Morgunblaðið - 25.04.2019, Side 38

38 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ FIMMTUDAGUR 25. APRÍL 2019
✝ KjartanBjörnsson
fæddist á Hraun-
koti í Aðaldal 22.
maí 1932. Hann
lést á sjúkradeild
Heilbrigðisstofn-
unar Norðurlands
á Húsavík 15. apr-
íl 2019.
Foreldrar hans
voru Björn Ár-
mannsson, f. á
Hraunkoti 19.1. 1902, d. 18.8.
1970, og Kristín Kjartansdóttir,
f. á Daðastöðum í Reykjadal
3.4. 1898, d. 16.9. 1987.
Kjartan var þriðji í röð sex
systkina en þau eru: Þórey, f.
4.10. 1929, Árdís, f. 8.11. 1930,
Hálfdan Ármann, f. 2.12. 1933,
d. 20.8. 2009, Þórgrímur, f.
27.11. 1937, og Svanlaug, f.
31.10. 1942, d. 5.2. 1996.
Kjartan kvæntist þann 23.12.
1959 Snjólaugu Guðrúnu Bene-
diktsdóttur, f. 14.5. 1940, frá
25.12. 1965, maki Tora Katinka
Bergeng, f. 9.7. 1983. Þeirra
börn eru: Hildur Helga og Jarl.
Börn Kolbeins og fyrri konu
hans, Huldu R. Árnadóttur,
eru: Hafrún, Guðrún Kristín og
Kjartan Árni. 5) Björn, f. 19.1.
1967, maki Aðalheiður Einars-
dóttir, f. 23.5. 1968. Dætur
þeirra eru: Sóley og Ólöf Rún.
Sonur Aðalheiðar er Einar
Halldórsson.
Kjartan útskrifaðist vorið
1950 úr smíðadeild Héraðsskól-
ans á Laugum. Næstu árin
fékkst hann við smíðar og múr-
verk, s.s. við brúargerð á Laxá
við Laxamýri og hafnargerð á
Þórshöfn og í Grímsey en fór
einnig á vertíð til Grindavíkur.
Lífsstarf Kjartans og helsta
áhugamál var búskapur á
Hraunkoti. Frá 1960 bjuggu
þau Snjólaug félagsbúi með
Birni og Kristínu, foreldrum
Kjartans, þar til Björn lést og
síðar með Kolbeini syni sínum
og hans fjölskyldu.
Kjartan verður jarðsunginn
frá Neskirkju í Aðaldal í dag,
25. apríl 2019, klukkan 14.
Hjarðarbóli í Aðal-
dal. Foreldrar
hennar voru Bene-
dikt S. Sigurðsson
frá Garði í Aðaldal,
f. 14.1. 1909, d.
3.12. 1988, og Snjó-
laug Guðrún Jóns-
dóttir frá Kaldbak,
f. 6.4. 1919, d. 10.6.
2006. Börn þeirra
eru fimm: 1) Snjó-
laug Guðrún, f.
21.9. 1959, gift Karli Friðjóni
Arnarsyni, f. 12.8. 1960, d. 27.6.
2016. Þeirra synir eru Örn Þór
og Atli Björn. 2) Borghildur, f.
25.9. 1960, gift Kristjáni Krist-
jánssyni, f. 7.3. 1960. Þeirra
börn eru: Daði, Bjarki, Fanney
og Laufey. Kristján á einnig
dótturina Kristel. 3) Börkur, f.
30.6. 1962, maki Berglind
Ólafsdóttir, f. 15.9. 1967.
Þeirra börn eru: Benedikt,
Birkir Óli, Brynjar Þór og
Guðný Björg. 4) Kolbeinn, f.
Það eru forréttindi að þekkja
fólk í íslenskri sveit og fyrir
mig voru það sannarlega for-
réttindi að hafa fengið að kynn-
ast tengdaföður mínum, Kjart-
ani bónda í Hraunkoti. Leiðir
okkar lágu fyrst saman haustið
1982 en þá vorum við Borg-
hildur dóttir Kjartans farin að
rugla saman reytum og ég
mætti með henni galvaskur í
smalamennsku í hrauninu. Við
Kjartan náðum vel saman, enda
með nokkuð svipaðar lífsskoð-
anir og hann varð einn af mín-
um bestu vinum. Við höfðum
gaman af því að fá okkur í glas
saman og ekki skemmdi að fá
sér vindil með. Við reyndum þá
jafnframt að leysa heimsmálin
og tókst það yfirleitt, að okkur
fannst, á tiltölulega skömmum
tíma í hvert sinn.
Einhverjum fannst við jafn-
vel of líkir, sérstaklega ef við
létum ekki vel að stjórn eða
sýndum af okkur einhvern
þvergirðingshátt og það kom
fyrir að konan mín talaði um að
sér liði stundum eins og hún
væri gift honum föður sínum.
