Morgunblaðið - 11.07.2019, Síða 50

50 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ FIMMTUDAGUR 11. JÚLÍ 2019
✝ Elísabet Jóns-dóttir (Lilla)
fæddist á Mið-
húsum, Álftanes-
hreppi í Mýrasýslu
7. maí 1938. Hún
lést á Landspítal-
anum Fossvogi á
þjóðhátíðardaginn,
17. júní 2019.
Lilla var dóttir
hjónanna Jóns H.
Jónssonar frá Syðri-
Rauðamel í Eyjahreppi, f. 13.
september 1898, d. 28. febrúar
1989, og Nellýjar Pétursdóttir
frá Eyrarbakka, f. 3. júlí 1903, d.
29. apríl 1981. Þau voru ábú-
endur á Miðhúsum. Lilla var í
miðjunni í röð sjö systkina, en
systkini hennar eru Pétur Val-
berg, f. 4. maí 1933, Helga, f. 18.
júní 1935, Baldur, f. 1. febrúar
1938, d. 18. september 2013, Jón
Atli, f. 1. janúar 1940, Gylfi, f.
29. ágúst 1941, og Ásta, f. 15.
nóvember 1943.
sveitastörf, gekk í farskóla og
fór í húsmæðraskólann á
Varmalandi og útskrifaðist það-
an árið 1959.
Lilla fór að heiman á veturna
að vinna, til að mynda í Iðnó í
Reykjavík, í sláturhúsi og bak-
aríi í Borgarnesi, á vertíð í Vest-
mannaeyjum og í Ólafsvík, í síld
á Raufarhöfn og í Barnaskól-
anum á Varmalandi. Á sumrin
kom hún heim að Miðhúsum í
heyskapinn, en vann einnig um
tíma sem kaupakona í Sólheima-
tungu í Stafholtstungum.
Eftir að Lilla var alfarin til
Reykjavíkur vann hún hjá
Reykjavíkurborg, fyrst á Lauf-
ásborg, svo á Vesturvallaróló í
Vesturbæ Reykjavíkur og síðar
á róló í Fellunum í Breiðholti.
Hún vann svo frá 1982, eða þar
um bil, í mötuneyti hjá embætti
Borgarverkfræðings í Reykja-
vík.
Útförin hefur farið fram í
kyrrþey að ósk Lillu.
Hinn 23. janúar
1965 gifttist Lilla
Leifi Hólmari Jó-
hannessyni, f. 24.
maí 1939. Þau slitu
sambúð þann 29.
mars 1994. For-
eldrar hans voru
hjónin Jóhannes
Kristinn Sigurðs-
son, f. 4. júlí 1910,
d. 14. september
1998, og Laufey
Sigurpálsdóttir, f. 23. desember
1913, d. 12. maí 1999. Lilla og
Leifur eignuðust tvö börn, þau
eru: 1) Sævar Leifsson, f. 18.
janúar 1964, giftur Sveinbjörgu
Þóru Gunnarsdóttur. Þau eiga
þrjú börn, Elísabetu Ester, Sig-
urð Gunnar og Viktoríu Sól, og
tvö barnabörn. 2) Hlynur Leifs-
son, f. 16. janúar 1970, giftur
Ernu Guðlaugsdóttur. Þau eiga
þrjú börn, Leif Örn, Ara Pál og
Ingibjörgu.
Lilla ólst upp við almenn
Móðir mín, hún Lilla, var blíð
og góð en líka ákveðin þegar
þurfti. Hún var góð fyrirmynd,
lagði sig alla fram í því sem hún
tók sér fyrir hendur, það var ekk-
ert gert af hálfum hug. En gleðin
var samt alltaf höfð í fyrirrúmi,
ekki velta sér upp úr því sem mið-
ur fór en læra af því. Hún var mik-
ill grínari og stríðnispúki og ekk-
ert var skemmtilegra en að setjast
niður og spila, fíflast, stríða og
grínast. Hógværð var líka ein-
kenni hennar, hún hafði til dæmis
gefið þau fyrirmæli að ekki yrði
gert mikið úr brotthvarfi hennar
úr þessum heimi og höfum við
reynt að fara eftir þeim tilmælum
en jafnframt gæta þess að henni
sé sýndur sá sómi sem hún á svo
mikið skilið.
