Morgunblaðið - 07.06.2008, Side 36

36 LAUGARDAGUR 7. JÚNÍ 2008 MORGUNBLAÐIÐ
MINNINGAR
✝ Höskuldur RafnKárasonfæddist
á Siglufirði 12. maí
1950. Hann lést á
Hjartadeild Land-
spítalans við Hring-
braut 31. maí síðast-
liðinn. Foreldrar
hans voru Kári
Sumarliðason, f. 16.
júní 1916, d. 20.
mars 1990, og Mar-
grét Guðlaug Boga-
dóttir f. 16. apríl
1915, d. 10. mars
2000. Systkini Hösk-
uldar eru: Theódór Þráinn Boga-
son (sammæðra), f. 16. júní 1935,
maki Birna Berg, f. 8. september
1938; Sigurlína Káradóttir, f. 7.
mars 1942, maki Hreinn Júlíusson,
f. 21. nóvember 1941; og Hjördís
Káradóttir, f. 13. júní 1947, maki
Stefán Björnsson, f. 22. júní 1947.
Dóttir Höskuldar og Víólu Páls-
dóttur er Guðrún Sonja Kristins-
dóttir, f. 17 febrúar 1969, maki
Baldur Benónýsson, f. 12. janúar
1964. Börn þeirra eru a) Arna
Björk, sonur hennar er Heimir
Már, b) Kristinn, c) Margrét Ýr og
d) Bjarki.
Fyrri kona Höskuldar var Guð-
rún Steinunn Jónasdóttir. Sonur
þeirra er Kári, f. 26. september
1973, maki Guðný Bjarnadóttir, f.
8. ágúst 1971. Þeirra börn eru a)
Höskuldur Rafn Kárason, andvana
fæddur 1. ágúst 2001, b) Leifur
Rafn f. 11. ágúst 2003 og c) Magnús
Vestmannaeyjum og starfaði þar í
mörg ár.
Árið 1986 réð hann sig til starfa
sem tæknifulltrúi hjá Vinnueftirliti
ríkisins og starfaði þar til dánar-
dags. Starfssvæði hans var ekki
einungis í Vestmannaeyjum heldur
ferðaðist hann víða um land í störf-
um sínum fyrir Vinnueftirlit rík-
isins. Hann var stundakennari við
Framhaldsskólann í Vestmanna-
eyjum meðfram starfi sínu sem
tæknifulltrúi og kenndi þar ýmsar
greinar, m.a. rennismíði, einnig
kenndi hann á námskeiðum fyrir
fiskvinnslufólk og samdi námsefni
fyrir þau. Þá sat Höskuldur í stjórn
Málm- og skipasmíðasambands Ís-
lands. Höskuldur tók þátt í ýmsum
félagsstörfum. Hann tók þátt í
stofnun Íþróttafélags fatlaðara í
Reykjavík 30. maí 1974 og í Vest-
mannaeyjum 1979. Hann starfaði
með Sjálfsbjörgu í Reykjavík og
Vestmannaeyjum og sat m.a. í
stjórn Sjálfsbjargar í Vestmanna-
eyjum í nokkur ár. Hann starfaði
með Kiwanisklúbbunum Esju í
Reykjavík og Helgafelli í Vest-
mannaeyjum, sat í stjórn Knatt-
spyrnufélagsins Týs og var um ára-
bil formaður Sveinafélags járn-
iðnaðarmanna í Vestmannaeyjum.
Höskuldur var virkur félagi í starfi
Kórs Landakirkju frá 1978 fram til
dánardags og sat í stjórn kórsins
um tíma.
Útför Höskuldar Rafns fer fram
frá Landakirkju í Vestmannaeyjum
í dag og hefst athöfnin klukkan 14.
Rafn f. 18. janúar
2006.
Seinni kona Hösk-
uldar Rafns er Sig-
urleif Guðfinnsdóttir
f. 18. nóvember 1956.
Þau kynntust árið
1975 og gengu í
hjónaband 26. nóv-
ember 1977. Börn
þeirra eru a) Ármann,
f. 20. október 1977, í
sambúð með Bjarn-
heiði Hauksdóttur, f.