Kjartan fylgdist vel með
þjóðmálunum, var víðlesinn
maður og mikill viskubrunnur
og menn komu ekki að tómum
kofunum þegar kom að bú-
skapnum eða ættfræði. Þá var
hann mikill hagyrðingur og þótt
ekki liggi mikið eftir hann á
prenti er ekki ólíklegt að
mjólkurbílstjórar og jafnvel
fleiri eigi vísur eftir Kjartan,
sem gerði t.d. töluvert af því að
panta vörur með mjólkurbílnum
í bundnu máli.
Kjartan og Snjólaug voru
með með blandaðan búskap,
mjög fjölbreyttan um tíma, fið-
urfénað af ýmsum stærðum og
gerðum, kýr, kindur, geitur,
hesta, hunda og ketti. Þau hjón
unnu saman í verkunum en
Snjólaug sá að mestu leyti um
mjaltir.
Sjálfur hafði Kjartan mestan
áhuga á íslensku sauðkindinni,
ólíkt mér, þar sem kýrnar heilla
mig meira. Enda sagði Kjartan
mér það reglulega að ég væri
sauðheimskur en kýrskýr og
með því var hann alls ekki að
gera lítið út mér, þvert á móti.
Þá benti Kjartan mér reglu-
lega á það þegar ég var að gefa
fénu, að ég gæfi eins og bú-
fræðingur en það var að hans
mati ekki rétta aðferðin.
Það var mikið af börnum í
kringum Kjartan og það kunni
hann vel að meta. Hann var
barngóður, naut návistar barna-
barna sinna og að segja þeim
sögur. Hann lét þau gjarnan fá
verkefni í fjárhúsunum, eins og
halda á lömbum þegar hann var
að marka á sauðburði. Það þótti
nú aldeilis merkilegt embætti.
Það eru ómetanleg forréttindi
fyrir börnin okkar að hafa feng-
ið að kynnast lífinu í sveitinni
og njóta samvista og leiðsagnar
afa síns og við erum þakklát
fyrir að hafa átt hann að þetta
lengi.
En enginn veit sína ævi fyrr
en öll er og Kjartan hefur nú
kvatt þennan heim eftir fremur
stutta en harða baráttu við ill-
vígan sjúkdóm. Með þessum fáu
línum langar mig að minnast
þessa merka manns og þakka
fyrir að hafa fengið að kynnast
honum. Kjartan var stórmerki-
legur maður, hjartahlýr og
góður.
Elsku Snjólaug, börn og aðr-
ir aðstandendur, missir ykkar
er mikill en Guð geymir minn-
ingu um góðan mann.
Hvíl í friði, kæri vinur.
Kristján Kristjánsson.
Þegar ég var barn beið ég
óþolinmóð eftir að sumarið
kæmi og ég fengi að fara norð-
ur í Hraunkot.
Mér fannst Hraunkot falleg-
asti staður í heimi og ég held að
Kjartan frændi minn hafi verið
sama sinnis. Þetta var
fæðingarstaður hans, um-
kringdur Kinnarfjöllunum,
Aðaldalshrauni og Bakkanum
og þar ræktaði hann jörðina all-
an sinn aldur.
Margt hefur breyst frá því að
Selmýrin og Fljótsbakkinn voru
nýtt til heyskapar fyrir úthey
og laufhey. Kjartan var bóndi af
lífi og sál og hafði dálæti á
sauðfé. Hann hafði líka gaman
af börnum og þau hændust að
honum, hann tók alltaf vel á
móti mér þó nóg væri af börn-
unum fyrir á bænum. Hann
hafði hlýlegt viðmót og fallega
rödd og var með myndarlegri
mönnum. Hann gat líka sungið
og var haft eftir kórstjórnanda
að hann hefði getað náð langt ef
hann hefði lagt fyrir sig söng.
Það var gaman að hanga yfir
honum við vinnu, hann kunni
margar sögur og sagði
skemmtilega frá, svo var hann
líka góður hagyrðingur og
kunni vísur um menn og mál-
efni.
Það hefur eflaust stundum
reynt á þolinmæðina hjá honum
gagnvart okkur frænkunum
sem heldur vildum leika okkur
en raka dreif úti á túni, reyta
arfa í kartöflugarði eða stinga
út úr fjárhúsi. Einu sinni kom
hann að okkur þar sem við vor-
um að vigta hanann, hann
skammaði okkur ekki heldur
sagði okkur að fara varlega með
hann.
Það var ekki mikið um ferða-
lög á þessum árum en ég man
eftir skemmtilegri ferð þegar
Snjólaug og Kjartan fóru með
okkur krakkana að Dettifossi.
