Skessuhorn - 08.07.2015, Blaðsíða 26

MIÐVIKUDAGUR 8. JÚLÍ 201526
Jafnvígur á háð og hól - helvítið atarna!
Vísnahorn
Hin kvenlega fegurð hef-
ur löngum hrifið okkur
karlkynið og stundum svo
að nóg hefur þótt. En þó við reynum að gæta
okkar eru freistingarnar á hverju strái (eða
minnsta kosti öðru hverju strái). Séra Einar
Friðgeirsson á Borg orti um vinnukonu sína:
Í gær ég sór að gæta mín
og ganga framhjá Laugu
en táldrægt er hið tæra vín
og töfrum slungin augu.

Ekki man ég betur en það væri sömuleiðis
guðsmaðurinn sjálfur sem undraðist ýmislegt
í náttúrunni:
Þann ég undrast sólarsið
að sótroðna á kvöldin.
Ætli það sé af andstyggð við
eitthvað bak við tjöldin?
Skömmu eftir andlát séra Einars dreymdi Jón-
asi í Sólheimatungu að hann kæmi að Borg og
hitti séra Einar þar úti við og hafði einhver
orð um það við hann enda þóttist hann vita að
séra Einar væri látinn. Svaraði þá klerkur:
Eg er staddur enn á Borg
eins og ferðamaður.
Ber í hjarta sára sorg
þó sýnist vera glaður.
Jón Ósmann var um árabil ferjumaður við
vesturósinn á Héraðsvötnum. Hann var orð-
lagt heljarmenni að burðum og um hann er
sú saga að eftir framkvæmdir við bryggju-
smíði á Sauðárkróki lá þar eftir fallhamar. 360
punda aflangt járnstykki sem hafði verið not-
að til að reka staura niður í sandinn. Hraust-
ir menn voru að reyna afl sitt á því hvort þeir
gætu rétt það upp ef það lá útaf og þótti all-
vel gert. Örfáir sem voru taldir með sterkustu
mönnum gátu rétt látið renna undir það vatn
eins og sagt er. Eitt sinn kemur Jón að þar
sem menn standa við járnklumpinn og eru að
reyna afl sitt og spyr hvað þetta sé. Honum er
sagt að þetta sé fallhamar. Jón tók þá stykkið
upp með annarri hendi og dinglaði í kring-
um sig og segir síðan hálfundrandi: ,,Skyldu
þeir ekki verða lúnir að berja með þessu all-
an daginn?“ Ferjan við vesturósinn var drag-
ferja og undin áfram með sveif. Væri Jón ekki
við þurfti helst fjóra menn til að snúa ferj-
una svo vel væri en Jón sneri jafnan einn og
stundum með annarri hendi. Skýli hafði hann
sem hann gerði sér og nefndi Furðuströnd en
ferjuna Botnu. Hélt hann þar jafnan til þeg-
ar mikil umferð var. Um starf sitt og aðstöðu
kvað hann:
Strauminn brýtur sterkleg önd
stálsveif ýtir lúin hönd.
Botna flýtur brims við rönd
bezt með ýta að Furðuströnd.
Spyrni ég niður spils við grind
spenni liðugt sveifar-tind.
Illt er skrið á árahind,
er út á hlið fer móti vind.

Þegar Jón Ósmann dó orti Rögnvaldur í Rétt-
arholti og má segja að þar með þurfti ekki að
reyna að gera betur:
Furðustranda steingerð borg
starir hrygg í bláinn.
Ósinn hefur ekka af sorg
eftir vininn dáinn.
Séra Þorgrímur Sigurðsson sem lengi var
prestur á Staðarstað var fyrst prestur norður
í Þingeyjarsýslum. Svo illa tókst til eitt sinn í
húsvitjun að hann fékk á sig lús og kvað þá eitt
af hans sóknarbörnum í orðastað klerksins:
Verndaðu hreinleikann hjá mér
heilags máttuga þrenning.
Gæt þess að ei sjáist á mér
angi af þingeyskri menning.

Bjarni Pálsson var prestur á Felli í Sléttuhlíð
á næstsíðustu öld og þurfti eitt sinn að gista á
bæ í sókn sinni þar sem sóðaskapur var mik-
ill. Eftir þá gistingu eða meðan á henni stóð
kvað hann:
Flærnar setjast fljótt til borðs
flá og naga gestinn.
