Skessuhorn - 12.08.2015, Blaðsíða 24

MIÐVIKUDAGUR 12. ÁGÚST 201524
Að vísu blaka ég vængjum enn - en vænghafið er minna!
Vísnahorn
Það hefur komið fyrir bæði
mig og trúlega fleiri að
taka vitlaust eftir vísum og
þar af leiðandi misskilja þær og ímynda sér síð-
an tildrög eftir þeim skilningi sem maður legg-
ur í vísuna. Eftirfarandi vísu hef ég víst birt áður
með mínum ranga misskilningi og ímynduðu
tildrögum en væri ekki við hæfi að reyna að leið-
rétta eitthvað? Höskuldur Einarsson frá Vatns-
horni ól á sínum tíma upp fola sem hann hafði
trú á og tók snemma inn og var búinn að járna
fyrir jól sem þótti snemmt þá. Nú kom vinur
hans Sigurður frá Brún í heimsókn og fara þeir
vinirnir að spá í útlit og væntanlega kosti folans
en Sigurður sem var afburða glöggur maður á
hross sá þarna eitthvað í svipnum sem Höskuldi
hafði yfirsést og fæddist þá vísan:
Líkt er þetta Sigga; Að sjá
svipinn kalda, þráa.
Líka tvísýn trúin á
töltið í þeim gráa.
Sigurður var þekktur af ferðalögum sínum á
hestum um landið þvert og endilangt. Bæði sem
fylgdarmaður vísindamanna, hestasölumaður og
farkennari sem hann var víða um land og ferð-
aðist gjarnan ríðandi með stóð sitt eða hluta þess
milli kennsluumdæma. Ekki var það líf stöðug
og eintóm sæla og dagleiðir og nestismál með
öðrum hætti en nú á dögum þegar vart er farið
lengra í dagleið en þokkalega röskur gangandi
maður og trússbíll við hvert fótmál. Úr rímu um
ferðalög Sigga eftir Höskuld Einarsson er þessi
vísa:
Væri svöl um veðraskil
vikudvölin hérumbil,
yfir Kjöl og Kiðagil
kastar föli af og til.
Ætli ferðalögum Sigurðar sé samt ekki best lýst
með þessari vísu eftir hann sjálfan:
Læt ég vaða léttfætt hross
langar traðir frera,
vötn og hvað sem ætlar oss
allra faðir mera.
Einn af þekktari reiðhestum Sigurðar hét Snúð-
ur og að honum föllnum kvað hann:
Er nú frá sá öruggt sté,
unni ég knáa blakknum.
Man ég þá er mósvört hné
maður sá úr hnakknum.
Oft var Siggi með lítið tamin hross og stundum
lítilsháttar ódæl en allt vannst þetta nú með tím-
anum. Um einn tamningarfolann var kveðið:
Eyrun varla öðlast frið.
Ógnar brall í fótum.
Hryllir allan hálsinn við
herjans karli ljótum.
Sigurður átti þó fjölbreytilegri tóna til og úr eft-
irmælum um Ólínu Jónasdóttur er þetta:
Færð var glóð í fagran hátt
fram að hljóðu kveldi.
Hefur góðan þrotið þátt
því í ljóðaveldi.
Einu sinni þótti hraði á gangtegundum mik-
ill kostur hjá hestum en síðar var farið að leggja
meiri áherslu á aðra þætti þó allt skipti þetta nú
máli. Eyjólfur í Sólheimum var staddur á stór-
móti hestamanna og dáðist að gæðingunum
en þótti þeir ekki hafa þann hraða sem honum
hefði hugnast:
Verður lengi mér í minni,
mér varð á og kvað;
Þeir flengríða á fegurðinni
en færast lítt úr stað.
Hestamennskan tekur sífelldum breytingum
eins og fleira. Bæði útreiðavenjur manna og
hverjir eiginleikar eru taldir ákjósanlegastir. Sig-
urður Óskarsson í Krossanesi var að gutlast á
stað heimleiðis eftir glaðværa nótt.
Ég söðla hest minn og sest á bak,
sólin rís, það er að morgna,
sem bergmál er hestsins hófatak,
í háloftunum er vængjablak,
og döggvott grasið í dalnum er tekið að þorna.
Það fer nú svo með allt sem lifir að það hverfur
úr heimi hér að jarðvistinni lokinni. Um aldrað-
an heimilishest kvað Jóna Eggertsdóttir Waage:
Þín er brostin þýðleg brá,
þynnist vina hópur.
Þú ert okkur eftirsjá
öllum gamli Kópur.
Nokkuð hefur að undanförnu verið rætt um
hægðir ferðamanna og salernisaðstöðu eða skort
á henni. Jakob á Varmalæk var fyrr allmörg-
um árum á ferð með fleira fólki um Íslendinga-
byggðir í Kanada. Þá var nýlega komin út bókin
,,Þingeyskt loft“ eftir Jón Bjarnason frá Garðs-
vík og eitthvað af Þingeyingum var þar með í för.