Helsta áhugamál mömmu var
fjölskyldan og allt sem henni við-
kom. Mamma studdi okkur bræð-
urna og síðar fjölskyldur okkar af
heilum hug í því sem við tókum
okkur fyrir hendur og sýndi því
mikinn áhuga, hvort sem var um
að ræða íþróttir, nám eða annað.
Hún var alltaf mætt þegar leik-
ur fór fram þótt stundum þyrfti að
fara um langan veg. Það var ekki
sjálfgefið, sérstaklega ekki hér áð-
ur fyrr. Svo var hún mikil keppnis-
manneskja þó hún hafi ekki stund-
að skipulagðar í þróttir. Hún var
alltaf tilbúin að sinna barnabörn-
unum og átti alltaf ís eða annað
góðgæti handa þeim.
Tómstundir átti móðir mín
margar og ýmiskonar handavinna
lá vel fyrir henni, t.d. hannaði hún
og prjónaði fallegar KR-lopapeys-
ur á okkur bræðurna sem vöktu
mikla athygli. Eftir hana liggja
meðal annars margar fallegar
veggmyndir, glæsilegir stólar með
ísaumi og skemmtilegt dúkkudót.
Okkur þykir vænt um þessa
hluti og verða þeir vel varðveittir.
Fyrst og fremst liggur samt eftir
mömmu fjöldi fallegra og góðra
minninga sem verða einnig vel
varðveittar.
Móðir mín var ávallt dugleg að
hreyfa sig. Þar var sund áberandi
framan af en síðar göngutúrar
sem voru ófáir. Mamma gat verið
sælkeri á mat og var lambahrygg-
ur það besta sem hún fékk.
Mamma hélt alltaf góðu sam-
bandi við heimahagana og þar var
alltaf gott að koma. Hún hélt líka
góðu sambandi við systkini sín og
gamla skólafélaga og þótti ávallt
vænt um að heyra í þeim eða hitta.
Mamma, þín er sárt saknað.
Hlynur Leifsson.
Elsku besta mamma, tengda-
mamma, amma og langamma, El-
ísabet Jónsdóttir, alltaf kölluð
Lilla, er dáin. Við munum sakna
hennar mikið. Hún var okkar
trausti vinur og fyrirmynd alla tíð,
það væri gott að vera jafn góð
manneskja og hún var. Lilla vildi
alltaf vita hvernig öllum gekk og
var ávallt tilbúin að styðja okkur í
því sem við tókum okkur fyrir
hendur. Þrátt fyrir að Lilla sé far-
in frá okkur er gott að vita af
henni og geta spurt sig hvað hún
hefði gert.
Andlát hennar bar brátt að og
það var ánægjulegt að hún lifði
góðu lífi alveg undir það síðasta
þar sem hún var í góðum sam-
skiptum við sína nánustu allt fram
á síðustu stundu, hún mat það
mikils. Við erum ævinlega þakklát
fyrir að hafa átt hana að, hún var
kona með hjarta úr gulli og vegna
hennar erum við öll betri mann-
eskjur. Að lokum viljum við þakka
heilbrigðisstarfsfólki fyrir veitta
umönnun þar sem allir gerðu sitt
besta þrátt fyrir erfið vinnuskil-
yrði. Takk fyrir allt, elsku Lilla, við
elskum þig ævinlega og alltaf.
Ó, Jesús bróðir besti
og barnavinur mesti,
æ breið þú blessun þína
á barnæskuna mína.
Sævar, Þóra, Elísabet Ester,
Sigurður Gunnar, Viktoría
Sól og tengdaömmu- og
barnabarnabörn.
Henni Lillu kynntist ég þegar
við Hlynur fórum að rugla saman
reytum. Það kom fljótt í ljós hve
hrein og bein hún var. Það var ekk-
ert verið að tala í kringum hlutina
heldur voru málin bara rædd. Hún
var ákaflega traust og raungóð
manneskja. Alltaf til í að aðstoða á
þann hátt sem hún gat í hvert sinn.
Þótt heilsan væri ekki eins góð
undir það síðasta vildi hún alltaf
brjóta saman þvottinn hjá mér.
