Morgunblaðið - 14.06.2019, Síða 25

er nú lokið. Loksins fær Gunnar
frið og ró.
Minningar um góðar stundir í
Barmahlíð munu fylgja mér alla
tíð. Ég syrgi góðan vin en kveð
með þakklæti.
Fjölskyldunni allri votta ég
mína dýpstu og innilegustu samúð.
Blessuð sé minning Helga
Gunnars Þorkelssonar.
Guðrún Gunnarsdóttir.
Mætur skólabróðir, Helgi
Gunnar Þorkelsson, dúx okkar
bekkjarsystkina í VÍ, hefur nú
kvatt. Hans verður sárt saknað,
slíkur mannkostamaður sem hann
var.
Gunnar óx upp í stórum syst-
kinahópi í Gaulverjabænum, en 16
ára fluttist hann með foreldrum
sínum og systkinum í Hlíðarnar í
Reykjavík. Þar bjó Gunnar æ
síðan.
Hann sótti nám í Verslunar-
skóla Íslands, þá við Grundarstíg.
Vakti hann fljótt athygli fyrir best-
an árangur allra í náminu, ávöxt
góðrar greindar og einstakrar
samviskusemi. Háar einkunnir
urðu þó aldrei til að hann miklað-
ist, þvert á móti mætti aðdáun og
tal annarra um þær staðföstu lít-
illæti og hógværð af hans hálfu.
Gunnar var félagslyndur á sinn
hægláta hátt, naut sín vel innan
um skólasystkini sín, eins og þau
nutu návistar hans.
Hann var ritstjóri skólablaðsins
Viljans veturinn 1953-54 og lék af
innlifun á Nemendamóti, árshátíð
skólans, í leikgerð Þrymskviðu,
sem dr. Jón Gíslason skólastjóri
útbjó af alkunnri snilli.
Við lokapróf í verslunardeild
skólans vorið 1954 hlóðust á Gunn-
ar verðlaun og viðurkenningar, þ.
á m. Vilhjálmsbikarinn, nefndur
eftir Vilhjálmi Þ. Gíslasyni skóla-
stjóra og veittur besta íslensku-
manninum, og Bókfærslubikarinn,
auk bókaverðlauna fyrir hringj-
arastörf. Þau hafði Gunnar rækt af
stakri skyldurækni og áreiðan-
leika.
Eftir viðbótarnám í tvö ár og
stúdentspróf í lærdómsdeild skól-
ans, sem stofnuð var árið 1943, fór
Gunnar í hópi samstúdenta sinna
sumarið 1956 í mikla lærdóms- og
skemmtiferð um meginland Evr-
ópu og Bretland; var siglt út og
heim með flaggskipinu m/s Gull-
fossi. Þarf ekki að fjölyrða um þá
ánægju og góða anda sem ríkti í
ferðinni. Vel átti við Gunnar að
færa þannig út kvíarnar í fróð-
leiksleit sinni. Varð það síðar á æv-
inni ein mesta ánægja hans að
ferðast og kynnast nýjum löndum
og þjóðum nær og fjær.
Þegar náminu í VÍ lauk staldr-
aði Gunnar við stutta hríð í Há-
skóla Íslands, lauk námi í heim-
speki og kynnti sér viðskiptafræði,
en kaus að nýta í atvinnulífinu þá
hagnýtu alhliða menntun sem
hann hafði aflað sér í Verslunar-
skólanum. Það var mikið happ
þeim sem fengu að njóta starfs-
krafta hans. Kemur engum á óvart
sem þekkti Gunnar, samviskusemi
hans, trúmennsku og tryggð, að
eftir ein vinnuskipti snemma á
ferlinum var hann síðan alla
starfsævina hjá sama aðila.
Enginn hefur í gegnum árin
sótt samfundi skólasystkina betur
en Gunnar. Rifjuð hafa verið upp
atvik og rætt um dag og veg, kímn-
ar hliðar – sem Gunnar kunni vel
að meta – ekki undanskildar. Gjör-
samlega laus við að trana sér fram
hefur Gunnar notið sín afar vel í
þessum hópi. Það sem hann hefur
búið yfir líka ætíð þess virði að
leggja sig eftir; fróður um þjóðlífið
og atburði úti í heimi, mál hans vel
ígrundað og af velvild mælt. Lát-
laust fas og prúðmennska einkenni
hans alla tíð.
