Skessuhorn - 09.03.2016, Blaðsíða 21

MIÐVIKUDAGUR 9. MARS 2016 21
Að tíu árum liðnum, árið 2001,
settust Reynir og Gísela að í Búð-
ardal en Þráinn og Málfríður seldu
Málfríður og Þráinn Klett og fluttu
að Hríshóli.
Samstarfið hefur
gengið vel
Átta árum síðar buðu þau Vilberg
syni sínum og konu hans Kötlu
Ingibjörgu að koma inn í búrekst-
urinn. „Við vissum að hann lang-
aði að búa þó hann hefði aldrei sagt
berum orðum að hann vildi búa
hér. Hann talaði utan í okkur um
þetta,“ segja þau. Vilberg og Katla
slógu til og fluttu í bæinn á Hrís-
hóli en Þráni og Málfríði var reist
nýtt hús. Segja þau samstarfið alla
tíð hafa gengið vel. „Við sláumst
allavega ekki enn,“ segir Málfríð-
ur og hlær við. „Þetta veitir báð-
um meira frelsi. Á eftir þarf Villi til
dæmis að bregða sér af bæ og kem-
ur ekkert fyrr en annað kvöld og þá
gef ég bara á meðan. Við vorum í
burtu í mánuð síðasta vetur, fórum
til útlanda, tókum gott okkur frí og
það var ekkert mál,“ segir Þráinn.
Þegar blaðamaður biður þau um
að spá um framtíðina stendur ekki á
svörum. „Mér sýnist allt stefna til þess
að ég endi á Barmahlíð og svo ofan í
kirkjugarðinum í Garpsdal. En Þrá-
inn ætlar að verða bóndi þangað til
hann drepst,“ segir Málfríður og lít-
ur stríðnislega á eiginmanninn. „Við
búum hér áfram, erum hér í ágætis
húsi og líður vel,“ segja þau. „Barna-
börnin okkar á Akranesi eru alltaf
spennt að koma í heimsókn til ömmu
og afa og það eru forréttindi að geta
boðið þeim í sveitina. Enn meiri for-
réttindi eru að hafa hin barnabörnin
í næsta húsi og geta farið út að leika
með þeim hvenær sem er,“ segja Þrá-
inn og Málfríður að lokum. kgk
Eins og Skessuhorn hefur greint frá
komu Landbúnaðarverðlaunin 2016
í hlut tveggja búa. Annað þeirra er
Hríshóll í Reykhólasveit þar sem
annars vegar búa hjónin Málfríð-
ur Vilbergsdóttir og Þráinn Hjálm-
arsson og hins vegar Vilberg Þráins-
son og Katla Ingibjörg Tryggvadótt-
ir. Eftir að blaðamaður tók hús á Vil-
berg og Kötlu heimsótti hann Þrá-
inn og Málfríði, óskaði þeim til ham-
ingju með og vakti undir eins máls á
verðlaununum.
„Fyrir dugnað, framtakssemi og
snyrtimennsku,“ svarar Málfríður og
hjónin hlæja við en líkt og sonurinn
og tengdadóttirin eru þau hógværð-
in uppmáluð. „Ég veit ekki fyrir hvað
við fengum þessi verðlaun,“ segir
Þráinn og hristir hausinn. „Kannski
af því það lítur svo vel út frá vegin-
um, það blasir ekki við draslið,“ bæt-
ir Málfríður við. „Fyrst og fremst
finnst mér þetta gaman fyrir Reyni,
hann á nú mikið í þessu og við erum
glöð fyrir hans hönd,“ segja þau.
Þráinn og Málfríður eru Reykja-
víkurbörn og eiga engar rætur í sveit,
aðrar en þær að hafa dvalið að sumri
til hjá ættingjum sem börn. Þau tóku
saman fyrir tvítugt og skömmu síð-
ar kynntust þau Arnóri Guðlaugs-
syni, sem alist hafði upp á Tind-
um í Reykhólasveit. „Ég hitti hann
fyrst þar sem hann var að slá með
orfi og ljá við Fífuhvamminn í Kópa-
vogi, þar sem Smáralindin er núna.
Þá voru bara nokkrir bæir þar,“ seg-
ir Þráinn. „Við Málfríður áttum tvo
hesta og hann fer fljótlega að spyrja
mig hvort við höfum ekkert hugs-
að okkur að hefja búskap. Ég svaraði
honum að við hefðum velt því fyrir
okkur en ekki látið reyna á það. Svo
næst þegar ég hitti hann segist hann
hafa fundið jörð sem hann héldi að
væri til sölu og það var Klettur,“ bæt-
ir hann við. „Þá vorum við byrjuð
að svipast um eftir jörð og ákváð-
um að fara vestur í útilegu og gistum
í tjaldi við Geiradalsána,“ segir Mál-
fríður. „Okkur gekk nú erfiðlega að
finna bæinn fyrst,“ segir Þráinn. „Við
höfðum nefnilega aldrei komið hing-
að í sveitina áður og vissum ekkert
hvar hann var,“ bætir Málfríður við
og þau brosa við endurminninguna.
