Skessuhorn - 27.05.2015, Side 23

23MIÐVIKUDAGUR 27. MAÍ 2015
Kátt í Kjós
haldin í júlí
KJÓS: Sveitahátíðin Kátt í
Kjós verður haldin laugardag-
inn 18. júlí. Hún verður með
sama sniði og undanfarin ár. Nú
er kallað eftir þeim sem langar
til að vera með viðburði, bjóða
heim eða fá borð á markað-
inum í Félagsgarði sem not-
ið hefur mikilla vinsælda og er
opinn þennan dag. Tekið er á
móti skráningum og pöntunum
á skrifstofu Kjósarhrepps í síma
566-7100 og á netfangið: sigr-
idur@kjos.is.
-mþh
Sauðburður
sló í gegn
LANDIÐ: Áhorfendur kunnu
að meta beina útsendingu RÚV
frá sauðburði í fjárhúsunum á
Syðri-Hofdölum í Skagafirði.
Sendingin hófst á uppstigning-
ardag, fór að hluta út á aðalrás
Sjónvarpsins og í heilan sólar-
hring á hliðarrás. Mælingar hafa
leitt í ljós að nánast annar hver
Íslendingur horfði eitthvað á
útsendinguna. Talið er að ríf-
lega 125 þúsund manns hafi sest
við skjáina og horft lengur en í
fimm mínútur á það þegar skag-
firsku kindurnar áttu afkvæmi
sín. Útsendingin Beint frá burði
varð þriðji vinsælasti dagskrár-
liðurinn í íslensku sjónvarpi þá
viku sem útsendingin fór fram.
Þessu til viðbótar horfðu marg-
ir á útsendinguna á netinu.
-mþh
Aflatölur fyrir
Vesturland
16. – 22. maí.
Tölur (í kílóum)
frá Fiskistofu:
Akranes 17 bátar.
Heildarlöndun: 50.632 kg.
Mestur afli: Ebbi AK: 25.936
kg í fimm löndunum.
Arnarstapi 19 bátar.
Heildarlöndun: 66.314 kg.
Mestur afli: Tryggvi Eðvarðs
SH: 40.328 kg í fimm löndun-
um.
Grundarfjörður 32 bátar.
Heildarlöndun: 331.896 kg.
Mestur afli: Þorleifur EA:
84.355 kg í sex löndunum.
Ólafsvík 36 bátar.
Heildarlöndun: 387.174 kg.
Mestur afli: Egill SH: 52.956
kg í tveimur löndunum.
Rif 35 bátar.
Heildarlöndun: 424.054 kg.
Mestur afli: Örvar SH: 86.085
kg í tveimur löndunum.
Stykkishólmur 23 bátar.
Heildarlöndun: 57.226 kg.
Mestur afli: Þórsnes SH:
39.990 kg í einni löndun.
Topp fimm landanir á tíma-
bilinu:
1. Tjaldur SH – RIF:
69.257 kg. 20. maí
2. Hringur SH – GRU:
68.594 kg. 20. maí
3. Örvar SH – RIF:
57.626 kg. 18. maí
4. Grundfirðingur SH -
51.425 kg. 18. maí
5. Helgi SH -
48.027 kg. 17. maí
mþh
litlu samfélagi, að segja ekki allt-
af nei. Frekar að taka mína törn og
geta þá með góðri samvisku neit-
að síðar. Ég sat því í ótal nefnd-
um. Til dæmis var ég einu sinni í
nefnd um málefni sauðfjárbænda,
ég man ekki hvað hún hét. Þá fékk
ég þær athugasemdir að ég væri
óhæf af því að ég væri ekki bóndi.