Öll erum við ákaflega þakklát
fyrir að hafa átt samleið með þeim
góða dreng, Helga Gunnari, og
ljúft að líta yfir þann farna veg.
Ættingjum hans sem reyndust
honum svo vel – ekki síst nú í erf-
iðum veikindum hans undir lokin –
biðjum við Guðs blessunar. F.h.
skólasystkina,
Ólafur Egilsson,
Jóhann J. Ólafsson.
MINNINGAR 25
MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 14. JÚNÍ 2019
✝ Bára Jónsdóttirfæddist í Hafn-
arnesi, Fáskrúðs-
firði, 25. ágúst
1931. Hún lést á
hjúkrunarheimilinu
Hrafnistu í Hafnar-
firði 4. júní 2019.
Foreldrar henn-
ar voru Jón Níels-
son, bóndi í Hafn-
arnesi, f. 21. ágúst
1883, d. 24. apríl
1953, og Guðlaug Halldórs-
dóttir húsmóðir, f. 22. septem-
ber 1892, d. 2. júní 1984. Bára
ólst upp frá barnsaldri hjá
bróður Jóns, Guðmundi Níels-
syni f. 28.8. 1886, d. 12.3. 1966,
og eiginkonu hans Antoníu K.
Eiríksdóttur, f. 6.1. 1903, d.
30.3. 1988.
Systkini Báru: Kristín, f.
1911, d. 1992, Elísabet, f. 1914,
d. 2011, Steinunn Jakobína, f.
1915, d. 1999, Halldór, f. 1919,
d. 1982, Jóhann, f. 1921, d.
1985, Anna, f. 1928, d. 2012, og
Hörður Sigurður, f. 1933, d.
1991. Tveir bræður Báru, Guð-
jón og Níels, létust í bernsku.
Bára kvæntist 25.8. 1953 Sig-
urði Hjartarsyni, bakarameist-
ara, f. 18.5. 1930, d. 20.12. 2012.
Sigurður Ingvar, f. 6.12. 1962,
efnaverkfræðingur. Dætur hans
eru Jara Dögg, f. 10.10. 1991,
og Alexandra, f. 12.11. 1993.
Barnabarnabörn Sigurðar og
Báru eru tuttugu og fjögur og
barnabarnabarnabörn sex.
Bára fæddist og ólst upp í
Hafnarnesi í Fáskrúðsfirði. Hún
fluttist ung til Ísafjarðar til að
vinna þar á spítalanum og
kynntist þar eiginmanni sínum
Sigurði Hjartarsyni. Þau
bjuggu á Ísafirði um árabil en
fluttust síðan til Fáskrúðs-
fjarðar þar sem þau ráku
brauðgerð og verslunina Báru-
búð 1953-1960. Þá fluttust þau
til Hafnarfjarðar og hóf þá
Bára störf við aðhlynningu á
Sólvangi og starfaði þar til þau
fluttust 1974 til Hafnar í Horna-
firði þar sem Sigurður tók við
rekstri brauðgerðar KASK. Þar
störfuðu þau saman þar til 1983
að þau fluttu aftur til Hafnar-
fjarðar og Bára hóf þá störf aft-
ur á Sólvangi og starfaði þar til
2001. Einnig ráku þau hjónin
pylsuvagn í Reykjavík um
margra ára skeið. Bára var um
tíma í Kvennakór Hafn-
arfjarðar og einnig var hún í
Félagi austfirskra kvenna.
Útför Báru fer fram frá
Hafnarfjarðarkirkju í dag, 14.
júní 2019, og hefst athöfnin
klukkan 13.
Foreldrar Sig-
urðar voru Hjörtur
Ólafsson, f. 23.7.
1897, d. 2.7. 1951,
verkamaður á Ísa-
firði, frá Saurbæ í
Dölum, og Þóra
Margrét Sigurð-
ardóttir, f. 28.5.
1896, d. 27.2. 1954,
húsmóðir.
Börn Báru og
Sigurðar eru: 1)
Guðmunda Katrín, f. 12.3. 1949,
fyrrv. stuðningsfulltrúi í Kletta-
skóla, gift Þorgils Þorgilssyni
matreiðslumeistara. Börn
þeirra eru: Steinunn Bára, f.
