að vera þú.
Ég vaknaði umvafin bleikri sæng
og þar varst þú með þinn verndar-
væng
Í morgunmat var cocoa puffs með
mjólk
og við ræddum við allt þetta frænd-
fólk
Þig dreymdi um útlönd og sól
og svo töldum við niður í jól
Í hádegismat var kjúlli, franskar og
kokkteilsósa
og þeir töluðu um lagnirnar sem ekki
frjósa
Við hentumst út í búð að kaupa rjóma
sem að vöfflunum myndi sóma
Laufbrekkan fylltist af reyk
pönnukökupannan var komin á kreik
Við tíndum lítil blá blóm
þú á þínum háhæluðu skóm
Þú sagðir við mig: Þegar ég dey,
gleym mér ei
Þín
Helena Rut Jónsdóttir.
Auður Jóna
Auðunsdóttir ✝ Þóra Ingva-dóttir fæddist á
Akranesi 18.
september 1963.
Hún lést á líknar-
deild Hvidovre-
spítala í Kaup-
mannahöfn 18. febr-
úar 2019.
Foreldrar Þóru
voru Sigrún Sig-
urðardóttir frá
Þyrli í Hvalfirði, f.
18. janúar 1936, d. 1. júní 1993,
og Ingvi Böðvarsson frá Skálum
á Langanesi, f. 23. apríl 1931, d.
20. júní 2013. Bræður Þóru eru:
Böðvar, f. 20. júní 1957, og Sig-
urður Þyrill, f. 31. desember
1969.
Hinn 21. júlí 1990 giftist Þóra
Brynjólfi Magnússyni, f. 21. febr-
úar 1964. Foreldrar hans voru
Valgerður Kristjánsdóttir, f. 3.
nóvember 1926, d. 10. september
2013, og Magnús Björnsson, f.
19. júní 1928, d. 8.
júlí 1969.
Synir þeirra
eru: 1) Kári, f. 12.
ágúst 1988, maki
Maria Lindskov
Jacobsen, f. 22.
desember 1992,
dóttir þeirra:
Frida Lindskov
Káradóttir, f. 29.
nóvember 2018. 2)
Ingvi, f. 12. mars
1994. Þóra lauk leikskólakenn-
aranámi frá Fósturskóla Ís-
lands og starfaði sem leikskóla-
kennari sína starfsævi, fyrst á
Íslandi og síðan í Kaupmanna-
höfn, en þangað flutti fjöl-
skyldan fyrir liðlega tíu árum.
Útför Þóru fer fram frá Sim-
on Peters Kirke á Amager í
Kaupmannahöfn, í dag, 1. mars
2019, klukkan 14. Minningar-
athöfn verður haldin á Akra-
nesi síðar.
Þóra var stóra systir mín.
Fyrstu minningarnar mínar eru
frá Heiðarbrautinni á Akranesi
þar sem mamma og Þóra voru að
keyra mig í kerru niður götu.
Síðan koma minningar úr Hval-
firðinum, frá Þyrli og úr Hval-
stöðinni.
Sem krakkar vorum við Þóra
öll sumur í Hvalfirðinum frá því
að skólinn var búinn á vorin og
fram á haust. Það var mikið æð-
arvarp í Þyrilsnesinu og þar tínd-
um við æðardún.
Alla virka daga meðan varpið
stóð yfir gengum við nesið með
mömmu og afa. Böðvar bróðir
var í sveit á Þyrli hjá afa og
ömmu en við Þóra bjuggum í
bragga í Hvalstöðinni sem for-
eldrum okkar hafði verið út-
hlutað, en pabbi var verkstjóri
hjá Hval hf. Þar var ýmislegt
brallað og minningarnar yndis-
legar. Þessi ár mótuðu okkur
systkinin mikið. Seinna unnum
við Þóra í Hvalnum, hún í eldhús-
inu og ég á planinu. Hvalfjörður-
inn hefur alltaf átt stóran stað í
hjörtum okkar Þóru og gátum við
endalaust rifjað upp minningar
og sagt sögur þaðan. Við misstum
móður okkar þegar hún var að-
eins 57 ára gömul. Við Þóra höfð-
um alltaf verið náin og urðum við
enn nánari við andlát mömmu og
gat ég alltaf leitað til hennar og
treyst á hana þegar á reyndi.
Þegar við Guðrún vorum búin
að eignast Sigrúnu Björk fannst
henni gaman að fara í pössun til
Þóru frænku. Börn jafnt sem full-
orðnir hændust að Þóru og valdi
hún sér það að ævistarfi að vera
leikskólakennari.
Árið 2008 fluttu Þóra og Binni
með strákana sína til Kaup-
mannahafnar og það var hálf
tómlegt á Íslandi eftir það. Þau
voru dugleg að heimsækja Ísland
og við fórum líka til Danmerkur
en vikulegu símtölin voru dýr-
mætust.
Þegar Þóra veiktist var það
mikið áfall. Eftir á að hyggja
minnir sú ganga talsvert á veik-
indasögu móður okkar. Við Guð-
rún og stelpurnar okkar fórum í
heimsókn til þeirra í lok nóvem-
ber og áttum góða daga saman.
Einnig var ég með henni og
Binna seinnipartinn í janúar þeg-
ar Þóra lagðist inn á Hvidovre-
sjúkrahúsið. Þessi samvera er
dýrmæt. Í veikindum sínum
sýndi Þóra ótrúlega seiglu og
dugnað og kvartaði aldrei, þótt
erfitt væri.
Þóra var góð manneskja, heið-
arleg, glaðlynd, ósérhlífin og
réttsýn. Þóra var mér og fjöl-
skyldu minni mikils virði og hún á
stóran sess í hjörtum okkar allra.
