Morgunblaðið - 07.06.2008, Qupperneq 35

MORGUNBLAÐIÐ LAUGARDAGUR 7. JÚNÍ 2008 35
✝ Þorsteinn Sig-urðsson fæddist
á Brúarreykjum í
Stafholtstungum í
Mýrasýslu, nú Borg-
arbyggð hinn 5.
febrúar 1922. Hann
lést á Landspítalan-
um í Fossvogi föstu-
daginn 23. maí síð-
astliðinn. Foreldrar
hans voru Þorbjörg
Helgadóttir frá
Hlíðarfæti í Svína-
dal í Hvalfjarðar-
strandarhreppi, f.
22.11. 1890, d. 2.7. 1982 og Sig-
urður Þorsteinsson frá Neðra-
Nesi í Stafholtstungum, f. 26.11.
1883, d. 13.10. 1953. Systir Þor-
steins var Ragnhildur f. 1.10.
1923, d. 27.9. 1930. Þorsteinn
gekk hinn 24.8. 1951 að eiga
Kristjönu Steinunni Leifsdóttur
frá Akureyri, f. 25.6. 1924. For-
eldrar Kristjönu voru Leifur
Kristjánsson úr Þingeyjarsýslu, f .
26.9. 1888, d. 8.6. 1956 og Sigur-
björg Þorsteinsdóttir úr Eyja-
firði, f. 16.3. 1901, d. 15.12. 1975.
Þorsteinn og Kristjana ólu upp
þrjár dætur og eru þær: a) Bryn-
dís Ósk Haraldsdóttir, f. 29.2.
1952, sambýlismað-
ur Bjarni Bærings.
Börn Bryndísar og
fyrrverandi maka,
Gísla Grétars
Björnssonar, eru
Þorsteinn, Sigur-
laug, Fjölnir og Ým-
ir Páll. b) Steinunn
Þorsteinsdóttir, f.
11.10. 1956. Börn
Steinunnar og fyrr-
verandi maka, Guð-
mundar Arnars
Guðmundssonar,
eru Hjalti Már,
Haukur Daði og Hörður Valur. c)
Sigríður Þorbjörg Þorsteins-
dóttir, f. 26.2. 1966, maki Bjarni
Bjarnason. Börn þeirra eru Þórir
og Ingunn. Barnabarnabörnin
eru fjögur.
Þorsteinn ólst upp á Brúar-
reykjum, þau Kristjana bjuggu á
Brúarreykjum 1951 til 1990 er
þau fluttu að Hraunteig 23 í
Reykjavík, stuttu seinna á Kópa-
vogsbraut og síðar að Gullsmára í
Kópavogi. Í ársbyrjun 2003 fluttu
þau á Hrafnistu í Reykjavík.
Útför Þorsteins fer fram frá
Reykholtskirkju í dag og hefst at-
höfnin klukkan 11.
„Ég kom bara til að kveðja þig,
Dísa mín“. Elsku pabbi minn var að
fara suður, en hafði dvalið í sumarbú-
staðnum um tíma. Alltaf með vak-
andi auga á stelpunni sinni í bú-
skapnum. Ef mig vantaði svör eða
ráð var ætíð á vísan að róa hjá honum
pabba mínum.
Mínar fyrstu minningar með hon-
um tengjast hans fyrsta bíl, en það
var Ford’29 sem hann gerði upp. Ef
ég stóð á gólfinu í bílnum náði ég rétt
með nefið upp á mælaborðið og gat
kíkt út. Ég vildi alltaf vera með hon-
um í öllu sem hann gerði, en vitan-
lega var ekki hægt að vera með barn
í eftirdragi í öllum verkum. Ein
bernskuminningin er sú að ég sá á
eftir pabba fara ríðandi í leitir. Ég
ætlaði með honum og fór af stað en
festist í girðingu og fannst grenjandi
eftir þó nokkra leit. Seinna er ég
stálpaðist og gat farið að gera gagn
unnum við meira saman. Í þá daga
voru kindur á Brúarreykjum og
smalaði ég ætíð með pabba. Það
þurfti að gæta að lambánum, marka,
taka af og reka á fjall. Hann átti
seinna Chevrolet-vörubíl sem við
notuðum til að keyra ærnar á fjallið.
