Skessuhorn - 08.07.2015, Blaðsíða 4

MIÐVIKUDAGUR 8. JÚLÍ 20154
Kirkjubraut 54-56 - Akranesi - Sími: 433 5500 - www.skessuhorn.is
Skessuhorn kemur út alla miðvikudaga. Skilafrestur auglýsinga er kl. 14.00 á þriðjudögum.
Auglýsendum er bent á að panta auglýsingapláss tímanlega. Skráningarfrestur smáaug-
lýsinga er til 12.00 á þriðjudögum.
Blaðið er gefið út í 3.800 eintökum og selt til áskrifenda og í lausasölu.
Áskriftarverð er 2.573 krónur með vsk. á mánuði. Elli- og örorkulífeyrisþegar greiða
kr. 2.230. Rafræn áskrift kostar 2.023 kr. Rafræn áskrift til elli- og örorkulífeyrisþega er 1.867
kr. Áskrifendur blaðs fá 50% afslátt af verði rafrænnar áskriftar. Verð í lausasölu er 750 kr.
SKRIFSTOFA BLAÐSINS ER OPIN KL. 9-16 VIRKA DAGA
Útgefandi: Skessuhorn ehf. skessuhorn@skessuhorn.is
Ritstjórn:
Magnús Magnússon, ritstjóri s. 894 8998 magnus@skessuhorn.is
Anna Rósa Guðmundsdóttir arg@skessuhorn.is
Guðný Ruth Þorfinnsdóttir gudny@skessuhorn.is
Kristján Gauti Karlsson kgauti@skessuhorn.is
Magnús Þór Hafsteinsson mth@skessuhorn.is
Auglýsingar og dreifing:
Emilía Ottesen, markaðsstjóri emilia@skessuhorn.is
Valdimar Björgvinsson valdimar@skessuhorn.is
Umbrot og hönnun:
Ómar Örn Sigurðsson omar@skessuhorn.is
Tinna Ósk Grímarsdóttir tinna@skessuhorn.is
Bókhald og innheimta:
Guðbjörg Ólafsdóttir bokhald@skessuhorn.is
Prentun: Landsprent ehf.
Leiðari
Þurfum að vera hæfileg
Hvað gerist ef grannholda manneskja tekur upp á því að borða fiturýran og
næringarsnauðan mat og hreyfa sig jafnframt mikið í kulda? Jú, hún legg-
ur fyrst enn meira af og á endanum svo mikið að það getur reynst hættu-
legt. Við getum séð dæmi um svona með því að horfa t.d. á fólk örmagn-
ast í maraþonkeppni. Ákveðinn sjúkdómur er auk þess til og kallast anor-
exía og er einhvers konar áunnin átröskun, jafnvel lífshættuleg, takist ekki
að vinna á hinum sálræna kvilla sem að baki liggur. Þetta veit ég náttúrlega
af afspurn, hef augljóslega ekki glímt við slíkt sjálfur.
Nú í vor fór að spyrjast út að íslenskt sauðfé væri að glíma við sjúkdóm
sem ekki lýsti sér ósvipað og að kindagreyin þjáðust af átröskun. Að vísu átu
þær mikið, en lögðu engu að síður af, voru ekki að fóðrast. Engin nærtæk-
ari skýring hefur ennþá verið sögð en sú að rýrum heyjum í kjölfar afleitr-
ar heyskapartíðar í fyrrasumar sé um að kenna. Því til viðbótar hafa sér-
fróðir menn, svo sem Sigurður Sigurðarson dýralæknir, bent á að búið sé
að rækta úr sauðkindinni eiginleika sem gerðu hana allra skepna harðgerð-
asta á liðnum öldum. Fitan hefur verið ræktuð burt. Búið er að rækta upp
stofn af lágfættu fé, vöðvastæltu, eiginlega svona maraþonkindum! Neyt-
endum finnst það „töff“ að borða ekki fitu og þannig er það markaðurinn
sem segir að svona eigi þetta að vera. Reyndar er ég af þeirri kynslóð sem
finnst hábölvað að vera án hennar. Finnst kjötsúpan betri sé notað í hana
feitt ket og kótiletturnar óætar séu þær af mögru. Flestir bændur hafa valið
að rýja kindur sínar jafnvel þótt kominn sé hávetur en þá verður mótstaðan
enn minni fyrir kindina að takast á við kuldatíð samhliða slöku fóðri. Hin
meinta sauðfjárpest sem menn töldu að þeir yrðu að glíma við næstu árin,
er því að öllum líkindum, og mér leyfist að segja vonandi, blanda af þessum
aðstæðum, þ.e. lélegum heyjum frá í fyrra, rúið var í kuldatíð og að búið er
að rækta úr stofninum þá eiginleika sem best voru til þess fallnir að verja
kindina þessum aðstæðum. Kannski kemur í ljós að um sjúdóm sé að ræða
og þá hef ég einfaldlega rangt fyrir mér.