Hún gat brotið þvottinn saman svo
það mætti halda að hún hefði
straujað hann. Það fór líka alltaf
miklu minna fyrir tauinu þegar
hún braut hann saman. Lilla hafði
gaman af því að spila og höfum við
gert mikið af því frá því við kynnt-
umst. Hún var mikill stríðnispúki
og kom það oft í ljós við spilaborð-
ið. Lilla var stór hluti af kjarnafjöl-
skyldunni okkar. Alltaf var hringt í
ömmu Lillu ef það þurfti að segja
frá einhverju áföngum í lífinu eða
einhverju spennandi sem var gert.
Lilla var einstaklega dugleg að
hringja líka í barnabörnin og
spyrja frétta. Við fórum til Akur-
eyrar á fótboltamót í lok júní og
það var skrítin tilhugsun á heim-
leiðinni að geta ekki hringt í Lillu
og sagt frá því hvernig gekk þar.
Það var alltaf gott að koma í heim-
sókn til Lillu í spil og spjall. Börnin
bæði stór og smá gátu gengið að
því vísu að það væri til ís í ísskápn-
um hjá henni og stundum eitthvað
meira líka. Ég á eftir að sakna
hennar tengdamömmu mikið en er
jafnframt þakklát fyrir allar sam-
verustundirnar og góðu minning-
arnar sem við sköpuðum saman.
Erna Guðlaugsdóttir.
Amma mín var sæt og fín,
elskaði að gera grín.
Tók alltaf inn sín vítamín
og drakk appelsín.
Hún amma Lilla var sérstök
manneskja í mínum huga. Hún
var bæði góð og skemmtileg
amma. Þegar ég átti afmæli eða
eitthvað annað var um að vera hjá
mér hringdi hún alltaf í mig. Mér
fannst það notalegt. Hún var góð í
að spila en líka tapsár ef illa gekk,
ekki ólíkt mér sjálfum. Mér fannst
gaman að horfa á Dr. Phil með
ömmu Lillu. Hún var mjög dugleg
að gefa mér ís og mjög gjafmild
yfir höfuð. Ég á margar góðar
minningar frá því að við spiluðum
ólsen ólsen og laumu. Ég á eftir að
sakna hennar en hennar tími var
kominn. Hún lifði góðu lífi og ég
vona að hún hafi náð að uppfylla
alla drauma sína.
Ari Páll.
Lilla, amma, sem alltaf átti ís,
missti ekki af Dr. Phil þætti, lét
sig aldrei vanta í afmælisveislur,
gaf manni alltaf tíma, vildi alltaf
spjalla, spila, grínast og hlæja,
getur með sanni gengið sátt, stolt
og ánægð frá lífsins báti. Ég efast
ekki um í eina sekúndu að hún hafi
gert nákvæmlega það.
Gildin, lífsgleðin og öll sú arf-
leifð sem hún skildi eftir sig mun
ávallt vera stór hluti af lífi mínu og
fylgja mér. Endalaust gæti ég
rifjað upp góðar minningar af
ömmu Lillu, eins og reglulegu
ferðirnar okkar til Miðhúsa þar
sem hún ólst upp og öll jólin sem
hún var hjá okkur. Alltaf þurftum
við að kaupa gullgos á áramótun-
um sérstaklega fyrir hana því
henni fannst gullituðu gosin fal-
legri en nokkur annar flugeldur
og ómissandi hluti af góðum ára-
mótum. Hún mætti alltaf lang-
fyrst í öll afmæli og sat sallaróleg
á meðan allir hinir gestirnir tínd-
ust inn smátt og smátt. Allar Bón-
usferðirnar sem Lilla fór með
mann í þar sem hún kom alltaf
með plastpoka að heiman og aldr-
ei mátti gleyma að kaupa stórar
rúsínur og ís. Að lokum má nefna
þau ófáu skipti sem Lilla sendi
mann eftir plaströri ofan í Elep-
hant-bjórinn sinn, enda drakk
hún ekki sopa af honum nema rör
væri í. Já, hægt væri að rifja og
telja upp góðar minningar af
ömmu Lillu svo dögum skipti og
er ég ásamt öllum sem Lillu
þekktu einstaklega heppinn að
búa yfir þessum minningum. Án
þeirra væri tilveran eflaust ekki
jafn björt og hún er.