En ég kynnti mér öll málefni sem
komu inn á borð til okkar og gat
ekki séð að ég væri neitt verri en
aðrir þarna.“
Auk þess var Þrúður formaður
Sambands breiðfirskra kvenna á
árum áður. „Við einbeittum okkur
mikið að heilsugæslumálum þeg-
ar skipan heilsugæslumála var til
umræðu og beittum okkur meðal
annars gegn því að íbúar í Dölum
ættu að sækja heilbrigðisþjónustu í
Stykkishólm. Þá hafði einhver fyr-
ir sunnan bara teiknað upp svæðið
með reglustiku og að því er virtist
án þess að velta fyrir sér hvernig
hlutirnir virkuðu. Ég man að við
hittumst seint um kvöld og héld-
um fund og skrifuðum upp álykt-
un þar sem við mótmæltum þessu
og sendum á alla þingmenn. Sím-
stöðin var opnuð sérstaklega fyrir
okkur þetta kvöld, það var bara út-
kall,“ segir hún og brosir. „Úr varð
að hætt var við þessar breytingar
og ég vil meina að við höfum átt
þar hlut að máli,“ bætir hún við.
„Áður en ég varð formaður
höfðu kvenfélögin á norðanverðu
Snæfellsnesi sagt sig úr okkar sam-
bandi. Þá náði Samband breið-
firskra kvenna frá Dölum og vest-
ur á Barðaströnd. Við reyndum að
styrkja ýmis málefni meðan við
höfðum fjármagn til en það var
oftast af skornum skammti. Við
vorum aðilar að landssamband-
inu og þar var félagagjaldið nokk-
uð hátt. Við báðum því um að fá
að greiða fastar greiðslur eins og
pólitísku félögin en fengum það
ekki og söguðum okkur úr sam-
bandinu í kjölfarið. Svo eftir að ég
hætti þá segja kvenfélögin á Barða-
ströndinni sig úr Sambandi breið-
firskra kvenna og það rýrnaði enn
frekar. Þetta samband er kannski
bara barn síns tíma,“ heldur hún
áfram.
Flísagerð úr
Búðardalsleirnum
„Ég var líka formaður áhuga-
mannafélagsins Dalaleirs, sem
ætlaði að vinna leirinn í Búðardal,
sællar minningar. Það voru alls
kyns tilraunir gerðar með leirinn
og kom í ljós að hann hentaði best
til flísagerðar. Listakonan Kogga,
Kolbrún Björgólfsdóttir, var ráðin
til félagsins til þess að gera tilraun-
ir með leirinn. Hún flutti í Búðar-
dal og vann fyrir okkur um tíma.
Tilraunirnar gengu vel og þetta
gekk allt saman framar vonum, en
þegar við fórum að velta fyrir okk-
ur möguleikum á framleiðslu, kom
í ljós að ef af framleiðslu á þessum
flísum yrði, þá yrðu verndartollar
felldir niður af ítölskum og dönsk-
um flísum. Því þótti ljóst að þetta
myndi ekki bera sig. Það var mjög
leitt að ekkert varð af þessu.“
Nú er byrjað að vinna úr Fagra-
dalsleirnum ýmsa nytjahluti og
listmuni og gengur vel, en hann
er sambærilegur þeim sem finnst í
Búðardal. „Jarðvegur dalanna fyrir
vestan er náttúrulega mikið til leir,
allavega á Skarðsströnd og í Lax-
árdal. Áður en framsýnir og dríf-
andi menn í sveitarstjórn réðust í
að malbika götur í Búðardal voru
bara moldargötur og leirinn þar
undir. Ef börnin í Búðardal voru
úti að leika sér í vætu komu þau
oft heim á sokkunum vegna þess
að stígvélin þeirra festust í leirn-
um og þau náðu þeim ekki upp úr,
hann var svo þéttur í sér,“ rifjar
Þrúður upp.
Vel heppnað fólk
Þrúður er gift Sturlu Þórðarsyni
frá Breiðabólsstað á Fellsströnd.
Hann starfaði lengi sem bílstjóri,
ók bæði rútum og vörubílum en
starfaði síðari ár starfsævinnar í
mjólkurstöðinni í Búðardal. Sam-
an eiga þau fjögur börn: Kristján,
sviðstjóra hjá bæjarstjórn Hafn-
arfjarðar; Steinunni sem starfar í
útibúi Landsbankans á Patreks-
firði; Friðrik sem er hljóðvinnslu-
maður og bassaleikari Sálarinnar
hans Jóns míns; og Hönnu Dóru
óperusöngkonu og söngkennara.