Bæinn Klett fundu þau þó á end-
anum og daginn eftir drápu þau á dyr
og kynntu sig fyrir bóndanum Magn-
úsi Ingimundarsyni. „Hann festi okk-
ur fyrir vestan,“ segir Þráinn. „Dag-
inn eftir voru lögð drög að samning-
um, hann vildi drífa þetta af. Þráinn
varð eftir og í heyskap en ég fór ein í
bæinn,“ segir Málfríður og þau brosa
við.
Sveitungarnir
litu eftir þeim
Úr varð að þau keyptu Klett og létu
íbúð sína upp í jörðina, fluttu þang-
að haustið 1977 og hófu sauðfjárbú-
skap. Þau segja að ekki hafi öllum
litist á blikuna þegar þau ákváðu að
gerast bændur vestur í Reykhóla-
sveit. „Við vorum bara tuttugu ára
gamlir krakkar og það var reynt að
stöðva okkur. Sérstaklega voru for-
eldrar mínir mótfallnir þessu. Pabbi
sagði að þetta væri allt of lítil jörð
til að við gætum lifað af sauðfjárbú-
skap,“ segir Málfríður. „En við ætl-
uðum okkur og fórum bara. Áttum
ekki bíl eða neitt. Við vorum bara
tvítugir krakkar og ég er bara ekk-
ert hissa á að fólki hafi ekki litist á
þetta,“ bætir hún við.
Ekki þótti öllum nýju sveitungum
þeirra þetta gæfulegt en þau segja að
þeim hafi engu að síður verið mjög
vel tekið. „Það voru allir góðir við
okkur, litu eftir okkur og hjálpuðu
okkur. Bændurnir á Tindum, Gauts-
dal og Bakka voru sérstaklega hjálp-
samir. Ég veit ekki hvað Gugga
[Guðbjörg Karlsdóttir] í Gautsdal
kom oft og aðstoðaði okkur í fyrsta
sauðburðinum því við kunnum þetta
ekkert,“ segir Málfríður. „Við lærð-
um handtökin bara jafnóðum,“ bæt-
ir Þráinn við.
Ætluðu að bregða búi
En búskapurinn gekk vel frá upp-
hafi og blaðamaður hafði spurnir
af því að Þráinn og Málfríður hafi
sýnt af sér mikinn dugnað og elju-
semi við upphaf búskapar líkt og
allar götur síðan. Árið 1980 byggðu
þau ný útihús á Kletti en þangað
inn fóru engar kindur, heldur svín.
„Jörðin er frekar lítil og okkur leyst
vel á að prófa svínarækt til að auka
tekjurnar. En um 1990 varð of-
framleiðsla á íslensku svínakjöti og
afurðaverðið hrundi,“ segir Þráinn.
Þar með lauk svínarækt á Kletti og
þau segjast hafa velt því fyrir sér að
bregða búi og hætta búskap. „Við
ætluðum að hætta um þetta leyti en
höfðum haft spurnir af því að Reyn-
ir [Halldórsson] og Gísela [Hall-
dórsdóttir] ætluðu að selja Hrís-
hól. Við vissum ekki hvað væri hæft
í því, vorum sjálf að velta því fyr-
ir okkur að hætta en ákváðum samt
að fara og hitta þau,“ segir Þráinn.
„Það er þá sem við áttum okkur á
því að við vildum ekki fara,“ segir
Málfríður. „Við gerðum þeim til-
boð og þau tóku því. Við sömdum
um að þau byggju áfram á Hríshóli
í tíu ár og fengju hluta af innlegg-
inu,“ segja þau og það varð raunin.
„Við áttum alltaf ákaflega gott sam-
starf við Reyni og Gíselu,“ segja
þau en bæta því þó við að nokkr-
ir gamlir og rótgrónir bændur hafi
ekki enn verið sannfærðir um unga
fólkið úr Reykjavík, þrátt fyrir að
þau hefðu búið á Kletti við góðan
orðstír í fjórtán ár. „Reynir sagði
mér seinna frá því að einhverjir
hefðu haft á orði við sig að búskap-
urinn yrði í lagi meðan hann og Gí-
sela byggju á Hríshóli. Eftir að þau
flyttu burt myndi allt fara til fjand-
ans. „Ég held þeir ættu að rísa upp
úr gröfinni núna,“ sagði Reynir svo
um þessa sömu menn eftir að við
tókum við verðlaununum um dag-
inn,“ segir Þráinn og hlær við.
„Við vorum bara tuttugu ára gamlir krakkar
og það var reynt að stöðva okkur“
Þráinn og Málfríður yfirgáfu höfuðborgina ung og hófu búskap í Reykhólasveit
Þráinn Hjálmarsson og Málfríður Vilbergsdóttir á Hríshóli.
Horft yfir Hríshól í átt til Berufjarðar.
Þegar blaðamann bar að garði var Þráinn bóndi í fjárhúsunum þar sem hann gekk
rösklega til verks.
Ærnar þökkuðu bóndanum pent og átu hvað þær gátu.
- Grímshúsfélagið -
Aðalfundur
Grímshúsfélagsins verður haldinn í Alþýðuhúsinu í Borgarnesi
sunnudaginn 13. mars 2016, kl. 17:00
Dagskrá:
Aðalfundarstörf samkv. 11. gr. laga Grímshúsfélagsins
Áhugafólk um endurbyggingu Grímshúss í Brákarey er
hvatt til að mæta
SK
ES
SU
H
O
R
N
2
01
6