Það mun þykja illt til orðs
ef þær drepa prestinn.
Egill Jónasson kom eitt sinn sem oftar að
Ófeigsstöðum til vinar síns Baldurs Baldvins-
sonar og hitti svo á að hann var að kveðja hóp
af gestum á hlaðinu. Egill stakk þá þessari vísu
að vini sínum:
Létt er Baldri um Ijóðakvak,
lætur hann sína gesti
hól að framan, háð á bak
hafa í veganesti.
Eyjólfur Jónasson í Sólheimum lýsti hins veg-
ar góðvini sínum á þessa leið:
Glaður eins og sumarsól,
síhækkandi stjarna,
jafnvígur á háð og hól
helvítið atarna.
Vegna þess að nú eru kjaradeilur ýmist nýyfir-
staðnar eða með einhverjum hætti yfirstand-
andi er ekki úr vegi að rifja hér upp limru sem
eitt sinn var kveðin um ástandið á vinnustaðn-
um en um höfundinn veit ég ekki:
Hér amla ég alla daga
öðrum og mér til baga.
Kaffið er gott
og kexið er flott, -
en kaupið er önnur saga.
Allar götur síðan stórveldin ákváðu það upp á
sitt einsdæmi að gyðingar skyldu fá landsskika
fyrir botni Miðjarðarhafs sem þeim þótti líta
vel út á korti hefur verið heldur ófriðvænlegt
á þeim slóðum. Ekki ætla ég samt að halda
því fram að þar hafi verið eilífur friður áður.
Bandaríkjamenn reyna þó gjarnan að styðja
þessa vini sína enda gyðingar yfirleitt stönd-
ugir og valdamiklir þar westra og peningarn-
ir tala hátt á kosningafundum. Fyrirkomulag
góðgerðamála þar er sömuleiðis með nokk-
uð sérstökum blæ að okkur þykir enda var ort
fyrir væntanlega um fimmtíu árum eða svo:
Í Miðausturlöndum er mannfórna stórra krafist,
þótt megnasta viðbjóð hafi flestir á slíku.
Getur það verið, að Guð hafi eitthvað tafist
við góðgerðarstarfsemi vestur í Ameríku?
Eitthvað er þeim farið að fækka sem muna vel
eftir þáttum Sveins Ásgeirssonar í útvarpinu
en hann hafði gjarnan með sér hóp af prýðis-
hagmæltum mönnum og lét þá botna vísup-
arta sem hann setti þeim fyrir. Einn fyrrihlut-
inn var eitthvað á þessa leið:
Sá ég milli svartra kletta
seli elta kött.
Helgi Sæmundsson botnaði með sínu lagi:
Það er bezt að botna þetta
bara út í hött.
Karl Ísfeld fékk aftur á móti þennan til að
kljást við:
Eg er bundinn auðargná,
öllum sundum lokað.
Og botnaði að sjálfsögðu:
Innan stundar er ég frá
og yfir hundinn mokað.
Eitt af hlutverkum svona þátta er að grafa
upp og reyna að bjarga frá glötun gömlum
og hálfgleymdum vísum. Ekki svo að skilja að
það sé neitt að því að fá nýjar vísur og reynd-
ar nauðsynlegt með en þær eru væntanlega til
um hríð í hausum höfundanna. Verra að eiga
við þá dánu. Hér kemur ein gömul sem ég á
ekki von á að sé víða:
Norðan þoka nóg í poka tvenna.
Gekk sú stroka um Geiradal,
Gvendur moka henni skal.
Með þökk fyrir lesturinn,
Dagbjartur Dagbjartsson
Hrísum, 320 Reykholt
S 435 1189 og 849 2715
dd@simnet.is
Um helgina var ljósmyndasýningin
70 ára rekstur hópferðabíla Helga
Péturssonar opnuð í Átthagastofu
Snæfellsbæjar í Ólafsvík. Rekst-
ur sérleyfis- og hópferðabíla Helga
tengdist útgerð og fiskvinnslu á
Snæfellsnesi sterkum böndum. Sjó-
menn og verkafólk komu vestur
með hópferðabílum fyrirtækisins.