„Þetta eru ofsalega fínir krakkar og
frábært fólk“ segir Þrúður og bætir
því við að þau séu öll ágætir teikn-
arar og öll músíkölsk. Teiknihæfi-
leikana hafa þau líklega frá móð-
ur sinni en aðspurð um tónlistina
segir Þrúður að hana hljóti þau að
hafa frá föður sínum.
„Svo á ég indæl tengdabörn og
10 barnabörn og þau eru öll ynd-
isleg. Það er óskaplega mikil guðs-
gjöf að eiga börn og barnabörn
sem eru heilbrigð, vel heppnað
fólk og reglufólk. Það er því miður
ekki sjálfgefið,“ bætir hún við.
Ógleymanlegt spjall um
Austur-Þýskaland
Aðspurð um áhugamál sín kveðst
hún hafa gaman af því að teikna
og sauma. „Þá á ég við á sauma-
vél, einkum fatasaum. Hef stund-
um saumað konsertkjóla á dóttur
mína. Svo hef ég gaman af saka-
málasögum. Ég hef líka lært bet-
ur að meta klassíska tónlist í gegn-
um dóttur mína, hef margoft farið
og séð hana syngja í óperum,“ seg-
ir Þrúður. „Ég var til dæmis einu
sinni stödd í heimsókn hjá dóttur
minni í Þýskalandi og fór á óperu-
sýningu í Neustrelitz, þar sem hún
bjó og starfaði í nokkur ár. Þar
var kona sem vann í fatageymslu
í óperuhúsinu. Ég hafði komið
þangað nokkrum sinnum þann-
ig að við vorum farnar að þekkj-
ast og kasta kveðju á hvora aðra.
Einhverju sinni gerist það svo að
við förum að spjalla saman og eft-
ir gott spjall dettur mér í hug að
spyrja hana út í hvernig þetta hafi
verið undir kommúnistastjórninni.
Neustrelitz er skammt frá Berlín
og var náttúrulega hluti af Aust-
ur-Þýskalandi á sínum tíma. Hún
lýsir því fyrir mér að það hafi auð-
vitað margt verið erfitt. Fólk hafi
til dæmis aldrei vitað hverjum það
gæti treyst. Það væri kannski búið
að véla einhvern í fjölskyldunni til
að njósna um aðra fjölskyldumeð-
limi. Svo gerir hún allt í einu stutt
hlé, lítur á mig og segir: „En þetta
var að sumu leyti alveg ágætt. Það
höfðu það allir jafn skítt!“ Mér
fannst þetta æðisleg setning og ég
gleymi aldrei þessu spjalli okkar,“
segir Þrúður og hlær við.
Þessi saga frá Þýskalandi vek-
ur forvitni blaðamanns sem spyr
í kjölfarið hvort hún hafi þá ekki
gaman af sagnfræði. Það stóð ekki
á svörum. „Jú, ég elska sagnfræði
og hef gert frá því ég var lítil,“ seg-
ir Þrúður. „Þegar ég var í stöfun-
ardeild, sem þá var kallað, sex ára
gömul að læra að lesa var pabbi að
vinna við að byggja sundhöllina á
Ísafirði. Þá stóð til að hafa bóka-
safnið á efri hæðinni. Ég fór allt-
af til hans eftir kennsluna og hann
reiddi mig heim á hjólinu sínu. En
áður en við fórum heim grams-
aði ég í bókakössunum sem voru
þarna á efri hæðinni. Ég var sem
sagt orðin læs og ég man að uppá-
halds bókin mín í marga daga hét
„Fornar grafir og fræðimenn,“
þykk skrudda sem ég las alveg
heilluð, segir hún. „Svo hef ég
líka rosalega gaman af Rómverj-
um, Grikkjum og Egyptum, forn-
minjum þeirra og sögu og auðvi-
tað fornminjum á Íslandi,“ bætir
hún við.