Leifur Örn.
Elsku kæra systir mín Elísa-
bet, kölluð Lilla, hefur kvatt okk-
ur. Höggið kom óvænt. Hún var
að vísu búin að glíma við veikindi
og ýmis áföll, en reis alltaf upp aft-
ur okkur til mikillar gleði og
ánægju. Í þetta sinn laut hún í
lægra haldi fyrir þeim er öllu ræð-
ur. Við fráfall hennar er mér efst í
huga þakklæti fyrir að hafa átt
hana sem systur og samferða-
mann í lífinu. Hún hafði ríka rétt-
lætiskennd, var úrræða- og raun-
góð, alltaf til í að rétta
hjálparhönd ef til hennar var leit-
að.
Við höfum gert svo ótal marga
hluti saman um ævina, bæði sem
einstaklingar og seinna með fjöl-
skyldum okkar. Við unnum saman
í sláturhúsi hjá KB, fórum á vertíð
í Ólafsvík, síld á Siglufirði og unn-
um svo saman í Laufásborg, sem
þá var dagheimili.
Þegar Lilla eignaðist Sævar bjó
hún í sömu götu og Laufásborg er
og í hverju hádegi skrapp ég yfir
til þeirra til að vita hvernig gengi
Elísabet Jónsdóttir (Lilla) HINSTA KVEÐJA
Kæra amma.
Þú ert búin að vera svo
góð við okkur. Þú varst
besta amma í heimi. Það
besta sem mér fannst við
gera saman var að spila. Þú
áttir alltaf ís handa okkur.
Þú saumaðir margt flott
sem ég mátti leika mér
með. Við elskuðum þig
heitt. Þú leyfðir okkur svo
margt og svo varstu dugleg
að hringja í okkur. Mér
fannst gaman að geta líka
hringt í þig eftir að ég fékk
síma. Ég á eftir að sakna
þín, elsku amma Lilla.
Þín
Ingibjörg.
✝ Jórunn Jóns-dóttir, fv. skrif-
stofustjóri á krabba-
meinslækningadeild
Landspítalans,
fæddist í Reykjavík
11. maí 1931. Hún
lést 1. júlí 2019.
Foreldrar hennar
voru hjónin Jón
Ólafur Gunnlaugs-
son, stjórnarráðs-
fulltrúi, f. 8. október
1890, d., og Ingunn Elín Þórð-
ardóttir, húsmóðir, f. 3. desem-
ber 1898, d. 2. janúar 1968. Jór-
unn ólst upp í föðurhúsum þar
til hún stofnaði sitt eigið heimili.
Alsystkini Jórunnar voru: 1)
Þórður Jónsson, f. 1924, d. 1991,
2) Bryndís Jónsdóttir, f. 1927, d.
2016, 3) Þorsteinn Jónsson, f.
1934, d. 1972, 5) Drengur Jóns-
son, f. 1938, d. 1938, 6) Gunn-
laugur Jónsson, f. 1943, d. 1950.
Systkini Jórunnar samfeðra: 1)
Þuríður Jónsdóttir Sörensen, f.
Dóttir Ingunnar er Jórunn Agla
Birgisdóttir, heildsali í Hollandi,
f. 27. september 1974. Synir Jór-
unnar Öglu eru: 1) Noah Birgir,
f. 15. nóvember 2013, og Robert
Paul Ísarr, f. 24. febrúar 2016.
Dóttir Ingunnar og Roberts er
Jannie Brynja, markaðsfræð-
ingur, f. 7. maí 1989, sambýlis-
maður hennar er Frank van
Wees, f. 31. janúar 1985.
Eftir skólanámfór Jórunn í
Suhrske husmodersskole í
Kaupmannahöfn og vann hjá
fjölskyldu Circus Schumann. Er
heim var komið hóf Jórunn störf
hjá Rafmagnsveitum ríkisins,
síðan á röntgendeild Landspít-
alans, en þegar K-bygging var
opnuð (1989), sem er sérhæfð
fyrir geislameðferðir með línu-
hröðlum, hóf hún störf þar sem
skrifstofustjóri og tók þátt í
uppbyggingu. Jórunn lauk þar
störfum á sjötugasta aldursári.
