Morgunblaðið - 24.08.2019, Blaðsíða 40

40 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ LAUGARDAGUR 24. ÁGÚST 2019
✝ Ágúst GunnarOddgeirsson
fæddist á Grjóta-
götu 10 í Reykjavík
9. nóvember 1957.
Hann lést á Land-
spítalanum í Foss-
vogi 16. ágúst
2019.
Foreldrar hans
voru Oddgeir Sig-
urberg Júlíusson, f.
6. febrúar 1928, d.
16. ágúst 2003, og Kristjana
Þórey Ísleifsdóttir, f. 11. apríl
1936, d. 28. desember 2014. Þau
slitu samvistum. Seinni kona
Oddgeirs var Guðbjörg Bryndís
Sigfúsdóttir, f. 30. maí 1935.
Systkini Ágústs eru Rúnar, f.
1952, Sigrún Júlía, f. 1959, Hall-
grímur, f. 1963, Ólafur, f. 1964,
og Halldór, f. 1967.
Ágúst kvæntist 25. mars 1978
Sæunni Kristjönu Ágústsdóttur,
f. 16. mars 1952. Foreldrar
hennar voru hjónin frá Kötlu-
holti, Ágúst Lárusson, f. 27.
ágúst 1902, d. 2. janúar 1993,
og Ástrós Halldórsdóttir, f. 24.
október 1913, d. 30. september
1979.
Börn Ágústs og Sæunnar:
1) Bryndís Ásta,
f. 13. maí 1978,
maki Arnar Lax-
dal, f. 10. maí 1981,
börn Bryndísar eru
Jóhann Ágúst, f.
2005, og Evíta Eik,
f. 2010. 2) Atli Már,
f. 18. apríl 1985. 3)
Hjálmdís Ólöf, f.
25. janúar 1991,
sambýlismaður
Þorgils Arnar Þór-
arinsson, f. 22. mars 1988. Barn
Hjálmdísar er Emma Dís, f.
2015. 4) Rúnar Hallgrímsson,
uppeldissonur Ágústs, f. 27.
mars 1973. Börn Rúnars eru
Elís Orri, f. 1998, og Gabriel
Berg, f. 2006.
Ágúst flytur 16 ára til Ólafs-
víkur frá Reykjavík. Hann vann
hjá Hraðfrystihúsi Ólafsvíkur
frá 1973-1992. Frá 1992-1999
var hann atvinnubílstjóri. Í
febrúar 1999 hóf hann störf hjá
Ragnari og Ásgeiri sem at-
vinnubílstjóri til 2005 og tók þá
við deildarstjórastöðu hjá Ragn-
ari og Ásgeiri í Snæfellsbæ.
Ágúst Gunnar verður jarð-
sunginn frá Ólafsvíkurkirkju í
dag klukkan 14.
Pabbi.
Hér sit ég með tárin í augun-
um, sár og reiður yfir því að þú
hafir verið tekinn frá okkur. Það
er svo margt sem ég vil segja þér
en ég veit ekki hvar ég á að byrja.
Ef ég gæti fengið eina ósk upp-
fyllta þá sætum við saman í hús-
inu mínu nýkláruðu, tveir saman
inni í stofu með pítsu að spjalla.
En í staðinn verð ég að klára það
sem við byrjuðum saman á einn.
Þú gerðir svo margt fyrir mig.
Ég gat alltaf leitað til þín alveg
sama hvað það var, þú áttir alltaf
svar. Þú kenndir mér svo margt.
Að smíða er eitt það skemmtileg-
asta sem þú kenndir mér. Að vera
ég sjálfur, sjá jákvæðnina í ein-
hverju sem virkaði ónýtt eða
ómögulegt.
Þú kynntir fyrir mér áhugamál
sem ég þakka þér fyrir að eilífu,
þú veist hvaða áhugamál ég er að
tala um – torfæran.
Ég man ekki hvað keppnirnar
sem við fórum á voru orðnar
margar. Eitt er víst að minningar
mínar um okkur saman á keppni í
vindbuxum, lopapeysum með
Pepsi Max-flöskurnar og Cara-
mel súkkulaðið að horfa á bílana
spæna upp brekkurnar. Hlæjandi
að þulnum í hátalarakerfinu,
horfa framan í hvor annan þegar
einhver valt niður eða tók þvílíkt
stökk. „Þetta var geðveikt,“ sögð-
um við oft hvor við annan.
