Dagblaðið Vísir - DV

Ulloq
Ataaseq assigiiaat ilaat
Tidligere udgivet som

Dagblaðið Vísir - DV - 10.05.2019, Qupperneq 34

Dagblaðið Vísir - DV - 10.05.2019, Qupperneq 34
34 FÓKUS - VIÐTAL 10. maí 2019 af fjórum systrum. Til fjögurra ára aldurs bjó hún þó í Danmörku en man lítið eftir því. „Það er svo undarlegt að stund­ um fæ ég einhverja löngun í dansk­ an leikskólamat. Hrísgrjónagraut með kanilsykri og smjörklípu út í. Þetta er stórskrýtið og sennilega eitthvað djúpt og órannsakanlegt í mér,“ segir Kamilla og hlær. Var þetta menningarheimili? „Þetta var venjulegt millistéttar­ heimili. Eru ekki öll íslensk heimili menningarleg?“ En þú sem barn og unglingur? „Ég sjálf var hvatvís sem krakki og fannst ekkert alltaf gaman í skólanum. Ég gekk í Hlíðaskóla og svo Menntaskólann í Hamrahlíð. Þegar ég var átján ára fór mér að finnast óbærilega leiðinlegt í skól­ anum og hætti. Það var einhver uppreisn í mér og ég vildi gera eitthvað sem foreldrum mínum var í nöp við. Þá fór ég að vinna á strípibúllunni Vegas, foreldrum mínum til mikillar skemmtunar og ánægju, við að selja inn og að­ stoða á barnum.“ Veturinn á Vegas Á þessum árum í kringum alda­ mótin var að ganga yfir mikil kyn­ lífs­ og klámvæðing í íslensku samfélagi. Erótískar myndir voru sýndar í sjónvarpinu, Bleikt og blátt seldist eins og heitar lumm­ ur, kynlífshjálpartækjabúðir spruttu upp og samanlagt voru sjö strípistaðir á höfuðborgar­ svæðinu og þrír á landsbyggð­ inni. „Þetta var allt annað en í dag. Venjuleg fyrirtæki komu og héldu starfsmannapartíin á strípistöð­ unum. Þetta var skrýtið fyrir mig að upplifa þetta og sjá viðhorfið til kvenna. Þetta var ekki and­ rúmsloft þar sem var borin virðing fyrir konum sem jafningj­ um. Ég var mjög ung og fattaði ekki allt saman, en ég sá að þetta voru ekki frjálsar konur. Þetta voru nánast eingöngu erlendar konur og svo dæmi sé tekið þá voru vegabréfin tekin af þeim þegar þær komu til landsins.“ Kamilla segist ekki hafa lent í neinu óviðurkvæmilegu enda hafi hún haft ýmis forréttindi. Einnig fannst henni á þessum tíma mjög spennandi að vinna á svona vafasömum stað. „Sjarm­ inn var fljótur að fara. Þetta var ansi subbulegt og ég myndi ekki hvetja dætur mínar til að sækja um vinnu á svona stað. En ég kynntist líka fjölda frábærs fólks, heyrði alls kyns athyglisverðar sögur og kynntist stelpum alls staðar að úr heiminum.“ Átti dóttur fyrir tímann Eftir einn vetur á Vegas hætti Kamilla og fór að starfa sem bréf­ beri. Henni leið vel í því starfi og ætlaði að skrifa bækur eins og skáldið Charles Bukowski, sem margir unglingar héldu upp á. Upp úr aldamótum eignaðist hún tvær dætur. Sú eldri fæddist sem fyrirburi, þremur mánuðum fyrir tímann. „Það stóð oft tæpt með hana og var heilmikill pakki að vera tuttugu og eins árs gömul með fyrsta barn í þessum aðstæðum. Ég fór allt í einu af stað og það fannst aldrei nein ástæða fyrir því. Hún var að­ eins eitt kíló þegar hún fæddist og ýmislegt sem fylgdi, hjartastopp og fleira. Hún var í þrjá mánuði á spítalanum og það var mjög erfitt meðan á þessu stóð. Hún var lengi í rannsóknum á eftir þetta og ýms­ ar áskoranir sem fylgdu. En sem betur fer fór þetta allt vel og það er í lagi með okkur báðar í dag.“ Tæpu ári síðar kom hin í heim­ inn, en þá slitnaði upp úr sam­ bandi Kamillu og mannsins henn­ ar. „Ég varð ein með þær tvær og þá fór ég að huga að því að mennta mig. Að vera einstæð tveggja barna móðir væri ekkert sérstaklega gæfulegt. Þess vegna fór ég í Menntaskólann í Reykja­ vík og kláraði svo stúdentsprófið í Fjölbrautaskólanum við Ármúla. Mamma og pabbi voru þá ný­ flutt aftur heim, frá Berlín, og þau veittu mér mikinn stuðning með stelpurnar.