20.7. 1968, Sigríður Elfa, f. 4.1.
1973, og Þorgils Þorgilsson, f.
24.5. 1980. 2) Þóra Margrét, f.
29.10. 1950, fyrrv. starfsmaður
Landsbanka Íslands, gift Einari
Gunnlaugssyni tækniteiknara.
Börn þeirra eru: Sonja, f. 10.12.
1969, d. 9.6. 2019, Bára, f. 4.5.
1972, og Einar Sigurður, f.
28.5. 1979. 3) Jóna Hjördís, f.
14.7. 1953, húsmóðir, gift Krist-
jáni Ólafssyni verkstjóra. Börn
þeirra eru Ólafur Ingvar, f.
15.2. 1971, Ómar Freyr, f. 22.6.
1980, Elva Björk, f. 10.2. 1984,
og Anton Ívar, f. 4.3. 1996. 4)
Elskuleg móðir mín er fallin
frá. Þessi fallega, góða og glað-
lynda kona sem var kjölfestan í
lífi okkar fjölskyldunnar. Það er
varla að maður sé búinn að með-
taka að þessi yndislega kona sé
fallin frá þvílík var lífsgleðin og
lífsvilji hennar fram á síðustu
stundu.
Móðir mín var mjög dugleg
kona og þótt lífið væri ekki alltaf
létt eða auðvelt, tók hún alltaf öllu
með jafnaðargeði og hélt ótrauð
áfram. Hún var mjög góð kona,
friðar, umhyggju og fyrirgefn-
ingar.
Mamma var mikil félagsvera
og þekkti mikið af fólki og átti
auðvelt með kynnast nýju fólki.
Hún var afburða minnisgóð og
fannst manni hún stundum eins
og gangandi ættfræðirit og
þekkti vel fjölskyldur og ættir.
Henni fannst gaman að halda
veislur, kaffi- og matarboð og
lagði metnað sinn í að hafa allt
sem best og glæsilegast og að
hafa alla fjölskylduna hjá sér.
Hún var svo stolt af börnum sín-
um og ömmubörnum og vildi allt-
af allt fyrir alla gera og hafa sem
flesta í kringum sig.
Mamma skilur eftir sig margar
yndislegar minningar og er sárt
saknað af fjölskyldu sinni. Ég og
dætur mínar eigum margar góðar
minningar frá samverustundum
okkar, þá ekki síst frá ferðalögum
okkar bæði innanlands og utan.
Elsku mamma, ég kveð þig
með sorg og söknuð í hjarta, en
minning þín er ljós í lífi okkar
allra.
Hjartans þakkir, elsku mæta móðir,
þér miskunn veiti Guð svo hvílist rótt.
Þig verndi og gæti allir englar góðir,
ástarþakkir, mamma, góða nótt.
(Halldór Jónsson)
Sigurður I. Sigurðsson.
Elsku mamma mín, nú hefur
þú kvatt okkur, ert farin yfir í
sumarlandið og ert örugglega bú-
in að hitta pabba og þína nánustu
ættingja.
En elsku mamma hvað mér
finnst strax allt svo tómlegt eftir
að þú kvaddir. Þú varst svo mikill
gleðigjafi og mikil félagsvera,
varst alltaf kát og ung í anda,
vildir alltaf vera fín og sæt og
varst alltaf til í að taka þátt í öllu
en þú varst líka ekki bara mamma
mín heldur líka mín besta vinkona
og hjálparhella. Þegar við Stjáni
eignumst ung elsku Óla okkar
tókst þú honum opnum örmum
inn í þitt (ykkar) líf og átti hann
yndislega daga og ár með ykkur
pabba og vil ég þakka ykkur
hjartanlega fyrir þá hjálp og svo
margt annað sem þú gerðir fyrir
okkur og börnin okkar.
Það var alltaf gott að koma í
kaffi til ykkar, ýmist tertur,
pönnukökur, konfekt, brauð-
tertur og fleira. Annað tókstu ekki
í mál, alltaf svo dugleg og
myndarleg.
Svo þegar við vorum að fara í
útilegur hér áður fyrr þá létuð þið
pabbi ykkur ekki oft vanta í þær
ferðir ef þið höfðuð tök á því og
utanlandsferðirnar einnig sem við
fórum oft saman í, dagsferðirnar í
Heiðmörkina með bestu vinnu-
félögunum á 4H Sólvangi sem
voru þér alveg ógleymanlegar.