Hún var mikil fjölskyldumann-
eskja og lifði að eignast fyrsta
barnabarn sitt, hana Fridu, í
veikindum sínum og ég veit að
það var henni mikils virði.
Elsku Binni, Kári, Maria,
Frida og Ingvi, fyrir hönd okkar
hjóna, Sigrúnar Bjarkar og
Bylgju Bjarkar vottum við ykkur
okkar dýpstu samúðar og megi
guð styrkja ykkur.
Minning þín lifir, elsku systir.
Sigurður Þyrill Ingvason.
Ég vaknaði mánudagsmorgun
18. febrúar sl. og hugleiddi – ég
bað ástvini og ættingja mína og
nánustu ættingja Þóru sem farin
eru yfir móðuna miklu bænar. –
Ég bað þau að taka vel á móti
Þóru og ég sá þau fyrir mér við
einhvers konar borð – veisluborð
í fögru veðri á fallegum útsýnis-
stað.
Þennan sama morgun, klukku-
tíma eða tveimur síðar hringdi
„litli“ bróðir minn í mig og lét mig
vita að Þóra, eiginkona hans og
nánasti félagi, hefði kvatt þessa
jarðvist. – Það er mótsagnar-
kennt að segja að maður sé feg-
inn að einhver sem við elskum
svona mikið og viljum hafa hjá
okkur í lífinu, deyi frá okkur, en
þegar dauðinn er óumflýjanlegur
og lífsgæðin horfin er dauðinn
blessun.
Það er í raun eigingirni að vilja
halda í ástvini – og sleppa þeim
ekki í þannig aðstæðum. Það er
því í einlægum kærleika og í sátt
við hið óásættanlega sem ég kveð
Þóru Ingvadóttur, mágkonu
mína.
Þóra tók sér ekki mikið pláss,
en var samt svo ótrúlega stór.
Sumt fólk göslast á yfirborðinu –
eins og við sjáum í stríðum læk,
en hún var eins og straumurinn
sem var undir. Sterk og djúp. Ég
hef alltaf borið mikla virðingu
fyrir Þóru, en aldrei eins mikla og
síðustu árin, þegar ég sá hvernig
hún höndlaði lífið og um leið
dauðann, vitandi það að hún var
með lífsógnandi sjúkdóm og lík-
urnar á langlífi afskaplega litlar
ef nokkrar.
Það var eins og Þóra tæki
meðvitaða ákvörðun um að lifa
lífinu lifandi og þau Binni og
stundum strákarnir með fóru í
margar yndislegar ferðir og
bjuggu til mikilvægar minningar.
Síðustu vikur og mánuði hefur
hún vaxið, þó að þrekið hafi
minnkað. Á líknardeildinni náði
hún lengi vel að taka þátt í sam-
ræðum og maður fann hversu
mikilvægt það var henni að halda
tign sinni og virðingu og það
gerði hún. Þóra skilur eftir sig af-
skaplega stórt skarð – og eins og
einhver orðaði svo vel: „Ein
manneskja deyr og veröldin virk-
ar tóm.“
Elsku Binni bróðir, synir ykk-
ar; Kári og Ingvi – bræður Þóru;
Böðvar og Siggi, Díana vinkona –
og allir vinir og vinkonur sem
hafa misst svo mikið – syrgja og
sakna, ég óska ykkur huggunar í
fallegum minningum um yndis-
lega konu.
Far þú í friði, friður Guðs þig
blessi, hafðu þökk fyrir allt og
allt.
Jóhanna Magnúsdóttir.
Þóra Ingvadóttir
Innilegar þakkir fyrir auðsýnda samúð,
vináttu og virðingu vegna andláts og útfarar
móður okkar, tengdamóður, ömmu,
langömmu og langalangömmu,
SIGRÍÐAR SIGURJÓNSDÓTTUR.
Sérstakar þakkir til starfsfólks Hrafnistu í
Hafnarfirði fyrir góða umönnun og hlýju.
Önundur S. Björnsson Kristjana Þráinsdóttir
Sigurjón Björnsson
Jóhanna Björnsdóttir Gísli Gíslason
Björn Sveinn Björnsson Súsanna Lind Björnsson
Tómas Björnsson
Ástkær eiginkona mín, móðir okkar,
tengdamóðir, amma og langamma,
ÓLÍNA G. MELSTED,
Kirkjuteigi 1, Reykjanesbæ,
lést á heimili sínu 23. febrúar.
Jarðsungið verður frá Keflavíkurkirkju
föstudaginn 8. mars klukkan 13.
Guðmundur Jónsson
Þorvarður Guðmundsson Ingunn Pedersen
Unnur Guðmundsdóttir Ásgeir Þórðarson
Gunnar Guðmundsson Tinna Magnúsdóttir
Fríða Ragna Ingvarsdóttir
barnabörn og barnabarnabörn
Yndislega móðir okkar, tengdamóðir,
amma og langamma,
JENSÍNA JÓNA KRISTÍN
GUÐMUNDSDÓTTIR
frá Tannanesi í Önundarfirði,
lést laugardaginn 23. febrúar á hjúkrunar-
heimilinu Sunnuhlíð í Kópavogi.
Útför hennar fer fram frá Vídalínskirkju í Garðabæ mánudaginn
4. mars klukkan 15.
Þorsteinn Ingimundarson Sigríður G. Karvelsdóttir
Daði V. Ingimundarson Olga B. Jóhannsdóttir
Guðrún K. Ingimundardóttir Gunnar B. Guðmundsson
Helga Gréta Ingimundard. Sigurður Kjartansson
Jóhanna Ingimundardóttir
ömmubörn og langömmubörn