“ Eftir stúdentsprófið starfaði Kamilla sem verkefnastjóri hjá frí­ stundaheimili á vegum ÍTR. Hún fór í japönsku við Háskóla Íslands og síðar þroskaþjálfarafræði við Kennaraháskólann en kláraði ekki námið. Þegar þriðja dóttirin kom í heiminn árið 2008 fór hún í sagn­ fræði við Háskóla Íslands. „Ég var ein af þessum sem hló í gegnum allt námið að þeim sem kláruðu allt nema ritgerðina. En svo gerði ég það sama sjálf,“ segir Kamilla og brosir. „Mér fannst námið mjög skemmtilegt en þegar kom að endapunktin­ um var ég farin að vinna og hafði meiri áhuga á öðru en að liggja yfir skjölum á Þjóskjalasafninu.“ Hefur trú á æskunni Um þetta leyti var Kamilla virk í stjórnmálum. Hún sat í fram­ kvæmdastjórn Samfylkingarinnar og í stjórn Ungra Jafnaðarmanna. Vorið 2007 tók hún einnig sæti á framboðslista flokksins í Reykja­ víkurkjördæmi norður. Hún hefur ekki langt að sækja jafnaðar­ mannablóðið því faðir hennar tók nýverið sæti á þingi fyrir Samfylk­ inguna. „Ég hef alltaf haft áhuga á sam­ félagsmálum. Ef maður er þokka­ lega heill sér maður að samfélag­ ið er ekki sanngjarnt og það hallar á marga. Ein leiðin til að berjast gegn óréttlæti er í gegnum stjórn­ mál. En fljótlega áttaði ég mig á því að sem lífsstíll hentaði þetta mér ekki. Ef maður ætlar sér að gera þetta að frama þá verður maður að setja sig inn í öll mál og allt ger­ ist svo hægt og erfiðlega. Að sitja á fundi í þrjá klukkutíma og tala um einhverjar vegabætur og slík mál sem skiptu mig engu sérstöku máli. Ég brann miklu frekar fyrir málum tengdum mannréttind­ um, en þau fá ekki jafn mikið vægi í umræðunni.“ Þannig að þú hefur engan þingmannsdraum í hjarta? „Nei, alls ekki. Metnaður minn liggur ekki lengur þar. En ég er alltaf til í að styðja fólk til góðra verka, og hef tekið þátt í því hjá fleiri flokkum en Samfylkingunni. Ég hef einnig stutt við grasrótar­ starf og var til dæmis einn vetur í stjórn Samtakanna ’78, tek þátt í mótmælum og kröfugöngum. Mér finnst mikilvægt að segja sín­ ar skoðanir og láta ekki sitt eftir liggja. En frami í stjórnmálum er ekki eitthvað sem ég sækist ekki eftir.“ Þó að Kamilla telji að ástandið í lands­ og heimsmálunum sé ekki beysið þá er hún bjartsýn á að komandi kynslóðir geti snúið við syndum fyrri kynslóða. „Ég sé þetta núna með dætur mínar sem eru langtum róttækari en ég var nokkurn tímann, í mannréttinda­ og umhverfis­ málum. Þær vilja ekki einu sinni kaupa sér nýjar flíkur og horfa illi­ lega á mig ef ég fer í H&M. Sem er frábært, því þetta unga fólk mun bjarga okkur og er tilbúnara til að sjá málefni frá mörgum hliðum. Það eru líka þau sem munu þurfa að kljást við vandamálin sem við skiljum eftir, við hin eldri verðum dauð.“ n MATSÖLUSTAÐUR SKEMMTISTAÐUR RÁÐSTEFNUR ÁRSHÁTÍÐIR VEISLUR RÁIN ER ALHLIÐA VEITINGAHÚS Í REYKJANESBÆJARhjarta Að lesa hana átti að vera eins og að lenda á trúnó á fylleríi, án þvoglu- mælginnar auðvitað Á meðan ég reyni að finna út úr strætó eða hraðbanka þarna í Mjódd eða hvort ég sé búin að klúðra lífi mínu er hann örugg­ lega að stynja fallega með nýju stúlkunni sinni og ég veit að ég á að samgleðjast honum en ég geri það ekki neitt og ákveð að athuga hvort spíttsalinn, sem ég var einu sinni alltaf að tala við, sé on­ line því þá er hann kannski í eft­ irpartýi og vill leyfa mér að koma. Þótt mér þyki hann ekkert skemmtilegur þá væri ég alla vega ekki alein. Hann er einmitt á heimleið og til í að reyna að ríða mér. Við finnum ekk­ ert á meðan, hvorki til né unað. Þegar hann sofnar er einmana­ leiki minn orðinn margfalt verri og ég fer heim án þess að kveðja því stundum fer dagurinn bara þannig. Úr bókinni Kópavogskrónika – til dóttur minnar með ást og steiktum. Hún var aðeins eitt kíló þegar hún fæddist og ýmislegt sem fylgdi, hjartastopp og fleira

x

Dagblaðið Vísir - DV

Direct Links

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Dagblaðið Vísir - DV
https://timarit.is/publication/255

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.