Einnig kórferðalögin bæði innan-
og utanlands. Ég gæti endalaust
talið upp skemmtilegar minning-
ar um þig, elsku mamma mín.
Stjáni, þinn elskulegi tengda-
sonur, vill þakka þér öll þau ár
sem hann var með ykkur og leið
vel með þér og elsku Anton Ívar
vill þakka þér fyrir þau ár sem þið
áttuð saman.
Við elskum þig öll og söknum.
Hvíl í friði, elsku mamma,
tengdamamma og amma, þú varst
ljós í lífi okkar. Þín dóttir
Jóna.
Í dag er borin til grafar elsku-
leg tengdamóðir mín, Bára Jóns-
dóttir frá Hafnarnesi í Fáskrúðs-
firði, en hún lést á Hrafnistu í
Hafnarfirði.
Bára var alltaf bjartsýn og góð
manneskja og hörkudugleg til
vinnu. Hún starfaði á Sólvangi í
Hafnarfirði í tæp 40 ár og var alla
tíð vel liðin af samstarfsfólki sínu.
Ég kynntist Báru og manni
hennar Sigurði Hjartarsyni bak-
arameistara 1967 og varð okkur
strax vel til vina og reyndust þau
mér alla tíð ákaflega vel.
Bára var ávallt hrókur alls
fagnaðar og mikill gleðigjafi hvar
sem hún kom.
Bára og Sigurður fluttu árið
1974 til Hafnar í Hornafirði en þar
hafði Sigurður ráðið sig sem bak-
arameistara hjá KASK á Höfn.
Við Þóra fylgdum í kjölfarið og
fluttum til Hafnar áramótin 1974-
75 og á Höfn áttum við öll saman
um 10 yndisleg ár.
Bára átti hin síðari ár við ýmis
veikindi að stríða, þar á meðal
veiktist hún af krabbameini, en
hún tók veikindum sínum með
miklu æðruleysi og má nefna það
hér að á meðan hún var í meðferð
vegna krabbameinsins, þ.e. í
geislum o.fl., þá lét hún sig aldrei
vanta í vinnu meðan á meðferðinni
stóð, sem lýsti hennar karakter
ákaflega vel.
Ég kveð þig, elsku Bára, með
miklum söknuði, en vona að þú
eigir góða endurfundi með þínu
fólki í faðmi Guðs.
Þinn tengdasonur,
Einar D. G. Gunnlaugsson.
Hún tengdamóðir mín fór í sína
síðustu ferð 4. júní síðastliðinn.
Hún lifði góðu lífi í 87 ár. Ég
kynntist henni aðeins 15 ára gam-
all og tók hún mér strax vel og
reyndist mér sem besta móðir,
hún var einkar glaðlynd og kát,
sama hvað gekk á, og hvernig
vindar blésu í lífinu. Hún var
einkar dugleg og samviskusöm og
vel liðin af öllum sem henni kynnt-
ust.
Hún var félagslynd og hafði
yndi af því að vera innan um fólk
og naut sín innan um kátt fólk og
sérstaklega ef það var sungið þá
tók hún vel við sér, enda söng hún
í kór árum saman. Hún var heilsu-
hraust fram á síðasta ár og helsta
áhyggjuefnið var að hún átti orðið
erfitt með gang.
Því síðasta árið var hún á
Hrafnistu og þar var alltaf nóg um
að vera og átti það vel við hana og
tók hún þátt í öllu sem þar var um
að vera. Eftir að við Kata flutt-
umst úr landi hringdum við í hana
dag hvern en þá þurfti Kata að
hafa dagskrána á Hrafnistu á
hreinu svo við trufluðum ekki
þegar einhver skemmtun var í
gangi.
Hún undi sér vel á Hrafnistu og
lét sér annt um fólkið sem þar býr
og var þar vinmörg því hún skildi
vel þeirra aðstöðu eftir að hafa
sjálf unnið á elli- og hjúkrunar-
heimilinu Sólvangi í 28 ár.
Ég kveð tengdamóður mína
með þakklæti og veit að það hefur
verið tekið vel á móti henni í nýj-
um heimkynnum.
Þorgils Þorgilsson.