Að laga húsið mitt, húsið sem
við unnum svo mikið saman í
verður erfitt en ég hef alltaf þig í
hjarta mínu þegar ég er þar.
Þegar við vorum að opna niður
í kjallarann og þú skarst þig við
að brjóta niður gömlu lúguna.
Upp á Heilsugæslu, saumaður,
heim til mömmu í kaffi. „Jæja,
eigum við ekki að fara niður eftir
aftur?“ Þú lést ekkert stoppa þig.
Að vinna með þér í 13 ár var
æðislegt því betri kennara gat ég
ekki fengið.
Við höfum nú lent í ýmsu.
Gámahurð í hausinn. Þú að
klemma puttana á hurðum.
Ég vil bara segja, pabbi, ég
elska þig. Takk fyrir allt. Þú ert
bestur í alheiminum. Án þín ég
væri ekki hér.
Nú ætla ég að enda þetta með
því að segja orðið sem verður allt-
af okkar. Orð sem einhvern veg-
inn varð orð sem við notuðum
alltaf. Eftir að þú veiktist og ég
hjálpaði þér að setjast í stólinn
þinn eða þegar við vorum sestir í
brekkurnar á Torfærunni.
Góður?
Atli Már.
Elsku pabbi minn. Ég kyssi
þig og knúsa bless áður en ég fer í
vinnuna og segi við þig sjáumst
eftir viku á afmælinu þínu, þú ert
að fara til læknis.
Bíllinn þinn stendur fyrir utan
heima hjá mér eftir vinnudaginn
og ég vissi þá að þegar ég færi inn
myndi veröld mín hrynja.
Það er sárt að horfa upp á þann
sem maður elskar mest takast á
við og berjast af öllu því sem hann
á vitandi það að batahorfur eru
engar. Hetjan sem þú varst gerð-
ir það svo sannarlega vel eins og
allt annað sem þú tókst þér fyrir
hendur.
Ég hef alltaf verið mikil pabba-
stelpa og samband okkar var dýr-
mætt. Sem barn áttir aðeins þú
að greiða mér, strjúka mér bak
við eyrun og kyssa góða nótt. Þú
gerðir það svo auðvelt að koma og
tala við þig því inni á heimilinu
voru engin mál það erfið að ekki
væri hægt að ræða þau. Þú varst
alltaf brosandi og sást jákvæðni
og það góða í öllu. Ég á eftir að
sakna þess að heyra „hæ“ þegar
við hringdum hvort í annað, bara
þetta litla orð sem ég hugsa um
allan daginn, alla daga af hræðslu
við að týna því hvernig það hljóm-
aði þegar þú sagðir það. Fjöl-
skyldan þín var það mikilvægasta
sem þú áttir, þú vildir alltaf hafa
okkur hjá þér og eru þær margar
uppáhaldsstundirnar sem við átt-
um saman, þegar við sátum öll við
eldhúsborðið, skelltum í pönnu-
kökur og svo var hlegið enda-
laust.
Börnin mín eru svo heppin að
hafa fengið þig sem afa, Jóhann
Ágúst vildi hvergi annars staðar
vera en í vinnunni með afa og Atla
og alltaf fékk hann að fara með á
rúntinn og hjálpa. Evíta afastelpa
fangaði hjartað þitt daginn sem
þið hittust og þú hennar, ykkar
samband var sterkt og fallegt og
leitaði hún alltaf í fangið þitt
hvort sem hún vildi leggja sig þar
eða kúra. Hún vildi bara vera hjá
þér. Ég undirbjó mig vel til að
segja þeim að þú værir veikur en
hún var löngu búin að sjá það en
nefndi það ekki. Hún er mikið bú-
in að spyrja af hverju það séu til
svona vondir sjúkdómar og af
hverju afi. Hún spurði mig einn
daginn ef ég gæti töfrað einu
sinni í hvað ég myndi nota þessa
töfra, ég var of lengi að svara svo
hún svaraði; hún hefði töfrað þig,
tekið sjúkdóminn. Ég vildi ekkert
annað en að hún ætti þessa töfra.