1. nóvember 1980.
Dóttir Ármanns og
Rakelar Guðmundsdóttur, f. 3 júlí
1979, er Jóna Lára f. 22. maí 2000;
og b) Jónas, f. 13. mars 1988.
Höskuldur Rafn ólst upp á Siglu-
firði og bjó þar fram undir tvítugt.
Ungur fór hann á sumrin í sveit að
Hvammi í Fljótum til Ingibjargar
Bogadóttur og Helga Pálssonar.
Hann fluttist til Reykjavíkur tví-
tugur að aldri. Hann lagði stund á
sjúkraliðanám á Kleppi og útskrif-
aðist sem sjúkraliði 1975. Næstu ár
starfaði hann í Sjálfsbjargarheim-
ilinu og var sölumaður hjá versl-
uninni Remedíu. Hann fluttist til
Vestmannaeyja 1977 og vann um
skeið á Sjúkrahúsi Vestmannaeyja
en söðlaði um að nokkrum tíma
liðnum og fékk starf hjá Vélsmiðj-
unni Völundi í Vestmannaeyjum.
Þar hóf hann einnig nám í renni-
smíði og lauk meistaraprófi í þeirri
grein 1. desember 1982. Árið 1981
gekk hann til liðs við Fiskiðjuna í
Tíminn flýgur áfram og hann
teymir mig á eftir sér
og ekki fæ ég miklu ráðið um það
hvert hann fer.
En ég vona bara að hann hugsi
svolítið hlýlega til mín
og leiði mig á endanum aftur til
þín.
Ég gaf þér forðum keðju úr gulli
um hálsinn þinn,
svo gleymdir þú mér ekki í dags
ins amstri nokkurt sinn.
Í augunum þínum svörtu horfði
ég á sjálfan mig um hríð
og ég vonaði að ég fengi bara að
vera þar alla tíð.
Það er margt sem angrar en ekki
er það þó biðin
Því ég sé það fyrst á rykinu, hve
langur tími er liðinn.
Og ég skrifa þar eitthvað með
fingrinum sem skiptir öllu máli.
Því að nóttin mín er dimm og ein
og dagurinn á báli.
Já, og andlitið þitt málað. Hve ég
man það alltaf skýrt,
augnlínur og bleikar varir, brosið
svo hýrt.
Jú ég veit vel, að ókeypis er allt
það sem er best,
En svo þarf ég að greiða dýru
verði það sem er verst.
Ég sakna þín í birtingu að hafa
þig ekki við hlið mér
og ég sakna þín á daginn þegar
sólin brosir við mér.
Og ég sakna þín á kvöldin þegar
dimman dettur á.
En ég sakna þín mest á nóttinni
er svipirnir fara á stjá.
Svo lít ég upp og sé við erum
saman þarna tvær
stjörnur á blárri festingunni sem
færast nær og nær.
Ég man þig þegar augu mín eru
opin, hverja stund.
En þegar ég nú legg þau aftur, fer
ég á þinn fund.
(Megas.)
Elsku Höskuldur, takk fyrir allt
og allt, Guð geymi þig.
Þín
Sigurleif.
Þar sem englarnir syngja sefur þú
sefur í djúpinu væra.
Við hin sem lifum í trú
á að ljósið bjarta skæra
veki þig með sól að morgni
veki þig með sól að morgni.
Drottinn minn faðir lífsins ljós
lát náð þína skína svo blíða.
Minn styrkur þú ert mín lífsins rós
tak burt minn myrka kvíða.
Þú vekur hann með sól að morgni.
Þú vekur hann með sól að morgni.
Faðir minn láttu lífsins sól
lýsa upp sorgmætt hjarta.
Hjá þér ég finn frið og skjól.
Láttu svo ljósið þitt bjarta
vekja hann með sól að morgni
vekja hann með sól að morgni.
Drottinn minn réttu sorgmæddri sál
svala líknarhönd
og slökk þú hjartans harmabál
slít sundur dauðans bönd.
Svo vaknar hann með sól að morgni.