Eftir starfslok flutti hún til fjöl-
skyldu sinnar í Amsterdam.
Útför Jórunnar fer fram frá
Dómkirkjunni í dag, 11. júlí
2019, og hefst athöfnin klukkan
15.
1913, d. 1996, 2)
Soffía Jónsdóttir,
f. 1915, d. 1917, 3)
Gunnlaugur Jón
Halldór Jónsson, f.
1916, d. 1918, 4)
Guðrún Sigríður
Jónsdóttir, f. 1918,
d. 2012, 5) Halldór
Ólafur Jónsson, f.
1919, d. 2001, 5)
Karl Jónsson Ei-
ríksson, f. 1920, d.
1990.
Jórunn giftist 1. ágúst 1954
Agli Marteinssyni, fv. raffræð-
ingi, f. 13. ágúst 1932, d. 30.
október 2001. Foreldrar hans
voru hjónin Martin Jensen,
símaverkstjóri, f. 15. maí 1909,
d. 2. janúar 1996, og Anna Eygló
Egilsdóttir, f. 9. ágúst 1914, d.
17. mars 1972. Dóttir Jórunnar
og Egils er Ingunn Elín, heild-
sali í Hollandi, f. 29. ágúst 1955.
Hún er gift Robert Kaatee,
lækni í Hollandi, f. 9. júní 1959.
Elsku besta mamma mín, sálu-
félagi og besta vinkona mín, rétt-
láta, viðsýna og framsýna
mamma. Samtölin voru löng, dag-
leg og stundum oft á dag.
Ég hjá þér og þú hjá mér,
Reykjavík eða Amsterdam.
Elskaði Bach konsertstundir
eins og pabbi. Náttúrubarn og
listunnandi.
Bjó með okkur í Amsterdam
og kunni það best. Ferðaðist með
okkur og naut hvers augnabliks.
Alltaf var ást og alltaf var
gleði, heima með mér eða í huga
mér alltaf til staðar. Skilyrðislaus
ást.
Þótt augum ég beini
út í ómælis geim
ertu samt nálæg mér
Því stjarnanna blik
Og birtan frá þeim
ber mér glampa frá þér.
(Hala Satavahana.)
Þín,
Ingunn Elín.
Elsku Jórunn okkar.
Betri tengdamóður hefði ég
ekki getað óskað mér. Ástin og
hlýjan sem Jórunn gaf frá sér var
ómetanleg. Jórunn var alltaf til
staðar og tilbúin, einnig er við
fluttum til Hollands kom hún með
okkur. Fjölskyldan var allt fyrir
Jórunni og Agli og hafa þau kennt
okkur hvað gefur lífinu gildi.
Mikið á ég Jórunni að þakka, er
komið var að sérnámi mínu var
það hún sem benti mér á mynd-
greiningar og kynnti mér rönt-
gendeild Landspítalans, þar sem
hún var að vinna á þeim tíma. Jór-
unn hafði eins og alltaf rétt fyrir
sér, myndgreiningar passa vel við
mig og er ég henni ævinlega þakk-
látur.
Við fjölskyldan höfum ferðast
mikið saman hérlendis og erlend-
is. Var alltaf gott og gaman að
hafa Jórunni með okkur. Ég fékk
alltaf að ferðast með fjórum kon-
um, þegar hinar voru lengi að hafa
sig til þurfti ég aldrei að bíða eftir
Jórunni. Hún var alltaf tilbúin
með töskuna sína til að leggja af
stað og hlakkaði mjög mikið til.
Mikið erum við fjölskyldan
þakklát að hafa haft Jórunni
svona lengi hjá okkur, allt sem
hún hefur leiðbeint okkur með í
lífinu og alla ástina sem við feng-
um frá henni. Nú eru hjónin Jór-
unn og Egill aftur saman, lífsföru-
nauturinn og ástin sem hún
saknaði svo mikið, eins og við
munum sakna elsku Jórunnar
okkar.
Robert Kaatee.
Nú er allra besta vinkona mín
búin að kveðja, hún mun ávallt lifa
í mínu hjarta.