Hún á erfitt með að missa þig og
langar örugglega bara að komast
á sinn stað í fangið þitt. Hún fékk
að sitja í vinnubílnum með Atla
og ömmu þegar við sóttum þig og
þú fékkst loksins að fara heim.
Ég get ekki sætt mig við það að
þú sért ekki hjá mér, þetta er svo
óréttlátt, ég reyni að vera sterk
en ég er mölbrotin, mig vantar
þig svo mikið, ég vil bara fá þig
aftur. Þú átt að vera rúntandi um
Ólafsvík og hlaupandi um með
pakkana, þú áttir ekki að fara
svona, ekki þú, elsku pabbi minn.
Þú sparaðir aldrei faðmlögin og
það verður svo sárt að koma heim
til þín og fá ekki knúsið mitt, að
ég eigi ekki eftir að fá pabbaknús
og heyra þig segja stelpan mín.
Ég trúi því að þú sért staðinn
upp, kominn í vinnugallann og
farinn að gera við þarna í
draumalandinu.
Ég elska þig svo heitt, elsku
pabbi.
Ég sakna þín svo sárt.
Stelpan þín,
Bryndís Ásta.
Elsku pabbi minn. Það eru
engin orð sem geta lýst söknuðin-
um sem ég finn fyrir núna, sem
við finnum öll fyrir núna, sárs-
aukanum og tóminu, ég er svo
dofin og trúi ekki þú sért farinn í
raun. Það er svo erfitt að sætta
sig við að ég fæ ekki allan þann
tíma sem mig langar með þér og
að Emma fær ekki allan þann
tíma sem mig langar með þér.
Ég er svo heppin að hafa feng-
ið þig sem föður minn, varst alltaf
til staðar fyrir mig og ég vissi að
ég gat alltaf leitað til þín með allt.
Þú mátt vera stoltur af svo
mörgu: Af því hvað þið mamma
hafið kennt okkur systkinum
margt og leitt okkur svona vel
áfram í lífinu. Því hversu miklu
þú hefur áorkað í gegnum lífið.
En fyrst og fremst máttu vera
stoltur af þér, þinni baráttu við
þennan illgjarna og ósanngjarna
andstæðing, ég heyrði þig aldrei
kvarta og ég heyrði aldrei neina
uppgjöf frá þér sem segir svo
margt um þig. Þú mátt vera svo
stoltur af þér – því ég er það.
Þú varst einstakur maður; góð-
hjartaður, blíður, hress, kátur og
fyndinn. Allt sem þú gerðir gerðir
þú svo vel. Ég elskaði að sitja við
eldhúsborðið og hlusta á þig tala
og segja mér sögur, mér var al-
veg sama þótt það væru sögur
sem ég hafði heyrt mörgum sinn-
um áður, mér leið alltaf eins og ég
væri að heyra þær í fyrsta skipt-
ið.
Mig langar ekki að einblína á
reiðina sem fylgir því að þessi
sjúkdómur tók þig frá okkur en
ég vil að þú vitir að ég vildi óska
þess að ég hefði getað breytt út-
komunni, að sjúkdómurinn hafi
valið einhvern annan og þú yrðir
hér með okkur næstu 30 árin til
viðbótar.
Það var svo sárt að vera hjálp-
arvana, að geta lítið sem ekkert
gert til að láta þér líða betur, að
geta ekki sest með þér og spjallað
um daginn og veginn, ég upplifði
svo mikið vonleysi. Ég hefði gert
hvað sem er til að taka þennan
fjanda í burtu frá þér.
En ég verð að reyna að sætta
mig við hver útkoman er og trúa
því að þú sért frjáls, þú sért ham-
ingjusamur og þér líði vel. Þú
fylgist með og vakir yfir okkur og
þú verður alltaf í hjarta okkar.
Ég sakna þín ógurlega og til-
veran verður ekki sú sama án þín.
Löngunin er svo mikil að fá að sjá
þig en ég veit að þú sérð mig.
Löngunin er svo mikil að fá að
heyra rödd þína en ég veit þú
heyrir mína.
Svífðu inn í draumalandið
elsku pabbi minn, ég elska þig svo
mikið og sakna þín svo.
Þú ert mín hetja.