Elsku amma, ég kveð þig með
söknuði og trega en hugsa jafn-
framt um allar góðu minningarn-
ar sem ég á um þig. Þú varst ekki
bara yndisleg amma heldur líka
góð vinkona. Við áttum margar
góðar stundir við spjall með
prjónana eða ég að laga á þér hár-
ið sem ég var svo heppin að fá að
sjá um frá því ég byrjaði að læra
hárgreiðslu fyrir 30 árum. Þú
vildir líta vel út og varst alltaf svo
vel til höfð og glæsileg að um var
talað, falleg að innan sem utan. Þú
varst ávallt kát og brosandi og hef
ég lært af þér og þinni léttu lund
að lífið er of stutt til að eyða því í
leiðindi.
Hvíl í friði, elsku amma,
sjáumst seinna í sumarlandinu.
Þín
Steinunn Bára.
Elsku amma.
Þú frábæra og lífsglaða kona.
Hvað ég mun sakna þín en á
sama tíma minnast allra góðu
stunda okkar saman. Allt sem við
gerðum er ógleymanlegt, hvort
sem það var að ferðast um heim-
inn eða flykkjast í sumarbústaði
um allt land.
Að fara í berjamó var þitt uppá-
hald og tíndum við ber á hverju
hausti. Afi með berjatínuna en þú
kaust að handtína berin sjálf af
fullum krafti og bjóst til þessar
frábæru berjasultur að lokum.
Það var alltaf svo gaman að
koma til þín í pönnukökur og
spjall, enda gerðir þú heimsins
bestu pönnukökur. Við gátum
endalaust talað saman enda báðar
miklar félagsverur. Veislur eða
hvað annað, við létum okkur ekki
vanta.
Ég er svo ánægð að þú hafir
náð að upplifa stærsta dag í lífi
mínu með mér, brúðkaupsdaginn,
kynnast Ingólfi og sjá íbúðina
okkar.
Þú hefur gefið mér og okkur
svo mörg góð ár og naust þú þín
alveg fram á síðasta dag.
Þú ert mín fyrirmynd og mun
ég ávallt hafa þína jákvæðni og
gleði að leiðarljósi.
Ég mun sakna þín, elsku
amma.
Hvíldu í friði.
Þin
Jara Dögg.
Hún amma Bára var ein mesta
skvísa sem ég hef kynnst, hún
elskaði að klæða sig upp og hafa
sig til og lét ekki sjá sig nema vel
til hafða. Hún vildi alltaf vera með
varalit, augnskugga, fallegt
naglalakk og hárið þurfti auðvitað
að vera í lagi. Alls staðar var talað
um hvað hún Bára væri falleg og
fín og var ég stolt af því að eiga
svona flotta ömmu. En hún amma
var ekki bara falleg að utan held-
ur var hún alltaf svo yndisleg,
hjartahlý og umhyggjusöm. Það
er erfitt að lýsa henni ömmu, hún
var bara eitthvað annað ef maður
má segja það.
Hún var hörkutól. Ég hef aldr-
ei heyrt hana barma sér, hún tók
bara þeim verkefnum sem að
henni voru rétt og leysti þau með
brosi á vör. Ég hef reynt að hafa
það viðhorf sem leiðarljós í lífinu
og gerir það verkefnin bæði
skemmtilegri og auðveldari.
Amma var alltaf hrókur alls
fagnaðar og fannst henni fátt
skemmtilegra en að syngja og
taka þátt í skemmtunum og
fannst henni félagsskapurinn það
besta við að flytja á Hrafnistu. Ég
vildi óska þess að hún hefði fengið
meiri tíma til þess að njóta þess.
En ég er viss um að nú dansa
amma og afi í paradís við fallega
harmónikutónlist og njóta þess að
vera saman á ný án verkja og
veikinda.
Elsku amma, ég elska þig
endalaust og minningin um skvís-
una og hörkutólið verður mér
hvatning um alla framtíð.
Þín Sirrý.
Sigríður Elfa
Þorgilsdóttir.
Hún yndislega langamma okk-
ar er látin en eftir lifir minning um
fallega, yndislega og góðhjartaða
ömmu okkar. Þegar við hugsum
um hana langömmu Báru hugsum
við hvað hún var indæl, falleg inn-
an sem utan, skemmtileg, góðu
pönnukökurnar sem við fengum
þegar við komum í kaffi til hennar
um helgar, og hversu vel upp-
klædd hún var alltaf. Hún amma
gaf okkur oft eitthvað sem hún
hafði búið til í jólagjöf, í dag erum
við svo þakklát fyrir þessar fal-
legu gjafir sem við eigum enn, svo
sem kerti, armbönd og dúkku föt.