Við frænkur sátum eins og
prinsessur í aftursæti Skodans
en strákunum þremur var troð-
ið í skottið og sátu þar flötum
beinum. Heldur voru allir ryk-
ugir en sælir við heimkomuna.
Þegar leið að jólum kom allt-
af poki með hangikjöti, magál
og stundum, rjúpum frá frænda
og var það heilög stund að
smakka á þessu góðgæti.
Eftir að ég varð fullorðin var
alltaf jafn gott að koma í
Hraunkot og heimsækja frænda
í litla fallega húsið sem þau
byggðu á efri árum og Kolbeinn
hafði tekið við búinu og haldið
áfram myndarlegri uppbygg-
ingu.
Ég er þakklát fyrir þessi
góðu kynni sem munu alltaf
fylgja mér og sendi fjölskyld-
unni samúðarkveðjur.
Hrafnlaug Guðlaugsdóttir.
Kjartan Björnsson
✝ Elín Þórarins-dóttir fæddist
6. febrúar 1932 á
Stóra-Hrauni,
Snæfellsnesi. Hún
lést 12. mars 2019
á Grund í Reykja-
vík. Foreldrar
hennar voru Rósa
Lárusdóttir frá
Breiðabólstað og
Þórarinn Árnason,
sonur séra Árna
Þórarinssonar, prófasts frá
Stórahrauni. Elín var þekkt
sem Ella Dóa og var hún fjórða
elst af sínum systrum. Gengnar
eru Lára og Kristín Þórarins-
dætur og eftir lifa Elsa, Gyða
og Inga Þórarinsdætur. Allar
eru þær fæddar á Stóra-
Hrauni og áttu góðan uppvöxt á
æskuheimilinu.
Elín var þrígift og
eignaðist einn son
og fjögur barna-
börn.
Elín fór snemma
út í heim, ferðaðist
vítt og breitt um
Skandinavíu og
skemmti fólki á
sýningarferðum
með þáverandi
manni sínum.
Henni var tónlist í blóð borin en
hún spilaði á gítar, píanó og
söng af hjartans lyst. Mörg
voru ævintýri Elínar en ævi-
saga hennar „Allt önnur Ella“
kom út árið 1986, skrifuð af
Ingólfi Margeirssyni.
Útför Elínar fór fram í kyrr-
þey 21. mars 2019.
Elsku amma mín.
Nú get ég ekki lengur heim-
sótt þig á Grund og fært þér
súkkulaðimola, en margar voru
þær stundir sem við sátum sam-
an yfir súkkulaði og ræddum
tímana tvenna.
Þegar þú varst á dvalarheim-
ilinu í Hveragerði kom ég oft að
heimsækja þig og eyddi með
þér heilu helgunum þar sem við
ræddum um gamla tíð, líðandi
stundu og hlógum mikið að.
Við settum svo á tónlist og
gæddum okkur á bláberjum
með rjóma.
Við fórum líka oft í bíltúr eða
„út að rússa“ eins og þú kallaðir
það.
Þá var fyrsta stoppið ísbúðin
þar sem þú fékkst þér ís í dollu
með karamellusósu. Alltaf það
sama, enda kunni ég þetta utan
að og pantaði fyrir þig áður en
þú komst orði að.
Á menntaskólaárum mínum
kom ég alltaf eina helgi í mán-
uði til þín í Hveragerði. Sá tími
var dýrmætur enda hlakkaði ég
alltaf til að keyra veginn til þín í
hvaða veðri sem var. Síðan flutti
ég til London en þá skrifuðumst
við reglulega á, þegar ég fékk
bréf frá þér hringdi ég strax í
þig. Þú varst alltaf ánægð að
heyra í mér og spurðir mig um
lífið og tilveruna.
Í fríum var ég dugleg að
koma í gistingu og oftast kom
ég með nýja flík fyrir þig.
Þannig gat ég alltaf kætt þig en
stundum skiptirðu við mig á
gamalli flík ef þér leist á eitt-
hvað nýtt sem ég var í. Það
tókst alltaf, enda vissi ég að ég
fengi sennilega þessa flík til
baka í næstu heimsókn.
Þegar ég var lítil stelpa bröll-
uðum við margt saman, ég var
ömmubarn alveg frá upphafi og
sá ekki sólina fyrir þér. Þeir
tímar voru bestir þegar við vor-
um bara tvær, þú og ég. Við
fundum þá dægradvöl sem hægt
var að finna í Hveragerði; fara í
Tuska, Blómaborg og Eden.
Á þessum tíma varstu oft á
leiðinni í bæinn eða til Reykja-
víkur. Stundum komstu á föstu-
degi og sóttir mig heim til mín
og skutlaðir mér svo aftur heim
á sunnudegi. Mér fannst sunnu-
dagarnir þess vegna alltaf
leiðinlegir, því þá var helgin
okkar búin.