Svo vaknar hann með sól að morgni.
Farðu í friði vinur minn kær
faðirinn mun þig geyma.
Um aldur og ævi þú verður mér nær
aldrei ég skal þér gleyma.
Svo vöknum við með sól að morgni
svo vöknum við með sól að morgni.
(Bubbi Morthens.)
Takk fyrir allt.
Ármann, Jónas, Bjarnheiður
og Jóna Lára.
Það var sorgardagur síðastliðinn
laugardag þegar við fréttum að
Hössi frændi væri dáinn. Þessi
fjörmikli og síkáti frændi sem allt-
af var gaman að vera í kringum.
Margar minningar koma upp í
hugann þegar við minnumst
Hössa. Sem fjölskylda minnumst
við tímanna þegar hann var í
vinnuferðum fyrir austan og gisti
þá oft og tíðum hjá ömmu Hjöddu.
Þá þurfti að fara strax á Heið-
arveginn því Hössi frændi var í
heimsókn. Hann var alltaf svo
hress og sagði svo skemmtilega
frá. Eitt sinn sagði hann yngsta
meðlimi fjölskyldunnar að hann
ætti hvalinn Keikó, sem þá var í
Vestmannaeyjum. Það var engin
smá-upphefð að eiga slíkan
frænda. Síðar varð þetta að gríni
þeirra á milli.
Hössi var mjög frændrækinn og
hafði mikinn áhuga á ættfræði.
Það kom vel í ljós þegar ættarmót-
in voru haldin í Fljótunum þriðja
hvert ár. Hann var sá sem útbjó
niðjatal fyrir ættarmótin og hann
þekkti alla og allir þekktu Hössa
Kára. Við heyrðum síðast í Hössa í
vor, þegar hann var leita eftir
myndum af ættmennum til þess að
nota á næsta ættarmóti sem haldið
verður í sumar. Ættarmótin okkar
í Fljótunum verða ekki söm án
Hössa.
Elsku Leifa, Kári, Mannsi, Jón-
as, Guðrún Sonja, tengdabörn, litlu
barnabörn og langafabarn, við
vottum ykkur innilega samúð okk-
ar.
Megi minning um góðan dreng
lifa.
Björn, Ólöf, Stefán Ingi og
Rakel Dís.
Höskuldur Rafn Kárason var
öflugur starfsmaður og góður fé-
lagi. Fráfall hans varð okkur
starfsmönnum Vinnueftirlitsins
mikið og óvænt áfall. Hans er
saknað og minnst með virðingu og
þökk.
Höskuldur hóf störf hjá Vinnu-
eftirlitinu árið 1986. Það kom til
með nokkuð sérstökum hætti.
Hann hafði í fyrri störfum mikinn
áhuga á öryggismálum og vinnu-
vernd og setti sig þess vegna oft í
samband við stofnunina og þar á
meðal þann sem þetta ritar. Þessi
samskipti leiddu síðan til þess að
hann var ráðinn til starfa hjá
stofnuninni með aðsetur í Vest-
mannaeyjum.
Höskuldur var reyndar ekki í
hefðbundnu starfi eftirlitsmanns
einu saman. Hann var jafnframt
sérfræðingur í öryggismálum fisk-
vinnsluvéla og frysti- og kælikerfa.
Á þessum málum hafði hann mikla
þekkingu. Hann var því bæði
starfsmaður eftirlitsumdæmisins á
Suðurlandi og tæknideildar stofn-
unarinnar í Reykjavík sem þjónar
öllu landinu. Vegna starfa sinna
ferðaðist hann um allt land og tók
þátt í eftirliti og úttektum en einn-
ig og ekki síður fræðslu og hvatn-
ingu til forvarna. Vegna þessa var
hann vinnufélagi starfsmanna
Vinnueftirlitsins í öllum umdæm-
um og kunnugur flestöllum fyr-
irtækjum landsins í matvælaiðnaði
og þeim starfsmönnum þeirra sem
höfðu með öryggismál að gera.