Maður með menntun í læknisfræði tjáði mér eitt sinn að það væri ekki
alslæmt að vera feitlaginn. Vissulega hefði það sína galla og gæti leitt til
ýmissa sjúkdóma fyrir utan hvað erfitt getur verið að hreyfa sig. Eins og
gefur að skilja þótti mér ástæða til að leggja við hlustir. Hann sagði að t.d.
þegar eldri menn veiktust skyndilega væru meiri líkur á að feitlagnir kæm-
ust í gegnum sjúkdóminn af eigin rammleik. Þeir hefðu forða til að ganga
á meðan ekki væri hægt að nærast um tiltekinn tíma af einhverjum ástæð-
um. Samt sem áður er sífellt sköpuð sú staðalímynd meðal mannfólksins að
það sé „töff“ að vera horaður. Sjáið þið til dæmis gínurnar sem verslunar-
fólk notar til að stilla út fatnaði í gluggum verslana sinna. Ég held ég hafi
einu sinni á ævinni séð feitlagna gínu. Það var einhversstaðar í útlöndum
og hét verslunin XXL. Aðrar gínur eru flestar þannig að hægt væri að telja
rifin í síðum þeirra, ef þær væru ekki úr rifjalausu plasti. Nú má ekki skilja
orð mín svo að ég hafi á móti eðlilegri hreyfingu og hollum mat. Alls ekki.
Allir sem það geta ættu einmitt að stunda reglubundna hreyfingu og ég er
talsmaður þess að fara daglega í að minnsta kosti hálftíma röskan göngutúr.
Heilsurækt án öfga er nefnilega farsælust.
Á markaði á Írskum dögum voru mér sýnd spakmæli á ensku sem í laus-
legri þýðingu er á þessa leið: „Kannanir hafa sýnt að karlmenn sem tala um
að konur þeirra séu of feitar, lifa skemur en þær.“ Það er bara svo mikið
til í þessu. Við eigum að láta af því að búa til rangar staðalímyndir. Höld-
um áfram að ala upp feitt sauðfé og ekki undir nokkrum kringumstæðum
eigum við að taka undir þá skoðun að það sé „töff“ fyrir ungt fólk að vera
skinhorað. Það er töff að vera hæfilega þéttur, einungis er vandi að finna út
hvernig best er að skilgreina þetta „hæfilegur.“ Auðvitað er slæmt að vera
alltof feitur en það er sannanlega stórhættulegt að vera alltof mjór.
Magnús Magnússon.
Þessa dagana er ekki hægt að kaupa
neitt eldsneyti, hvorki bensín né
dísilolíu, í Hvalfirði. Það eru við-
brigði því eldsneytissala hefur ver-
ið stunduð í firðinum um áratuga-
skeið og eitt sinn voru þar þrjár
bensínstöðvar. Nú er hins vegar svo
komið að eina eldsneytisdæla Hval-
fjarðar hefur verið biluð í um viku-
tíma. Hún er við Ferstikluskála en
rekstraraðili skálans segist ekki hafa
neitt með hana að gera. „Þetta er
afskaplega bagalegt. Ekki er nóg
með að þessi dæla sé biluð heldur
eru viðvarandi vandræði með hana.
Við fáum mikið af skömmum út af
henni þó hún hafi ekkert með Fer-
stikluskála að gera. Dælan er í eigu
Olís og félagið sér alfarið um rekst-
ur hennar. Hún heyrir ekki und-
ir veitingaskálann að neinu leyti.
Við getum ekki einu sinni tekið við
greiðslu fyrir eldsneyti úr henni.
Þessi dæla er tengd við sjálfsala sem
tekur einvörðungu kort, en hvorki
lykla né reiðufé. Þannig séð ber-
um við enga ábyrgð á henni,“ seg-
ir Kristján Karl Kristjánsson veit-
ingamaður í Ferstiklu.
Kristján Karl sem sjálfur hefur
langa reynslu af veitingarekstri seg-
ist hins vegar sannfærður um að ef
dælan væri í lagi og samkvæmt nýj-
ustu gerð þá væri hægt að selja mik-
ið af eldsneyti við Ferstikluskála.
„Hér fara mjög margir ferðamenn
um, ekki síst erlendir sem eru þá á
bílaleigubílum. Það fólk er kannski
á leiðinni til Þingvalla um Kjósar-
skarð. Því hefur verið bent á að það
væri hægt að taka eldsneyti hér en
svo reynist dælan biluð eða fólkið
ekki með greiðslukort. Þá eru því
allar bjargir bannaðar. Næsta dæla
hjá þeim sem fara héðan til Þing-
valla er sennilega hjá N1 á Laug-
arvatni. Fólk verður áhyggjufullt
á ferðalaginu og óttast að verða
kannski eldsneytislaust á leiðinni.
