Skessuhorn - 28.02.2007, Blaðsíða 12

12
MIÐVIKUDAGUR 28. FEBRUAR 2007
^niasvnuiw:
r Línan lögð þrísvar og komið að landi með fullfermi af úrvalshráefhi:
I róðri með Grundfirðingi SH á Látragrunni
Línan dregin um borð og þorskamir koma einir af öðrum í Ijós.
Rúnar með 30 kílóa þorsk sem kom á línuna í túmum.
Línubeitningabátum við íslands-
strendur fer fjölgandi með hverju ár-
inu. Flestir þeirra eru í eigu fisk-
vinnsla sem treysta á hráeftii frá
þessum bátum enda vita menn að
gæði aflans verða ekki meiri. Að
sögn framkvæmdastjóra sem gerir út
einn þessara báta er auðveldara að
selja línufiskinn en netafisk gæðanna
vegna. Til að kynnast lífinu um borð
í einum slíkum línubáti sem beitir
um borð, fór Alfons Finnsson út-
sendari Skessuhoms í róður á einum
slíkum; Grundfirðingi SH og sá
hvað ffarn fer tmdir þiljum. Grund-
firðingur SH 24 er gerður út frá
Grundarfirði af fyrirtækinu Soffaní-
asi Cecilssyni og er báturinn einn af
línubeitningarbátunum sem hafa
verið gerður út á línu allt árið um
kring hjá fyrirtækinu. Hann er 150
tonn, smíðaður í Garðabæ árið
1972, hét áður Hringur GK, en kom
til Grundarfjarðar á aldamótaárinu.
Gott fiskerí þrátt
fyrir veðrið
Mætt var um borð rétt fyrir klukk-
an 19 á mánudagskvöldi en þá rnn
morguninn hafði Grundfirðingur
komið að landi með fullfermi, svo
stutt var stoppað í landi. Birgir Stef-
ánsson, stýrimaður tók á móti tíð-
indamanni sem mynstraður var um
borð og sýndi honum skipið, vinnu-
aðstæður og vistarverur. A leiðinni
um skipið kom Hákon Valsson skip-
stjóri aðvífandi og bauð gest vel-
kominn um borð með brosi á vör,
enda kallinn í afbragðsgóðu skapi
efdr góð aflabrögð undanfama daga.
„Það er búið að vera ágætis fiskerí að
undanfömu," sagði Hákon léttur í
lund en bætir við; „en þó hefur veð-
ur sett strik í reikninginn og verið
ffekar leiðinleg tíð að undanfömu.“
Ahöfnin var að tínast rnn borð og
var brátt ekki til setunnar boðið og
landfestum sleppt. Skipt var í vaktir
um borð og stóðu menn sex tíma á
dekki í senn. A dekkinu mætti tíð-
indamaður einum skipsverja, ungum
að árum og var hann að taka saman
dót sem þar lá. „Heyrðu!“ Kallaði
þessi xrngi, ókunni drengur á mig:
„Eg er bara 16 ára og hef samt verið
á sjó í rúm þrjú ár, en það sést ekki á
virrnu minni ég skal sýna þér það,“
og bætir við; „ég gef engum eftir.“
Tíðindamaður stóð sem eitt stórt
spumingarmerki yfir þessum orðtun
drengsins, en seinna komst hann að
því að þessu drengur er frá Húsavík
og hafði reynt margt þótt ungur væri
að árum.
Saman á vakt
til að skiljast
A útstíminu fór gesturinn að
kynnast mannskapnum um borð.
Bjarki „bóndi“ var vaktformaður á
stýrimannsvaktinni sem undirritað-
ur var munstraður á og á skipstjóra-
vaktinni var Robert Weyer, Pólverji
sem hefur verið lengi um borð. Það
er ekld hægt að kalla hann údending
lengur, hann er búirm að vera svo
mörg ár hér á landi, sögðu aðrir
skipsverjar. Bjarki Gestsson, sem
aldrei er kallaður annað en „bónd-
inn“ um borð, setti mannskapnum
fyrir verk á sinni vakt. „Strákar, það
þarf að splæsa færi og útbúa nokkur
sælabönd." Fór vakt-
in í að verða við ósk-
um „bóndans,“ og
settist tíðindamaður
niður við að splæsa
ásamt þessum unga
dreng sem áður var
getið um. Sagðist
hann heita Rúnar og
vera Heiðarsson og
að pabbi hans væri
stýrimaður á ffysti-
togaranum Guð-
mundi í Nesi RE.
Það vakti einnig
áhuga gestsins að um
borð voru fjórir er-
lendir menn, af fjórt-
án manna áhöfn;
tveir Litháar og tveir
Pólverjar. Voru Lit-
háarnir saman á vakt
og Pólverjamir sam-
an. Vakti það athygli og spurt hvem-
ig stæði á þessu? Kom þá í Ijós að
einn Pólverjinn talaði hvorki ensku
né íslensku og sama væri uppi á ten-
ingnum með annan Litháann og
þurftu því landar þeirra að túlka fyr-
ir þá og saman yrðu þeir að standa
vaktina af þessum sökum. Þetta kom
þó ekki að neinni sök, því ávallt
gengu samskiptin snurðulaust fyrir
sig og þessir menn em hörkudugleg-
ir til vinnu, eins og algengt er með
landa þeirra.
Vöfflur með rjóma
tilbreyting á útstíminu
Útstímið tók hátt í fimm tíma.
Vörðu menn tímanum m.a. til að
horfa á bíómyndir en aðrir skelltu
sér bara í koju. Gesturinn fór upp í
brú og þar fyrir mætti hann stórvini
sínum, Birgi Stefánssyni stýrimanni
sem var á vaktinni. „Hvað segir þú
vinur,“ spyr Birgir, „fer þetta ekki vel
í þig?“ Við spjöllum saman meðan
stefhan er tekin á Látrargrunn, þar
em víst búin að vera ágæt aflabrögð
að undanförnu. „Hvaða lykt er
þetta,“ spyr Birgir þá skyndilega, „er
kokkurinn farinn að baka?“ Það
leggur að vitum okkar þessi ljúfi
bakstursilmur neðan úr eldhúsi þar
sem Sveinbjörn Helgason, mat-
svemn ræður ríkjurn. „Heyrðu vin-
ur,“ sagði Birgir við mig, „taktu við,
ég verð að kíkja niður í borðsal og
athuga hvað kokkurinn er að gera,“
sagði Birgir og gat ekki hamið sig,
enda lyktin árennileg. Hljóp hann
niður, dreginn áffam af löngtm til að
vita hvað kokkurinn væri að brasa.
Skömmu síðar heyri ég að baki mér
sagt; „Umm, namm, vá, kokkurinn
er að steikja vöfflur með rjóma og al-
legræ,“ sagði Birgir og mátti sjá
Michal meó hrognin úr 30 kílóa þorskinum. Engin smárceðis gota þetta.
Brugðið á leik áður en vaktin hefst.
Grundftrðingur SH-24 er 130,8 tonna bátur í eigu Soffaníasar Cecilssonar í Grundarfirði.