Stóð ég þá aftan á og passaði upp á
þær. Þetta voru mestu skemmtiferð-
ir hjá okkur.
Ég var ekki há í loftinu þegar hann
pabbi minn náði í mig suður og tók að
sér að fóstra mig, aðeins á öðru ári.
Hann talaði oft um það við mig. Mik-
ið var ég lánsöm að fá að alast upp á
Brúarreykjum í faðmi náttúrunnar
og hjá fólki sem var annt um allt sem
lifir. Meira að segja vélarnar höfðu líf
að mati pabba. „Þú átt að klappa
traktornum, þá fer hann í gang,“
sagði hann og meinti það óbeint.
Hann fór vel með vélarnar sínar og
óttaðist ég að þær mundu bila í mín-
um höndum er ég tók við búinu 1990.
En hann pabbi minn var aldrei langt
frá. Ætíð boðinn og búinn að hjálpa.
Er ég horfi til baka rekur mig ekki
minni til að hann pabbi hafi nokkurn
tíma sagt styggðaryrði við mig. Tók
hann ávallt með jafnaðargeði öllum
mínum uppátækjum. Þó ég keyrði
vélarnar út í skurð á háannatíma og
allt kengbognaði, sagði hann bara:
„Jæja, Dísa mín, nú fór illa“. Mikið
skammaðist ég mín þá. Pabbi var
mikið fyrir bókmenntir og kveðskap
ýmiss konar. Rímur hélt hann mikið
upp á og reyndi að kenna mér að fara
með þær. Ekki gekk það nú nógu vel,
honum fannst ég bara syngja þær.
En mikið var hann feginn þegar ég
las Njálssögu í skóla og sagði að nú
gætum við talað saman. Hann hélt
mikið upp á fornsögurnar og einnig
vitnaði hann mikið og oft í Sjálfstætt
fólk. Hann las mikið og valdi einung-
is lesefni sem veitti honum fróðleik.
Fór hann þá á fornsölur og leitaði
upp það sem gaf honum gildi. Ég dá-
ist að því hvað hann gat skipulagt
tímann sinn vel. Að gefa sér tíma til
að huga að áhugamálum eins og hann
þurfti að vinna mikið. Dagbók skrif-
aði hann upp á hvern einasta dag.
Það er margs að minnast og margs
að sakna, en á þessari stundu er mér
þakklæti efst í huga. Guð er náðugur
og Guð er góður. Hann hefur nú veitt
honum pabba mínum náð og tekið
hann í faðm sinn. Mömmu minni,
systrum og öðrum ástvinum sendi ég
innilegar samúðarkveðjur. Guð
blessi ykkur öll.
Bryndís Ósk Haraldsdóttir.
Elsku pabbi minn, það var ljúfsárt
að fylgja þér síðustu stundirnar, ljúft
að sjá friðinn færast yfir, en ótrúlega
sárt að hafa þig ekki hjá okkur leng-
ur.
Og minningarnar hrannast upp.
Við fjölskyldan að stússast í búverk-
um og gegningum, ferðir í Borgarnes
á Rússanum, þar sem öll gömlu góðu
söng- og revíulögin voru sungin.
Minningar um hitaveitulögnina,
mest allt unnið heima og ég þá bara
lítil títla að sendast og hjálpa ykkur
mömmu. Pabbi að segja mér sögur
eða fara með ljóð og rímur, sem hann
kunni ógrynni af, eða samverustund-
irnar við að hlusta á útvarpsleikritin,
bernskuminning um pabba sem gat
allt, og hafði alltaf tíma til að hlusta
og miðla.
Og framkvæmdaárin á Brúar-
reykjum, minningar um vorið, bjart-
ar lygnar sumarnætur við jarðvinnu,
verið að sá í flög, byggingafram-
kvæmdir, fjósverkin, mjaltir, nostur
við bústofninn og svo ótal margt
fleira, já þau voru stórhuga og sam-
hent hjón pabbi og mamma og rækt-
uðu sitt af natni og stakri prýði. Þó
gáfu pabbi og mamma sér tíma til að
skreppa í stutt ferðalög innanlands,
og síðar í utanlandsferðir þegar við
dætur þeirra gátum leyst þau af.