Margir af þessum bílum eru með
litla eldsneytistanka og ferðafólk er
óvisst um fjarlægðirnar. Svo er mik-
il atvinnustarfsemi hér í Hvalfirði
svo sem í Hvalstöðinni þar sem er
mikill bílafloti á vertíðinni. Þetta er
náttúrulega ekki boðleg þjónusta í
ferðamannalandinu Íslandi að hér
sé ekki almennileg eldsneytissala og
mér finnst þetta leiðinlegt. Íslend-
ingar sem þekkja til hér eru hætt-
ir að kaupa eldsneyti úr Olísdæl-
unni hér við Ferstikluskála því fólk
treystir ekki á hana lengur,“ segir
vertinn í Ferstikluskála. Þrátt fyrir
tilraunir náðist ekki í forsvarsmenn
Olís við vinnslu fréttarinnar.
mþh
Í nóvember 2008 var ný og vönd-
uð útsýnisskífa vígð á Breiðinni
á Akranesi með pompi og prakt.
Skífan var gjöf frá Faxaflóahöfnum
auk þess sem Menningarráð Vest-
urlands styrkti gerð hennar. Í fyrra-
haust var skífan hins vegar tekin
niður þar sem nokkuð var farið að
falla á hana eftir sex ára útivist í sæ-
rokinu á Breiðinni. Nú þegar sum-
arið stendur sem hæst er enn engin
skífa komin aftur á þann stall sem
hún stóð á áður. Við gestum og
gangandi sem heimsækja Breiðina
og vitana þar blasir ekkert annað en
gamalt kítti og borholur eftir skrúf-
ur sem héldu skífunni fastri á sínum
tíma. Þrátt fyrir glæsilega fjallasýn á
sólríkum degi er ferðamönnum og
útivistarfólki sem heimsækja Breið-
ina á Akranesi lífsins ómögulegt að
gera sér grein fyrir því hvaða nöfn
tilheyra þeirri sjón sem við blas-
ir nema þeir séu á annað borð svo
heppnir að hafa ferðabækur og kort
við höndina. Ekki er vitað hvenær
von er á að útsýnisskífan snúi aft-
ur, vonandi fín og flott eftir andlits-
lyftinguna sem nú hefur tekið svo
marga mánuði. mþh
Þeir Ragnar Kristinsson og
Sigurður Hólmar Karlsson,
í daglegu tali kallaðir Raggi
og Siggi, tóku við rekstri
Munaðarnes Restaurant nú
í byrjun mánaðar. „Þetta er
nú frekar fyndin saga, vinur
okkar tók bústað á leigu hér
í byrjun sumars en gat ekki
komið svo hann bauð okk-
ur bústaðinn. Við stukkum á
það og vorum hér fyrir rúm-
lega þremur vikum. Við hitt-
um Börk og Hellu, þau sem
sáu um reksturinn á undan
okkur, og þá kom í ljós að
þau væru að fara annað og
það vantaði einhvern til að
taka við hér. Það var því ákveðið á
einum degi að við myndum flytja
hingað og taka við þessu. Núna
þremur vikum síðar erum við flutt-
ir hingað í sveitina,“ segja Siggi og
Raggi um það hvernig það kom til
að þeir tækju við rekstri í Munað-
arnesi.
Þeir eru ekki óvanir slíkum
rekstri en Raggi er menntaður
kokkur og hefur rekið Nova kaffi í
Reykjavík í sex og hálft ár og Siggi
hefur unnið þar með honum. Siggi
hefur mest unnið sem ráðgjafi og
þá helst fíkniráðgjafi. „Það kemur
til greina að Siggi haldi námskeið
hér, t.d. meðvirkninámsekið, eða
bjóði upp á ráðgjöf en það
mun allt koma í ljós,“ segir
Raggi en þeir vilja endilega
reyna að nýta aðstöðuna í
Munaðarnesi enn betur. „Hér
er stór og góður salur sem
við myndum vilja nýta betur
t.d. fyrir námskeið, kóraæf-
ingaaðstöðu, hvataferðir fyr-
ir fyrirtæki og fleira. Við höf-
um hugsað okkur að mark-
aðssetja svæðið fyrir utan
þennan hefðbundna tíma,
sumartímann, og bjóða þá
fólki og fyrirtækjum að nýta
aðstöðuna hér fyrir margs-
konar viðburði,“ segir Raggi
aðspurður um það hvort þeir
hafi hugsað sér stórar breytingar á
svæðinu. „Við erum svo nýkomn-
ir að við höfum ekki tekið neinar
ákvarðanir, við erum enn að koma
okkur inn í starfið en við höfum
samt fullt af hugmyndum,“ bætir
hann svo við að lokum.
arg/ Ljósm. rk.
Nýir rekstraraðilar í Munaðarnesi
Stallur útsýnisskífunnar er lítils virði ef skífuna vantar.
Engin útsýnisskífa á Breiðinni á Akranesi
Kristján Karl Kristjánsson veitingamaður í Ferstikluskála.
Ekkert eldsneyti í Hvalfirði