Hún tók alltaf vel á móti okkur
með bros á vör, hlýju hjarta. Hún
var svo einstök amma en nú
kveðjum við hana ömmu í hinsta
sinn með þessu fallega ljóði. Erfitt
er að hugsa til þess að við hittum
hana ekki í bráð, en við vitum að
við munum hittast á ný.
Gráttu ekki
yfir góðum
liðnum tíma.
Njóttu þess heldur
að ylja þér við minningarnar,
gleðjast yfir þeim
og þakka fyrir þær
með tár í augum,
en hlýju í hjarta
og brosi á vör.
Því brosið
færir birtu bjarta,
og minningarnar
geyma fegurð og yl
þakklætis í hjarta.
(Sigurbjörn Þorkelsson)
Þín Elísa Anna,
Tinna Björk og
Arnar Leó.
Amma mín trúði því einlægt að
þegar maður færi í hið hinsta
ferðalag væri ferðinni heitið til
sumarlandsins. Oft hef ég nú hváð
við þegar sumarlandið bar á
góma, og taldi ég þetta hið mestu
þvælu. Ég get þó sagt að ég vona
það svo heitt og innileg að sum-
arlandið hennar ömmu sé til, því
hún á það svo sannarlega skilið að
fá að njóta eilífðarinnar þar.
Amma mín var alltaf hress, þó lík-
aminn hafi ekki alltaf fylgt eftir.
Það held ég skiptir engu máli við
hvern þú talar eða hvern þú
spyrð, ef viðkomandi hefur eytt
meira en nokkrum mínútum með
ömmu minni þá verður lýsingin
alltaf hvað hún var skemmtileg.
Því skemmtileg var hún, ávallt
hrókur alls fagnaðar og kátari en
flestir. Hún amma var falleg kona
sem bar af í hópi fólks. Hún var
haldin þeim meðfædda eiginleika
að því eldri sem hún varð því
hressari var hún. Amma prjónaði
ekki, hún var prjónamaskína.
Hún prjónaði ekki peysur eins og
gengur og gerist heldur fram-
leiddi hún fatnað í stórum stíl. Ég
bað hana nú nokkrum sinnum um
að kenna mér að prjóna en hún
kvað við að prjónaskapur væri
ekki fyrir karlmenn, en sagði mér
þó sögu af einum sem hún þekkti
sem prjónaði og það væri stór-
merkilegt.
Það er alltaf sorglegt að kveðja
þá sem manni þykir vænt um, en
það er huggun í því að við fengum
langan tíma með ömmu og þann
tíma sem hún lifði þá var hún
eiturhress. Ég mun sakna ömmu
minnar og ég þakka allar þær
minningar sem hún skilur eftir
sig. Það er erfitt að hugsa til þess
að fleiri verða ekki búnar til, en
við verðum víst að sætta okkur við
gang náttúrunnar. Ég ætla hins
vegar ekki að vera sorgmæddur,
þar sem ég ætla að trúa því að
sumarlandið hafi tekið á móti
henni þar sem hún getur haldið
áfram gleðinni inn í eilífðina.
Væntanlega mun hún svo taka á
móti mér þegar þangað er komið.
Ég hef þá eilífðina til að fá hana til
að kenna mér að prjóna. Hún
hlýtur nú að gefa sig á endanum.
Mun sakna þín og takk fyrir
allt.
Kveðja,
Þorgils (Doddi).
Bára Jónsdóttir HINSTA KVEÐJA
Þú gengin ert hugglöð á frels-
arans fund
og fagnar með útvaldra skara,
þar gleðin er eilíf, þar grær sér-
hver und.
Hve gott og sælt við hinn hinsta
blund
í útbreiddan faðm Guðs að fara.
Nú kveðja þig vinir með klökkva
og þrá
því komin er skilnaðarstundin.
Hve indælt það verður þig aftur
að sjá
í alsælu og fögnuði himnum á,
er sofnum vér síðasta blundinn.
(Hugrún)
Þín dóttir
Katrín.