Hefur tekið að
sér leiðsögn
Sagnfræðiáhugann fékk hún svo að
nýta í verki þegar hún, ásamt ann-
arri konu, tók að sér að skipuleggja
víkingaskólabúðir á Eiríksstöðum í
Haukadal. „Evrópuráð styrkti svo-
kallað Víkingaverkefni í nokkrum
löndum. Við tókum í raun við því
verkefni af ferðamálafulltrúa Dala-
byggðar eftir að hann hætti. Feng-
um að heimsækja önnur lönd sem
tóku þátt í þessu verkefni, með-
al annars Danmörku, Grænland,
Færeyjar, Skotland og Orkneyjar.
Við gerðum semsagt þessa áætl-
un, skipulögðum allt og prófuð-
um víkingabúðirnar á nemendum
úr Búðardal. Það gekk allt saman
vel og var mjög skemmtilegt en því
miður varð ekkert meira úr þessu.
Við höfðum auðvitað ekki fjár-
magn til að gera þetta sjálfar, gát-
um undirbúið þetta og skipulagt
en ekki meira. Maður veður nátt-
úrulega í sögunni þarna fyrir vest-
an en það er eins og einhvern veg-
inn hafi ekki takist að notfæra sér
það. Að vísu er mikil aðsókn að Ei-
ríksstöðum í Haukadal. En margt
fleira mætti gera með söguna“ seg-
ir Þrúður.
Hún hefur stöku sinnum verið
leiðsögumaður fyrir hópa og hóf
meira að segja leiðsögunám fyr-
ir nokkrum árum. „Ég hætti í því,
það gekk ekki upp. Ég var í fullu
starfi og það var bara of mikið. En
ég hef stundum tekið að mér leið-
sögn þegar ég hef verið beðin um
það. Kynni mér efni þeirra staða
sem á að heimsækja og segi sögur
sem ég kann. Það hefur helst ver-
ið í tengslum við starf eldri borg-
ara og þá endurgjaldslaust,“ seg-
ir hún.
Öflugt starf
eldri borgara
Á síðustu árum hefur Þrúður ein-
mitt starfað sem formaður Félags
eldri borgara í Dölum og Reyk-
hólasveit. „Ég er nýhætt sem for-
maður þar. Var í sex ár og það var
komið ágætt bara. Félagið var
með vikulegt starf og sams konar
stundatöflu í hverri viku. Það hófst
á nokkuð stífri dagskrá á haustin,
hlé var gert í desember og janú-
ar svo og aftur þétt dagskrá fram
á vor. Það gafst mjög vel og mér
líkaði það fyrirkomulag ágætlega,“
segir Þrúður.
Þrúður víkur sér næst að mál-
efnum eldri borgara. „Nú þegar
ég er orðin eldri finnst mér eins
og það sé ekki nógu mikið hlust-
að á okkur, eldri borgara. Þá á ég
ekki við mig sjálfa endilega, held-
ur eldra fólk almennt. Það þykir til
dæmis ekki gjaldgengir í skoðana-
könnunum, 60 ára og eldri detta
sjálfkrafa úr úrtakinu í könnunum
hjá Gallup og fleirum,“ segir hún.
„Ég skil svo sem að meira sé leitað
til yngra fólks en mér finnst radd-
ir eldri borgara ekki fá að heyrast
nógu vel.“
En hún tekur það fram að hún
vill jafnframt nýta tækifærið, enda
þetta á jákvæðum nótum og þakka
sveitastjórnum Dalabyggðar og
Reykhólasveitar fyrir þann stuðn-
ing sem þeir hafa veitt félagi eldri
borgara á svæðinu, til dæmis með
því að styðja þau með ferðakostn-
að og annað slíkt. „Einnig langar
mig að þakka öllu samstarfsfólki
mínu í skólastarfi gegnum árin
fyrir samstarfið, hvort sem það
voru skólanefndarmenn eða kenn-
arar og aðrir starfsmenn. Ég hef
verið afskaplega heppin með það
að kynnast bara góðu fólki á minni
vegferð og fyrrverandi nemend-
ur mínir eru gott og dugandi fólk
sem ég get verið hreykin af,“ bætir
hún við að endingu.
kgk
Þrúður Kristjánsdóttir var skólastjóri í Búðardal í 22 ár. Hér er nokkurra ára gömul mynd af ungum og upprennandi
nemendum Auðarskóla að spila í skólahljómsveit.