Þegar ég fékk bílpróf keyrði
ég þig oft í heimsókn til Stínu
heitinnar, svo fórum við til
Ernu frænku eða Elsu, Gyðu og
Ingu.
Oft voru þetta langar heim-
sóknir með kaffi og með því og
þegar ég var orðin þreytt, þá
man ég mig segja: „Amma,
erum við ekki að fara að koma?“
Í þeim heimsóknum þar sem
píanó var, fannst mér skemmti-
legast að heyra þig spila gömlu
lögin þín; Vorkvöld í Reykjavík,
Dagný og Játning. Ég lét spila
þau fyrir þig á orgelið í útför-
inni og ég veit að þér hefði fund-
ist það fallegt.
Það síðasta sem minnir mig á
þig eru liljurnar sem ég fékk
fyrir útförina, en eftir hana fór
ég með þær heim og mamma
gerði úr þeim mikinn vönd. Ilm-
urinn af þeim minnir á þig en
það er eins og þú hafir bara
komið með okkur heim.
Þú trúðir því að þeir liðnu
geti fylgst með lifendum og
verndað farveg þeirra. Ég vona
það svo sannarlega því ég hef
svo margt að sýna þér. Líf mitt
á Englandi færðu nú loks að sjá
og allt það sem ég mun taka
mér fyrir hendur.
Nú er ég að verða þrítug,
elsku amma mín, en í hjarta
mínu er ég er enn sú litla stelpa
og það ömmubarn sem sér ekki
sólina fyrir þér.
Þín Ella litla.
Elín Rós.
Elín Þórarinsdóttir
Hver er vilji þinn varðandi skipulag og fyrirkomulag
útfarar, þ.e. hinsti vilji. Við bjóðum þér til samtals um
það sem er þér mikilvægast við lífslok þín. Viljayfirlýsing
þín verður eftirlifendum mikilvægt leiðarljós. Samtalið
og varðveisla upplýsinga er þér að kostnaðarlausu.
Við erum til staðar
þegar þú þarft á
okkur að halda
Elín Sigrún Jónsdóttir,
lögfræðingur
Útfararþjónusta
& lögfræðiþjónusta
Með kærleik og virðingu
Útfararstofa Kirkjugarðanna
Vesturhlíð 9, Fossvogi | Sími 551 1266 | útför.is
Yndislegur sambýlismaður og vinur, stjúpi
og afi,
GUNNAR B. JOHANSEN,
múrarameistari,
lést miðvikudaginn 10. apríl. Jarðarförin fer
fram frá Hafnarfjarðarkirkju mánudaginn
29. apríl klukkan 13.
Viktoría Skúladóttir
Jens Guðbjörnsson Valgerður Júlíusdóttir
Daði Guðbjörnsson Soffía Þorsteinsdóttir
Guðbjörn Guðbjörnsson
Gunnar Guðbjörnsson Ólöf Breiðfjörð
og afabörn
HERMANN EINARSSON,
kennari og útgefandi,
lést 20. apríl í Vestmannaeyjum.
Útför hans verður gerð frá Landakirkju
laugardaginn 27. apríl klukkan 14.
Minningarathöfn verður í Reykjavík í
Neskirkju föstudaginn 3. maí klukkan 13.
Blóm og kransar vinsamlegast afþakkaðir.
Guðbjörg Ósk Jónsdóttir
Sigurborg Pálína Hermannsdóttir, Páll Friðbertsson
Steinunn Ásta Hermannsdóttir, Ágúst Ingi Jónsson
barnabörn og barnabarnabarn
Ástkær frændi og afi okkar,
EGILL ÁSMUNDSSON,
Ránargötu 7,
Reykjavík,
lést á heimili sínu miðvikudaginn 17. apríl.
Hann verður jarðsunginn frá Háteigskirkju
mánudaginn 29. apríl klukkan 13.
Ari Rafn Sigurðsson
Pia María Aradóttir, Kári Rafn Arason
Lis Ruth Klörudóttir
Karen Lind Lúðvíksdóttir, Aron Logi Lúðvíksson
Nína Kjartansdóttir
Bryndís Klara Árnadóttir, Sigurjón Óskar Árnason
Ásmundur Helguson
Hólmfríður Leifsdóttir
Aron Holmfridarson Pettersen
Faðir okkar, tengdafaðir, afi og langafi,
EMIL GEIR GUÐMUNDSSON,
sem lést laugardaginn 20. apríl á
Heilbrigðisstofnun Norðurlands, Húsavík,
verður jarðsunginn frá Húsavíkurkirkju
laugardaginn 27. apríl klukkan 14.
Ólafur Geir Emilsson
Haukur Arnar Emilsson
tengdabörn, barnabörn
og barnabarnabörn