Þegar kemur að Emmu mun
hún aldrei gleyma þér, ég mun
sjá til þess að minning þín lifi með
henni. Ég veit að þú hefðir viljað
fá tækifæri til að vera henni þessi
frábæri afi sem þú varst, fyrir
henni stóðstu þig svo vel, þú gerð-
ir þitt allra besta í að vera afi
hennar. Ég veit hún elskar þig af
öllu sínuhjarta og þú verður
ávallt hennar afi Gústi.
Það er svo margt sem mig
langar að segja þér og ég er ekki
tilbúin að kveðja þig og held ég
muni aldrei kveðja þig endanlega,
ég mun tala við þig eins og þú sért
hér alltaf.
Ég veit þú fylgir okkur öllum í
gegnum lífið, leiðbeinir okkur og
verndar.
Ég elska þig alltaf engillinn
minn, hvíldu þig nú.
Hjálmdís Ólöf.
Elskulegi tengdafaðir minn
féll frá alltof fljótt eftir veikindi
föstudaginn 16. ágúst sl.
Hann Gústi var alltaf eins og
annar faðir minn og kenndi mér
margt sem ég hef tekið út í lífið
enda var ég aðeins 17 ára þegar
ég flutti inn á heimili hans. Öll
þau 21 ár frá kynni mínum af
þessum snillingi var hann alltaf
tilbúinn að hjálpa mér, hvað sem
ég var að brasa, enda með ein-
dæmum verklaginn og hjálpsam-
ur. Hann var okkur Bryndísi og
börnum okkar alltaf til staðar og
gaf okkur alltaf tíma og góða
nærveru, enda setti hann fjöl-
skylduna alltaf í fyrsta sæti.
Hann gat oft verið þrjóskur og
staðfastur á sínu og lá ekki á
skoðunum sínum á neinn hátt og
það nýttist honum alltaf til góðs.
Hann bjó að þeim eiginleika að
vera með einstaklega góða rétt-
lætiskennd, þjónustulund, alltaf
tilbúinn að hjálpa og redda mál-
unum.
Það má við þetta bæta að Gústi
var einn mesti og brosmildasti
ljúflingur sem sögur fara af,
þannig man ég hann mest og sú
minning mun lifa með mér um
ókomin ár.
Gústi minn, nú hefur þú fengið
þína hinstu hvíld. Þú hefur alltaf
frá okkar fyrstu kynnum verið
stór partur af hjarta mínu og
munt verða þangað til við hitt-
umst aftur þegar ég stíg til þín.
Elska þig, elsku besti tengda-
pabbi í heimi.
Arnar Laxdal.
Í dag kveðjum við kæran vin
okkar Gústa eftir erfiða baráttu
við ólæknandi sjúkdóm.
Það var fyrir rúmu ári sem við
fengum þær hræðilegu fréttir að
hann hefði greinst með MND-
sjúkdóminn, sem læknavísindin
fá lítt við ráðið. Þessu tók hann
með æðruleysi þótt áfallið væri
mikið.
Gústi lét það ekki aftra sér og
nýtti tímann eins og hann gat á
meðan heilsan leyfði. Sem dæmi
fór hann með Sæju sinni í ferð til
Sviss og Ítalíu fyrir ári en þá
hafði heilsu hans hrakað mikið.
Með þrautseigju og dugnaði varð
þetta dýrmætt ferðalag fyrir þau.
Þessi ferð var ein af þeim, sem
þau sýndu okkur myndir og
sögðu frá með gleðiglampa í aug-
um.
Margar minningar koma upp
með þessum öðlingi þegar við
hugsum til baka. Fjölskylduboð,
ferðalög í sumarbústaði en ekki
síst innlit á heimili hvert annars.
Lífsgleði og jákvæðni var hans
förunautur, vinnusemi og dugn-
aður. Manni leið alltaf vel eftir
samveru með Gústa. En fyrst og
fremst voru það Sæja og börnin
þeirra öll sem áttu hug hans all-
an. Hann var mikill fjölskyldu-
maður. Þau hjónin voru einstak-
lega samhent í að njóta lífsins
þótt þau hefðu ekki alltaf úr
miklu að spila, hvort sem það var
í hversdagsleikanum eða í fríum.