Það var sama hvað ég spurði
ömmu um eða leitaði ráða með,
alltaf átti hún góð ráð og svör við
öllu án þess að dæma, hvort sem
það voru húsráð, eldhúsráð,
strákamál eða dýramál, enda
amma sú fyrsta sem fékk að heyra
öll mín leyndarmál.
Allt sem amma tók sér fyrir
hendur gerði hún svo vel og með
mikilli ást, alúð og hlýju.
Amma var mjög á undan sinni
samtíð, hún gerðist grænmet-
isæta áður en ég vissi að græn-
metisætur væru til fyrir um 40 ár-
um, hún stundaði makróbíótískan
lífsstíl, fór á núvitundar- og jóga-
námskeið löngu áður en allt svo-
leiðis komst í tísku og varð vinsælt
eins og maður segir.
Eins var amma viljug að læra
og fylgjast með öllum nútímabylt-
ingum, hún var komin með tölvu
og kunni að senda email á undan
öllum í fjölskyldunni.
Þegar amma hætti að vinna var
hún mikið í Amsterdam og bjó
hún þá hjá mér og var það ynd-
islegt að hafa hana svona nálægt,
ég hafði þá bestu vinkonu mína
hjá mér. Bjuggum við til margar
minningar til að setja í minninga-
bankann eins og amma sagði allt-
af. Við gerðum margt skemmti-
legt saman og áttum yndislegar
stundir, nærvera hennar var alltaf
svo róandi og góð. Amma var líka
alltaf til í allt og fannst skemmti-
legast að vera með fjölskyldu
sinni.
Þá kom hún reglulega og hjálp-
aði okkur í vinnunni, við mamma
handskrifuðum reikninga þar til
amma tölvuvæddi okkur.
Amma var elskuð af öllum vin-
um og vinkonum mínum í Hol-
landi.
Eftir að amma hætti að koma
til Hollands fékk ég alltaf reglu-
lega spurningar um hvernig
amma hefði það frá vinum mínum
og meira að segja póstmaðurinn í
vinnunni hjá okkur spyr reglulega
um hana.
Góða nótt, elsku amma mín.
Þín
Jórunn Agla.
Það er erfitt að hafa fallegustu
sálina ekki lengur hjá sér, amma
mín er hún. Jákvæð, glöð og til í
allt.
Hvort sem það var að flytja til
Hollands á áttræðisaldri, fara ein í
sporvagninum niður í bæ til að
fara á flott kaffihús og sjá menn-
inguna í Amsterdam eða læra hol-
lensku þannig að hún gæti aðeins
talað við fjölskylduna og vinafólk-
ið okkar úti.
Amma kenndi okkur að setja
allar fallegu minningarnar í minn-
ingabankann sinn þannig að þær
hverfi aldrei.
Hún kenndi okkur að vera
þakklát fyrir fallegu fjölskylduna
sína, þakklát fyrir allt sem maður
má upplifa og að bera virðingu
fyrir öllu og öllum í kringum sig.
Þetta er lærdómur og virðing
sem ég reyni að nota í mínu dag-
lega lífi.
Við amma áttum margar falleg-
ar stundir saman, bæði úti í Hol-
landi og hér heima.
Við vorum mikið tvær saman
og upplifðum fullt af ævintýrum.
Fórum til New York, drauma-
borgarinnar okkar, Tyrklands eða
þá bara Ítalíu, og alltaf var jafn
gaman að vera saman.
Sérstaklega mun ég sakna þess
að vera heima tvær saman og
horfa á fullt af spennumyndum og
borða íslenskar ömmu kjötbollur,
sem var alltaf á óskalistanum mín-
um.
Í síðustu viku fengum við fjöl-
skyldan mikið af fallegum kveðj-
um frá vinum og fjölskyldu í Hol-
landi.
Ég hef nú alltaf vitað hvað öll-
um þótti vænt um ömmu mína, en
það gaf mér mikinn styrk að lesa
minningar þeirra um hana. Indæl,
góð, fallleg og alltaf hlæjandi. Þó
að þú hafir ekki talað sama tungu-
málið gafst þú öllum í kringum þig
svo mikla hlýju.
Amma mín mun alltaf vera
Jórunn Jónsdóttir