Höskuldur var fagmaður fram í
fingurgóma og óhætt að segja að
hann var einn helsti sérfræðingur
landsins á sínu sviði. Var mikið til
hans leitað eftir ábendingum og
leiðsögn. Og í persónulegum kynn-
um okkar komst ég að því að hann
var fróður um marga hluti óskylda
starfinu.
Við minnumst Höskuldar vegna
mikillar sérþekkingar hans og
dugnaðar en þó enn frekar vegna
þess að hann var mikill og góður
félagi. Aðsópsmikill á fundnum og
öðrum samkomum og lét vel í sér
heyra, stundum svo að hvessti
nokkuð. En alltaf var stutt í hlát-
urinn og léttleikann. Á mannfögn-
uðum geislaði gleðin og söngurinn
tók völdin.
Þótt við vinnufélagar hans höf-
um misst mikils er söknuður ást-
vina hans sárastur. Við vottum
þeim einlæga samúð.
Gekk hann veg sinn góðu heilli
glaður og reifur alls staðar
Lyndishlýr í leik og starfi
lífsgleðina með sér bar.
(H.Z.)
Eyjólfur Sæmundsson.
Dagurinn kveður, mánans bjarta brá
blikar í skýja sundi.
Lokkar í blænum, leiftur augum frá,
loforð um endurfundi.
Góða nótt, góða nótt,
gamanið líður fljótt,
brosin þín bíða mín,
er birtan úr austri skín.
Dreymi þig sólskin og sumarfrið,
syngjandi fugla og lækjarnið.
Allt er hljótt, allt er hljótt,
ástin mín, góða nótt.
(Ási í Bæ.)
Elsku Höskuldur, við þökkum
þér fyrir allt sem þú gafst okkur,
Guð geymi þig.
Elsku Leifa og fjölskylda, við
biðjum góðan Guð að styrkja ykk-
ur.
Guðfinna, Óðinn og Margrét.
Skjótt skipast veður í lofti. Eina
stundina leikur allt í lyndi en þá
næstu er engu að treysta. Þannig
komu jarðskjálftarnir í síðustu
viku öllum á óvörum. Eins var með
andlát Höskulds Rafns Kárasonar
s.l. laugardag en fregn um það
barst okkur eins og þruma úr heið-
skíru lofti.
Margar góðar minningar eigum
við um Höskuld. Okkur er minn-
isstætt þegar við fyrst hittum hann
brosmildan og glaðværan og hve
hann bauð af sér góðan þokka.
Hann var einstakur maður, hlýr og
hjálpsamur. Hann taldi ekki eftir
sér að aðstoða okkur hjónin þegar
við vorum að standsetja húsið okk-
ar í Eyjum fyrir margt löngu, eða
ef dytta þurfti að þjóðhátíðardóti
og öðru slíku.
Höskuldur var mjög félagslynd-
ur og hafði afskaplega gaman að
segja frá og spjalla. Nærvera hans
var þægileg og hlátur hans smit-
andi og skemmtilegur. Við áttum
margar góðar stundir saman, bæði
heima við og á þjóðhátíðum og
þegar leið á kvöld var iðulega tekið
til við að syngja langt fram á nótt.
Höskuldur hafði afskaplega gaman
af að syngja og hafði mikla og
sterka rödd. Hann lá ekki á liði
sínu við sönginn frekar en annað
sem hann tók sér fyrir hendur
enda hefur hann verið einn af
burðarásum kórs Landakirkju um
langa hríð. Hann var með okkur í
sönghóp sem við stofnuðum í Eyj-
um og starfaði í nokkur ár og sum-
ir kölluðu í gríni „Kommakórinn“
vegna stjórnmálaskoðana meðlim-
anna. Þarna naut Höskuldur sín
vel og var mikilvægur hlekkur og
góður félagi í þeim hópi. Þó Hösk-
uldur yrði með árunum mikill
Eyjamaður var hann alla tíð mjög
stoltur af norðlenskum uppruna
sínum og þótti vænt um heimabæ
sinn Siglufjörð. Höskuldur hafði
mikinn áhuga á ættfræði og var
búinn að koma sér upp miklum
gögnum í því skyni að rekja ættir
fólks. Nutum við góðs af þeirri
vinnu ásamt mörgum öðrum.