Þegar mest var, eins og í byrjun ver-
tíðar á árum áður, voru kannski tvær
rútur fullar af fólki sama daginn. Þá
sinntu bílstjórar fyrirtækisins ýms-
um útréttingum fyrir heimamenn
í bænum því margt þurfti í upp-
vaxandi sjávarplássum um og eft-
ir miðja öldina. Haukur Helgason
tók við framkvæmdastjórastöðunni
í fyrirtækinu 1969 eftir fráfalls föð-
ur síns og stýrði því þar til það hætti
2003. Ögmundur Runólfsson, sem
starfaði hjá fyrirtækinu í mörg ár,
sagði frá 70 ára rekstrarsögu HP við
opnun sýningarnar. Á sýningunni,
sem verður opin út júlí, eru um 70
ljósmyndir. af
Paul Watson forsprakki Sea Shep-
herd-samtakanna hefur lýst því yfir
að markmið þeirra sé nú að koma í
veg fyrir að hvalkjötsfarmur Hvals
hf. komist á áætlunarstað í Japan.
Þessi yfirlýsing kom fram í viðtali
við hann á útvarpsstöðinni LA Talk
Radio í Los Angeles í Bandaríkjun-
um í gær. Í viðtalinu gortaði Wat-
son af því að heimsókn skips sam-
takanna, Sam Simon, til Tromsö í
Noregi væri búin að vekja rækilega
athygli á því að hvalkjöt frá Íslandi
væri nú í Noregi, og ekki síst meðal
Norðmanna sjálfra sem hefðu vart
haft hugmynd um þetta áður en
Sam Simon kom til Tromsö.
„Við sendum Sam Simon út frá
Þýskalandi og þeir stefndu í átt
til Færeyja og allir héldu að skip-
ið væri að fara þangað en svo var
ekki. Í staðinn fór skipið til Tromsö
í Norður Noregi. Það kom Norð-
mönnum á óvart. Skipinu var mætt
af sprengjuflugvél norska flotans og
tveimur freigátum norska sjóhers-
ins sem fylgdu þeim inn til Tromsö.
Þegar skipið kom þangað vakti það
athygli vegna þess að í Tromsö er
skip sem heitir Winter Bay og er
með 1.700 tonna farm af hvalkjöti
frá Íslandi sem á að fara til Japan.
Íslendingarnir geta ekki flutt kjötið
suður fyrir Afríku og um Indlands-
haf og því reyna þeir nú að fara
norður fyrir Rússland í gegnum ís-
inn sem í sjálfu sér er hættulegt. Við
drógum athyglina að þeirri stað-
reynd að Winter Bay er í Tromsö.
Flestir Norðmenn höfðu ekki hug-
mynd um það. Þetta hefur skap-
að ýmsar stórar fyrirsagnir í fjöl-
miðlum í Noregi síðustu daga. Sam
Simon stefnir nú í átt að rússneskri
lögsögu og er enn fylgt af strand-
gæslu norska sjóhersins. Við erum
því enn að valda róti þarna. Okkar
markmið nú er að koma í veg fyrir
að Winter Bay fari um Íshafsleiðina
norður af Rússlandi og nái að skila
af sér farmi sínum af ólöglegu lang-
reyðarkjöti til Japana,“ sagði Wat-
son í viðtalinu.
Paul Watson, sem er eftirlýstur af
Interpol og átti hlut að máli þegar
tveimur íslenskum hvalveiðibátum
var sökkt í Reykjavík 1986, sagði
líka í þessu viðtali frá því að tekist
hefði að valda uppnámi í hvalstöð-
inni í Hvalfirði þegar fyrsta lang-
reyðurin kom á land á þriðjudags-
kvöld. „Íslendingum er ekki að tak-
ast vel upp í ár. Þeir verða truflað-
ir á heimaslóðum og við ætlum að
reyna að koma í veg fyrir að skip
á þeirra vegum nái að skila af sér
hvalkjötsfarminum í Japan.“ Skip-
ið Sam Simon heldur nú sjó um 80
sjómílur vestur af Norðurhöfða,
nyrsta odda Noregs og virðist bíða
þar átekta eftir því að hvalkjötsskip-
ið á vegum Hvals hf. leggi úr höfn
frá Tromsö.
mþh
Ögmundur Runólfsson sagði sögu HP.
Sýning um sjötíu ára
hópferðabílarekstur HP
Ætla að stoppa hvalkjötsfarm frá Íslandi