Pabbi var vel gefinn maður og
bætti sér upp skort á langskólanámi
með lestri bóka og fræðigreina, hann
var eins og alfræðiorðabók á sínum
áhugasviðum sem voru býsna mörg.
Áður en pabbi og mamma hættu bú-
skap að Brúarreykjum voru þau búin
að koma sér upp sælureit á landinu,
sumarbústað sem þau dvöldu í,
gjarnan sumarlangt eftir að þau
fluttu til Reykjavíkur og síðar í
Kópavog, en síðustu árin eftir að þau
fluttu á Hrafnistu fækkaði ferðun-
um. Og margar eru minningar fjöl-
skyldu minnar um dvöl í sumarhús-
inu með pabba og mömmu.
Núna í lok apríl kom ég í venju-
bundna heimsókn á Hrafnistu til
pabba og mömmu, fór þá pabbi að
tala við mig um frágang á ýmsu,
lausa enda sem hann var að ganga
frá, mér var brugðið og vildi vita
hvað hann væri að hugsa, hann sagði
mér að nú væri sínum tíma ljúka og
nokkur atriði sem hann vildi ganga
frá áður en hann færi. Allt gekk upp
eins og hann vildi, eina sem pabbi gat
ekki gengið frá og hafði áhyggjur af,
var mamma, pabbi hafði áhyggjur af
hver myndi hugsa um hana að sér
gengnum, ég fullvissaði hann um að
við dæturnar, tengdasynir og barna-
börnin tækjum það að okkur, en ekki
grunaði mig í þessu samtal okkar
feðgina, að svo stutt væri í andlátið.
Elsku pabbi minn, hafðu hjartans
þökk fyrir allt, fyrir að vera til staðar
þegar ég þurfti á þér að halda hvort
sem var í gleði eða sorg, fyrir um-
hyggjuna fyrir sonum mínum,
Hjalta, Hauk og Herði, alltaf vildir
þú vita hvað þeir voru að gera, hvort
þeir ætluðu ekki að mennta sig meira
og varst jafnframt svo stoltur af öll-
um barnabörnunum þínum og barna-
barnabörnum. Og nú nýverið þegar
Hjalti og Sólrún komu með börnin í
heimsókn hafðir þú orð á því hvað
hann Hjalti ætti fallega fjölskyldu.
Að lokum vil ég færa starfsfólki
Hrafnistu bestu þakkir fyrir umönn-
un pabba þessi ár hans þar. Bið ég
þér blessunar pabbi minn, blessuð sé
minning þín.
Þín dóttir,
Steinunn.
Það er skrítið til þess að hugsa að
hann afi sé farinn. Það er aldrei hægt
að venjast þessari tilfinningu.
Margar minningar koma upp í
huga mér þegar ég hugsa um afa.
Mín fyrsta er þegar ég horfi á hann
smíða fínu stofuna sína, ég hef ekki
verið há í loftinu þá. Það var alltaf
gaman á sumrin þegar ég dvaldi hjá
ömmu og afa, alltaf leyfði hann mér
að sitja á traktornum hjá sér úti á
túni og fór ég hring eftir hring með
honum, sat meira segja á brettinu,
það væri örugglega ekki leyfilegt í
dag, eða fyrir aftan hann á bláa For-
dinum. Gaman var að elta hann út
um allt þegar hann var að vinna úti,
þá mjög oft að huga að vélunum, í
kringum smíðahúsið sem hann vann
mikið. Stundum fékk ég meira að
segja að koma út í afaherbergi, en
það var ekki staður fyrir litla skottur
sem voru forvitnar og vildu prófa
allt. Það voru margir bíltúrarnir sem
ég fór með þér ásamt ömmu, kíktum
í kaffi á bæi og sungum svo alla leið-
ina heim, ég söng og þið hlustuðuð.