Í langferðabifreið þeirri sem til fararinnar hafði
valist var svokallað kemiskt salerni en eitthvert
ólag var á því þannig að ilmurinn varð öðruvísi
en til stóð ef farþegar brugðu sér þar inn. Nú fór
svo að einn ferðafélaginn þurfti nauðsynlega að
létta á sér þannig að þefskyn ferðalanganna varð
fyrir nokkru áreiti við umganginn. Jakob hvísl-
aði að sessunaut sínum:
Hjálpi nú sem áður oft
allar góðar vættir.
Hvort mun þarna þingeyskt loft
þrengja sér um gættir.
Teitur Hartmann var eitt sinn að skemmta sér
með vinum sínum og gengu þeir um stræti höf-
uðborgarinnar. Nú bar svo við að Teitur þurfti
að kasta sf sér vatni sem alltítt er og gekk inn
í húsagarð þeirra erinda. Húseigandi varð þess
áskynja og brást illa við en Teitur reyndi að róa
manninn:
Elsku vinur, haf þig hægan.
Heyrðu sannleikann.
Til að gera garðinn frægan
gekk ég inn í hann.
Það er alltaf jafn vandgert við þessa mannskepnu
og erfitt að gera henni til hæfis í veðurfari. Von
að skaparinn verði þreyttur á okkur. Ýmist er of
blautt eða of þurrt, of kalt eða óþarflega hlýtt.
Skyldi veðrið hafa verið svona þreytandi þegar
Páll Ólafsson kvað:
Það má kveða kyrran blæinn
kveða bjarta nótt í æginn
og sólina upp á himin hátt.
Það má kveða dimman daginn
og djöflum fylla allan bæinn
- en það þarf hagan hörpuslátt.
Greinilega alveg ótrúlegt hvað hægt var að gera
með góðri vísu. Hjálmar frá Hofi leit yfir æv-
ina og kvað:
Stundum hef ég kröpp við kjör
klifið brekkur fanna.
Sjást þó varla á mér ör
útilegumanna.
Þó ellin þyngi andans spil
ekki þvingar muna.
Ykkur syng ég ennþá til
eina hringhenduna.
Það mun hafa verið Hannes Ágústsson sem orti
þegar hann fór að finna fyrir ellimörkunum og
ætli við látum ekki þar með lokið að sinni:
Ég eldist líkt og aðrir menn
það ætti ég best að finna.
Að vísu blaka ég vængjum enn
-en vænghafið er minna.
Með þökk fyrir lesturinn,
Dagbjartur Dagbjartsson
Hrísum, 320 Reykholt
S 435 1189 og 849 2715
dd@simnet.is
Laugardaginn 7. ágúst var farin
kvennareið á sunnanverðu Snæ-
fellsnesi. Byrjað var við Mýrdal-
sétt í Kolbeinsstaðarhreppi og rið-
ið að Syðri Rauðamel. Eftir það
var reiðveginum fylgt, en stopp-
að reglulega þar sem karlpening-
ur beið kvennanna með ýmiskon-
ar skemmtilegheit. Var svo end-
að í Laugargerðisskóla þar sem
beið ferðalanga dýrindis þriggja
rétta máltið að hætta Óla á Eld-
borg. Þótti þetta allt takast mjög
vel og er strax búið að ákveða dag-
setningu fyrir kvennareið að ári en
stefnan er tekin á laugardag um
verslunarmannahelgi 2016.
Því má við þetta bæta að staðar-
haldarar á Hótel Eldborg, Ólafur
Lúðvíksson og Gunnhildur Við-
arsdóttir, ákváðu að gefa alla inn-
komu af mat- og veitingasölu til
björgunarsveitarinnar Elliða til
að styrkja kaup á hjartastuðtæki.
Gjöfin er til minningar um Trausta
Skúlason í Skógarnesi sem féll frá
fyrr í sumar.
iss
Vel heppnuð kvennareið á
sunnanverðu Snæfellsnesi
Svipmynd úr kvennareiðinni.
Trausti í Skógarnesi.
Gjöf staðarhaldaranna á Hótel Eldborg var til minningar um Trausta í Skógarnesi
sem hér sést á heimavelli taka gæðinga sína til kostanna.
Síðastliðinn laugardag var hin ár-
lega Kvennareið í Dölum farin. Að
þessu sinni kom það í hlut Skarðs-
strendinga halda hana. Lagt var af
stað frá Geirmundarstöðum upp úr
hádegi og þaðan lá leiðin yfir Skarð
og niður í Búðardal, með nokkrum
stoppum á leiðinni þar sem konun-
um var boðið upp á hressingu. Reið-
in endaði á Klifmýri þar sem hljóm-
sveitin „Gleðisveitin PLÚS“ tók á
móti konunum og spilaði fyrir þær
á meðan grillmatur var borinn fram.
Að kvöldverði loknum færðu kon-
urnar sig inn í hlöðuna á Klifmýri
þar sem sveitaballsstemningin tók
völdin fram eftir kvöldi. Heppnað-
ist kvennareiðin vel, engin datt af
baki og slasaðist og veðrið var frá-
bært fyrir svona dag, þurrt og hæfi-
lega hlýtt.
arg/ Ljósm. Edda Unnsteinsdóttir
Valgerður Lárusdóttir frá Fremri-
Brekku var aldursforseti reiðarinnar
í ár.
Kvennareið í Dölum
Lagt á brattann.