Það er því sárt til þess að hugsa
að þau fái ekki lengur notið lífsins
saman.
Að leiðarlokum stendur eftir
þakklæti fyrir einstakan vin, sem
var eins og besti bróðir.
Elsku Sæja og fjölskyldan öll.
Með aðdáun höfum við fylgst með
ykkur í veikindum Gústa. Um-
hyggjan og styrkurinn sem þið
veittuð honum voru honum mik-
ilvægust.
Megi minningarnar um yndis-
legan eiginmann, föður, tengda-
föður og afa styrkja ykkur og
leiða um ókomin ár.
Blessuð sé minning Gústa.
Hörður og Sigurborg.
Fallinn er frá Ágúst Gunnar
Oddgeirsson, eða Gústi eins og
við kölluðum hann, langt um ald-
ur fram. Gústi vann hjá Ragnari
og Ásgeiri í tæp 20 ár og reyndist
okkur ákaflega vel. Hann hafði
mikla þjónustulund, var vand-
virkur og sérlega laghentur. Það
lék allt í höndunum á honum.
Fyrst þegar hann kom til starfa
hjá okkur var hann bílstjóri og
seinna meir vann hann á starfs-
stöð okkar í Snæfellsbæ. Ef það
var eitthvað sem bilaði þá bara
lagaði hann það. Gústi var mikill
sögumaður og sátum við oft í
kaffistofunni og hlustuðum á sög-
urnar sem hann hafði að segja.
Hann var mikill fjölskyldumaður
og vildi hafa fólkið sitt í kringum
sig, hann ferðaðist mikið og var
húsbíllinn í uppáhaldi. Þau hjónin
voru á faraldsfæti á sumrin og oft
voru krakkarnir með í för. Hann
var mikill áhugamaður um bíla og
torfæruna og fóru þeir feðgar
mikið á hana. Fyrirtækið fór á
trukkasýningar erlendis og þar
var Gústi á heimavelli, maður
fróður um bíla og vagna. Einnig
er minnisstæð ferðin sem við fór-
um til Almería öll saman. Það er
mikill söknuður að Gústa þar sem
hann hefur þjónað íbúum, fyrir-
tækjum og félagasamtökum í
Snæfellsbæ. Elsku Gústi, við
verðum þér ævinlega þakklát fyr-
ir allt sem þú hefur unnið fyrir
okkur hjá Ragnari og Ásgeiri ehf.
Minning þín lifir.
Elsku Sæja og fjölskylda, inni-
legar samúðarkveðjur á þessum
erfiða tíma.
Ásgeir Ragnarsson
og fjölskylda.
Ágúst Gunnar
Oddgeirsson
Útfararþjónusta
& lögfræðiþjónusta
Við önnumst alla þætti undirbúnings og fram-
kvæmd útfarar ásamt vinnu við dánarbússkiptin.
Við þjónum með virðingu og umhyggju að
leiðarljósi og af faglegum metnaði.
Helga Guðmundsdóttir,
umsjón útfara
Við erum til staðar
þegar þú þarft á
okkur að halda
Vesturhlíð 2, Fossvogi | Sími 551 1266 | útför.is
Með kærleik og virðingu
Útfararstofa Kirkjugarðanna
Systir okkar, mágkona og frænka,
ÓLÖF ERLA ÁRNADÓTTIR,
Ollý,
frá Akureyri
lést í Stokkhólmi laugardaginn 6. apríl.
Útförin fór fram í kyrrþey.
Systkini, makar, frændur og frænkur
Þökkum af alhug auðsýnda samúð og
hlýhug við andlát og útför okkar ástkæra
eiginmanns og föður,
HELGA ÞÓRS GUÐMUNDSSONAR
rafeindavirkja.
Sérstakar þakkir fá þeir sem komu að
hjúkrun hans og umönnun.
Guð blessi ykkur öll.
Salóme Guðný Guðmundsdóttir
Auður Helgadóttir
Innilegar þakkir fyrir samúð og hlýhug við
fráfall
ÞÓRIS HELGASONAR
læknis.
Auður Jónsdóttir
Hilda Klara Þórisdóttir Bogi Andersen
Anna Sesselja Þórisdóttir
Helga Þórisdóttir Theodór Jóhannsson