Við viljum að lokum þakka
Höskuldi Rafni Kárasyni skemmti-
leg og góð kynni gegnum árin. Þau
hafa alla tíð verið okkur mikils
virði og við stöndum ríkari eftir.
Elsku Leifa og fjölskylda, við
sendum okkar einlægustu samúð-
arkveðjur til ykkar allra. Megi all-
ar góðar vættir styrkja ykkur og
styðja.
Hafsteinn og Hildur.
„Vertu velkominn. Ég heiti
Höskuldur og ef þig vantar eitt-
hvað læturðu strax vita“. Þannig
heilsaði Höskuldur mér þegar ég
kom í Sjálfsbjargarheimilið fyrir
36 árum.
Hann starfaði þá þar, en heim-
ilið var nýtekið til starfa. Strax sá
maður hvaða mann hann hafði að
geyma því ef hann var ekki á vakt
var hann oftast að snúast eitthvað
með eða fyrir vistmenn. Með þeirri
hlýju og glaðværð sem hann gekk
fram í lifir minning hans enn svo
ef maður nefnir hann við fólk þá
kemur bros á vör. Þegar Í.F.R.,
fyrsta íþróttafélag fatlaðra, var
stofnað lá beinast við að leita til
Höskuldar og þar kom hann að
eins og hans var von og vísa og sat
í fyrstu stjórn með sinn ákafa og
dugnað. Saman gengum við síðan í
Kiwanisklúbbinn Esju. Strax tókst
með okkur góð vinátta og alla tíð
hafa staðist þessi orð hans: „Ef þig
vantar eitthvað læturðu strax
vita.“ Enda var hann „almúlig-
mann“ og virtist geta og kunna
allt. Ef hann vissi eða kunni ekki
aflaði hann sér strax upplýsinga og
þekkingar. Oft þegar hann kom í
heimsókn mátti hann þola að ég
sagði: „Æi, Hössi minn, geturðu
reddað þessu fyrir mig?“ hvort
sem það var að skipta um peru eða
lagfæra eitthvað í tölvunni. Nú á
þessum tímamótum koma upp í
hugann margar ánægjustundir
sem þrátt fyrir söknuð og trega
kalla fram bros. Því hvarvetna á
góðum stundum var hann hrókur
alls fagnaðar. Það birti alltaf á
heimili mínu og nýtt andrúmsloft
skapaðist þegar hann kom og gisti.
Kæri vinur, nú ertu horfinn á vit
nýrra heimkynna. Eitt er víst að
þar verður hlegið dátt og sungið
hátt. Þú hafði alla þá mannkosti
sem drengur góður hefur til að
bera og lést fólk og samfélagið
njóta þess. Þú varst alltaf tilbúinn
til að leggja góðum málum lið og
vakandi fyrir hagsmunum fatlaðra.
Eftir að þú fluttir til Vestmanna-
eyja tókstu svo upp þráðinn og
starfaðir um árabil að íþróttum
fatlaðra þar og síðan málefnum
Sjálfsbjargar. Á ferðum þínum á
vegum Vinnueftirlitsins um landið
varstu óþrjótandi við að benda
fólki á ef aðgengi fatlaðra var
ábótavant.
Höskuldur Rafn Kárason
✝
Þökkum innilega öllum þeim er sýndu okkur
samúð og hlýhug við andlát og útför elskulegrar
eiginkonu minnar, móður okkar, tengdamóður og
ömmu,
JÓHÖNNU HRAFNHILDAR
KRISTJÁNSDÓTTUR
frá Patreksfirði,
Sólvangsvegi 1,
Hafnarfirði.
Sérstakar þakkir færum við starfsfólki
St. Jósefsspítala í Hafnarfirði fyrir góða umönnun
og hlýhug.
Helgi Hersveinsson,
Hera Helgadóttir, Reimar Georgsson,
Kristján A. Helgason, Jóna S. Marvinsdóttir,
Helgi Hrafn Reimarsson,
Arnar Marvin Kristjánsson.