Afi kunni ógrynni af sögum og kvæð-
um og var alltaf gaman að hlusta á
það.
Þegar ég var í Keflavík sem krakki
sendu þið amma mér bréf með teikn-
ingum frá ömmu og kvæðum frá þér.
Alltaf mun ég varðveita allar þessar
góðu minningar um afa, duglegur og
góður maður. Blessuð sé minning
þín.
Þín dótturdóttir,
Sigurlaug.
Þorsteinn Sigurðsson
Öldungur virtur er fallinn frá,
fyrrum höldur góðrar jarðar.
Nú andinn er frjáls og ferðast má,
um fagrar lendur Borgarfjarðar.
Þar hinstu hvíluna kaus hann sér,
við heilsumst og kveðjumst í
bráðina, hér.
(HB)
Hjartans samúðarkveðjur til
ástvina.
Þorsteinn, Hrafnhildur
og fjölskyldur.
HINSTA KVEÐJA
Steinsmiðja
• Viðarhöfða 1
• 110 Reykjavík
•  566 7878
• Netfang: rein@rein.is
• Vönduð vinna
REIN
Legsteinar
í miklu úrvali
 

 

 


     

 
    

  
✝
JÓNA BIRTA ÓSKARSDÓTTIR
frá Hábæ,
Þykkvabæ,
Stangarholti 5,
Reykjavík,
sem lést sunnudaginn 1. júní, verður jarðsungin frá
Fossvogskirkju þriðjudaginn 10. júní kl. 15.00.
Þeim sem vilja minnast hennar er bent á Krabbameinsfélag Íslands.
Gísli Jónsson,
Steinunn Ósk Kolbeinsdóttir, Ísólfur Gylfi Pálmason,
Sigurður Hreinsson, Bryndís Hulda Guðmundsdóttir,
Ragnheiður Gísladóttir,
Björk Gísladóttir, Guðbrandur Örn Arnarson
og barnabörn.
✝
Ástkær móðir okkar, tengdamóðir, amma og lang-
amma,
GYÐA BÁRÐARDÓTTIR,
Grenivöllum 14,
Akureyri,
lést á dvalarheimilinu Hlíð fimmtudaginn 5. júní.
Böðvar Ingvason, Sigríður Jenný Hrafnsdóttir,
Heimir Ingvason, Guðrún Hulda Heimisdóttir,
Sigurbjörg Ingvadóttir, Vignir Þorgeirsson,
barnabörn og barnabarnabörn.
✝
Innilegar þakkir til allra sem sýndu okkur samúð og
hlýhug við andlát og útför okkar ástkæru móður,
tengdamóður, ömmu og langömmu,
GUÐRÚNAR HERBORGAR INGÓLFSDÓTTUR,
Sólbrekku 10,
Húsavík.
Þuríður Freysdóttir,
Katrín Freysdóttir, Einar Friðþjófsson,
Jóna Björg Freysdóttir, Bjarni Hilmar Ólafsson,
Ingólfur Freysson, Guðrún Kristinsdóttir,
Sveinn Freysson, Sigríður Steinunn Vigfúsdóttir,
barnabörn og barnbarnabörn.
✝
Ástkær eiginkona mín, dóttir, systir og mágkona,
ÓLÖF G. TRAUSTADÓTTIR GERSTACKER,
Round Rock,
Texas,
lést á heimili sínu miðvikudaginn 4. júní.
Lee R. Gerstacker,
Agnes Sigurðardóttir,
Ástríður Traustadóttir, Óskar Már Ásmundsson.
✝
Elskuleg móðir okkar, tengdamóðir, amma og lang-
amma,
STEFANÍA ÓLÖF STEFÁNSDÓTTIR,
Laufbrekku 4,
Kópavogi,
lést á hjúkrunarheimilinu Sunnuhlíð fimmtudaginn
5. júní.
Guðbrandur Ingólfsson,
Björn Ingólfsson, Erla Steinunn Friðþjófsdóttir,
Þuríður Ingólfsdóttir, Jóhannes Pétursson,
barnabörn og barnabarnabörn.